....
Χωρίς προλόγους...
Πόσο μπορεί ν' αλλάξει ένας άνθρωπος; Πόσο;
Για μένα, καθόλου!
Η ψυχή του ανθρώπου δεν αλλάζει, μπορεί όμως, να αλλάξει η συμπεριφορά του, για Χ λόγους, που κανένας δεν μπορεί να ξέρει, να καταλάβει, αν δεν εξηγήσεις λεπτομέρειες.
Ξέρω, ότι δεν εξηγώ πια.
Μού πήρε πολύ χρόνο να καταλάβω πως το ίντερνετ δε μπορεί να είναι και προσωπικό ημερολόγιο.
Άργησα, αλλά το κατάλαβα καλά, τόσο που το αποφεύγω κιόλας, και καταφεύγω μόνο στο Φεις, έτσι, απλά για να "ξεφύγω", όταν βαρεθώ το μέσα.
Αγάπησα πολύ τα μπλογκ, τους μπλόγγερ, γνωστούς και αγνώστους.
Έχω σκορπίσει πολύ ζωή μου εδώ μέσα, έτσι κι αλλιώς!
Αν δεν ήταν σκόρπια, ίσως κάποια στιγμή και να την έσβηνα!
Επειδή όμως, χωρίς παρελθόν, δεν υπάρχει παρόν, κι επειδή, δεν ντρέπομαι για την ζωή μου, νιώθω ότι δεν έβλαψα, απλά, με πονάει, γι' αυτό την αφήνω πίσω. Ας υπάρχει...!
Κάπως έτσι έγινε και με τα βιβλία μου...
Ενώ ζω άλλες φάσεις, δύσκολες, όπως όλοι μας, άλλωστε, επειδή είμαστε όλοι μας βεβαρημένοι ψυχολογικά (νομίζω), κι επειδή δεν αντέχω παραπάνω συγκινήσεις, είτε αυτές προέρχονται από χαρές, είτε από λύπες, απομακρύνομαι λίγο απ' το παρελθόν, όσο αυτό γίνεται!
Η Λαμπρινή έτυχε να ρθει στη ζωή μου, πολύ λάθος στιγμή!
Της το έχω πει χίλιες φορές, δεν μπορεί όμως να το καταλάβει, γιατί κουβαλάει τον ενθουσιασμό κι εκείνο το αγκάλιασμα του δίνεσθε σε όλους, κι έτσι δίνει πολλά και σε μένα που απέχω ιντερνετικά και γενικά...
Δε σημαίνει ότι δεν την "Ευχαριστώ", δεν σημαίνει ότι είμαι αχάριστη, δε σημαίνει ότι δεν συγκινούμαι...
Σημαίνει μόνο πως αποφεύγω να ματώνω πληγές που δεν έχουν κλείσει...
Τίποτ' άλλο!
Δε φταις εσύ γι' αυτό, Λαμπρινή μου, εννοείται!
"Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και ΣΥΓΓΝΩΜΗΝ!!!"
Τα πουλιά συνεχίζουν να χορεύουν και μετά τον Πατέρα, δυστυχώς, αλλά αυτά ξέρουν καλύτερα από μένα, τι θέλει να πει το "πέταγμά" τους.
Απλά, εγώ έπαψα να κάνω μεταφράσεις... και κυρίως να τις γράφω ή να καμαρώνω γι' αυτές.
Δεν έχει νόημα, δεν οδηγεί πουθενά!
Καλά είναι το κάθε πέταγμα να οδηγεί στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
Επίλογος
Αν οι κριτικές των βιβλίων ήταν περισσότερο αυστηρές, ίσως να μην υπήρχαν και τόσοι καβαλημένοι συγγραφείς, Λαμπρινή μου!
Εμένα... ημερολογιακά είναι, οπότε... τι να κρίνεις;
Εκεί, μόνο ο Θεός!
Θα σε προτείνω για Άγγελο στην Ουράνια Πύλη!
Όλοι στον Παράδεισο!
Φιλιά, κι ας είναι τόσο καθυστερημένα!
Δεν έκατσε η στιγμή! Εγώ την κάθισα, κι ότι βγήκε, βγήκε!
Να κι ο άντρας μου!
Ώπα! Εδώ η ανάρτηση!
(Τα "κράτησα" στις 25 /7/13)
Ή όπως γράφει στο βιβλίο, ο αρχικός τίτλος ήταν: " Συγγνώμη, άντρα μου που κι εγώ αγάπησα τον πατέρα σου... "
Είχα την μεγάλη χαρά να πάρω από τα χέρια της φίλης και συγγραφέως Κατερίνας Δεσπότη-Σταματίου Παπαθεοδώρου, ή αλλιώς Κατερίνας Δε.στα.πα... όπως είναι γνωστότερη στο ίντερνετ... κι αυτό το βιβλίο, και να είμαι σε θέση τώρα να κάνω μία μικρή βιβλιοπαρουσίαση.
Μπορώ να πω ότι ξαφνιάστηκα διαβάζοντας το βιβλίο στην αρχή μια που την αφήγηση... την κάνει ένας καθρέπτης... (πράγμα που το βρήκα πολύ πρωτότυπο! ) αλλά και λυπήθηκα πολύ μια που διαπραγματεύεται την έξοδο του πατέρα του συζύγου της από την ζωή... έναν θάνατο που ήταν σίγουρο ότι θα ερχότανε...
Μόλις το διάβασα, έγραψα στο βιβλίο της με μολύβι, για την Κατερίνα " Όσο κι αν προσπαθείς - πάλι στενοχωρέθηκα. Ένας άνθρωπος έφυγε για τον ουρανό. Ο πατέρας. Δύσκολο να το ξεπεράσεις. Δύσκολος ο θάνατος. Δύσκολη η ζωή... "
Δεν θα πω κάτι άλλο... θα γράψω κάποια αποσπάσματα από το βιβλίο που μου έκαναν εντύπωση... και θα σας προτρέψω... να το διαβάσετε....
