Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009

Ακόμα ζω! (και η Σταχτοπούτα...)



Για τους φίλους που με ψάχνουν.
Είμαι καλά και εκτός.
Θα τηλεφωνήσω σε όσους περιμένουν... εντός των ημερών.
Στους υπόλοιπους θα γράψω, προσεχώς!
Να είστε καλά! Να περνάτε καλά!


ΒΡΑΔΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ 11:54 (τελείωσα)
ΤΟΣΗ ΩΡΑ ΕΓΡΑΦΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΙΑ, αλλά δεν το παίρνει. Γι' αυτό πρόχειρα εδώ:

ΑΝΤΙ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ

ΣΤΑΧΤΟΠΟΥΤΑ 2009

Εδώ και δέκα μέρες βρίσκομαι Αθήνα.
Ξεκινώντας από Βόλο μέσα στο φορτωμένο πρόγραμμά μου είχα προσθέσει να βρεθώ οπωσδήποτε σε δυο εκδηλώσεις βιβλίων. Η πρώτη ήταν του Νίκου Παργινού "Με τον έρωτα περνάει ο καιρός, με τον καιρό περνάει ο έρωτας".
Η δεύτερη ήταν "Για την αγάπη των άλλων" της Ιουστίνης Φραγκούλη.
Στην πρώτη το είχα τυπώσει καλά, ρύθμισα τις δουλειές μου και την κούρασή μου και πήγα. Στην δεύτερη όμως, που νόμιζα ότι ήταν αύριο βράδυ και όχι απόψε, τα έκανα θάλασσα! Δεν ξέρω πως το συνέδεσα απ' την αρχή όταν ήταν το Σάββατο βράδυ και Κυριακή θα έφευγα!
Κι ήρθα απόψε κατά τις 9 και 20 στο ίντερνετ καφέ, να δω κάποια επείγοντα μηνύματα, γιατί δεν έχω ίντερνετ στην Αθήνα, ούτε σταθερό, χάλασε και το ένα κινητό και με ψάχνουν ακόμα και οι συγγενείς και βλέπω πως η παρουσίαση ήταν απόψε!
ΤΡΕΛΑΘΗΚΑ! Να είμαι Αθήνα, να είναι στα σίγουρα στο πρόγραμμά μου και να το χάσω;
Είδα την ώρα. Ήδη η παρουσίαση θα είχε τελειώσει! Ρώτησα το γκαρσόνι να μου πει πόσο μακριά βρίσκομαι, μου είπε κοντά, πήρα ένα ταξί και πήγα αναμαλλιασμένη, στην κυριολεξία της λέξεως. Βρώμικη από δουλειές, άλλουστη, με πρόχειρα ρούχα, μποτάκια και μπουφάν, βρέθηκα μεσ' την χλιδή! Δεν υπήρχε άλλη λύση! Ή που θα πήγαινα να καλλοπιστώ, να φορέσω τα καλά μου ή που θα έχανα την ευκαιρία να πάρω μια αγκαλιά την Ιουστίνη, να της ευχηθώ για το βιβλίο της και να παρευρεθώ στην χαρά της.
Αν δεν πήγαινα, δικαιολογημένα θα νόμιζε ότι νόμιζε! Έτσι γίνονται οι παρεξηγήσεις! Τόσο απλά και τόσο εύκολα.
Εκεί λοιπόν θυμήθηκα την Σταχτοπούτα...
Αν εμφανιζότανε μια καλή μάγισσα και με μεταμόρφωνε εξωτερικά, θα καθόμουνα εκεί, να χαρώ περισσότερο και την Ιουστίνη και την Ελένη και όλους τους άλλους.
Εκεί που είδα πλήθος κόσμου, (πρέπει να είχε πολύ μεγάλη επιτυχία η εκδήλωση και όσο σκέφτομαι τι έχασα!)άγνωστοι για μένα οι περισσότεροι, ΚΑΠΟΙΟΙ όμως ΠΟΛΥ γνωστοί! Εγώ κάποιους τους γνώρισα. Εκείνοι όχι! Ένιωσα σαν αόρατη ή σαν να φορούσα μάσκα. Μόνο η Ελένη κι ο Θηβαίος με γνώρισαν και φυσικά πήγα κοντά τους!
Εκεί που μιλούσα με την Ελένη, ήρθε ένας κομψότατος κύριος και μου ζήτησε συγγνώμη, γιατί ήθελε να φωτογραφηθεί με την Ελένη.
Τον κοίταξα βαθιά στα μάτια με παράπονο. Εκείνος δεν κατάλαβε... και την πήρε μαζί του.
Ήταν ο φίλος μου ο Στράτος Δουκάκης! Δεν του είπα τίποτα. Ήθελα μόνο να κλάψω... Τίποτ' άλλο.
Έφυγα. Πήγα στην ουρά και περίμενα την σειρά μου, ώσπου να μου υπογράψει η Ιουστίνη το βιβλίο μου.
Πολλές φορές αντάμωσαν τα βλέμματά μας και ούτε εκείνη μ' αναγνώρισε κι ας είχαμε ξανασυναντηθεί.
Μέσα μου έκλαιγα...
Κι απέξω μου...

Όλο και μου παίρναν την σειρά κι εγώ περίμενα, αν και ένιωθα πως θα λιποθυμήσω. Είμαι τόσο εξαντλημένη αυτές τις μέρες... τι να λέω και τι να εξηγώ...

"Τι όνομα γράφω;" με ρώτησε η Ιουστίνη, όταν τελικά ήρθε η σειρά μου.
"Γράψε... κυκλάμινο βουνού..." της είπα κλαίγοντας πια φανερότατα, προσπάθησα και να της εξηγήσω... (τι να καταλάβει η κοπέλα, γύρω της τόσος κόσμος!)

Φυσικά αγκαλιάστήκαμε, φιληθήκαμε...

ΚΙ ΕΦΥΓΑ!

ΠΟΛΥ ΓΡΗΓΟΡΑ! Σαν κλέφτρα, σαν κυνηγημένη!

Δεν χαιρέτησα κανέναν, δεν μίλησα σε κανέναν, εκτός απ' τον Τεντ, τον άντρα της, που τον γνώρισα και του συστήθηκα, αφού τον φίλησα συγκινημένη πρώτα!
Θα κουφάθηκε, ο Άνθρωπος!

Τι να εξηγήσω τώρα;
Έχω κλάψει αρκετά αυτές τις μέρες (από διάφορα), αλλά όταν κλαίει και η καρδιά μου... φεύγω ή παίρνω τους δρόμους.
Απόψε, δεν είχα κότσια για περπάτημα. Έχω περπατήσει πολύ αυτές τις μέρες.
Ήρθα στο ίντερνετ καφέ, για να εξηγήσω πέντε πράγματα σε ανθρώπους που θεωρώ φίλους μου, για να με καταλάβουν...
Όσο μπορέσουν...
Και κάποιοι να με συγχωρήσουν. Ειδικά ο Στράτος! Δεν το άντεχα έτσι Στράτο!Μια άλλη φορά!

Ιουστίνη μου, ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ και πάντα επιτυχίες, κορίτσι μου! Μπορεί να μην πρόλαβα, αλλά ήρθα, έστω κι έτσι, έστω και τόσο!

Ευχαριστώ ιδιαίτερα και τον ταξιτζή που με πήγε!Σχεδόν πέταξε! Ο διάλογος που είχαμε όμως μαζί, είχε πολύ ουσία ζωής! Μπράβο του!

Αυτά, για να θυμάμαι την βραδιά και να πάω να ξεκουραστώ ή να κάνω πάλι καμιά δουλειά, γιατί αύριο έχω πάλι μαστορέματα και πολύ τρέξιμο.
Όσους δεν πρόλαβα να δω ή δεν τηλεφώνησα, ας με συγχωρήσουν...

Για μένα η Αθήνα πάντα σήμαινε πανικός, πόσο μάλλον τώρα που είχα να αντιμετωπίσω μόνη μου τα προβλήματα μιας μετακόμισης, συν τα επακόλουθα δυο σπιτιών, παλιού και νέου, συν τα απρόοπτα, (που ήταν πολλά) μαζί με την γκίνια μου!

Σήμερα ήταν μια πολύ δύσκολη μέρα!
Μήπως οι άλλες τι ήτανε;
Απλά, περάσανε...

21 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

...Ο.Κ.! αρκεί να είσαι-είστε καλά...
Φιλάκια, Υιώτα-Δημήτρης

Αστοριανή είπε...

Κατερίνα μου,
και φίλοι,
για να δεις το ειδοποιητικό του Χανθίδη για τηλεφωνικές επικοινωνίες...
Πρόσεξέ το, σας αφορά????????????
Φιλάκια,
Υιώτα

Εαρινή Συμφωνία είπε...

