ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΙΑ για την φιλοξενία της συνέντευξης με την πολυτάλαντη Κυρία Ζωή Τακτικού - Σκοπιανού

 ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ, την εφημερίδα ΘΕΣΣΑΛΙΑ, για την πλουσιοπάροχη φιλοξενία της ερασιτεχνικής συνέντευξής μου, με την Αξιολογότατη Κυρία Ζωή Τακτικού - Σκοπιανού!

Περισσότερα, ΕΚΕΙ:

***

e-thessalia.gr - Εφημερίδα "Θεσσαλία"

8 ώρ.  · 

E-THESSALIA.GR

Η προσφορά στην πνευματική δημιουργία - Συνέντευξη της συνταξιούχου εκπαιδευτικού, ποιήτριας και συγγραφέα Ζωής Τακτικού - Σκοπιανού - e-

Συνέντευξη Κατερίνα Παπαθεοδώρου Ξεφυλλίζοντας την Ανθολογία των 

***

H προσφορά στην πνευματική δημιουργία – Συνέντευξη της συνταξιούχου εκπαιδευτικού, ποιήτριας και συγγραφέα Ζωής Τακτικού – Σκοπιανού

27 Σεπτεμβρίου 2020, 09:51Έντυπη Έκδοση

Συνέντευξη

Κατερίνα Παπαθεοδώρου

Ξεφυλλίζοντας την Ανθολογία των Μαγνησιωτών Συγγραφέων, στάθηκα στο όνομά σας. Εντυπωσιάστηκα από το πλήθος και την ποικιλία των δραστηριοτήτων σας. Δυσκολεύτηκα να σας πείσω να μου δώσετε μία συνέντευξη, για να παρουσιάσω το συγγραφικό σας έργο, στο ευρύ κοινό, κυρίως μέσω διαδικτύου και σας ευχαριστώ, που τελικά δεχθήκατε, να μου δώσετε αυτή τη χαρά.

Κι εγώ σας ευχαριστώ, γι’ αυτή την ευκαιρία, που μου δίνετε, αν και όπως σας είχα πει, νομίζω πως δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει η προβολή και η δημοσιότητα. Με πείσατε όμως να δεχθώ, όταν μου είπατε, ότι μπορεί από αυτή τη συνέντευξη, να ωφεληθεί κάποιος και επιπλέον, επειδή σας εκτιμώ πολύ γι’ αυτό που είσαστε. Ένας άνθρωπος συναισθηματικός με ανιδιοτελή προσφορά.

 Προσπερνάω τη μεγάλη τιμή και εκτίμηση στο πρόσωπό μου, για να μη συγκινηθώ και ξεφύγουμε απ’ το θέμα μας που είστε εσείς και μόνο εσείς. Θα θέλατε να μου εξηγήσετε για άλλη μια φορά, γιατί δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει η προβολή και η δημοσιότητα;

Νομίζω πως οι άνθρωποι επιδιώκουν τη δημοσιότητα, γιατί μ’ αυτή πιστεύουν, ότι θα κερδίσουν την αιωνιότητα. Αλλά, η αιωνιότητα δεν βρίσκεται σ’ αυτή τη ζωή. Οπότε, δεν είναι χαμένος κόπος;

Ποιος θεωρείτε πως είναι ο σκοπός της ζωής μας;

Σ’ αυτή τη ζωή, νομίζω, πως ο κύριος στόχος μας πρέπει να είναι, να πετύχουμε την πνευματική μας εξέλιξη, βοηθώντας σ’ αυτό τους συνανθρώπους μας, ανάλογα με τις δυνατότητές μας και βοηθούμενοι επίσης από αυτούς, ώστε να γίνουμε σοφότεροι. Να μάθουμε να αγαπάμε αληθινά, για να ζούμε αρμονικά με όλα τα πλάσματα του Θεού.

Ασχολείσθε κυρίως με την ποίηση, αλλά και με το διήγημα, τη μουσική σύνθεση, δικών σας ποιημάτων και έχετε συγγράψει ώς τώρα, δώδεκα βιβλία. Ασχοληθήκατε επίσης με τη ζωγραφική, τη φωτογραφία, τον χορό, τη χορωδιακή μουσική και με το θέατρο, ερασιτεχνικά. Και σας ρωτώ: Τι σας «έσπρωξε» να δώσετε τόση έκταση στα ενδιαφέροντάς σας;

Από μια πλευρά, το να ασχοληθεί κανείς με πολλά είδη τέχνης, ούτε εύκολο είναι, ούτε καλό. Αφού, αν ασχοληθεί με ένα είδος, σ’ όλη του τη ζωή, θα μπορέσει να εμβαθύνει περισσότερο και να έχει ικανοποιητικότερη απόδοση, αφού «πολλά καρπούζια δεν χωρούν σε μια μασχάλη». Εγώ όμως το τόλμησα για δυο λόγους: Ήθελα να πάρω μια γεύση από όσα περισσότερα μπορούσα να πάρω στη ζωή μου, αφού αυτή, όπως ξέρουμε, είναι πολύ σύντομη. Και ο άλλος λόγος ήταν η ανάγκη να δώσω διέξοδο στην ανήσυχη κι ερευνητική μου φύση.