Και να μπείτε ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ στην ψυχή της συγγραφέως... μια που η Κατερίνα γράφει με την ψυχή της... για την ψυχή της....
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ:
1ο.
Τρίτη, 13/5 ο παππούς και πατέρας μας...
.... Απόψε νοιώθω παράξενα... Τρυφερά, φοβισμένα, λυπημένα...
Ήρθε ο παππούς να μείνει κοντά μας. Δυο ζεστές γωνιές για κείνον, διάλεξε το σαλόνι.
Τώρα κοιμάται. Τον προσέχω... Τον νοιώθω σαν μωρό. Συνάμα σκέφτομαι την πάλη που γίνεται μέσα του...
Τον δικό μου πατέρα δεν τον θυμάμαι. Ήμουνα μωρό όταν έφυγε.
Νοιώθω τρυφερά και γλυκά. Σαν να ζέστανε το σπίτι... Σαν να γέμισε αναπάντεχα ένα άδειο κομμάτι της ψυχής μου...
2ο.(μιλάει ο καθρέπτης)
Τα φρέσκα γραπτά της δε θέλει να κυκλοφορούν ελεύθερα στο σπίτι. Τα κρύβει. .... Στο ημερολόγιο συνδιαλέγεται εκείνη με την ψυχή της. Τρίτος, όσο αυτοί οι δυο μιλούν, απαγορεύονται δια ροπάλου. ... Μετά, όταν τελειώσει, δεν τη ενδιαφέρει πια, εάν και ποιος θα το διαβάσει. Στα χαρτιά της ακουμπά τις δικές της πληγές...
3ο.
Τον έβλεπα σαν τον πατέρα που δεν είχα... Γι' αυτό έκλαψα, στεναχωρέθηκα, κατέφυγα στην Παναγιά και στον Άγιο Εφραίμ να τον σώσει. Γιατί τον αγάπησα, είχα ανάγκη από έναν πατέρα, έστω και τόσο αργά στη ζωή μου...
4ο.
Βράδυ Κυριακής-ξημερώματα Δευτέρας, ώρα 1:17
Παππού, πες μας: Τι πίνεις; Δώσε κι εμένα να μεθύσω μαζί σου, απόψε! Δεν ξέρω τι όνειρα βλέπεις, ούτε σε ποιο γλέντι βρίσκεσαι, πάντως σήκωσες το Νοσοκομείο στο πόδι τραγουδώντας: "Μπήκαν μωρέ, μπήκαν τα γίδια στο μαντρί..." και μετά καπάκι: "Να' ταν μωρέ, να 'ταν τα νιάτα δυο φορές, τα γηρατειά καμία! "
Α, ρε παππού, τι πάθαμε! Έχεις μεγάλα κέφια απόψε και παρασύρεις κι εμένα.
5ο.
"Με το χιόνι", λέει, "φεύγουν οι ευτυχισμένοι". Έτσι έφυγε η μάννα. Με χιόνι πολύ. Ούτε στη Ζαγορά δεν πήγαμε. Έμεινε εδώ κοντά μου. Πέντε ολόκληρα χρόνια. Λες να μείνεις κι εσύ;
Όχι. Αν χρειαστεί, με τα πόδια θα σε πάω εσένα. Εκεί είσαι αρχηγός εσύ. Δίπλα στο Λενιώ σου. Στην Αγία Παρασκευή, τόσο κοντά στο σπίτι σου! Απ' την αυλή βλέπεις το ηλιοβασίλεμα... Κατά κει, πέφτει.
6ο.
"Εγώ κρατάω σκοπιά τη νύχτα. Τότε συνήθως αριβάρει ο Χάρος. Κρατάω τσίλιες και τον διώχνω. Τη μέρα κοιμάμαι, γιατί ξέρω πως είναι τόσοι άλλοι άνθρωποι ξυπνητοί, που φοβάται και δεν τολμάει να βγει στο σεργιάνι. Εγώ είμαι παιδί για τα δύσκολα. Από πέτρα, είπαμε."
7ο.
"Σ΄ αγαπάω πολύ!" μου είπες κατά τις 10 το πρωί, όταν πήγα να φύγω , και τρελάθηκα! Γύριζε ο κόσμος γύρω μου. Τι ήταν αυτό; Γιατί μου το είπες τώρα; Κι αν φύγεις κι εγώ λείπω; Αν όταν γυρίσω, δε θα σε βρω εδώ; Τρελάθηκα...
8ο.
"Τον αγαπάς πολύ! " μου είπε ο καστανός. "Πόσο χρονών είναι;"
"Ογδόντα, αλλά τι σημασία έχει;"... "Δε μετριέται η αξία της ζωής με τα χρόνια. Κανείς δεν εγγυάται πως φεύγοντας πρώτα ένας γέρος, θα ζήσει ένας νέος", τους απάντησα θαρραλέα...
9ο.
Αν γράψω κάποτε ένα βιβλίο για σένα, αυτό θα είναι χαρούμενο.
10ο.
από το μπλογκ της συγγραφέως, δικό της απόσπασμα...
http://staxnariatoupatera.blogspot.gr/2013/01/blog-post_15.html
και πάμε στο Κυρίως, απόψε!
Δε ξεχνιέσαι, έτσι κι αλλιώς! ΑΘΑΝΑΤΟΣ!
Τα δώρα μου στα έφερα πολύ νωρίτερα, έτσι, κι αλλιώς!
