Ευχές στο ζευγάρι της πανσελήνου!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ κι ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ Στην Νύφη Και στον Γαμπρό της Πανσελήνου!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ κι ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ στην Γιώτα και στον Δημήτρη!

"Να γίνουν παππούληδες με άσπρα μαλλιά, παντού να σκορπίζουν της νιότης το φως και όλοι να λένε: ΝΑ ΔΥΟ ΣΟΦΟΙ!"

Η ΝΥΦΗ ΤΗΣ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΥ

*

...Την είδατε;

Την πανσέληνο της 31 ης Ιανουαρίου, 2010, εννοώ...

χρυσο-χάλκινη, σαν την ασπίδα του Αχιλλέα,

με σκιές ιερογλυφικές...,

αδιάφορη, αγέρωχη, μαγνητική!

-απαράλλαχτη εδώ και 40 χρόνια...

σε μια Αθήνα με ευκολοδιάβατους δρόμους, με τις νεραντζούλες και τις πορτοκαλιές να στολίζουν τα πεζοδρόμια με τα γυαλιστερά φύλλα τους,

με τα ολόλευκα ανθάκια τους, με τα μοσκοβολιστά φρούτα τους...

(που και που "κλέβαμε κανένα",)

με λιγότερο καυσαέριο,

με περισσότερη

ανθρωπιά και φιλία...

-κοντολογίς-

μια ΑΘΗΝΑ περισσότερο φιλική και γνώριμη:

Την Αθήνα που μου "έδεσε τα χέρια" με τον σύντροφό μου, Δημήτρη,

την Αθήνα όπου εκτός από τον αγώνα της καριέρας μου και τις υπερωρίες συνεχούς μελέτης, μου ετοίμασε την ...μοιραία οδό για τη Νέα Υόρκη...

ΧΘΕΣ,

παρακολουθούσαμε στο κανάλι 21, ΝΥ, τις καλλικέλαδες,

CELTIC WOMEN

με τις αγγελικές τους φωνές, σε "Τραγούδια της Καρδιάς"

και το αγαπημένο μας:

Goodnight my angel, it's time to dream...

Η πανσέληνος, χρυσο-χάλκινη, στον δικό της κόσμο,

να μας κοιτάζει από τα ψηλά, τριγωνικά παράθυρα του σαλονιού...

το χέρι του Δημήτρη, έψαξε για το δικό μου,

κι ενώ η καρδιά γέμισε ταραγμένες πεταλούδες

κι ο νους σείστηκε

στην ανάμνηση του γρήγορου

"ΝΑΙ"

το δεξί χέρι έπιασε "χαρτί και μολύβι"

________________

ΣΕΛΗΝΗ

Πελώριος δίσκος, χάλκινος, απόψε η σελήνη.

Αφήνει τη σφραγίδα της στην παγωμένη νύχτα.

Μνήμες ξυπνά. Ανήσυχη η καρδιά, πώς δραπετεύει!

Κρυφές οι σκιες, ανήλιαγες.

Διάττοντες του χρόνου...

κι ως ανεβαίνει μαγικά,

κρύβεται μεσ' τα πεύκα

σαν διαγράφουν σιωπηλά

τ' ανέμου τις ανάσες...

Ν' άδραζα τον χρυσάργυρο, να τον 'φτιαχνα ασπίδα,

να προστατεύσω την μικρή, εφηβική αχτίδα,

που σφράγισε την νύχτα μου

και ξύπνησα γυναίκα...

__________________

Στις οκτώ του Φλεβάρη, ώρα οκτώ,

στην πανέμορφη εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονος, Αχαρνών,

η νύφη της ανωτέρω φωτογραφίας με τα μεγάλα μάτια και τα καλογραμμένα χείλη, με το βενέτικο πέπλο και το νυφικό

της Αντωνοπούλου, ανέβαινε διστακτικά τ' ατέλειωτα σκαλιά...

"- Έλα, κυρά μου! Άργησες!..."

η φωνή του Δημήτρη άνοιξε το χαμόγελο, και την καρδιά...

για το "ΝΑΙ"

ενός σύντροφου αγαπημένου, σίγουρα δυνάστη μα τρυφερού πατέρα.

Από κει και πέρα,

μια ζωή έντονη, με πολλά σκαμπανεβάσματα, πάντα προκλητική

να την γευτείς και να κυριαρχήσεις.

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ

Φίλες και Φίλοι μου.

Πριν το καλοσκεφτείτε, να και του ...Αγίου Βαλεντίνου!

Πάντα με την αγάπη μου,

Υιώτα

και Δημήτρης

*** Η ανωτέρω φωτογραφία, προσχέδιο, με την ευχή, του χρόνου να δει την ...πανσέληνο!