Το βιβλίο σας με τίτλο «Απόδραση» μου κέντρισε πολύ το ενδιαφέρον. Μιλήστε μου λίγο γι’ αυτό.

Η αιτία, που υπάρχει μεγάλη ρύπανση στο περιβάλλον και δυσαρμονία στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, οφείλεται στο επίπεδό μας, το οποίο χαρακτηρίζεται από το είδος των αξιών που υπηρετούμε. Το βιβλίο αυτό είναι ένα παιδαγωγικό βοήθημα για τους δασκάλους και για τους γονείς. Αναφέρεται στις σπουδαιότερες αξίες και στον τρόπο, που μπορεί αυτές να διδαχθούν στα παιδιά, αλλά και να εφαρμοσθούν και από εμάς τους ίδιους, ώστε να δημιουργηθεί ένας κόσμος καλύτερος, στον οποίο θα αξίζει να ζει κανείς. Στις μέρες μας, δυστυχώς, θεωρείται από τους πολλούς, ως η μεγαλύτερη αξία το χρήμα. Και στην υπερεκτίμηση του χρήματος οφείλεται το μεγαλύτερο μέρος της δυστυχίας μας. Αφού το χρήμα μπορεί να μας δώσει το περίβλημα πολλών πραγμάτων, όχι όμως το βάθος. Π.χ. Μας δίνει την τροφή, αλλά όχι την όρεξη. Μας δίνει σχέσεις, αλλά όχι φίλους. Μας δίνει στιγμές χαράς, αλλά όχι την ευτυχία.

Μ’ εντυπωσίασε πολύ το βιβλίο σας με τίτλο «Ποιοτική Μακροβιότητα», που ασχολείται με ιατρικά θέματα, κάτι που είναι έξω από τα επαγγελματικά σας ενδιαφέροντα, αφού είστε εκπαιδευτικός. Τι έχετε να μας πείτε γι’ αυτό;

Η υγεία είναι το ύψιστο αγαθό και φυσικά όχι μόνο η σωματική, αλλά και η ψυχική και η πνευματική μας υγεία. Και τα τρία αυτά είδη υγείας, διαπραγματεύεται αυτό το βιβλίο. Είχα την τύχη να γνωρίσω πολλούς εξαιρετικούς επιστήμονες γιατρούς, με υπευθυνότητα, αγάπη και ανθρωπιά, για την αποστολή τους και τους εκμεταλλεύθηκα, με την καλή έννοια, ώστε να τους αποσπάσω αρκετές γνώσεις γύρω από αυτό το θέμα. Παρακολούθησα και κάποια σεμινάρια για την πνευματική και ψυχική υγεία. Έτσι, έγραψα αυτό το βιβλίο, για δική μου εξυπηρέτηση, αφού έπρεπε να συμμαζέψω τις σκόρπιες σημειώσεις μου, αλλά και για να βοηθήσω τους συγγενείς και φίλους μου, στους οποίους το δώρισα, αφού τους χρωστώ μεγάλη ευγνωμοσύνη για την ευτυχία που μου χαρίζουν.

Έχω προσέξει, πως τα περισσότερα ποιήματα και όχι μόνο τα δικά σας, είναι μελαγχολικά, με κάποια ίσως δόση αισιοδοξίας, μερικές φορές. Πείτε μας κάτι γι’ αυτό.

Ναι, έχετε δίκαιο. Στην ποίηση που υπάρχει, η περισσότερη είναι μελαγχολική. Από χαρά σπάνια γράφεις. Από μεγάλο έρωτα, ναι. Αλλά, μήπως και ο έρωτας έχει μόνο χαρά; Έχει πολλά σημεία πόνου. Τελικά η ποίηση είναι μια προσωπική υπόθεση, που ζητά αποδέκτες.

Τώρα πείτε μου κάτι και για το μεγαλύτερο βιβλίο σας (490 σελίδων) με τίτλο «Αναμνήσεις μιας ζωής».

Αυτό το βιβλίο γράφτηκε αποκλειστικά για μένα. Θέλησα να φροντίσω τις αναμνήσεις μου, αφού γνωρίζω ότι δεν θα ξαναγίνουν ποτέ στιγμές. Παρουσιάζει την ώς τώρα ζωή μου και το οποίο βέβαια, συνεχίζω να το συμπληρώνω, αφού «δόξα τω Θεώ», εξακολουθώ να ζω. Το έγραψα το 2008 και μέχρι τώρα έχουν προστεθεί ακόμα 238 σελίδες, με τις συνεχιζόμενες δραστηριότητές μου. Περιλαμβάνει αντίγραφα εργασιών μου, ομιλιών, άρθρων, που έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, βραβείων, επαίνων, έργων μου ζωγραφικής, μαζί με σχετικές φωτογραφίες, ταξιδιωτικές, οικογενειακές, κ.ά.

Όλα σας τα βιβλία αποτελούν αυτοεκδόσεις. Γιατί δεν τα δώσατε σε κάποιον εκδοτικό οίκο; 

Ένα από τα πολλά μου ελαττώματα είναι η ανυπομονησία μου. Όταν ετοίμαζα ένα έργο μου, ήθελα να το ιδώ, σύντομα, ολοκληρωμένο και ζωντανό. Στους εκδοτικούς οίκους, πρέπει να περιμένεις αρκετά, όταν μάλιστα δεν ανήκεις στη λίστα των αξιόλογων συγγραφέων ή αυτών, που καταφέρνουν να θεωρούνται αξιόλογοι. Κι εγώ δεν ανήκω σε καμιά από αυτές τις κατηγορίες.

Γιατί το λέτε αυτό;

Από τότε, που άρχισα να γράφω, προσπαθούσα να συγκεράσω την πληθωρική ιδιοσυγκρασία μου, με την τελειομανία, που με κατέχει. Δεν ήταν καθόλου εύκολο και δεν ξέρω πόσο καλά τα κατάφερα σ’ αυτό, γιατί πάντα έκρινα αυστηρά τον εαυτό μου. Τόλμησα όμως να εκδώσω τα συγγράμματά μου, γιατί πιστεύω σ’ αυτό που έχει ειπωθεί: «Είναι κακό να αποτύχεις. Είναι χειρότερο κακό, να μη δοκιμάσεις να πετύχεις». Εξάλλου πιστεύω, πως το αποτέλεσμα των προσπάθειών μας, δεν θα πρέπει να το κρατάμε κρυμμένο στο συρτάρι, μόνο για τον εαυτό μας, αλλά να το μοιραζόμαστε με τους άλλους, γιατί όπως είπε ο Γκαίτε: «Η τέχνη όσο ταπεινή κι αν είναι τονώνει την καρδιά».

Μου κάνουν εντύπωση όλες οι αφιερώσεις των βιβλίων σας: Στους γονείς σας, στους δασκάλους σας, στον σύζυγό σας, στα εγγόνια σας, στα παιδιά γενικά, στους εκπαιδευτικούς, που υπηρετούν την αλήθεια και μάχονται για την επικράτηση της δικαιοσύνης στον κόσμο, αλλά και στους εχθρούς σας. Αυτή η τελευταία «στους εχθρούς σας», δείχνει το μεγαλείο της καρδιάς σας. Το να αφιερώσει κάποιος την πνευματική του εργασία στους εχθρούς του, αυτό θέλει λεβεντιά.

Ευχαριστώ, που το εκτιμάτε τόσο πολύ αυτό. Κατά την άποψή μου, στους εχθρούς μας χρωστάμε πολλά, γιατί μας βοηθούν να κατανοούμε τον συνάνθρωπό μας και να τσακίζουμε τον εγωισμό μας, που είναι ο χειρότερος εχθρός μας.

Εργαστήκατε ως δασκάλα, διευθύντρια και προϊσταμένη της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Πώς ήταν η σχέση σας με τα παιδιά;

Τα παιδιά, μου χάρισαν πολλές χαρές. Την αγάπη, που τους έδειξα, μου την επέστρεψαν πολλαπλάσια και μου τη δείχνουν και τώρα ακόμη, αφού τα περισσότερα χρόνια εργάστηκα σε σχολεία του Βόλου και όταν ανταμώνουμε, η χαρά και η συγκίνησή μας είναι αμοιβαία. Έχω γράψει αρκετά ποιήματα για τα παιδιά, «τα παιδιά μου», όπως τα έλεγα. Να, ένα μικρό απόσπασμα, που δείχνει τη σχέση μου μαζί τους.

…Στην ψυχή σας διαβάζει / η ψυχή μου, παιδιά μου. / Μα, δεν νιώθω ν’ αδειάζει / μ, ότι δίνω η καρδιά μου.

Ποια είναι η πιο πρόσφατη διάκριση που είχατε;

Είναι ένας έπαινος, που πήρα για το ποίημά μου με τίτλο «Ο κόσμος μας στη θεωρία του χρόνου», με το οποίο έλαβα μέρος σ’ έναν παγκόσμιο ποιητικό διαγωνισμό τον Μάιο του 2019.