Στίγμα μόνο θέλω να δώσω, πως χθες με έκανε φίλη στο Φεισμπουκ το "Γηροκομείο" Βόλου!
Εγώ το ζήτησα αυτές τις μέρες.
...Πήγα στη σελίδα, μα δεν μπόρεσα να κάνω "λάικ", ακόμα!
Στάθηκα σε κείνα τα σκαλιά, είπα να τα μετρήσω, μα έφυγα σαν κυνηγημένη...
Να, τώρα, ώρα μία και 14, θα πάω να "κλέψω" φωτογραφίες!
Όχι, δε θα μετρήσω, ΤΙΠΟΤΑ!
Ποτέ δε "μέτρησα", έτσι κι αλλιώς!
"Αιωνία σου η μνήμη", παππού!
Όντως, πολύ σ' αγάπησα!... όπως και όλοι οι άλλοι!
Ο τρόπος μόνο διαφέρει, όχι το "πόσο"!
Απόσπασμα απ' το: "Για σένα χόρευαν τα πουλιά, πατέρα..."
Εκδόσεις ΗΡΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ - Βόλος
..........................................................
Να σημειώσω ότι η συγγραφέας κρατούσε διαρκώς το χέρι του πεθερού της στις δύσκολες στιγμές του στο νοσοκομείο...
11ο ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ:
Μη φοβάσαι, μπαμπά! Μη φοβάσαι! Σου κρατάω το χέρι!
και γι' αυτό υπάρχει και η σχετική φωτογραφία του εξώφυλλου του βιβλίου...
αλλά και ότι τα πουλιά που πετούσαν όλες αυτές τις ώρες που περνούσε στο νοσοκομείο είναι κι αυτά πρωταγωνιστές και στην φωτογραφία στο εξώφυλλο... (Η φώτο του εξώφυλλου είναι δημιουργία της συγγραφέως! )
12ο ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ:
Ποιος ξέρει τι είδους παράσταση προγραμμάτισαν για αύριο τα πουλιά; Πάντως σήμερα ήταν αλλιώτικη. Βγήκαν όλα μαζί και πέρασαν από πάνω μας. Μαύρισε ο ουρανός... Για σένα χόρευαν τα πουλιά, πατέρα.
Καλή επιτυχία στο βιβλίο της φίλης Κατερίνας Δεσπότη-Σταματιου Παπαθεοδώρου... (εδώ το μπλογκ με το όνομα του βιβλίου )
καλή επιτυχία... και ο Θεός να αναπαύσει τον πατέρα ....
κι άλλα!
Χωρίς προλόγους...
Πόσο μπορεί ν' αλλάξει ένας άνθρωπος; Πόσο;
Για μένα, καθόλου!
Η ψυχή του ανθρώπου δεν αλλάζει, μπορεί όμως, να αλλάξει η συμπεριφορά του, για Χ λόγους, που κανένας δεν μπορεί να ξέρει, να καταλάβει, αν δεν εξηγήσεις λεπτομέρειες.
Ξέρω, ότι δεν εξηγώ πια.
Μού πήρε πολύ χρόνο να καταλάβω πως το ίντερνετ δε μπορεί να είναι και προσωπικό ημερολόγιο.
Άργησα, αλλά το κατάλαβα καλά, τόσο που το αποφεύγω κιόλας, και καταφεύγω μόνο στο Φεις, έτσι, απλά για να "ξεφύγω", όταν βαρεθώ το μέσα.
Αγάπησα πολύ τα μπλογκ, τους μπλόγγερ, γνωστούς και αγνώστους.
Έχω σκορπίσει πολύ ζωή μου εδώ μέσα, έτσι κι αλλιώς!
Αν δεν ήταν σκόρπια, ίσως κάποια στιγμή και να την έσβηνα!
Επειδή όμως, χωρίς παρελθόν, δεν υπάρχει παρόν, κι επειδή, δεν ντρέπομαι για την ζωή μου, νιώθω ότι δεν έβλαψα, απλά, με πονάει, γι' αυτό την αφήνω πίσω. Ας υπάρχει...!
Κάπως έτσι έγινε και με τα βιβλία μου...
Ενώ ζω άλλες φάσεις, δύσκολες, όπως όλοι μας, άλλωστε, επειδή είμαστε όλοι μας βεβαρημένοι ψυχολογικά (νομίζω), κι επειδή δεν αντέχω παραπάνω συγκινήσεις, είτε αυτές προέρχονται από χαρές, είτε από λύπες, απομακρύνομαι λίγο απ' το παρελθόν, όσο αυτό γίνεται!
Η Λαμπρινή έτυχε να ρθει στη ζωή μου, πολύ λάθος στιγμή!
Της το έχω πει χίλιες φορές, δεν μπορεί όμως να το καταλάβει, γιατί κουβαλάει τον ενθουσιασμό κι εκείνο το αγκάλιασμα του δίνεσθε σε όλους, κι έτσι δίνει πολλά και σε μένα που απέχω ιντερνετικά και γενικά...
Δε σημαίνει ότι δεν την "Ευχαριστώ", δεν σημαίνει ότι είμαι αχάριστη, δε σημαίνει ότι δεν συγκινούμαι...
Σημαίνει μόνο πως αποφεύγω να ματώνω πληγές που δεν έχουν κλείσει...
Τίποτ' άλλο!
Δε φταις εσύ γι' αυτό, Λαμπρινή μου, εννοείται!
"Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και ΣΥΓΓΝΩΜΗΝ!!!"
Τα πουλιά συνεχίζουν να χορεύουν και μετά τον Πατέρα, δυστυχώς, αλλά αυτά ξέρουν καλύτερα από μένα, τι θέλει να πει το "πέταγμά" τους.
