ΑΡΓΩ ΒΟΛΟΥ - ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΕΣ ΨΥΧΕΣ - Γιώτα Σπανού - Στρατή 1
Αργώ, δε λησμονώ.
Η σελίδα της Γιώτας ή Αστοριανής, είναι εδώ:
Υγ. Στην τύχη βγήκαν κάποιες φωτογραφίες. Με τύφλωνε ο ήλιος, δεν έβλεπα.
Αργώ, δε λησμονώ.
Η σελίδα της Γιώτας ή Αστοριανής, είναι εδώ:
Υγ. Στην τύχη βγήκαν κάποιες φωτογραφίες. Με τύφλωνε ο ήλιος, δεν έβλεπα.
4 σχόλια:
...
Μόλις ΤΩΡΑ έβαλα νέα Ανάρτηση!
είπα να δω τους Φίλους
κι έμεινα ΑΦΩΝΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ποιές λέξεις να βρω;
Λες ..."σε τύφλωνε ο Ήλιος..." κι έβγαλες αριστουργήματα;!!! Δηλαδή... ΑΝ δεν σε...τύφλωνε!!!::::::::::::::
Στην σελίδα 12,
στο: *ΨΥΧΕΣ ΑΙΩΡΟΫΜΕΝΕΣ"
ΥΠΑΡΧΕΙΣ, Κατερίνα μου! "...Σαν τα ψάρια, βγάζουμε το κεφάλι,
για λίγες ανάσες στον ήλιο,
συνεχίζοντας κάτω από την σκιά του θανάτου,
Κατερίνα μου."
Κατερίνα μου!
Ξάγρυπνη, όπως θα διαπιστώσεις στο ποίημα: Η ΑΥΓΗ ...
Αιτία το "μακελειό" που χάθηκαν τα είκοσι παιδιά του Δημοτικού, στο Κοννέκτικατ, από ένα άλλο άρρωστο στο μυαλό, παιδί... όπου με την μάνα του στόλιζαν με όπλα τους τοίχους του πλούσιου σπιτιού τους... Ύπνος δεν ερχόταν... και, στο τέλος, σε αναζήτησα να τα "πούμε"...
Γιαυτό και κάπου αλλού γράφω: "Εδώ η Αγάπη στάθηκε.... "
Αυτή μας η φιλία, στις δύσκολες ώρες, ήταν ευχή.
Πάντα με την αγάπη μου,
Υιώτα
Όχι μόνο με τύφλωνε, Γιώτα μου, δεν έβλεπα, κιόλας, τι έβγαζα!
Και γυαλιά δεν έχω, εν αναμονή των σωστών και πολύ ακριβών!
Τα χάλασα τα ματάκια μου, πάει!
Φοράω λάθος γυαλιά, όλο το καλοκαίρι, από τότε που έχασα τα άλλα, αλλά, αφού βρήκα τον σωστό γιατρό που έψαχνα χρόνια, υπομονή και θα βλέπω!
Ήθελα καιρό να κατέβω παραλία, αλλά, δεν καθότανε...
Προχθές, αν και τρέχοντας, κάθισε!
Δεν είναι καλές, επιφυλάσσομαι!
Όσο για την Αυγή, μη μιλάς, δεν είναι η ώρα της ακόμα...
Δεν είμαι έτοιμη...
Το είδα, μην ανησυχείς, τότε στο Χορευτό, αλλά... έκανα πως δεν είδα!
Εκεί η Αγάπη "μάγκωσε", τζιζ και πονάει, απ' όπου κι αν το "πιάσεις".
Ούφ! Ανάσα!
Ήταν ο μόνος τρόπος για να το δεις, σ' αυτό το μπλογκ και συνάμα, αποφάσισα, εφόσον είναι δικά μου τα "σπίτια", να τ' αερίζω όποτε θέλω, πριν μας τα πάρουν κι αυτά.
Βρήκα είσοδο και για το "Τιμής Ένεκεν", υπομονή!
Εσύ να είσαι καλά, γερή, να σε προσέχεις, καθώς και τον Πειραιώτη και όλη την μεγάλη αγαπημένη οικογένεια!Όκευ;
Να μην σκοτίζεσαι για το ίντερνετ και να γράφεις!
Τίποτ' άλλο.
Να μην χασομεράς και να μην σκορπίζεσαι από δω κι από κει.
Κάποτε, θα το καταλάβουν πολλοί και είθε να μην είναι αργά.
Εγώ, μόνο να τα φωτογραφίζω μπορώ τα βιβλία σου (κι αυτό πάλι, κάκκιστα), να τα διαβάζω, να συγκινούμαι (και να θυμώνω μαζί...βλέπε Χορευτό), να σε εκτιμάω, να σε θαυμάζω και να σ' αγαπάω, τίποτα παραπάνω.
Γιώτα μου...
Πολλά ήδη, είπα.
Οι σιωπές, δεν είναι πάντα, ότι καλύτερο, μα τις δικές μου, τις ξέρεις!
Σας σκέφτομαι, πολύ περισσότερο απ' ότι φαίνεται.
...πριν μοιάζουμε "κολλητές"... (έτσι λέγεται μια κάποια έκφραση εκεί,)
ένα τεράστιο "ευχαριστώ"
που ξεκινάει κάμποσα χρόνια πίσω κι όλο μεγαλώνει...
Ομολογώ, η τελευταία σου παράγραφος, είναι και δική μας. Το ξέρεις.
Υιώτα
Για το κολλητηλίκη δεν καταλαβαίνω, αλλά δεν πειράζει! Δεν είναι ανάγκη να τα καταλαβαίνω όλα, πάντα!
Πάντως, δεν είχα απ' αυτά στην ζωή μου. Επιμονή μόνο στο δίκιο είχα και έχω, στο να "δείχνω", "ότι", πολλοί κάνουν πως δεν βλέπουν.
Όταν αναγκαστούν να δουν, και τελικά, βλέπουν, κατεβάζω τόνους και τότε χαίρομαι πραγματικά την όποια φιλία ή "κολλητηλίκη", όπως έγραψες.
Εκεί ξεκαθαρίζουν όλα και μαζί σου, έχουν ξεκαθαριστεί όλα, πολλές φορές.
Γι' αυτό, εγώ σ' ευχαριστώ!
Δυστυχώς, μόνο, που δεν μπορούμε να ξεφύγουμε απ' το γνωστό:
"Όταν κάνεις ένα φίλο, κληρονομείς τους φίλους του, αλλά κυρίως, τους εχθρούς του..."
Να το συνεχίσω;
Δεν αξίζει!
Ας σωπάσουμε κι οι δυο, να δώσουμε τροφή για σκέψη στους δεύτερους.
Όλα βασίζονται Γιώτα μου, στην ειλικρίνεια του λέγειν, της συμπεριφοράς και της σκέψης.
Αν αυτά δεν είναι "κολλημένα" μεταξύ τους και απ' τις δυο πλευρές, δεν κρατάει κανένα κολλητηλίκη, όσο κολλητό κι αν φαίνεται.
Φιλιά πολλά, αγκαλιά την οικογένεια και γράφε στα χαρτιά σου, έτσι όπως εσύ ξέρεις και μπορείς.
Τα ξαναλέμε, όχι απαραίτητα εδώ!
Δημοσίευση σχολίου