***
Το κολύμπι σε φουρτουνιασμένη θάλασσα, δεν είναι αστείο, ούτε μαγκιά - Ναυαγοσώστες - Χορευτό - Πηλίου
Ήταν μεσημεράκι Κυριακής 3 Ιουλίου στην παραλία του Χορευτού, που τόσο αγριεμένη την θάλασσα, δεν την έχω ξαναδεί. Τα κύματα πολύ μεγάλα και απανωτά.
Κόσμος πολύς, απλωμένος στην μεγάλη παραλία του Χορευτού, εκτός θάλασσας, φυσικό να το καταλάβω.
Εκείνο που δεν κατάλαβα ήταν, όταν είδα ένα ναυαγοσώστη σε κάπως απομακρυσμένη περιοχή από το κέντρο, όπου συνηθίζουμε εμείς να πηγαίνουμε για μπάνιο.
"Αφού υπήρχε εκεί, στο κέντρο που ήταν ο ένας πάνω στον άλλον, ποιος ήταν;" αναρωτήθηκα.
Τον κοίταζα που έκανε παρατηρήσεις συνέχεια, δεν άφηνε παιδιά, ούτε να παίζουν στον αφρό, σφύριζε συνέχεια, έτρεχε από δω, έτρεχε από κει.
Τότε κατάλαβα την μεγάλη ευθύνη που έχει και πως αυτή η δουλειά δεν πληρώνεται σε Ευρώ.
Ρισκάρεις τη ζωή σου και συνάμα είσαι υπεύθυνος για πολλές ζωές.
Κάποια στιγμή που σηκώθηκε ο άντρας μου να ξαναβραχεί, δεν πρόλαβε να φτάσει στην θάλασσα, τον είχε προλάβει ο ναυαγοσώστης να του πει: "Απαγορεύεται, κύριε!"
Μεταξύ μας, πολύ το χάρηκα, γιατί άλλες φορές, τρέμει η δική μου η ψυχή, γιατί ο άντρας μου υπερεκτιμά τις δυνάμεις του και επιπόλαια ρισκάρει και κολυμπάει, όσο κι αν φωνάζω εγώ.
"Μην ανησυχείτε κύριε, σέβομαι την δουλειά σας, δεν μπαίνω, μόνο να βραχώ", του είπε, απ' ότι μου είπε μετά.
Στην σύντομη συζήτηση που έκαναν, έμαθε πως οι ναυαγοσώστες είναι 4 (Γι' αυτό το θέμα δικαιούται ένα μεγάλο "Μπράβο", φέτος ο Δήμος Ζαγοράς - Μουρεσίου, σε κάποιο άλλο περιμένω λύση και δε βλέπω - περιμένω, η υπομονή μου εξαντλήθηκε), ότι έχουν όλη την ευθύνη της πολυσύχναστης παραλίας, κι ότι αν παραβλέψει κάποιος την εντολή "της μη κολύμβησης", ο ναυαγοσώστης έχει το δικαίωμα να ειδοποιήσει το 100.
Μ' άρεσε αυτή η μέρα, κι ας είδα κόσμο στεναχωρημένο που δεν έκανε το μπάνιο του, όπως θα ήθελε.
Με όσους συζήτησα, καθ' ότι είναι και Πατρίδα, έδειχνα την εξωτική πλευρά που έχει η θάλασσά μας, το υπέροχο θέαμα του θυμού της, το ωραίο να γράφεις στην βρεμένη άμμο, να παίζεις με την άκρη της δαντέλας του αφρού των κυμάτων της, να σέβεσαι τον θυμό της, να της μιλάς... και άλλα πολλά, φυσιολογικότατα για μένα, πολύ ρομαντικά, δε, για τους άλλους.
"Καλά μπάνια" εύχομαι σε όλους μας και δε χρειάζεται να είναι παντού ένας ναυαγοσώστης ("μπαμπούλας") που θα μας εξηγήσει τα αυτονόητα.
Η ζωή μας πρέπει να είναι δική μας ευθύνη, κι ο ναυαγοσώστης για τα έκτακτα.
(Αυτά, για να μην τα πολυλογώ. Ένα σύντομο "Παρών", από μένα.)