Απλά, εγώ έπαψα να κάνω μεταφράσεις... και κυρίως να τις γράφω ή να καμαρώνω γι' αυτές.
Δεν έχει νόημα, δεν οδηγεί πουθενά!
Καλά είναι το κάθε πέταγμα να οδηγεί στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
Επίλογος
Αν οι κριτικές των βιβλίων ήταν περισσότερο αυστηρές, ίσως να μην υπήρχαν και τόσοι καβαλημένοι συγγραφείς, Λαμπρινή μου!
Εμένα... ημερολογιακά είναι, οπότε... τι να κρίνεις;
Εκεί, μόνο ο Θεός!
Θα σε προτείνω για Άγγελο στην Ουράνια Πύλη!
Όλοι στον Παράδεισο!
Φιλιά, κι ας είναι τόσο καθυστερημένα!
Δεν έκατσε η στιγμή! Εγώ την κάθισα, κι ότι βγήκε, βγήκε!
Να κι ο άντρας μου!
Ώπα! Εδώ η ανάρτηση!
(Τα "κράτησα" στις 25 /7/13)
Πέμπτη, 18 Ιουλίου 2013
Για σένα χόρευαν τα πουλιά, πατέρα... της Κατερίνας Δεσπότη-Σταματίου Παπαθεωδόρου, Βιβλιοπαρουσίαση
Ή όπως γράφει στο βιβλίο, ο αρχικός τίτλος ήταν: " Συγγνώμη, άντρα μου που κι εγώ αγάπησα τον πατέρα σου... "
Για σένα χόρευαν τα πουλιά, πατέρα...
Της Κατερίνας Σταματίου Παπαθεοδώρου
Κατερίνας Δε.στα. πα.
Μόλις το διάβασα, έγραψα στο βιβλίο της με μολύβι, για την Κατερίνα " Όσο κι αν προσπαθείς - πάλι στενοχωρέθηκα. Ένας άνθρωπος έφυγε για τον ουρανό. Ο πατέρας. Δύσκολο να το ξεπεράσεις. Δύσκολος ο θάνατος. Δύσκολη η ζωή... "
Από την ΗΡΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ
Δεν θα πω κάτι άλλο... θα γράψω κάποια αποσπάσματα από το βιβλίο που μου έκαναν εντύπωση... και θα σας προτρέψω... να το διαβάσετε....
Και να μπείτε ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ στην ψυχή της συγγραφέως... μια που η Κατερίνα γράφει με την ψυχή της... για την ψυχή της....
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ:
1ο.
Τρίτη, 13/5 ο παππούς και πατέρας μας...
.... Απόψε νοιώθω παράξενα... Τρυφερά, φοβισμένα, λυπημένα...
Ήρθε ο παππούς να μείνει κοντά μας. Δυο ζεστές γωνιές για κείνον, διάλεξε το σαλόνι.
Τώρα κοιμάται. Τον προσέχω... Τον νοιώθω σαν μωρό. Συνάμα σκέφτομαι την πάλη που γίνεται μέσα του...
Τον δικό μου πατέρα δεν τον θυμάμαι. Ήμουνα μωρό όταν έφυγε.
Νοιώθω τρυφερά και γλυκά. Σαν να ζέστανε το σπίτι... Σαν να γέμισε αναπάντεχα ένα άδειο κομμάτι της ψυχής μου...
2ο.(μιλάει ο καθρέπτης)
Τα φρέσκα γραπτά της δε θέλει να κυκλοφορούν ελεύθερα στο σπίτι. Τα κρύβει. .... Στο ημερολόγιο συνδιαλέγεται εκείνη με την ψυχή της. Τρίτος, όσο αυτοί οι δυο μιλούν, απαγορεύονται δια ροπάλου. ... Μετά, όταν τελειώσει, δεν τη ενδιαφέρει πια, εάν και ποιος θα το διαβάσει. Στα χαρτιά της ακουμπά τις δικές της πληγές...
3ο.
Τον έβλεπα σαν τον πατέρα που δεν είχα... Γι' αυτό έκλαψα, στεναχωρέθηκα, κατέφυγα στην Παναγιά και στον Άγιο Εφραίμ να τον σώσει. Γιατί τον αγάπησα, είχα ανάγκη από έναν πατέρα, έστω και τόσο αργά στη ζωή μου...
4ο.
Βράδυ Κυριακής-ξημερώματα Δευτέρας, ώρα 1:17
Παππού, πες μας: Τι πίνεις; Δώσε κι εμένα να μεθύσω μαζί σου, απόψε! Δεν ξέρω τι όνειρα βλέπεις, ούτε σε ποιο γλέντι βρίσκεσαι, πάντως σήκωσες το Νοσοκομείο στο πόδι τραγουδώντας: "Μπήκαν μωρέ, μπήκαν τα γίδια στο μαντρί..." και μετά καπάκι: "Να' ταν μωρέ, να 'ταν τα νιάτα δυο φορές, τα γηρατειά καμία! "
Α, ρε παππού, τι πάθαμε! Έχεις μεγάλα κέφια απόψε και παρασύρεις κι εμένα.
5ο.
"Με το χιόνι", λέει, "φεύγουν οι ευτυχισμένοι". Έτσι έφυγε η μάννα. Με χιόνι πολύ. Ούτε στη Ζαγορά δεν πήγαμε. Έμεινε εδώ κοντά μου. Πέντε ολόκληρα χρόνια. Λες να μείνεις κι εσύ;
Όχι. Αν χρειαστεί, με τα πόδια θα σε πάω εσένα. Εκεί είσαι αρχηγός εσύ. Δίπλα στο Λενιώ σου. Στην Αγία Παρασκευή, τόσο κοντά στο σπίτι σου! Απ' την αυλή βλέπεις το ηλιοβασίλεμα... Κατά κει, πέφτει.
