Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

Της μελαγχολίας, αλλά και της ελπίδας μαζί!

Έμεινα και την Κυριακή και το βράδυ. Δεν είχα τελειώσει με το κλάδεμα, κι ακόμα, έχω αφήσει κι άλλα. Δεν τελειώνουν οι δουλειές σε 40 ώρες!

Έκοβα τις ορτανσίες μου που δεν τις χάρηκα φέτος και με πονούσε η ψυχή. Μήπως, τι χάρηκα απ' αυτό το σπίτι; Δεν πρόλαβα. Τα έφερε η ζωή πολύ αλλιώς, απ' ότι ονειρευόμουνα. Ωστόσο, ακόμα ελπίζω σε ένα καλύτερο μέλλον κι ας είναι στη ζωή μας, όλα πια, αβέβαια!



Μελαγχόλησα. Επόμενο ήταν. Τις μάζεψα όλες μεσ' το σπίτι και μεσάνυχτα τις έκανα ματσάκια. Αυτές για το μαγαζί, αυτές για τις φίλες μου.

Αργότερα, πολύ αργότερα, πέταξε η σφίγκα. Ήταν πάνω στις ορτανσίες μου, φαίνεται. Ότι γλύτωσα στην αυλή, με βρήκε στο κρεβάτι.
Αναποδιά!
Στο Νοσοκομείο κατέληξα, μα τώρα που αναρρώνω, σκέφτομαι πως αυτό το εμπόδιο... μάλλον ήταν για καλό μου...
Ναι! Αυτό δείχνουν "τα σημάδια"!

Παροιμίες που δένουν με το θέμα:
Ότι φοβάσαι, δεν το γλυτώνεις!
Κάθε εμπόδιο για καλό!

Δεν υπάρχουν σχόλια: