ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, άντρα μου!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, άντρα μου!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε όλους τους Δημήτρηδες και στις Δημητρούλες!

Ξυπνητήρι...

Η ώρα είναι 4 και 26. Είναι ώρα να ξυπνήσετε, λέει το κινητό μου!

Ξύπνα λουλούδι του δάσους

Τράβα σκανδάλη

Αυτό είχα ξεχάσει να τ'ανεβάσω;
Απίστευτο!

Εις διπλούν...

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΝ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ και την ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ

"ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" απ' τα πολύ... έγκατα της ψυχής μου, την εφημερίδα ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ και ιδιαίτερα την Γλυκερία Υδραίου, για την μεγάλη τιμή να φιλοξενήσουν στις σελίδες τους, στιγμές απ' την εκδήλωση στα χνάρια που είναι και συνάμα σημαντικές και δυνατές στιγμές της ζωής μου.

Δημοσιεύτηκαν την στιγμή που μάλλον ... τις χρειαζόμουνα...
Συγκινημένη.
Ευχαριστώ, ΤΑΧΥΔΡΟΜΕ, Γλυκερία, φωτογράφε, όλους εκεί και κυρίως όλους όσους στήριξαν αυτές τις δυο προσπάθειές μου!
Θα ήθελα να υπάρξουν κι άλλες...
Θα δείξει.
Ας είμαστε καλά!

Αναρτήθηκε από Τα χνάρια στις 10/17/2010 05:50:00 μμ

Προέκυψαν ξανά εξηγήσεις

Συχνά με ρωτάνε γιατί δεν είμαι σταθερή σε ένα μπλογκ, γιατί δεν έχω βάση, γιατί, γιατί.
Κατά καιρούς έχω πει πως μ' αρέσει να πηγαίνω σε καθαρές σελίδες, όπως και στα ημερολόγια. Δεν μ' αρέσει να σβήνω τα παλιά, (αυτά με πάνε μπροστά,τα αγαπάω, τα εκτιμάω και τα σέβομαι, γιατί υπήρξαν και είναι στιγμές μου), με κουράζουν οι σταθερές διακοσμήσεις (εδώ στο μαγαζί και τίποτα δεν αφήνω στην ίδια θέση), γι' αυτό, μη με παρεξηγείτε.

Κράτησα βάση εδώ και μήνες "τα χνάρια", πρώτα γιατί δεν ήθελα να πειράξω διακοσμητικά αυτό το μπλογκ και δεύτερον γιατί ήθελα "τα χνάρια" μου να ενώσουν ανθρώπους. Μακρινοί φίλοι έμαθαν τους Βολιώτες, Βολιώτες έμαθαν τους μακρινούς. Πελάτες μου έμαθαν τους πάντες.
Εκεί υπήρχε ελεύθερος χώρος (εδώ κοντεύει να γεμίσει - κι εκεί, κοντά είναι)και χωρέσανε χίλιοι καλοί.
Νομίζω πως έστησα μια γέφυρα, νοητή για σας, μα εμένα όταν με ρωτάνε:
"Τι κάνει η αστοριανή, τι κάνει ο δάσκαλός σου, τι κάνει η κόρη σου" και τόσοι άλλοι, σημαίνει πολλά.

Στο Φέισμπουκ μου είχε γράψει ένας "φίλος" πως εκεί "τρως ότι σου σερβίρουν οι χιλιάδες φίλοι και χάνεσαι και στα μπλογκ ψάχνουν για να σε βρουν, γιατί εσένα θέλουν!"

Δίκιο είχε. Κι εμένα με ψάχνουν πολύ και η πυξίδα μου τους μπερδεύει.Λυπάμαι που δεν έχω τον χρόνο, τις γνώσεις και την υπομονή να την κάνω πιο εύκολη. Τα χνάρια τα βρίσκουν εύκολα οι αρχάριοι και όσοι θέλουν απ' τους πεπειραμένους. Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που μ' ενδιέφερε το τι φαίνεται στους άλλους, π.χ. μετρητές, σχόλια, αναγνώστες, κ.λ.π. Δεν με ξεγελάει, ούτε με ενθουσιάζει τίποτα πια απ' αυτά, γιατί πολλά τα θεωρώ ψεύτικα.
Ξεκίνησα τα μπλογκ από ανάγκη εκτόνωσης και επικοινωνίας, η επικοινωνία με έπνιξε και με εγκλώβησε, μα η ανάγκη θα παραμένει πάντα, γιατί παραμένω άνθρωπος με τα δικά μου προβλήματα, ενδιαφέροντα και ανάγκες.
Γι' αυτό, μη ψάχνετε για ιντερνετικές βάσεις, (τις βάσεις τις έχω στη ζωή μου)
παρά μόνο για το θέμα που σας ενδιαφέρει. Ποτέ δεν γράφω ανώνυμα, πάντα υπογράφω όπου σχολιάζω και όπου στεγάζομαι οπότε... μην μπερδεύεστε!
Το να μάθετε πως πέρασα τη μέρα μου, πως νιώθω τώρα που βρέχει δυνατά, και άλλα προσωπικά, νομίζω πως δεν θα χάσετε και τίποτα αν δεν τα βρείτε!
Υπάρχουν τόσα άλλα προβλήματα γύρω μας!
Ωστόσο, όσο χωράει εδώ ακόμα και ότι αφορά "τα χνάρια" και είναι ανακοινώσιμο, θα φροντίζω να το ανεβάζω εδώ και στα χνάρια, για να σας διευκολύνω.
Σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Των στιγμών

Ε, μα! Επιβάλλεται κι εδώ αυτή η ανάρτηση!