6ο.
"Εγώ κρατάω σκοπιά τη νύχτα. Τότε συνήθως αριβάρει ο Χάρος. Κρατάω τσίλιες και τον διώχνω. Τη μέρα κοιμάμαι, γιατί ξέρω πως είναι τόσοι άλλοι άνθρωποι ξυπνητοί, που φοβάται και δεν τολμάει να βγει στο σεργιάνι. Εγώ είμαι παιδί για τα δύσκολα. Από πέτρα, είπαμε."
7ο.
"Σ΄ αγαπάω πολύ!" μου είπες κατά τις 10 το πρωί, όταν πήγα να φύγω , και τρελάθηκα! Γύριζε ο κόσμος γύρω μου. Τι ήταν αυτό; Γιατί μου το είπες τώρα; Κι αν φύγεις κι εγώ λείπω; Αν όταν γυρίσω, δε θα σε βρω εδώ; Τρελάθηκα...
8ο.
"Τον αγαπάς πολύ! " μου είπε ο καστανός. "Πόσο χρονών είναι;"
"Ογδόντα, αλλά τι σημασία έχει;"... "Δε μετριέται η αξία της ζωής με τα χρόνια. Κανείς δεν εγγυάται πως φεύγοντας πρώτα ένας γέρος, θα ζήσει ένας νέος", τους απάντησα θαρραλέα...
9ο.
Αν γράψω κάποτε ένα βιβλίο για σένα, αυτό θα είναι χαρούμενο.
10ο.
από το μπλογκ της συγγραφέως, δικό της απόσπασμα...
http://staxnariatoupatera.blogspot.gr/2013/01/blog-post_15.html
Πόση αγάπη και πόσα σκαλιά;
Δε ξεχνιέσαι, έτσι κι αλλιώς! ΑΘΑΝΑΤΟΣ!
Τα δώρα μου στα έφερα πολύ νωρίτερα, έτσι, κι αλλιώς!
Στίγμα μόνο θέλω να δώσω, πως χθες με έκανε φίλη στο Φεισμπουκ το "Γηροκομείο" Βόλου!
Εγώ το ζήτησα αυτές τις μέρες.
...Πήγα στη σελίδα, μα δεν μπόρεσα να κάνω "λάικ", ακόμα!
Στάθηκα σε κείνα τα σκαλιά, είπα να τα μετρήσω, μα έφυγα σαν κυνηγημένη...
Να, τώρα, ώρα μία και 14, θα πάω να "κλέψω" φωτογραφίες!
Όχι, δε θα μετρήσω, ΤΙΠΟΤΑ!
Ποτέ δε "μέτρησα", έτσι κι αλλιώς!
"Αιωνία σου η μνήμη", παππού!
Όντως, πολύ σ' αγάπησα!... όπως και όλοι οι άλλοι!
Ο τρόπος μόνο διαφέρει, όχι το "πόσο"!
Απόσπασμα απ' το: "Για σένα χόρευαν τα πουλιά, πατέρα..."
Εκδόσεις ΗΡΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ - Βόλος
..........................................................
Να σημειώσω ότι η συγγραφέας κρατούσε διαρκώς το χέρι του πεθερού της στις δύσκολες στιγμές του στο νοσοκομείο...
11ο ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ:
Μη φοβάσαι, μπαμπά! Μη φοβάσαι! Σου κρατάω το χέρι!
και γι' αυτό υπάρχει και η σχετική φωτογραφία του εξώφυλλου του βιβλίου...
αλλά και ότι τα πουλιά που πετούσαν όλες αυτές τις ώρες που περνούσε στο νοσοκομείο είναι κι αυτά πρωταγωνιστές και στην φωτογραφία στο εξώφυλλο... (Η φώτο του εξώφυλλου είναι δημιουργία της συγγραφέως! )
12ο ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ:
Ποιος ξέρει τι είδους παράσταση προγραμμάτισαν για αύριο τα πουλιά; Πάντως σήμερα ήταν αλλιώτικη. Βγήκαν όλα μαζί και πέρασαν από πάνω μας. Μαύρισε ο ουρανός... Για σένα χόρευαν τα πουλιά, πατέρα.
Καλή επιτυχία στο βιβλίο της φίλης Κατερίνας Δεσπότη-Σταματιου Παπαθεοδώρου... (εδώ το μπλογκ με το όνομα του βιβλίου )
(οι φώτο οι παραπάνω δικές μου... η παρούσα από το μπλογκ της Κατερίνας)
4 σχόλια:
- Κατερίνα δε. στα. πα. είπε...
- Κι όμως, μ' έφερες εδώ...
Είναι αυτό... που θέλεις να δεις, τι τελικά έσπειρες και τι τελικά φύτρωσε... στο πολύ απομακρυσμένο μέλλον.
Κάτι σαν επιζώντεια εμπειρία... αν υπάρχει τέτοια λέξη.
Κινδυνεύω να με κάνεις να την συμπαθήσω, αυτή την Κατερίνα Δε.Στα.Πα. που απεγνωσμένα προσπαθώ να διώξω τελευταίως, από πάνω μου, Λαμπρινή!
Είθε, πάντα, να είσαι γόνιμο έδαφος, με καλούς καρπούς, για σκόρπιους και ευαίσθητους σπόρους!
Συγκηνιμένη... σαν τους Φευγάτους... μετά το Τρισάγιο...
"Ευχαριστώ;"
Τι μπανάλ, λέξη! - 18 Ιουλίου 2013 - 1:07 μ.μ.
- Paraskevi Lamprini M είπε...
- Ευχαριστώ, για την φιλία σου ...
ευχαριστώ που ήρθες...
