Δεν μένω πια εδώ - Ελένη Βιτάλη
Δε μένω πια εδώ
σ' έναν κόσμο γκρεμισμένο,
Δε μένω πια εδώ
κι ούτε ξέρω πού πηγαίνω.
Μια ζωή κουράστηκα
μαζί σου να παλεύω
Φτάνει πια να έρχεσαι
μονάχα όταν φεύγω...
Θα μείνω τώρα μόνη
σε άλλη γειτονιά
και ειν' αυτός ο πόνος
αρρώστια και γιατρειά
Δε μένω πια εδώ
σ' έναν κόσμο γκρεμισμένο,
Δε μένω πια εδώ
κι ούτε ξέρω πού πηγαίνω..
Δεν είναι η ζήλεια που μας χώρισε,
δεν είναι αυτό που με πονά
Είν' η αγάπη που δε χώρεσε
Τα πιο βαθιά μας μυστικά
Δε μένω πια εδώ
σ' έναν κόσμο γκρεμισμένο,
δε μένω πια εδώ
κι ούτε ξέρω πού πηγαίνω..
ΕΛΕΝΗ ΒΙΤΑΛΗ - "Δεν πιστεύω σε κανέναν"
Κανέναν δεν πιστεύω πια και δεν φοβάμαι
Καλό δεν έχω τίποτα για να θυμάμαι
Για την αγάπη που 'δωσα,γι'αυτή λυπάμαι
Δεν πιστεύω σε κανέναν,δε φοβάμαι
Εγώ δεν πείραξα κανέναν
Μα όλοι με πειράξανε
Αγάπες πλήρωσα με αίμα
Κι εκείνες με ρημάξανε
Κανέναν δεν πιστεύω πια και δεν φοβάμαι
Αυτοί που λένε μια ζωή πως μ'αγαπάνε
Στα λόγια έχουν την ψευτιά και την πουλάνε
Δεν πιστεύω σε κανέναν,δε φοβάμαι
Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011
Το παιχνίδι είναι στημένο
Πάψε να ρωτάς τι μου συμβαίνει
πάψε να ρωτάς γιατί
τίποτα ποτέ δεν περιμένει τη δική σου τη στιγμή
πάψε να ρωτάς για την αγάπη
που δεν είναι αρκετή
όσο κι αν κρατάς ξεφεύγει κάτι
και δε ξέρεις το γιατί
Πάψε να ρωτάς για τη ζωή μου
κι όσα πέρασα εγώ
πάψε να ρωτάς κι αν σε παιδεύω
είναι γιατί σ΄αγαπώ
πάψε να ρωτάς κι αν θα σε χάσω
σίγουρα θα φταίω εγώ
που δεν μπόρεσα ποτέ να πιάσω
τον κρυφό σου τον ρυθμό
Τίποτα δεν περιμένω τίποτα δε θέλω
το παιχνίδι είναι στημένο
κι όποιος παίζει το γνωρίζει
τίποτα δεν περιμένω τίποτα δε θέλω
μόνο τη δική σου αγάπη που όλα τα κερδίζει
Πάψε να ρωτάς τι μου συμβαίνει
πάψε να ρωτάς γιατί
τίποτα ποτέ δεν περιμένει
τη δική σου τη στιγμή
πάψε να ρωτάς για την αγάπη
που δεν είναι αρκετή
όσο κι αν κρατάς ξεφεύγει κάτι
και δε ξέρεις το γιατί
Τίποτα δεν περιμένω τίποτα δε θέλω
το παιχνίδι είναι στημένο
κι όποιος παίζει το γνωρίζει
τίποτα δεν περιμένω τίποτα δε θέλω
μόνο τη δική σου αγάπη που όλα τα κερδίζει...
Κατηγορία:
Μουσική
Ετικέτες:
ΠΑΡΙΟΣ
ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ
ΕΠΑΦΗ
Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ - ΒΡΑΔΙΑ ΕΛΥΤΗ - ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
Βραδιά Οδυσσέα Ελύτη, την Παρασκευή 11 Νοεμβρίου στις 9:30 το βράδυ στον Πολυχώρο Τέχνης Αντωνοπούλου 17.
Ο Βασίλης Μητσάκης απαγγέλλει και ο Βασίλης Αγροκώστας ερμηνεύει "Άξιον Εστί" και τραγούδια που γράφτηκαν πάνω σε στίχους του Νομπελίστα ποιητή.
Οι δυο καλλιτέχνες φιλοδοξούν να προσφέρουν στους ακροατές τους μια ολοκληρωμένη γεύση από την ποίηση, τη σκέψη και την προσωπικότητα του ποιητή.
Γι' αυτό , εκτός από την ποίησή του και τα τραγούδια που γράφτηκαν πάνω σε στίχους του, θα ακουστούν και αποσπάσματα από τον δοκιμιακό του λόγο, αποσπάσματα από συνεντέυξεις του και από την ομιλία του στην Ακαδημία της Στοκχόλμης κατα την βράβευσή του με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1979.
Την Παρασκευή 11 Νοεμβρίου στις 9:30 το βράδυ στον Πολυχώρο Τέχνης Αντωνοπούλου 17.
