Το πουλί της ζωής...

Κλάδευα με τις ώρες. Ζούγκλα η αυλή μου.Θυμήθηκα την εποχή που τα φύτευα... Πόσα δεν σκέφτηκα! Τ' αγκάθια με πόναγαν, με μάτωναν, μα εγώ συνέχιζα. Να προλάβω. Πριν νυχτώσει. Ένας αγαπημένος δίσκος του Μητροπάνου έπαιζε, όταν τελείωνε και το καταλάβαινα, γιατί το μυαλό πετούσε, πήγαινα και τον ξαναέβαζα απ' την αρχή, μέχρι που "είδα" κι άκουσα το επίμονο κελάηδισμα αυτού του πουλιού. Είχε κάνει στέκι την αυλή μου, πετούσε γύρω μου, του έριχνα ψίχες, ερχόταν δίπλα μου, κοντά μου, μα μόλις έβλεπε την μηχανή, τσουπ, μου το' σκαγε! Το πρόλαβα όμως κάποιες στιγμές και το "κράτησα".
Μπορεί να είναι ακόμα εκεί. Και να δίνει ζωή στην αυλή μου! Ποιος να ξέρει; Ελπίζω να με περιμένει την Κυριακή!

Πώς το λένε; Δεν ξέρω! Να το βαφτήσω τώρα;ΖΩΗ, θα το έλεγα, γιατί μου έδωσε μηνύματα ζωής, κι ας μου είπε κι άλλα φεύγοντας... Όλα της ζωής, είναι...