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ !!!! εδώ και παντού...
(παρακαλώ... ) - Apokalipsis999 είπε...
- Ενδιαφέρουσα η παρουσίαση. Τι τιμή έχει το βιβλίο;
- Paraskevi Lamprini M είπε...
- Apokalipsis 999 χαίρομαι που σου άρεσε η παρουσίαση... ελπίζω να έχει κι επιτυχία το βιβλίο...
Δυστυχώς... δεν γνωρίζω την τιμή..
Ίσως η συγγραφέας μας πει... εγώ είχα την τιμή να το πάρω από την συγγραφέα μαζύ με τα άλλα της βιβλία...
καλημερα!
κι άλλα!
Η Lampros Lamprini Lampinos κοινοποίησε μια φωτογραφία.
Κάποιες δημοσιεύσεις μπορεί να μην εμφανίζονται εξαιτίας των ρυθμίσεων απορρήτου τους.
http://musicpicturesartetc.blogspot.gr/2013/07/blog-post_18.html
Για σένα χόρευαν τα πουλιά, πατέρα... της Κατερίνας Δεσπότη-Σταματίου Παπαθεωδόρου, Βιβλιοπαρουσίαση
Ή όπως γράφει στο βιβλίο, ο αρχικός τίτλος ήταν: " Συγγνώμη, άντρα μου π...Δείτε περισσότερα
Για σένα χόρευαν τα πουλιά, πατέρα... της Κατερίνας Δεσπότη-Σταματίου Παπαθεωδόρου, Βιβλιοπαρουσίαση
Ή όπως γράφει στο βιβλίο, ο αρχικός τίτλος ήταν: " Συγγνώμη, άντρα μου π...Δείτε περισσότερα
14 σχόλια:
... τώρα που την είδα... τώρα... ΕΓΩ ευχαριστώ... Τι να εξηγήσω γιατί κάνω αναρτήσεις για τα βιβλία ... το ξέρεις... (όλοι οι φίλοι καλοδεχούμενοι στο μπλογκ μου... κι εσύ ακόμα περισσότερο)
Καλή επιτυχία λοιπόν, στην συγγραφική σου ζωή... και στα πολύ όμορφα και προσωπικά σου βιβλία...
(θα ήθελα να διαβάσω και αυτά που κρύβει το χρώμα στα πρώτα που γράφεις... κάτι έχει μπει και τα κρύβει)...
...
...
...
Λαμπρινή...
Έχει μπει η μπάρα σου (με το κόπυ που έκανα). Τώρα το είδα. Θα το κάνω κόπυ να το βάλω στα σχόλια. Συγγνώμη!
ΞΑΝΑ
Χωρίς προλόγους...
Πόσο μπορεί ν' αλλάξει ένας άνθρωπος; Πόσο;
Για μένα, καθόλου!
Η ψυχή του ανθρώπου δεν αλλάζει, μπορεί όμως, να αλλάξει η συμπεριφορά του, για Χ λόγους, που κανένας δεν μπορεί να ξέρει, να καταλάβει, αν δεν εξηγήσεις λεπτομέρειες.
Ξέρω, ότι δεν εξηγώ πια.
Μού πήρε πολύ χρόνο να καταλάβω πως το ίντερνετ δε μπορεί να είναι και προσωπικό ημερολόγιο.
Άργησα, αλλά το κατάλαβα καλά, τόσο που το αποφεύγω κιόλας, και καταφεύγω μόνο στο Φεις, έτσι, απλά για να "ξεφύγω", όταν βαρεθώ το μέσα.
Αγάπησα πολύ τα μπλογκ, τους μπλόγγερ, γνωστούς και αγνώστους.
Έχω σκορπίσει πολύ ζωή μου εδώ μέσα, έτσι κι αλλιώς!
Αν δεν ήταν σκόρπια, ίσως κάποια στιγμή και να την έσβηνα!
Επειδή όμως, χωρίς παρελθόν, δεν υπάρχει παρόν, κι επειδή, δεν ντρέπομαι για την ζωή μου, νιώθω ότι δεν έβλαψα, απλά, με πονάει, γι' αυτό την αφήνω πίσω. Ας υπάρχει...!
Κάπως έτσι έγινε και με τα βιβλία μου...
Ενώ ζω άλλες φάσεις, δύσκολες, όπως όλοι μας, άλλωστε, επειδή είμαστε όλοι μας βεβαρημένοι ψυχολογικά (νομίζω), κι επειδή δεν αντέχω παραπάνω συγκινήσεις, είτε αυτές προέρχονται από χαρές, είτε από λύπες, απομακρύνομαι λίγο απ' το παρελθόν, όσο αυτό γίνεται!
Η Λαμπρινή έτυχε να ρθει στη ζωή μου, πολύ λάθος στιγμή!
Της το έχω πει χίλιες φορές, δεν μπορεί όμως να το καταλάβει, γιατί κουβαλάει τον ενθουσιασμό κι εκείνο το αγκάλιασμα του δίνεσθε σε όλους, κι έτσι δίνει πολλά και σε μένα που απέχω ιντερνετικά και γενικά...
Δε σημαίνει ότι δεν την "Ευχαριστώ", δεν σημαίνει ότι είμαι αχάριστη, δε σημαίνει ότι δεν συγκινούμαι...
Σημαίνει μόνο πως αποφεύγω να ματώνω πληγές που δεν έχουν κλείσει...
Τίποτ' άλλο!
Δε φταις εσύ γι' αυτό, Λαμπρινή μου, εννοείται!
"Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και ΣΥΓΓΝΩΜΗΝ!!!"