ΒΟΛΟΣ
Ο Βασίλης Μητσάκης απαγγέλλει και ο Βασίλης Αγροκώστας ερμηνεύει "Άξιον Εστί" και τραγούδια που γράφτηκαν πάνω σε στίχους του Νομπελίστα ποιητή.
Οι δυο καλλιτέχνες φιλοδοξούν να προσφέρουν στους ακροατές τους μια ολοκληρωμένη γεύση από την ποίηση, τη σκέψη και την προσωπικότητα του ποιητή.
Γι' αυτό , εκτός από την ποίησή του και τα τραγούδια που γράφτηκαν πάνω σε στίχους του, θα ακουστούν και αποσπάσματα από τον δοκιμιακό του λόγο, αποσπάσματα από συνεντέυξεις του και από την ομιλία του στην Ακαδημία της Στοκχόλμης κατα την βράβευσή του με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1979.
Την Παρασκευή 11 Νοεμβρίου στις 9:30 το βράδυ στον Πολυχώρο Τέχνης Αντωνοπούλου 17.
ΒΟΛΟΣ
ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ ΤΕΧΝΗΣ
-------------
Βραδιά Αργεντίνικου Tango
Milonga Portena
Τρίτη 8 Νοεμβρίου, ώρα 10 μμ
Μια αυθεντική βραδιά αργεντίνικου τάνγκο
με δομημένη ποιοτική μουσική, κώδικες και πρωτόκολλα
ανάλογα με αυτά των milongas του Buenos Aires!!!
Tangueras y Tangueros σας περιμένουμε όλους για να χορέψουμε
Tangueras y Tangueros σας περιμένουμε όλους για να χορέψουμε
στους αγαπημένους ρυθμούς του τάνγκο!
Στις μουσικές επιλογές της βραδιάς ο Giorgio (El Peluquero).
Πληροφορίες:
Στις μουσικές επιλογές της βραδιάς ο Giorgio (El Peluquero).
Πληροφορίες:
Αντωνοπούλου 17, 1ος όροφος, Βόλος
τηλ. 6909127982, ώρες: 6 - 9 μμ
e-mail: info@foudoulis.gr
------------------------------------------------------------
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ
στον Πολυχώρο Τέχνης
Αντωνοπούλου 17, Βόλος
Ομαδική Έκθεση Εικαστικών Δευτ. 7/11, ώρα 8μμ Μάθημα Αργεντίνικου Tango / Κώστας Χαλντούπης, Έφη Ζαρογιάννη Δευτ. 7/11, ώρα 11μμ Βραδιά Αργεντίνικου Tango Τρ. 8/11, ώρα 10μμ Βραδιά Αργεντίνικου Tango (Milonga Portena) / Grupo de "Puro Tango" Τετ. 9/11, ώρα 5:30μμ Συνάντηση Μελών της Art Society Τετ. 9/11, ώρα 6μμ Σεμινάριο Ποίησης / Κυριάκος Κυτούδης (Α' τμήμα)
Παρ. 11/11, ώρα 5:30μμ Μουσική & Yoga / είσοδος ελεύθερη
Παρ. 11/11, ώρα 9:30μμ Μουσικοποιητική Βραδιά - Αφιέρωμα στον Οδυσσέα Ελύτη
Βασίλης Μητσάκης, Βασίλης Αγροκώστας
Σαβ. 12/11, ώρα 11:30πμ Παιδική Χορωδία / ελεύθερη συμμετοχή για όλα τα παιδιά
Κυρ. 13/11, ώρα 5:30μμ Θεατρικό Εργαστήρι / Δημήτρης Νάνος
Δευτ. 14/11, ώρα 8μμ Μάθημα Αργεντίνικου Tango / Κώστας Χαλντούπης, Έφη Ζαρογιάννη
Δευτ. 14/11, ώρα 11μμ Βραδιά Αργεντίνικου Tango
Τρ. 15/11, ώρα 10μμ Βραδιά Αργεντίνικου Tango (Milonga Portena) / Grupo de "Puro Tango"
Δευτ. 14/11, ώρα 5:30μμ Σεμινάριο Ποίησης / Κυριάκος Κυτούδης (Β' τμήμα)
Τετ. 16/11, ώρα 6:30μμ Συνεστίαση Χορωδίας Εκπαιδευτικών Ν. Μαγνησίας
Τετ. 16/11, ώρα 10μμ Σμυρνέϊκο Καφέ Αμάν
Στράτος Μεγκές, Θανάσης Δραγάνης, Ζήσης Γεωργαλιός, Ελεάννα Βαρελά
19 - 20/11 Διημερίδα Εναλλακτικής Ιατρικής και Ψυχικής Ευεξίας / Μπέττυ Αγριγιάννη
Κυρ. 20/11, ώρα 4μμ Απογευματινό συνεργατών της εταιρίας LR
23 - 30/11 Έκθεση Ζωγραφικής / Ερυφίλη Κεπενεκίδου
Σαβ. 26/11, ώρα 7μμ Συνεστίαση Συλλόγου ΧΕΝ
Σαβ. 3/12, ώρα 7μμ Συνάντηση Μουσικής και Ποίησης Βόλου
Απονομή Βραβείων 6ου Διαγωνισμού Ποίησης και 9ου Διαγωνισμού Σύνθεσης
10 - 11/12 Ομαδική Έκθεση Εικαστικών
Τετ. 14/12, ώρα 8μμ Σοροπτιμιστικός Όμιλος Βόλου "Θέτις"
17 - 18/12 Διημερίδα Εναλλακτικής Ιατρικής και Ψυχικής Ευεξίας
14 - 20/1 '' Έκθεση και Σεμινάριο Γλυπτικής / Θέλξη Θεοχάρη
Ο Πολυχώρος Τέχνης είναι ανοιχτός για καφέ ή ποτό
καθημερινά από τις 5:30 το απόγευμα ως αργά το βράδυ
-----------------
Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011
Υπάρχει ελπίδα!