"Πώς αντέχετε;" μας ρώτησε η κόρη μου!

"Μπράβο!" είπε ο μικρός, σα να μην το πίστευε!

"Η ψυχή μας το ξέρει...!" ίσως σκεφθήκαμε κι οι δυο μας από μέσα μας!

Η απάντηση:
Μεγαλώσαμε μαζί.Μάθαμε τα χούια μας, τα δεχόμαστε, αλληλοσεβόμαστε και υποχωρούμε όταν πρέπει και συνεχίζουμε να ψηφίζουμε και να στηρίζουμε "ενωμένη οικογένεια".
Το να διαλύσεις ένα γάμο είναι το μόνο εύκολο στις μέρες μας.
Εμείς γεννηθήκαμε για τα δύσκολα, έτσι κι αλλιώς, αγαπημένα μας παιδάκια που έχετε και απορίες!
Άκου, κει!Μας δουλεύουν κιόλας!



Ευτυχώς που υπάρχουν και τα "έτοιμα" βιντεάκια...

Ναι, για σένανε μπορώ κι άλλα "τόσα", άντρα μου!

28 χρόνια και 2 =30

Τίποτα μπροστά στην αιωνιότητα!

Να είμαστε γεροί, άντρα μου, να γερνάμε μαζί!



Παλιό, αλλά ΚΑΛΟ!

"ΕΥΓΕ" στους ξενητεμένους Αθηναίους της Αστόριας!

Σα να ήμουνα εκεί, ένιωσα βλέποντας αποσπάσματα απ' το βιντεάκι του Εθνικού Κήρυκα απ' την Πολιτιστική Εκδήλωση Εκδήλωση Τών ΑΘΗΝΑΙΩΝ για την Επέτειο Της Μάχης Του Μαραθώνα 2500ΠΧ (ΣΤΑΘΑΚΕΙΟ ΑΣΤΟΡΙΑ ΝΥ) που έγινε στις 26/9/2010!

Μεγάλη η συγκίνηση και το ρίγος, όταν είδα τόσους συγκεντρωμένους Έλληνες μαζί,
όταν άκουσα τον Εθνικό μας Ύμνο,
όταν μεταφέρθηκα νοερά σ' εκείνη την τόσο ζεστή αίθουσα,
όταν άκουσα ανθρώπους να μιλούν με πάθος για την Ιστορία μας και να την καταλαβαίνω πιο εύκολα απ' τα βιβλία,
όταν είδα έστω κι από μακριά το πνευματικό έργο μιας φίλης να παίρνει σάρκα και οστά από δυο ξενητεμένους ταλαντούχους ηθοποιούς,
όταν άκουσα μια τόσο κρίσιμη εποχή για την Ελλάδα, το ξεχασμένο για όλους μας εδώ "Ζήτω η Ελλάδα!",
όταν το χειροκρότημα των ξενητεμένων Ελλήνων εκεί, σκίρτησε την καρδιά μου,
όταν έψαχνα να βρω το κρυμμένο δάκρυ της συγκίνησης της Γιώτας Στρατή, βλέποντας και ξαναβλέποντας το βιντεάκι,
όταν κατάλαβα για άλλη μια φορά πως αυτή η γυναίκα θα έπρεπε μόνο να γράφει για να προσφέρει πολλά περισσότερα στην Ελλάδα,
όταν συνειδητοποίησα πόσο μακριά μου βρίσκεται η Αστόρια,
όταν...
όταν!
Είναι τόσα πολλά!
Υποκλίνομαι σε όλους τους ξενητεμένους Έλληνες, χωρίς ονόματα, χωρίς διακρίσεις. Εύχομαι να συνεχίσουν να έχουν ζωντανή την Ελλάδα μέσα τους, κάνοντας πολλές τέτοιες αξιόλογες εκδηλώσεις και να μας δίνουν τα φώτα τους, έστω κι από κει μακριά, γιατί τα χρειαζόμαστε, ίσως περισσότερο από ποτέ άλλοτε...
Μόνο παίρνοντας φόρα προς τα πίσω... θα πάμε πιο μπροστά. Εκείνοι φαίνεται να το ξέρουν καλά!

H Υπέρτατη Αρετή του Ευρύτου - μερος 1ον



με τούς Αλέξανδρο Μαλαό και Νίκο Καρά, ‎"Η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΑΡΕΤΗ του ΕΥΡΥΤΟΥ" της Γιώτας Στρατή, παίχθηκε στην πολιτιστική εκδήλωση πού διοργάνωσε ο Σύλλογος Αθηναίων
Νέας Υόρκης, "Επινίκεια της Μάχης του Μαραθώνα, 2.500 χρόνια μετά" Κυριακή, Σεπ. 26, 2010, στο Σταθάκειο Κέντρο, 22-51 29 δρόμοι, Αστόρια, ΝΥ

H Υπέρτατη Αρετή του Ευρύτου - μερος 2ον



Απ' τις πρόβες

Στον ουρανό...

Στον ουρανό είναι ένα αστέρι!
Από σήμερα...



Δούκισσα, "Καλό σου Ταξίδι!"