Τα πουλιά συνεχίζουν να χορεύουν και μετά τον Πατέρα, δυστυχώς, αλλά αυτά ξέρουν καλύτερα από μένα, τι θέλει να πει το "πέταγμά" τους.
Απλά, εγώ έπαψα να κάνω μεταφράσεις... και κυρίως να τις γράφω ή να καμαρώνω γι' αυτές.
Δεν έχει νόημα, δεν οδηγεί πουθενά!
Καλά είναι το κάθε πέταγμα να οδηγεί στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
Επίλογος
Αν οι κριτικές των βιβλίων ήταν περισσότερο αυστηρές, ίσως να μην υπήρχαν και τόσοι καβαλημένοι συγγραφείς, Λαμπρινή μου!
Εμένα... ημερολογιακά είναι, οπότε... τι να κρίνεις;
Εκεί, μόνο ο Θεός!
Θα σε προτείνω για Άγγελο στην Ουράνια Πύλη!
Όλοι στον Παράδεισο!
Φιλιά, κι ας είναι τόσο καθυστερημένα!
Δεν έκατσε η στιγμή! Εγώ την κάθισα, κι ότι βγήκε, βγήκε!
Να κι ο άντρας μου!
... διαβάζοντας πάλι ΟΛΟ το κείμενο... πάλι λέω ... ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ... για την ευγένειά σου... και το εννοώ... (για τα καλά σου λόγια για μένα...)
τέλος... έβαλα λινκ στο τέλος της δικής μου ανάρτησης με το βιβλίο σου... για να έρχονται κι εδώ... όσοι ενδιαφέρονται
νασαι καλά....
μάκια πολλά
Λαμπρινή... <3
Να προσθέσω και τα υπόλοιπα σχόλια στο μπλογκ μου... για να ολοκληρωθεί η είκόνα της ανάρτησής μου...
Magia da Inês είπε...
.•°♡♡♫° ·.
Olá, comecei a ler a resenha do livro por causa da foto da capa, chama a atenção, é inteligente e faz a imaginação voar.
Fiquei surpreendentemente feliz de saber que é a história de um avó, nesse mundo ocidental tão cruel, nunca valorizamos nosso idosos, mesmo que sejam tão próximos.
Tenho certeza que esse livro é uma excelente leitura!
Ótima quarta-feira cheia de sol e saúde.
Beijinhos.
Brasil.•°
°。✿✿
24 Ιουλίου 2013 - 5:16 μ.μ.
Κατερίνα δε. στα. πα. είπε...
Λαμπρινή, ακόμα, βρε κορίτσι μου, το έχεις πρώτο πλάνο;
Ώρα 8:54
Έγραφα ένα ολόκληρο κατεβατό, να εξηγήσω την συμπεριφορά μου, αλλά με διέκοψε ένα τηλεφώνημα, έχασα την ροή, είδα ότι εξηγούσα πολλά, Λαμπρινή μου και τα έσβησα!
Ίσως κάποια άλλη στιγμή εξηγήσω περισσότερα για τα δικά μου βιβλία στο μπλογκ μου.
Η ουσία είναι ότι:
"Σ' ευχαριστώ" πολύ για την μεγάλη τιμή! (Ασήκωτη για το "βάρος" μου)
Τα βιβλία μου επειδή είναι προσωπική ζωή, έχουν συνέχεια, κι επειδή με πονάνε, εκδίδω λίγα και τα χαρίζω μόνο σε φίλους.
Βέβαια διαβάζονται κι από αγνώστους που γίνονται μετά "φίλοι", μα εγώ δε νοιώθω καλά να μιλάω γι' αυτά.
Δύσκολο να εξηγήσω πως νοιώθω σε σένα και στους φίλους σου, Λαμπρινή!
Δύσκολο!
Δύσκολο και το να με καταλάβετε...
Το "Ευχαριστώ" όμως, είναι κατανοητό, ελπίζω!
Ίσως στο μέλλον, έχω πιο δυνατές στιγμές που θα αντέχω να μιλάω για το παρελθόν μου.
Στο παρόν μου, δηλώνω αδύναμη, να καμαρώσω γι' αυτό.
"Καλή συνέχεια", και "Καλό υπόλοιπο καλοκαίρι!"
24 Ιουλίου 2013 - 9:11 μ.μ.
Κέρινα Ποιήματα είπε...
http://www.youtube.com/watch?v=9-d297eXPSA
ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΣΟΥ ΕΥΧΗΘΏ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, γιαυτο βρηκα αυτο που..σου αρεσει και στο αφιερωνω!μαζι ομως με τις ευχες μου και...
http://www.youtube.com/watch?v=npiF2orkpHA
xronia polla!
26 Ιουλίου 2013 - 9:57 π.μ.
marilise είπε...
Χίλιες ευχές κορίτσι μου για την γιορτη σου !!!! Σε φιλω συγκλονιστική τούτη η ανάρτηση σε φιλω
26 Ιουλίου 2013 - 9:29 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...
Thank you for every otheг magnіficent aгticlе.
Wheге elsе could anybody get that type of infо in such an
ideal meanѕ оf wrіting? I have a pгеsentation subѕequеnt
week, and I am at the look for such info.
Feel free to surf to my web blog: marine insurance florida
27 Ιουλίου 2013 - 1:38 π.μ.
Paraskevi Lamprini M είπε...
MΕΤΑΦΡΑΣΗ ΞΑΝΑ της Ines...
Γεια σας, άρχισα να διαβάζω την κριτική βιβλίου, λόγω της φωτογραφία στο εξώφυλλο εφιστά την προσοχή, είναι έξυπνος και κάνει τη φαντασία να πετάξει στα ύψη.