www.youtube.com
ΣΑΚΗΣ ΡΟΥΒΑΣ - ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ Backstage απο το νέο Video clip του ΣΑΚΗ ΡΟΥΒΑ, "ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ". Γιατί ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ κάνουμε την Ελπίδα πιο δυνατή! http://www.fac/...
Ματιάς καθυστερημένη στάση
Ο Petros Tatsopoulos κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
definingdifferences.blogspot.c
- Aρέσει σε εσάς και σε 48 ακόμα άτομα.
- 1 κοινοποίηση
Δικαίωμα ερώτησης...
Ο χρήστης ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ επίσης κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
www.tsantiri.gr
Στην Ελλάδα νιώθουμε ακόμα όμορφοι, αλλά χρειάζεστε ακόμα την Ακρόπολη για να έχετε μια ιδέα του ευρωπαϊκού πολιτισμού, ήταν τα πρώτα
Απ' όλα έχει ο μπακτσές...
Αντιγραφή κι από Φεις, παρακαλώντας να με διαγράψετε από φίλη εκεί, όσοι δεν είμαστε και "επί της ουσίας", γιατί χάθηκα μέσα σ' αυτό το χάος, με τους πραγματικούς φίλους μου.
Λόγω σημαντικών ενθυμίων, σκέφτομαι να κρατήσω αναμνηστική την σελίδα αυτή.
...Εκτός, αν μου την διαγράψει από μόνο του, πάλι, κάποιο αόρατο χεράκι.
Οπότε, δεν το συζητώ.
Ναι... Το συνηθίζω... Όταν άλλοι πάνε, εγώ γυρίζω. Είναι θέμα σκάλας.
Λόγω σημαντικών ενθυμίων, σκέφτομαι να κρατήσω αναμνηστική την σελίδα αυτή.
...Εκτός, αν μου την διαγράψει από μόνο του, πάλι, κάποιο αόρατο χεράκι.
Οπότε, δεν το συζητώ.
Ναι... Το συνηθίζω... Όταν άλλοι πάνε, εγώ γυρίζω. Είναι θέμα σκάλας.
Η Κατερίνα Δεστάπα κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
vivliolatreia.blogspot.com
το πρωτο μου βιβλιο ηταν το ημερολογιο της αννας φρανκ.....το δανειστηκα απο την σχολικη βιβλιοθηκη......εχω διαβασει πολλα μετα απο αυτο με αυτον τον τροπο,οπως και απο φιλικα σπιτια.....βιβλια που με μαγεψαν βεβαια υπαρχουν πλεον στην δικη μου βιβλιοθηκη,την οποια εχει επισκεφτει μεγαλος αριθμος γ...
Η Fotini βαθμολογεί φωτογραφίες των φίλων της
Η Κατερίνα Δεστάπα κοινοποίησε φωτογραφία του χρήστη studio graphissimo.
Ο Θεός κι η ψυχή σου through the eyes of Chris Kabrianis (studio graphissimo)
Πρωταγωνιστούν: Ευτυχία Γιακουμή, Παναγιώτης Καποδίστριας, Βίκυ Πρωτογεράκη, Άννα Στάτσκαγια, Άννα Φωτοπούλου, Πόπη Χριστοδούλου, Μάνος Ψιστάκης Σκηνοθεσία: Παναγιώτης Καποδίστριας
Από: studio graphissimo
Η Fotini βαθμολογεί φωτογραφίες των φίλων της
Σερβίρισμα τούρτας
Άσχετο για τους φίλους μου.
Σχετικό του "αέρα".
Κράτα μια σταθερή συχνότητα για να σε βρίσκω, ακόμα κι αν με βρίζεις!
Δεν υπάρχει χρόνος για το "παιχνίδι της τυφλόμυγας".
Ούτε και διάθεση, πια!
Χάθηκε και το τελευταίο ίχνος της εμπιστοσύνης μου.
Όχι, δεν θα πω ποτέ, πως το ταξίδι δεν άξιζε!
Αντιθέτως, "μορφώθηκα"!
Φτάνει όμως!
Ξέμεινα από αποθηκευτικό χώρο και όχι μόνο...
Η διαφορά είναι στο σερβίρισμα της τούρτας.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να γλυκαθείς.
Τους δοκίμασα όλους.
Πάθαινα, μάθαινα και γελούσα αν μπορούσα, κι αν έπρεπε...
Τώρα, πάω σε άλλες γεύσεις, δυστυχώς, χωρίς δικαίωμα επιλογής...
