Πέμπτη 4 Απριλίου 2013

«ΕΠΤΑ ΜΕΡΕΣ ΜΕ ΤΗ ΛΕΝΑ» στο «Ιδιόμελο»

«ΕΠΤΑ ΜΕΡΕΣ ΜΕ ΤΗ ΛΕΝΑ» στο «Ιδιόμελο»

                                       Θεατρικό έργο για παιδιά
 Η Λένα, μια νεαρή κλέφτρα, φτάνει νύχτα κυνηγημένη στο σπίτι δυο αγαθών γέρων, που ζούνε στο δικό τους ιδιόρρυθμο κόσμο,  κάπου σε μια επαρχία. 
Εκείνοι την υποδέχονται σαν κόρη τους κι έτσι μένει μαζί τους για εφτά ολόκληρες μέρες. Η Λένα έρχεται σε επαφή μ’  έναν άλλο παράδοξο τρόπο ζωής, με ταχυδακτυλουργίες, θαύματα και πολλή αγάπη. Πώς συμβιώνει η Λένα με τους ασυνήθιστους αυτούς γέρους, πώς αυτοί την αντιμετωπίζουν;  Γιατί φεύγει;  Και τι κάνει μετά;
Αυτό είναι το θέμα του θεατρικού έργου της Γεωργίας Δεληγιαννοπούλου «Επτά μέρες με τη Λένα», που θα ανέβει στο Χώρο Τέχνης «Ιδιόμελο» την Κυριακή 7 Απριλίου και για όλες τις Κυριακές του Απριλίου στις 12 το μεσημέρι.
Το έργο απευθύνεται σε παιδιά των τριών 
τελευταίων τάξεων του δημοτικού.
Παίζουν:  Μανώλης Γιούργος, Λένα Παπαθεοδώρου, 
Γιάννης Παπαθύμνιος, Αθηνά Σαρδέλη
Χώρος Τέχνης « Ιδιόμελο»
Ελευθερίου Βενιζέλου 17, περίπου 200 μέτρα από τον ΗΣΑΠ.
Είσοδος:  7 ευρώ
Κρατήσεις:  210 6817042

7 σχόλια:

Paraskevi Lamprini M. είπε...

θαυμάσια... σιγουρα θάναι υπέροχη παράσταση!
Καλή επιτυχία !! και καλή επιτυχία στην Λένα!

Αστοριανή είπε...

Καλή Επιτυχία, Λένα μου!

Κομμένο και ραμμένο στα... μέτρα σου!

Περήφανοι γονείς! να την χαίρεστε!
Με όλη μου την αγάπη,
Υιώτα, ΝΥ

Αστοριανή είπε...

Eυχές
Επιτυχία
Ευγε!
σε ΟΛΟΥς!

Πάντα με την Αγάπη,
Υιώτα
Αστοριανή,ΝΥ

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Θα είναι, Λαμπρινή μου, γιατί Εκεί, "μαγειρεύουν" με μεράκι!
Ευχαριστούμε και φιλάκια!

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Όπως τό 'πες, Γιώτα μου! Η "μοδίστρα" Γεωργία Δελληγιαννοπούλου το έκοψε και το έραψε στα μέτρα της!
Περήφανοι, αλλά από μακριά! Πέφτει λίγο μακρύτερα η Αθήνα... αυτές τις δύσκολες εποχές.
Φιλάκια και ευχαριστούμε!

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΣΟΥ!
με αγαπη
μια ξεχασμενη φίλη.......

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ευχαριστώ, ανώνυμή μου! Το "ξεχασμένη" έχει να κάνει με τα κύματα... που κάποτε λέγαμε...
Ουδεμία σχέση με "ξέχασμα"!
Προέχει το κολύμπι, η στεριά και μετά οι φίλοι, ακόμα και οι συγγενείς!
Δεν ξεχνάω εύκολα όταν είμαι σε λιμάνι, αλλά έχω κάτι χρόνια να πιάσω!
Κάνω υπομονή, όμως!
Ευχαριστώ που κάνεις κι εσύ! Φιλάκια!