ΚΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ! (με την "δικιά" μου Παναγιά...)

 Ήταν τάμα μια φίλης, δεν μου μαρτυρούσε για ποια Εκκλησιά.

Όλον τον χειμώνα το κεντούσε, έβγαλε τα ματάκια της να μετράει, σειρά - σειρά, να βγάλει το σχέδιο απ' την γκουγκλ, απ' το κινητό της.

Σταυροβελονιά. Πόση προσπάθεια, πόση Προσευχή, πόσο δέος, να κεντάει τα ματάκια της Παναγιάς και του Χριστού μας!

ΤΟΣΟ μεγάλη, που απ' όπου κοιτάξεις το κέντημα, τα μάτια τους σε κοιτάνε.

Θαυματουργικό κέντημα, που έγινε κορνίζα, το τάμα της φίλης...

Κι ήταν Μεγάλη Βδομάδα, όταν μια τυλιγμένη μεγάλη κορνίζα, ήρθε σπίτι μου...!

Δυο παιδικά χέρια την κρατούσαν, μαζί με μια άλλη σακούλα που μέσα είχε άλλα δώρα, μαζί με κεντημένα από σχέδια φύλλων, κόκκινα αυγά.

...Μόλις είδα συσκευασία κορνίζας, έπαθα σοκ.

"Μη μου πεις, πως είναι η Παναγιά που κεντούσε η μαμά!"

"Πώς το καταλάβατε;"

"Ζαλίζομαι. Δεν το πιστεύω! Δεν μπορώ να δεχθώ αυτό το δώρο! Δεν τ' αξίζω. Δεν τ' ανοίγω. Πρέπει να πάει αλλού, σε Εκκλησιά!"

"Σας παρακαλώ, κυρία Κατερίνα, θα στεναχωρεθεί η μαμά μου. Είναι για σας!"

Συγκλονίστηκα. Το άνοιξα με δέος, πολύ αργότερα που έφυγαν και ήξερα απ' την αρχή, που είναι η θέση της.

Μ' ενοχλούσαν στο μάτι δυο κάδρα και τελευταίως σκεφτόμουνα να τα βγάλω, αλλά δεν ήξερα τι να βάλω στην θέση τους.

...Έτρεμα, σχεδόν, όταν την κρέμασα σε σημαντικό σημείο για μένα, βγάζοντας κάδρα που είχα ζωγραφίσει μόνη μου, πριν 40 χρόνια. (Εύκολα, μην φανταστείτε πως κατέχω ζωγραφική!)

Έκλαιγα και έτρεμα απ' την συγκίνηση, όταν μίλησα με την φίλη.

"Θα την κρατήσω για όσο την έχω ανάγκη, ίσως και για όσο ζω, γιατί μου δίνει δύναμη κι ελπίδα, κι αν πεθάνω, έχω πει στην οικογένεια που θα την πάτε... Εντάξει;

Ή θα την πάμε μαζί, όταν θελήσουμε... Εντάξει;

Αυτή η κορνίζα "μιλάει". Δεν μπορεί να μείνει σε μένα...

Τα μάτια της Παναγιάς (κυρίως), με κοιτάνε απ' όλες τις πλευρές!"

"Το πρόσεξες κι εσύ; Το ένιωσα κι εγώ, όταν τα κεντούσα."

Τι να φτάσει ένα "Ευχαριστώ;"

Αυτό το "δώρο", δεν πληρώνεται, ούτε είναι για σπίτι.

"Εγώ για σένα το κέντησα, κάν' το ότι θες!"

Τι να το κάνω, πέρα από Προσευχή και παίρνοντας δύναμη απ' την Παναγιά και το "κινητό" της βλέμμα και την μεγάλη αγάπη της φίλης;

"ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΦΙΛΗ!"

ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΑΣ η δικιά μας Παναγιά που κέντησες, βελονιά, βελονιά, όλον τον χειμώνα, πότε κλαίγοντας, πότε λυπημένη, πότε παίρνοντας ελπίδα και θάρρος, απ' τα τόσα προβλήματα που παιδεύουν όλον τον κόσμο!

Βλέποντάς την, Προσεύχομαι για ΟΛΟΥΣ! Ακόμα και αγνώστους!

ΜΕΓΑΛΗ Η ΧΑΡΗ ΤΗΣ!

Υγ. Σύμπτωση;

Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο με την φίλη!

Τηλεπάθεια;

Δεν είχα ολοκληρώσει ακόμα την ανάρτηση αυτή.

Της τα διάβασα. 

Συγκινήθηκε.

ΚΙ ΕΓΩ!

"ΚΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ" σε ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Να έχουμε την βοήθεά ΤΗΣ!