Εύχομαι εσύ να παραμείνεις στις γλυκές, χωρίς κανένα ίχνος εγωισμού και ζήλειας, πίστεψέ με!
Υγ. Δεν είναι φίλε, όλες ίδιες οι στιγμές! Μακάρι, να 'τανε!
Υγ2. Σου χρωστάω ένα μεγάλο "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" που μ' έκανες να κατεβώ στα γρήγορα, από μια πραγματικά ψεύτικη σκάλα... Στην ουσία, με προστάτεψες! Γι' αυτό σου λέω: Θέλω μια γωνιά για να σε βρίσκω εύκολα, όταν μπορώ και θέλω, γιατί για διάφορους λόγους, στο μέλλον, δεν θα μπορώ, ίσως όμως, να θέλω!
Σχετικό του "αέρα".
Κράτα μια σταθερή συχνότητα για να σε βρίσκω, ακόμα κι αν με βρίζεις!
Δεν υπάρχει χρόνος για το "παιχνίδι της τυφλόμυγας".
Ούτε και διάθεση, πια!
Χάθηκε και το τελευταίο ίχνος της εμπιστοσύνης μου.
Όχι, δεν θα πω ποτέ, πως το ταξίδι δεν άξιζε!
Αντιθέτως, "μορφώθηκα"!
Φτάνει όμως!
Ξέμεινα από αποθηκευτικό χώρο και όχι μόνο...
Η διαφορά είναι στο σερβίρισμα της τούρτας.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να γλυκαθείς.
Τους δοκίμασα όλους.
Πάθαινα, μάθαινα και γελούσα αν μπορούσα, κι αν έπρεπε...
Τώρα, πάω σε άλλες γεύσεις, δυστυχώς, χωρίς δικαίωμα επιλογής...
Εύχομαι εσύ να παραμείνεις στις γλυκές, χωρίς κανένα ίχνος εγωισμού και ζήλειας, πίστεψέ με!
Υγ. Δεν είναι φίλε, όλες ίδιες οι στιγμές! Μακάρι, να 'τανε!
Υγ2. Σου χρωστάω ένα μεγάλο "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" που μ' έκανες να κατεβώ στα γρήγορα, από μια πραγματικά ψεύτικη σκάλα... Στην ουσία, με προστάτεψες! Γι' αυτό σου λέω: Θέλω μια γωνιά για να σε βρίσκω εύκολα, όταν μπορώ και θέλω, γιατί για διάφορους λόγους, στο μέλλον, δεν θα μπορώ, ίσως όμως, να θέλω!
Κλεμμένο
Έχω τόσες φωτογραφίες με δικά μου Ζαγοριανά κυκλάμινα, τι ειρωνία της στιγμής! Δεν πρόλαβα να τ' ανεβάσω! Με περίμενε όμως ένα στο γκουγκλ, εκεί που αναζητούσα "τούρτα στο πρόσωπο" ή "στα μούτρα"! Κάπως έτσι!
Το έκλεψα, φυσικά, για λίγο... Για όσο.
Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011
Δεν πάει άλλο...
www.youtube.com
ΖΩΗ ΠΑΡΚΑΡΙΣΜΕΝΗ ΜΗ ΔΕΧΤΕΙΣ.............. Den paei allo - Vasilis Papakonstantinou Diskos: Pes mou ena psema na apokoimithw Stixoi - mousiki: Stamatis Mesime...
... μα ντρέπομαι να της το πω...
Ξημερώματα Πέμπτης 2:09 πμ
Κάθησα εδώ και ώρα πάνω σ' αυτή την άδεια καρέκλα, στην κουζίνα που είναι ανοιχτός ο υπολογιστής. Η οθόνη έδειχνε για ώρα ποδοσφαιρικές ειδήσεις κι εγώ δεν το είχα καταλάβει.
Μια το τηλέφωνο, μια οι ειδήσεις, μια το μυαλό που τρέχει στα δικά του μονοπάτια... που πάντα όμως, ίσως καθόλου τυχαία, ενώνονται με μονοπάτια άλλων, κι όλα μαζί οδηγούν σ' ένα μεγάλο δρόμο που αυτό λέγεται "ο κόσμος μας".
Εκεί που ενώνονται οι κόσμοι μας λοιπόν, (δεν θέλω να το αναπτύξω τώρα, σίγουρα δεν είναι η στιγμή μου, σίγουρα και η δική σας, τα γεγονότα τρέχουν τον "ανήφορο"...), εγώ κάνοντας ένα καταμερισμό των δυνατών στιγμών της προηγούμενης μέρας, στέκομαι σοκαρισμένη εδώ.
...ΤΕΛΕΞ
...Βρέθηκα κοντά στον Άγιο Νικόλαο.
Επιβάλλεται το κερί και η προσευχή.
Πάντα!
Σίγουρα θα προλάβαινα τις δουλειές μου.
Έψαξα για ψιλά.
Ήταν λίγα.
Όπως και τα χοντρά...
Έστω.
Πλησιάζω στα σκαλιά.
Δυο τα εμπόδια.
Δυο οι "ζητιάνοι".
Μια νέα κοπέλα αλλοδαπή, μ' ένα μωρό στην αγκαλιά κι ένα στο καρότσι.
