Πάρ' το αλλιώς...

.... "Βρήκα"... γι' αυτό το "πήρα αλλιώς"... που λένε... στο χουριό μου...
Προκειμένου να μη χάσω κι άλλο χρόνο, περιμένοντας τον "κατάλληλο" χρόνο, επείγει μια στέγαση που να με "χωρά" στις τωρινές μου "διαστάσεις"... (Μίκρυναν πολύ, πιστέψ' τε με! Ίσως και να χωρέσω εδώ! Δεν ξέρω, δεν υπόσχομαι, ΤΙΠΟΤΑ!)
...Επειδή όμως, αυτά που "κουβαλάω" αφορούν κύρια θέματα του χθες, επιβάλλεται να τα ξεφορτώσω εδώ,
ΚΑΙ, για να μην καθυστερώ άλλο στα περί διακοσμήσεων... κ.λ.π. (τι λείπει, τι πάει εδώ, τι πάει εκεί, τι πάει παραπέρα...)
ΚΑΛΩΣ ΣΑΣ ΒΡΙΣΚΩ, ΚΑΛΟΝ ΜΑΣ ΧΕΙΜΩΝΑ, ΥΓΕΙΑ, ΥΓΕΙΑ, δουλειά κι ΟΧΙ, δουλεία, γι' αυτό ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ στον ΡΗΓΑ!

ΜΟΥΣΕΙΟ ΡΗΓΑ ΦΕΡΡΑΙΟΥ ΖΑΓΟΡΑΣ, ΑΝΟΙΧΤΟ, παρακαλώ!

ΕΔΩ!

Υγ. Για μένα που εδώ και πολύ καιρό έχω για σήμα ένα ξεχασμένο ανοιχτό παράθυρο στο Σχολείο του Ρήγα, όπως καταλαβαίνετε, σημαίνει πολλά, όταν το βρήκα φωτισμένο και με ορθάνοιχτα όλα τα πορτοπαράθυρά του!...
Τι να εξηγώ;

Και πίσω απ' την πόρτα τον Άγιο Εφραίμ... σα να με περίμενε...

Ανοιχτά δυο παράθυρα του Ρήγα!

Την Κυριακή, εκεί που παρακαλούσα νοερά τον Θεό, να "αμολήσει καλούμπα", να προλάβω στον λίγο χρόνο που είχα μπροστά μου, (πριν φύγει το ένα και μοναδικό λεωφορείο από κει για Βόλο, Κυριακάτικα... άλλο κεφάλαιο αυτό), φυσικά, πρώτα έτρεξα κοντά στους Κεκοιμημμένους μου και μετά στο Χορευτό.
Εκεί πάντα, μόλις φτάσω στο χωριό, με πάνε τα πόδια μου και πάω αμέσως. Αυτή τη φορά, δεν πήγα. Δεν ξέρω γιατί. Δεν ήταν οι δουλειές που με περίμεναν στο σπίτι, κάτι άλλο ήταν.
Μάλλον, δεν ήθελα να πάω. Μάλλον, δεν άντεχα να μελαγχολήσω κι άλλο.
...Να μην πολυλογώ και "τρέχουν" άλλα....
Αλλού θέλω να καταλήξω.
Είμαι άνθρωπος που... προέκυψε να "διαβάζω" τα σημάδια γύρω μου. Κάτι σαν "μετεωρολογία" γενική... Προέκυψε μέσω της μεγάλης παρατηρητικότητας γύρω μου, της υπερβολικής φωτογράφισης και της εκ βαθέων γραφής...

Έτσι, λοιπόν, εκτός των άλλων που θα γράψω - ίσως, άλλη στιγμή, επείγουν αυτές οι φωτογραφίες απ' το Σχολείο του Ρήγα Φεραίου. Αυτή τη φορά, βρέθηκε αυτοκίνητο στον δρόμο μου. Γιώργος ο οδηγός και γρήγορο, που λέν' κι οι φλυτζανούδες!
Ενώ τα πόδια πήγαιναν στην μάννα, τα δυο ανοιχτά παράθυρα του Ρήγα τραβούσαν την ματιά μου. Από πάνω ο Ήλιος, έλαμπε! Τύφλωνε, αν και ηλιοβασίλεμα! Πόρτες κλειστές και λουκέτο!
Μα, "κάτι" μού έλεγε!
Το πήρα σαν αισιόδοξο μήνυμα!
Προέκυψε το ΣΟΚ με την ΕΡΤ. Δεν είναι το ότι θα βρεθούν κι άλλοι εργαζόμενοι στο δρόμο. Άλλο είναι. Είναι η βία του "αποφασίζουμε και διατάζουμε", είναι  το "πονάει χέρι, κόβει κεφάλι", είναι η αλαζονεία και η παράνοια ενός επικίνδυνου πια πρωθυπουργού, είναι το ότι δεν γκρεμίζεις έτσι μια ιστορία και η ΕΡΤ είναι μια Ιστορία για όλους μας, είναι το τεστ που έγινε, για να δουν πόσο "κοιμόμαστε" ακόμα.... είναι η φίμωση της Ελληνικής φωνής έξω απ' την χώρα μας, μα και μέσα...
Όχι, δεν ξεχωρίζω απλούς ανέργους με δημοσιογράφους!
Απλά, νοιώθω πως με αφορμή την ΕΡΤ, έσπασε το φράγμα και το ποτάμι δε γυρίζει πίσω! Πρέπει να "ποτίσουμε" και να "ποτιστούμε", τώρα το καλοκαίρι, αν θέλουμε ελεύθερα καλοκαίρια!
Όλοι μαζί, καθένας με τον τρόπο του, μπορούμε!

"Καλύτερα μιας ώρας, ελεύθερη ζωή, παρά 40 χρόνια, σκλαβιά και φυλακή!"  "έλεγαν" τ' ανοιχτά δαφνιασμένα παράθυρα...

  

Ο ΘΟΥΡΕΙΟΣ ΤΟΥ ΡΗΓΑ - ΣΧΟΛΕΙΟ - ΖΑΓΟΡΑ

Αυτόν κι αν τον ξεχνάμε!



Ο ΘΟΥΡΕΙΟΣ ΤΟΥ ΡΗΓΑ - ΣΧΟΛΕΙΟ - ΖΑΓΟΡΑ

Πριν κάποια χρόνια εύρησκες κυκλάμινα μόνο στο βουνό!
Τώρα έφτασαν στον Ρήγα, κι ακόμα παρακάτω!
Κοντεύουν να τα πατίσουν τα αυτοκίνητα!
Κοντεύουν να φυτρώσουν ακόμα και στην άσφαλτο!

... Φτωχολούλουδα που σήκωσαν κεφάλι!

Ακόμα και η φύση φωνάζει:

"ΕΛΛΗΝΕΣ ΞΥΠΝ - ΕΙΣΤΕ!"

Το καλντερίμι - Πόλυ Πάνου - ΖΑΓΟΡΑ

Το καλντερίμι της ζωής που οδηγεί στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ή στον ΘΑΝΑΤΟ που όλοι μας το ξεχνάμε...

ΣΧΟΛΕΙΟ ΡΗΓΑ ΦΕΡΑΙΟΥ - ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ - ΖΑΓΟΡΑ ΠΗΛΙΟΥ