Ήμουν εκπληκτικά ευχάριστη θέση να γνωρίζουμε ότι είναι η ιστορία μιας γιαγιάς στον δυτικό κόσμο δεν είναι τόσο σκληρή, αξίας γέροντες μας, ακόμη και αν είναι τόσο κοντά.
Είμαι βέβαιος ότι αυτό το βιβλίο είναι μια εξαιρετική ανάγνωση!
Μεγάλη Τετάρτη γεμάτη ήλιο και την υγεία.
Φιλιά.
Βραζιλία. • °
5 Αυγούστου 2013 - 2:25 μ.μ.
Paraskevi Lamprini M είπε...
Ines..my friend... you are so right!!! thank you so much!!!greetings from Greece..
μετάφραση...Ινες, φίλη μου...εχεις δίκιο...ευχαριστώ τόσο πολύ
χαιρετίσματα από Ελλάδα..
5 Αυγούστου 2013 - 3:22 μ.μ.
Paraskevi Lamprini M είπε...
Κατερίνα δεστάπα...δεστάπα... σου χρωστώ πολλά...
αλλά θα πω λίγα...για τους γνωστους λόγους!!...
χαίρομαι που παρουσιάζω βιβλία φίλων...και τα παρουσιάζω..για καιρό...να τα χαρούμε όλοι!!!...
χαίρομαι που είσαι εδώ...
ΕΥΧΟΜΑΙ...να γράφεις αυτά που θες..και να αντέχεις!!...παντα..
φιλικά,
Λαμπρινή!
(ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ, γλυκειά μου συγγραφέα!!!)
5 Αυγούστου 2013 - 3:24 μ.μ.
Paraskevi Lamprini M είπε...
Κέρινα Ποιήματα μου!
ΩΩΩΩ πολύ ευχαριστώ...επειδή τώρα δεν έχω ίντερνετ.. θα τα ακούσω..όποτε..
είσαι πολύ γλυκειά!!!...
οσο για τις ευχές...θα χαρώ το Πάσχα να σε κεράσω..(το Παρασκευή..είναι ψευδώνυμο!)...
νασαι πάντα καλά!
5 Αυγούστου 2013 - 3:27 μ.μ.
Paraskevi Lamprini M είπε...
marilise,καμάρι μου... ευχαριστώ πολύ... το Πάσχα κερνάω!!!... τα λέμε!!
5 Αυγούστου 2013 - 3:27 μ.μ.
Ελένη Φλογερά είπε...
Λαμπρινή μου έκανες μια πολύ ωραία παρουσίαση ενός εξαιρετικού βιβλίου. Μπράβο σε σένα και την συγγραφέα.
Φιλάκια!
7 Αυγούστου 2013 - 7:40 μ.μ.
Paraskevi Lamprini M είπε...
Ελένη μου...νασαι καλά..ευχαριστώ...η φίλη Κατερίνα...γράφει πολύ ωραια...μακάρι να διαβάσεις το βιβλιο της...
μάκια!!!
10 Αυγούστου 2013 - 12:56 μ.μ.
δεν τα πήρε όλα... οπότε... τα έβαλα σε δύο σχόλια...
τα λέμε... και πάλι καλή επιτυχια και στην συγγραφική ζωή σου... και παντού!!!
Γύρισα απ' το χωριό μου, μα το μυαλό κοιμάται... Σέρνομαι. Πάω για ύπνο και τα λέμε, κορίτσια! Σας ευχαριστώ πολύ!
Καλό φθινόπωρο!
Έγραψα αυτό στης Λαμπρινής:
Ήρθα με τα πόδια... να σε ξαναευχαριστήσω πολύ!
Χρειάζομαι πολύ χρόνο, Λαμπρινή μου, για να βρω ιντερνετική άκρη.
Μη με παρεξηγείς!
Έχω αφήσει πολύ πίσω την ζωή μου, κι αυτή τρέχει με χίλια, τώρα! Επιβάλλεται να την προλάβω!
Σ' ευχαριστώ που δεν με ξεχνάς!
Τα καλύτερα εύχομαι σε σένα, στην οικογένειά σου και στους φίλους σου!
ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΜΟΥ, ΠΑΝΤΑ, Ο ΧΡΟΝΟΣ! ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΤΟΝ ΝΙΚΗΣΩ, όσο... γίνεται!
(Δείξε κατανόηση, λαέ!)
(δεν το είδα το σχόλιο στο μπλογκ μου)
κατανόηση... όση θες...
σου εύχομαι τα καλύτερα... καλή τύχη με τον χρόνο... (μακάρι να τον νικήσεις... θα χαρώ προσωπικά πάρα πολύ!!!)
καλά να είσαι... γερή και δυνατή..
Λαμπρινή Τ.
To έγραψα στην εορταστική ανάρτηση, γιατί μπερδεύτηκα, Λαμπρινή! Έχω χάσει τα αυγά και τα καλάθια, εδώ μέσα!
Όσο για τον χρόνο, είναι φαβορί, μα ο αγώνας πρέπει να γίνει!
α... μάλιστα... καλώς... όλα καλά..θα το λάβει... το μπλογκ... όποτε μπω!!!
οκ...
σου εύχομαι να νικήσεις.. η ΖΩΗ είναι ΔΙΚΗ ΣΟΥ!!! καλή επιτυχία παντα!!
θα το βαλω ΕΓΩ στο μπλογκ μου... αυτό που έγραψες... στην ανάρτηση για τον πατέρα.. οκ... (για να μην μπεις στον κόπο... )
Αυτό θέλει μεγάλη ανάλυση!
"η ΖΩΗ είναι ΔΙΚΗ ΣΟΥ!!!"
Κι όπου "κόπος", βάλε "χρόνος", Λαμπρινή μου!
Ευχαριστώ και Συγγνώμη, πακέτο!
Δημοσίευση σχολίου