Μισό μέτρο παραπάνω, γιατί ο σκυμμένος ήταν ο παππούλης που καθόταν στα σκαλιά της εκκλησίας, τρεις οι ζητιάνοι!
Ποτέ δεν ήμουνα καλή στην αριθμητική.
Τσάκα τσάκα, οι ζητιάνοι είχαν γίνει πέντε!
Ο πέμπτος ήμουνα εγώ. Απλά, εγώ θα ζητιάνευα κάτι "άλλο", μέσα στην εκκλησία.
Το βλέμμα μου, μαζί με την τσέπη μου έδειξε στους άλλους ζητιάνους, άρνηση.
Με πρόλαβε. Δεν το ήθελα.Δεν ήταν δικό μου αυτό το βλέμμα...
Ένα βήμα πίσω τους, κι ένα βήμα μπρος στο δικό μου άπλωμα του χεριού, ο αλέκτωρ λάλησε...
Είδα τον "αλέκτωρα" να μοιράζει τα ψιλά του στα τρεία.
Μυστική συμφωνία με τον δικό μου ευεργέτη, για "άλλη φορά περισσότερα"...
...Βγήκα. Έδωσα στον παππούλη.
Με κοίταξε με βάθος ματιάς.
Εγώ την έσκυψα...
Έδωσα και στην κοπέλα, με τα παιδιά... Μόνο που εκεί ο "αλέκτωρας" λάλησε: "να ζητάς, μετά τον Θεό..."
Μου χαμογέλασε. Δεν είχα καταλάβει τι είχε κακκαρίσει ο κόκκορας.
...Χμ.. Ναι, μπορεί να της χρησιμεύσει η στιγμιαία και μη φιλοσοφημένη συμβουλή μου.
Προχώρησα πολλά βήματα μπροστά, σκεφτόμενη τις υπόλοιπες δουλειές μου. Έπρεπε να προλάβω.
Το μυαλό είχε πάρει άλλες στροφές, τα πόδια είχαν πάρει τις γρήγορες, όταν φτάνει στ' αυτιά μου μια τραγουδιστή αντρική φωνή που έλεγε:
"...μα ντρέπομαι να της το πω"
δεν κατάλαβα από που έρχονταν, ούτε και ξεκαθάριζα καλά τα επόμενα λόγια, αν έλεγαν:
"έχω καημό για σένα"
...Κοίταξα πίσω και δίπλα, πριν στραφούν τα πόδια και είδα τον έκτο "ζητιάνο".
Εκεί τσάκισα.
Δεν είχα ψιλά...
Τα πόδια μουλάρωσαν και τα είδα να προχωρούν σ' ένα μαγαζάκι.
Είχε κι άλλα δίπλα μα αυτά σκέφτηκαν τον πόνο τους, φαίνεται...
Δυο κυρίες είχαν σειρά. Περίμενα. Κοίταζα κάλτσες. Καλύτερα, τιμές από κάλτσες. Την συχνότητα του ζητιάνου την είχα χάσει, οι κυρίες αργούσαν, είδα ότι κανένα ζευγάρι απ' τις κάλτσες που είχα ανάγκη (μάλλινες) δεν θα μου έδινε πολλά ρέστα και πήρα ένα ματσάκι απ' τις φτηνές.
Η μία πελάτισσα έφυγε, βιαζόμουνα, αναγκάστηκα να εξηγήσω ότι μπήκα για ψιλά...
Κάτι μου εξηγούσε για τον τραγουδιστή ο μαγαζάτορας, μα εγώ είχα ήδη φύγει.
Όταν πλησίασα τον τραγουδιστή ζητιάνο που μέτραγε τα χάλκινά του και δεν τραγουδούσε πια, κι ήταν σκυμμένος, (δεν μ' είδε), του τραγούδησα εγώ:
"....επειδή μ' άγγιξε το τραγούδι σου..." του είπα συγκινημένη.
Εκείνος, τότε σήκωσε το κεφάλι του, με κοίταζε, μια εμένα, μια την τεντωμένη απ' την έκπληξη παλάμη του, έκλαιγε, έδινε ευχές, έλεγε κάποια "αμετάφραστα" για μένα λόγια, "Δεν ξέρεις τι καλό που μου έκανες σήμερα..." κι εγώ, μη αντέχοντας την μετάφραση, έφυγα... Χάθηκα μεσ' το πρώτο στενό, να κρύψω το δικό μου κλάμα, της ψυχής, κι ας μην φαίνονταν.
...Μετά, η μηχανή μου θέλησε στίγμα στιγμής...
Δεν της το αρνήθηκα.
...Μόνο, που στις φωτογραφίες που είδα πριν λίγο, πάλι πίσω με πήγε, και μ' έσμπρωξε να γράψω το δικό μου τραγούδι, έστω και έτσι βιαστικό, όπως πάντα, άψητο! Λες και το αλεύρι και το νερό, αν δεν το ανακατέψεις, θα γίνει από μόνο του ψωμί!...
Κάπως έτσι.
Δεν με νοιάζει. "Η κοιλιά παραθύρια δεν έχει", έλεγε η μάννα μου, "αρκεί να είναι γεμάτη"!
Ε, μετά, όταν έψαξα στο γκουγκλ να δω ποιο τραγούδι μου θύμησαν αυτά τα λόγια, κι όταν είδα ότι είναι της βοσκοπούλας, εκεί έπαθα...
Τι να σας εξηγώ; Αποτελείται από τόσες στιγμές η ατέλειωτη, μα και τόσο σύντομη ζωή μας...
Μη σας κουράζω, μα ένιωσα πως κι εδώ ήταν κάποτε σπίτι μου...
Υγ. Αν είναι έτσι τα ΤΕΛΕΞ...
Υγ2. Ναι... Τέτοιο ΤΕΛΕΞ είμαι εγώ.
Υγ.3 Ναι, υπήρξα και βοσκοπούλα, κάπου εκεί στα 8-10, κι έχω φωτογραφίες και γι' αυτό, κι ας είναι κι από άλλο χέρι φωτογράφου...
Υγ.4 Γιατί κανένα "χέρι" και κανένας "φωτογράφος" δεν έρχεται τυχαία στη ζωή μας.
Λίγη "αλλιώτικη" σκέψη θέλουν όλα!
Υγ. 5. Όχι, δεν διορθώνω τίποτα, γιατί θα ξημερώσω διορθώνοντας και συμπληρώνοντας μια στιγμή, πέντε στιγμές, σημαντικότατες για μένα, μα ηρθε κιόλας το ξημέρωμα και πήραν την θέση τους άλλες στιγμές, εξίσου σημαντικές, όπως είναι η κάθε στιγμή της ζωής του, για όλους τους ανθρώπους! Αρκεί να μην είναι παρκαρισμένος, όπως εγώ τελευταία! Ομολογώ όμως, δεν με βοηθάει τίποτα! Ούτε καν, η ίδια μου η σύνδεση! Ίσως είναι και καλό, όμως! Κανείς δεν ξέρει!
Μια βοσκοπούλα, αγάπησα
Στίχοι: Γεώργιος Ζαλοκώστας
Μουσική: Παραδοσιακό
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Ζάχος
Άλλες ερμηνείες:
Μπάμπης Τσέρτος
Μια βοσκοπούλα αγάπησα,
μιά ζηλεμένη κόρη
και την αγάπησα πολύ
ήμουν αλάλητο πουλί,
δέκα χρονών αγόρι.
Μιά μέρα που καθόμαστε
στα χόρτα τ' ανθισμένα,
-Μάρω, ένα λόγο θα σου πώ,
Μάρω, της είπα, σε αγαπώ,
τρελαίνομαι γιά σένα.
Από τη μέση με άρπαξε,
με φίλησε στο στόμα
και μού' πε: Γιά αναστεναγμούς,
γιά της αγάπης τους καημούς
είσαι μικρός ακόμα.
Μεγάλωσα και την ζητώ...
άλλον ζητά η καρδιά της
και με ξεχνάει τ' ορφανό...
Εγώ όμως δεν το λησμονώ
ποτέ το φίλημά της.
Κάθησα εδώ και ώρα πάνω σ' αυτή την άδεια καρέκλα, στην κουζίνα που είναι ανοιχτός ο υπολογιστής. Η οθόνη έδειχνε για ώρα ποδοσφαιρικές ειδήσεις κι εγώ δεν το είχα καταλάβει.
Μια το τηλέφωνο, μια οι ειδήσεις, μια το μυαλό που τρέχει στα δικά του μονοπάτια... που πάντα όμως, ίσως καθόλου τυχαία, ενώνονται με μονοπάτια άλλων, κι όλα μαζί οδηγούν σ' ένα μεγάλο δρόμο που αυτό λέγεται "ο κόσμος μας".
Εκεί που ενώνονται οι κόσμοι μας λοιπόν, (δεν θέλω να το αναπτύξω τώρα, σίγουρα δεν είναι η στιγμή μου, σίγουρα και η δική σας, τα γεγονότα τρέχουν τον "ανήφορο"...), εγώ κάνοντας ένα καταμερισμό των δυνατών στιγμών της προηγούμενης μέρας, στέκομαι σοκαρισμένη εδώ.
...ΤΕΛΕΞ
...Βρέθηκα κοντά στον Άγιο Νικόλαο.
Επιβάλλεται το κερί και η προσευχή.
Πάντα!
Σίγουρα θα προλάβαινα τις δουλειές μου.
Έψαξα για ψιλά.
Ήταν λίγα.
Όπως και τα χοντρά...
Έστω.
Πλησιάζω στα σκαλιά.
Δυο τα εμπόδια.
Δυο οι "ζητιάνοι".
Μια νέα κοπέλα αλλοδαπή, μ' ένα μωρό στην αγκαλιά κι ένα στο καρότσι.
Μισό μέτρο παραπάνω, γιατί ο σκυμμένος ήταν ο παππούλης που καθόταν στα σκαλιά της εκκλησίας, τρεις οι ζητιάνοι!
Ποτέ δεν ήμουνα καλή στην αριθμητική.
Τσάκα τσάκα, οι ζητιάνοι είχαν γίνει πέντε!
Ο πέμπτος ήμουνα εγώ. Απλά, εγώ θα ζητιάνευα κάτι "άλλο", μέσα στην εκκλησία.
