Το έμαθα απότομα, ξημερώματα 15/2/20 και σοκαρίστηκα πολύ, από ΕΔΩ.
...Δεν έχει σημασία πως ένιωσα εγώ, όσο σημασία έχει, πως θα λήψει απ' την λογοτεχνία (και όχι μόνο), μια σημαντική για την Ελλάδα, προσωπικότητα.
Δύναμη και Κουράγιο, από καρδιάς, εύχομαι στην οικογένειά του!
(Όσο για μια "παρεξήγηση", μεταξύ μας, τώρα, από 'ΚΕΙ, ΨΗΛΑ, τώρα πια, βλέπει και ξέρει!... αν ήμουνα αληθινή ή ψεύτικη και γιατί σιγούσα...)
ΑΘΑΝΑΤΟΣ! (έτσι κι αλλιώς!)
Υγ. Τον "γνώρισα" μέσω της φίλης και λογοτέχνιδας, Γιώτας Στρατή (ΕΚΕΙ) και περίμενα εκείνη, να μιλήσει πρώτη.
Ήταν φίλος της.
Εγώ απλά (όπως στους περισσότερους) μια εθελόντρια διαφημίστρια ανθρώπων και έργων, υπήρξα, που ένιωσα ότι έπρεπε να μαθευτούν περισσότερο στο κοινό.
Σωστό;
Λάθος;
Άγνωστον. Έτσι έπραξα με το φτωχό μου το μυαλό.
Κάποιοι το εκτίμησαν, κάποιοι όχι.
Κακία δεν κρατώ, εύχομαι να μην κρατούν και για μένα!
Περαστικοί είμαστε, έτσι κι αλλιώς, άνθρωποι είμαστε, λάθη θα κάνουμε, παρεξηγήσεις θα γίνονται, αν δεν ξέρουμε περισσότερο τον άλλο, ως Άνθρωπο και τι βιώνει συγκεκριμένες στιγμές.
Καλά είναι να τα συζητάμε όλα και να τα "λύνουμε", εν ζωή, αλλά, όταν δεν βοηθούν οι στιγμές ή οι όποιες αποστάσεις (από ψυχικές, έως χιλιομετρικές), για μένα είναι βέβαιο, πως στο "Αλλού", παύουν πια, όλες οι απορίες, για τον καθένα μας.
Εκεί, πράγματι, θα δούμε το αληθινό "καθρέφτισμα" της γήινης ζωής, ΟΛΩΝ ΜΑΣ!
Αυτά και ΝΑΙ, είτε το πιστέψετε, είτε όχι, στεναχωρέθηκα πολύ για τον θάνατο του Βάϊου Φασούλα!
Αιωνία του Μνήμη!...
2 σχόλια:
Φίλη μου,
...και με μένα, το αντίθετο έγινε... είχαμε τηλεφωνηθεί συμπτωματικά, τότε και του το είπα για τον Δημήτρη. Με το ζόρι μιλούσα, και τον παρακάλεσα να μην πει ΤΙΠΟΤΑ σε κανέναν.. Δεν άντεχα να μιλήσω ούτε και με τα παιδιά μου. Στα αυτιά μου τυπώθηκε το ¨"Ωχού ου ου, Δασκαλίτσα μου... Κουράγιο! Κάπως κι εγώ φοβάμαι πολύ παρόλο που οι γιατροί μου είπαν ότι το ξεπέρασα..."
Δεν έφτανε ο φόβος για τον ιό... να έχουμε την δυσκολία της επίσκεψης του ασθενούς...
"ΕΝΑΣ κάθε μερα μόνο για δυο ώρες..."
Τέλος πάντων.
Όσο για την διαφωνία με την προώθηση σε γενικό επίπεδο των λογοτεχνικών βιβλίων κ.λ.π. με τους απόδημους..
πολλοί, όπως ξέρεις, νομίζουν ότι θα ...πλουτήσουν, κι ότι στην ΑΜΕΡΙΚΑ οι εκδοτικοί Οίκοι, περιμένουν από τους μετανάστες να βρουν θέματα για να τα κάνουν σενάρια και κινηματογραφικά έργα...
κι ότι μια προσπάθεια παρόμοια θα τους πέρνανε τις εμπνεύσεις και τα πιθανόν χρήματα...
Έχουν μερικοί-μερικοί καβαλήσει την κάλαμον και δημιουργούν καταστάσεις λόγω πλήρους αγνοίας με την εδώ "κινηματογραφική ή και λογοτεχνική κοινωνία"
Δεν ήταν κάτι που έπρεπε να το πάρετε στα σοβαρά και να πικράνετε τις σχέσεις σας... Σαν Πρόεδρος, του έψελναν πολλά, τα ξέρεις ήδη, ακόμη κι από τα ελληνικά Σωματεία..
'Ηταν και λίγο αψής, είχε και πολύ πέρα-θώθε με τα "μέλη" -που να πληρώνουν ούτε συνδρομή δεν ήθελαν... είχε και τα προσωπικά του με την υγεία του...
