Να λες ΚΑΘΑΡΟΣ και να ΕΙΣΑΙ!

... Του δρόμου
... Της Αστικής

(Εν συντομία)

Η Αστική με πήρε μαζί με τις σκέψεις μου.
Έβγαλα το μπλοκάκι μου.
Μόνη στο λεωφορείο, είχα πιάσει τέρμα κάθισμα...
Από τέρμα είχα μπει.
Ήταν της Αγίας Παρασκευής, πρωί.
Δεν κοίταζα θέα παραθύρου. Την ήξερα, παρόλο που ξέρω ότι η κάθε στιγμή, ακόμα και της ίδιας φύσης, πάντα είναι διαφορετική. Μια πεταλούδα στο παμπρίζ του οδηγού, ένα σύννεφο που έκρυψε τον ήλιο, ένα παιδί με ποδήλατο που πέρασε κόκκινο φανάρι, ένα άσπρο άλογο που βόσκει δεμένο, σε διαφορετικό σημείο.

... Ναι, δεν κοίταζα έξω. Κοίταζα πιο μέσα κι απ' το μέσα, κι έγραφα, όσα μπορούσα να προλάβω και να χωρέσω σ' ένα ήδη γεμισμένο μπλοκάκι...

...Και η Αστική συνέχιζε τον δρόμο της και τις στάσεις της. Απ' αυτό το τέρμα, πάντα, όλοι οι επιβάτες ανεβαίνουν.
Οι αισθήσεις μου και τ' αυτιά μου καταλάβαιναν ότι το λεωφορείο γέμιζε.

...Ώσπου, άκουσα αυτό:

"Καλημέρα! Καλή δύναμη! Ν' ακούς και καμιά ευχή!"

Η ψυχή μου ξεπήδησε απ' τον βυθό της σκέψης και μαζί με την ματιά μου, πέταξε στην είσοδο του λεωφορείου.
Ένας ατημέλητος γεράκος με μπαστούνι, είχε εισέλθει στο λεωφορείο και όχι μόνο!
Ο οδηγός ευχαρίστησε, ευφράνθηκε, φαντάστηκα! Ήταν η δεύτερη "Καλημέρα", μετά την δικιά μου!

Μπήκε κι άλλος κόσμος μαζί του. Μάλλον πολύς.
Βολεύτηκα καλά στην θέση μου, αφού κοίταξα, αν υπάρχουν άλλες άδειες θέσεις, κι αν έπρεπε να σηκωθώ για κάποιον.
Υπήρχαν αρκετές, δεν χρειαζόταν, ακόμα!

Κόσμος πέρασε από δίπλα μου, ακόμα και ο γεράκος με το μπαστούνι του, κανείς δεν κάθισε στο πλάι μου.
Υπήρχαν θέσεις.

"Να κρύψω το μπλοκάκι μου", έγινε σκέψη και κίνηση.
Δεν πρόλαβα και βλέπω τον γεράκο να γυρνάει από πίσω πάλι και να κάθεται δίπλα μου!

Το χάρηκα! Μ' άγγιξε η ψυχή του, οι μυρουδιές του, ακόμα και ρούχα του!

Στην υπόλοιπη διαδρομή κοίταζα το μπαστούνι και τα χέρια του.
Μου θύμιζαν άλλα μπαστούνια... κι άλλα γέρικα χέρια που πολύ αγάπησα.

Δεν έκανα Κιχ. Ρουφούσα σοφία ζωής, ώσπου τα τρία πόδια σηκώθηκαν, σβαρνήστηκαν, πήραν μαζί τους και τα χέρια.... σύρθηκαν αργά αργά μέχρι την πίσω πόρτα και σε κάποια στάση, κατέβηκαν.

Η φωνή ψυχής άφηνε πίσω αποτυπώματα:
"Καλό Κουράγιο! Καλή συνέχεια!"
Οι ματιές όλων των επιβατών ακολουθούσαν τον αντίλαλο που προσπαθούσε να διακόψει βιαστικά η πίσω πόρτα, ενώ το χαμόγελο του οδηγού είχε πιάσει όλο το μήκος του καθρέφτη του, που εγώ από μακριά έβλεπα!

Κι άλλο σκίρτημα ψυχής.
"Να κρατήσω στίγμα στιγμών", σκέφτηκα και αμέσως έβγαλα γρήγορα το μπλοκάκι.

Η ματιά μου έπιασε την ματιά ενός κυρίου δίπλα, στο άλλο κάθισμα, μα δεν με έννοιαξε.
Ήξερα να προστατεύσω το γραπτό μου. Άλλωστε, δεν θα έγραφα πολλά. Στην άλλη στάση, κατέβαινα. Σε λίγο θα έφτανα στις δουλειές μου...

.... Δεν πρόλαβα να πω "πατάω στα δικά μου πόδια τώρα, κι όχι στου λεωφορείου", πρώτα άκουσα:
"Σας είδα που σημειώσατε..." και μετά είδα τον κύριο του διπλανού καθίσματος.
"Σκέφτηκα τι σκεφτήκατε!" είπε με σιγουριά!
"Μα αυτός ο άνθρωπος, απορώ! Δεν έχει έναν άνθρωπο να τον πλύνει! Κι ήρθε και κάθισε και δίπλα σας! Πώς κυκλοφορεί;"

...Τότε βρήκα την φωνή μου, γιατί είχα μείνει άλαλη! Αυτός ο κύριος ήξερε τι σκεφτόμουνα! Όπως λέμε: "Σπίρτο!"

"Ίσα -ίσα, κύριε! Τι σημασία έχει πως κυκλοφορεί; Αυτός ο άνθρωπος ήταν ο πιο καθαρός, απ' όλους μας που ήμασταν μέσα στο λεωφορείο! Είναι ο μόνος που έδωσε ευχές στον οδηγό και σε όλους μας, μπαίνοντας και βγαίνοντας! Προφανώς και δεν έχει κάποιον να τον πλύνει! Προφανώς να μην έχει και στέγη!..."

Μάλλον μιλούσα νευριασμένη, γιατί είδα τον καθαρό κύριο να βάζει την ουρά του στα σκέλια και να με προσπερνάει δίχως άλλη κουβέντα....

...Μετά, τον πήρε η ματιά μου πολλές φορές. Πίσω μου, μπροστά μου, δίπλα μου, δήθεν τυχαία.

Έκανα τη χαζή. Τάχα, δεν καταλάβαινα! Δεν ήξερε όμως πως το ακριβό άρωμά του και τα ατσαλάκωτα ρούχα του πρόδιναν την παρουσία του κορμιού του.

... Κάποια στιγμή μ' έχασε, τον έχασα.
Εύχομαι να βρει την ψυχή του, σύντομα!

Υγ. Το ένστικτό μου λέει, πως θα τον ξανασυναντήσω, κι αυτόν και τον γεράκο!
Τρις ψυχές χαμένες, ίσως ενωμένες, βρουν την "καθαρότητα" αυτού του κόσμου!

Υγ.2 Το έγραψα στα γρήγορα. μετά οι διορθώσεις! Απόγευμα, βράδυ, θα δείξει!