Το βλέμμα μου, μαζί με την τσέπη μου έδειξε στους άλλους ζητιάνους, άρνηση.
Με πρόλαβε. Δεν το ήθελα.Δεν ήταν δικό μου αυτό το βλέμμα...
Ένα βήμα πίσω τους, κι ένα βήμα μπρος στο δικό μου άπλωμα του χεριού, ο αλέκτωρ λάλησε...
Είδα τον "αλέκτωρα" να μοιράζει τα ψιλά του στα τρεία.
Μυστική συμφωνία με τον δικό μου ευεργέτη, για "άλλη φορά περισσότερα"...
...Βγήκα. Έδωσα στον παππούλη.
Με κοίταξε με βάθος ματιάς.
Εγώ την έσκυψα...
Έδωσα και στην κοπέλα, με τα παιδιά... Μόνο που εκεί ο "αλέκτωρας" λάλησε: "να ζητάς, μετά τον Θεό..."
Μου χαμογέλασε. Δεν είχα καταλάβει τι είχε κακκαρίσει ο κόκκορας.
...Χμ.. Ναι, μπορεί να της χρησιμεύσει η στιγμιαία και μη φιλοσοφημένη συμβουλή μου.
Προχώρησα πολλά βήματα μπροστά, σκεφτόμενη τις υπόλοιπες δουλειές μου. Έπρεπε να προλάβω.
Το μυαλό είχε πάρει άλλες στροφές, τα πόδια είχαν πάρει τις γρήγορες, όταν φτάνει στ' αυτιά μου μια τραγουδιστή αντρική φωνή που έλεγε:
"...μα ντρέπομαι να της το πω"
δεν κατάλαβα από που έρχονταν, ούτε και ξεκαθάριζα καλά τα επόμενα λόγια, αν έλεγαν:
"έχω καημό για σένα"
...Κοίταξα πίσω και δίπλα, πριν στραφούν τα πόδια και είδα τον έκτο "ζητιάνο".
Εκεί τσάκισα.
Δεν είχα ψιλά...
Τα πόδια μουλάρωσαν και τα είδα να προχωρούν σ' ένα μαγαζάκι.
Είχε κι άλλα δίπλα μα αυτά σκέφτηκαν τον πόνο τους, φαίνεται...
Δυο κυρίες είχαν σειρά. Περίμενα. Κοίταζα κάλτσες. Καλύτερα, τιμές από κάλτσες. Την συχνότητα του ζητιάνου την είχα χάσει, οι κυρίες αργούσαν, είδα ότι κανένα ζευγάρι απ' τις κάλτσες που είχα ανάγκη (μάλλινες) δεν θα μου έδινε πολλά ρέστα και πήρα ένα ματσάκι απ' τις φτηνές.
Η μία πελάτισσα έφυγε, βιαζόμουνα, αναγκάστηκα να εξηγήσω ότι μπήκα για ψιλά...
Κάτι μου εξηγούσε για τον τραγουδιστή ο μαγαζάτορας, μα εγώ είχα ήδη φύγει.
Όταν πλησίασα τον τραγουδιστή ζητιάνο που μέτραγε τα χάλκινά του και δεν τραγουδούσε πια, κι ήταν σκυμμένος, (δεν μ' είδε), του τραγούδησα εγώ:
"....επειδή μ' άγγιξε το τραγούδι σου..." του είπα συγκινημένη.
Εκείνος, τότε σήκωσε το κεφάλι του, με κοίταζε, μια εμένα, μια την τεντωμένη απ' την έκπληξη παλάμη του, έκλαιγε, έδινε ευχές, έλεγε κάποια "αμετάφραστα" για μένα λόγια, "Δεν ξέρεις τι καλό που μου έκανες σήμερα..." κι εγώ, μη αντέχοντας την μετάφραση, έφυγα... Χάθηκα μεσ' το πρώτο στενό, να κρύψω το δικό μου κλάμα, της ψυχής, κι ας μην φαίνονταν.
...Μετά, η μηχανή μου θέλησε στίγμα στιγμής...
Δεν της το αρνήθηκα.
...Μόνο, που στις φωτογραφίες που είδα πριν λίγο, πάλι πίσω με πήγε, και μ' έσμπρωξε να γράψω το δικό μου τραγούδι, έστω και έτσι βιαστικό, όπως πάντα, άψητο! Λες και το αλεύρι και το νερό, αν δεν το ανακατέψεις, θα γίνει από μόνο του ψωμί!...
Κάπως έτσι.
Δεν με νοιάζει. "Η κοιλιά παραθύρια δεν έχει", έλεγε η μάννα μου, "αρκεί να είναι γεμάτη"!
Ε, μετά, όταν έψαξα στο γκουγκλ να δω ποιο τραγούδι μου θύμησαν αυτά τα λόγια, κι όταν είδα ότι είναι της βοσκοπούλας, εκεί έπαθα...
Τι να σας εξηγώ; Αποτελείται από τόσες στιγμές η ατέλειωτη, μα και τόσο σύντομη ζωή μας...
Μη σας κουράζω, μα ένιωσα πως κι εδώ ήταν κάποτε σπίτι μου...