Τώρα, αφού "ο αποθανών δεδικαίωται" ... Μην πικραίνεσαι. Έχουμε τόσα άλλα να φροντίσουμε.
Απλώς, ξέχασέ το. ΔΕΝ αξίζει για τίποτα.
Κι εγώ, με το ζόρι ήμουν μέλος... μόνο για χατίρι του. κι ας το έλεγαν οι άλλοι "υπεροψία" !!!!
Δεν αντέχεται να ενημερώνεις και να "βάζεις μυαλό" στους ανιστόρητους...
ειδικά όταν η Τεχνολογία μας πετάει όλους έξω από τα νερά μας.
Βλέπω και στο Φ-Μπουκ. Ο ένας παίρνει την "μπάλα" από τον άλλο... επεξεργάζεται ότι τον εντυπωσίασε... και παρουσιάζει το "διαμάντι του"... !!!!!!!!!!! Ο νοών, νοείτω!!!
Σταματώ, για άλλη φορά, ίσως περισσότερα. Ζωή σε σας, με υγεία και κατανόηση.
Σε φιλώ,
Αστοριανή (που πλέον δεν κατοικώ στην Αστόρια...)
...Σιγώ. Όχι από ενοχές, βέβαια, αλλά απ' το άτιμο "ΓΙΑΤΙ;" να μην βλέπουμε αοράτως, τις ζωές των άλλων, ώστε να μην αλληλοπληγωνόμαστε, ΕΜΕΙΣ, οι άνθρωποι!
Αν ήξερε...
Αν ήξερα...
Δεν θα με πλήγωνε, δεν θα τον πλήγωνα (σιωπώντας, γιατί με την σιγή μου τον πλήγωσα, γιατί επειδή τον εκτιμούσα και ξέρω από αυθόρμητη νευρική συμπεριφορά αντρών, δεν ήθελα να ανταλλάξω λέξεις. Πάντα περιμένω τον χρόνο, για να επιπλεύσει η αλήθεια μου ή την από κοντά συζήτηση, η οποία δεν πρόλαβε να γίνει.)
Τελευταίως έμαθα από σένα ότι ήταν άρρωστος, όχι τόσο σοβαρά, ΟΜΩΣ! Πολύ σύντομα, είδα και την κακή είδηση, κι έπαθα ΣΟΚ!
Δύναμη και Κουράγιο στην οικογένειά του, εύχομαι! Ελπίζω και για εκείνους να μην ήταν ΣΟΚ!
Όταν ξέρεις για την υγεία κάποιου αγαπημένου σου, είσαι και λίγο "προετοιμασμένος", όσο γίνεται.
Μη μου μιλάς για τις αποστάσεις λόγω του ιού... σε αγαπημένο ασθενή, γιατί από πέρ'σι γράφω νοητά... με πόνο, "στο πρεβάζι... απέναντι απ' την κλινική", χαιρετούσα κι έκλαιγα για ώρες... από μακριά. (Έφυγα όταν τράβηξα την προσοχή των νοσοκόμων, κι έφυγα πριν με μαζέψουν...
Αχ! Γιώτα!
Ευτυχώς που σταμάτησα να γράφω!
Μη μου μιλάς για βιβλία και για δόξες, όταν έξω (και μέσα) βρέχει.
Έξω βρέχει, εδώ και 2 ώρες. Ίσως και παραπάνω.
Κι ο Βάιος κλαίει, κι ο Δημήτρης σου κλαίει, κι άλλοι κλαίνε, κι όλοι μας άγνωστον πότε, και θα κλάψουμε και θα μας κλάψουν.
Έτσι είναι η ζωή, ας το δεχτούμε, κι ας μη μένουμε στα μικρά.
(Ούτε ξέρω τι έγραψα. Δεν το κοιτάζω. Το δημοσιεύω και κλείνω. Κράτα γερά για την οικογένειά σου και για σένα και μην πληγώνεσαι άλλο, για τις λογοτεχνικές αδικίες. Δεν αξίζει, αν και κάποιοι πλούτισαν απ' αυτές, χαλάλι τους! Και η δόξα και το χρήμα. Δεν τους ζηλεύω, ούτε τους μισώ. Υγεία, Αγάπη και Ελευθερία, μπορούμε να έχουμε; Απ' ότι βλέπεις, όχι!)
ΖΩΗ με ΑΞΙΑ, σε ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!
Μη σπαταλάμε, ούτε στιγμή, απ' τον άγνωστο υπολειπόμενο χρόνο της ζωής μας, εξηγώντας την αλήθεια μας ή περιμένοντας τα παλαμάκια.
Η ζωή είναι πολύ σκληρή. Θέλει ή σιγή και υπομονή ή αγώνα, όπως έκανε ο Βάιος!
Και τα δυο είναι όπλα.
Θαύμαζα τον Βάιο, γι' αυτό λέω και πως θα λείψει.
Αν ήμουν άντρας, ίσως να τον ξεπερνούσα και σε λόγια και σε έργα.
ΑΝ!
Καινούργια μέρα, Καλημέρα, Γιώτα μου!
Δημοσίευση σχολίου