Και ποια ήταν η πιο πρόσφατη δημοσιευμένη εργασία σας;

Είναι ένα ποίημά μου με τίτλο «Πάσχα 2020», που δημοσιεύθηκε στις 26-4-2020 στις τοπικές εφημερίδες.

Τι γνώμη έχετε για το λογοτεχνικό βιβλίο σήμερα; Διαβάζουν οι άνθρωποι, όπως παλιότερα;

Η χαρά της επικοινωνίας με το βιβλίο μειώνεται και στη θέση του τοποθετούνται μόνο οθόνες και πληκτρολόγια. Έτσι η γλώσσα συρρικνώνεται, δυστυχώς και γίνεται όλο και πιο φτωχή στο γραπτό, και στον προφορικό λόγο, ειδικά των νέων ανθρώπων. Βέβαια δε γίνεται να διατάξουμε τον τεχνικό πολιτισμό να σταματήσει. Το θέμα είναι να τονώσουμε τον πνευματικό μας πολιτισμό, ώστε να μπορεί να προφτάσει την τεχνική πρόοδο. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την παιδεία.

Πείτε μας κάτι και για την Παιδεία.

Η παιδεία, η μόρφωση είναι αυτή, που κάνει τους ανθρώπους να είναι ελεύθεροι. Να σκέφτονται ελεύθερα και να μιλούν με ειλικρίνεια, που σημαίνει, όχι μόνο να μην ψεύδονται, αλλά και να μη σιωπούν, όταν χρειάζεται.

Τι θα συμβουλεύατε στα παιδιά σήμερα;

Να προσέχουν πολύ με τη χρήση του διαδικτύου. Δεν γίνεται να απέχουν τελείως από αυτό, αλλά σε καμιά περίπτωση να μη θεωρούν παιχνίδι τα κοινωνικά δίκτυα. Να μην ανεβάζουν υλικό, από την ιδιωτική τους ζωή και γίνονται «συγκάτοικοι στην τρέλα» γιατί αυτό δεν είναι διασκέδαση. Επίσης, όποιο δρόμο, όποιο επάγγελμα κι αν ακολουθήσουν στη ζωή τους να θυμούνται τα 7 πράγματα, που δεν πρέπει να έχουν, που είπε ο Γκάντι: 1) Πλούτο χωρίς μόχθο. 2) Απόλαυση χωρίς συναίσθημα. 3) Εμπόριο χωρίς ήθος. 4) Γνώση χωρίς χαρακτήρα. 5) Επιστήμη χωρίς ανθρωπιά. 6) Λατρεία χωρίς θυσία. 7) Πολιτική χωρίς αρχές.

Κι ένα μήνυμα για τους εκπαιδευτικούς;

Να προστατεύσουν τη γλώσσα μας, την ιστορία μας και την ελληνορθόδοξη παράδοσή μας. Και εκτός από τις γνώσεις, που μεταδίδουν στα παιδιά, να διαμορφώνουν και τους χαρακτήρες τους, όχι με λόγια, αλλά με το παράδειγμά τους. Το ότι διδάσκουμε με το παράδειγμά μας δεν σημαίνει ότι διδάσκουμε με την τελειότητά μας, γιατί κανένας μας δεν είναι τέλειος. Παράδειγμα σημαίνει ότι είμαι αληθινός σε ό,τι κάνω και στη νίκη και στην ήττα μου. Δεν είναι μόνο τα κατορθώματά μας, αλλά και η συντριβή μας, η ταπείνωση, η αναγνώριση των λαθών μας. Τα παιδιά, αλλά και οι συνάνθρωποί μας δεν θα μας κατηγορήσουν, επειδή είμασταν αδύναμοι και ειλικρινείς στα λάθη μας, αλλά γιατί υποδυόμαστε τον ρόλο του «τέλειου» και «άψογου» επικριτή των πάντων. Παράδειγμα δεν είναι η τελειότητά μας, αλλά η αληθινότητά μας. Αυτό θα εκτιμηθεί από τους μαθητές τους, που θα προσπαθήσουν να τους μιμηθούν.

Σας ευχαριστώ πολύ, αγαπημένη κυρία Ζωή, για τη γόνιμη συζήτησή μας!

Κι εγώ σας ευχαριστώ πολύ, που μου δώσατε την ευκαιρία και συγνώμην για το διδασκαλικό και πληθωρικό μου τρόπο έκφρασης. Οι επαγγελματικές μας συνήθειες, μας ακολουθούν και μετά τη συνταξιοδότηση. Και πάλι σας ευχαριστώ.

***