Υγ. Αν είναι έτσι τα ΤΕΛΕΞ...
Υγ2. Ναι... Τέτοιο ΤΕΛΕΞ είμαι εγώ.
Υγ.4 Γιατί κανένα "χέρι" και κανένας "φωτογράφος" δεν έρχεται τυχαία στη ζωή μας.
Λίγη "αλλιώτικη" σκέψη θέλουν όλα!
Υγ. 5. Όχι, δεν διορθώνω τίποτα, γιατί θα ξημερώσω διορθώνοντας και συμπληρώνοντας μια στιγμή, πέντε στιγμές, σημαντικότατες για μένα, μα ηρθε κιόλας το ξημέρωμα και πήραν την θέση τους άλλες στιγμές, εξίσου σημαντικές, όπως είναι η κάθε στιγμή της ζωής του, για όλους τους ανθρώπους! Αρκεί να μην είναι παρκαρισμένος, όπως εγώ τελευταία! Ομολογώ όμως, δεν με βοηθάει τίποτα! Ούτε καν, η ίδια μου η σύνδεση! Ίσως είναι και καλό, όμως! Κανείς δεν ξέρει!
Μια βοσκοπούλα, αγάπησα
Στίχοι: Γεώργιος Ζαλοκώστας
Μουσική: Παραδοσιακό
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Ζάχος
Άλλες ερμηνείες:
Μπάμπης Τσέρτος
Μια βοσκοπούλα αγάπησα,
μιά ζηλεμένη κόρη
και την αγάπησα πολύ
ήμουν αλάλητο πουλί,
δέκα χρονών αγόρι.
Μιά μέρα που καθόμαστε
στα χόρτα τ' ανθισμένα,
-Μάρω, ένα λόγο θα σου πώ,
Μάρω, της είπα, σε αγαπώ,
τρελαίνομαι γιά σένα.
Από τη μέση με άρπαξε,
με φίλησε στο στόμα
και μού' πε: Γιά αναστεναγμούς,
γιά της αγάπης τους καημούς
είσαι μικρός ακόμα.
Μεγάλωσα και την ζητώ...
άλλον ζητά η καρδιά της
και με ξεχνάει τ' ορφανό...
Εγώ όμως δεν το λησμονώ
ποτέ το φίλημά της.
Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011
Πέρασμα και κέρασμα
Σ' ένα φίλο που δεν μπορώ να πιστέψω ακόμα, ότι ...έγινε ΑΣΤΕΡΙ στον ουρανό...
Πέρασμα και κέρασμα
Στίχοι: Βαγγέλης Κωνσταντινίδης
Μουσική: Παραδοσιακό
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παϊτέρης
Άλλες ερμηνείες: Γιώργος Νταλάρας
Κέρασμα η ζωή μου κέρασμα
του ανέμου πέρασμα μοιάζει να 'ναι ο καιρός
γίνομαι ένα μ' όλους γίνομαι
κύκλος και ανοίγομαι μεγαλώνει κι ο Θεός
Έρχονται οι μέρες και περνάνε δανεικά ζητάνε
κόκκινα στολίδια σου φοράνε και σε παρατάνε
ό,τι μέχρι σήμερα δεν έκανες απόψε κάνε
λόγια κλειδωμένα άνοιξε
Μια κλωστή Δύση και Ανατολή
η Μεσόγειος ταξί που το μοιραζόμαστε
κι η ψυχή πάνω κάτω η ψυχή
μπαλαρίνα φωτεινή κι όλο ζαλιζόμαστε
Έρχονται οι μέρες και περνάνε δανεικά ζητάνε
κόκκινα στολίδια σου φοράνε και σε παρατάνε
ό,τι μέχρι σήμερα δεν έκανες απόψε κάνε
λόγια κλειδωμένα άνοιξε
...του "χτυπάω" στο Φεις και δεν μ' ανοίγει...
Πέρασμα και κέρασμα
Στίχοι: Βαγγέλης Κωνσταντινίδης
Μουσική: Παραδοσιακό
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παϊτέρης
Άλλες ερμηνείες: Γιώργος Νταλάρας
Κέρασμα η ζωή μου κέρασμα
του ανέμου πέρασμα μοιάζει να 'ναι ο καιρός
γίνομαι ένα μ' όλους γίνομαι
κύκλος και ανοίγομαι μεγαλώνει κι ο Θεός
Έρχονται οι μέρες και περνάνε δανεικά ζητάνε
κόκκινα στολίδια σου φοράνε και σε παρατάνε
ό,τι μέχρι σήμερα δεν έκανες απόψε κάνε
λόγια κλειδωμένα άνοιξε
Μια κλωστή Δύση και Ανατολή
η Μεσόγειος ταξί που το μοιραζόμαστε
κι η ψυχή πάνω κάτω η ψυχή
μπαλαρίνα φωτεινή κι όλο ζαλιζόμαστε
Έρχονται οι μέρες και περνάνε δανεικά ζητάνε
κόκκινα στολίδια σου φοράνε και σε παρατάνε
ό,τι μέχρι σήμερα δεν έκανες απόψε κάνε
λόγια κλειδωμένα άνοιξε
...του "χτυπάω" στο Φεις και δεν μ' ανοίγει...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)