Βιάσου λιγάκι, γιατί μας λείπεις φιλενάδα

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Τούτες τις μέρες σε σκέφτομαι πολύ.
Να είσαι και να περνάς πάντα καλά!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκλιές

Μηθυμναίος είπε...

Μη πεις ποτέ αντίο...
Αφού είσαι καλά και εκτός μου φτάνει...
Ελπίζοντας αύριο τουλάχιστον να κάνεις τα πάντα και να έλθεις... για να "γνωριστούμε"!!!

Ευχή μου να είσαι καλά!

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Γιώτα μου γλυκιά, αν ο άνθρωπος πέθαινε απ' το άγχος, την κούραση και την στεναχώρια, θα είχα πεθανει σίγουρα αυτές τις μέρες.
Τέλος πάντων, αφού άντεξα, κι αφού τελειώνω τις δουλειές μου, θα συνέλθω.
Τα λέμε φιλενάδα μου!

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Που να δω, Γιώτα μου; Στο μπλογκ του; Θα πάω μετά. Κάτσε τώρα να γράψω, να πω τον πόνο μου, γιατί θα πάθω, αν δεν τον πω!

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Εαρινάκι μου, δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που να βιάζεται όσο εγώ! Αν ήξερες τι έχω κάνει σε δέκα μέρες... θα πάθαινες!
Τα λέμε, Αγγελικούλα μου!

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

ΤΑ ΠΑΝΤΑ έκανα Στράτο μου...
Θα καταλάβεις παρακάτω, αν δεν έχεις καταλάβει ακόμα!
Αν ήξερες πόσο πολύ στεναχωρέθηκα απόψε! Με αφορμή εσένα έκλαψα πρώτα και μετα με την Ιουστίνη.
Να είσαι καλά, φίλε μου, κι ας μη γνώρισες!
Θα συναντηθούμε μια άλλη φορά, όταν ίσως είμαι πάλι "ξανθιά"...

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Γλαρένια μου γλυκιά, δεν υπάρχει ΠΑΝΤΑ, κορίτσι μου! Είναι τόσο αόριστο...
Όσο ζήσουμε, ας ζήσουμε καλά και με αγάπη! Αυτό μόνο να λέμε.
Εγώ αντιθέτως, γλαρένια μου, σε σκέφτομαι πολύ συχνά! Ακόμα κι όταν δεν βλέπω γλάρους!
Και χθες είδα έναν στην Αθήνα!
Και σήμερα... πολλούς στο λιμάνι του Πειραιά... που κι εκεί πάλι έκλαιγε η καρδιά μου... γιατί είχα χάσει το πλοίο για την Τήνο, που ήθελα να πήγαινα και να γύριζα το βράδυ...
Άστα γλαρένια μου, πονάει!
Όλα δεν γίνονται σε δέκα μέρες, ακόμα κι αν είσαι Τιραμόλας! Ευτυχώς που δεν πήγα όμως. Βρήκα ηλεκτρολόγο όμως και πρόλαβα πολλά... (διαρροή ηλεκτρικού ρεύματος κ.λ.π - σίγουρο μελλοντικό ατύχημα. Γλύτωσα το παιδί μου!)
Κάθε εμπόδιο για καλό!
Έτσι πρόλαβα, έστω κι έτσι, την Ιουστίνη!
Φιλιά γλαρένια μου!Δεν σε ξεχνάω κι ας μην έρχομαι. Η ζωή μου εδώ και ένα χρόνο και βάλε τρέχει πολύ! Δεν την προλαβαίνω! Ίσως κάποτε μπει σε μια σειρά! Δεν μπορεί! Έφυγε, λέει, ο Κρόνος απ' τους Παρθένους!
Με μένα τι έπαθε και κόλλησε; Έλεος!

Φωτεινή S είπε...

Tι παθαίνεις μ'αυτές τις ημερομηνίες και τις μπερδεύεις,μπορείς να μου πεις;
Μιλούσαμε για την παρουσίαση και δεν κατάλαβα πως μιλούσαμε για άλλη μέρα η καθεμιά μας. Τέλος πάντων,πάλι καλά που πρόλαβες έστω και τελευταία στιγμή.
Φιλιά

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Αντιγραφή το μέιλ του Στράτου:

Κατερίνα, τι να πω, το 'ξερες πως ήθελα να σε γνωρίσω...
Σου κάνω κόπυ το σχόλιο και θα προσπαθήσω και πάλι αύριο, Ίσως τα καταφέρω.

Να 'σαι καλά!

Τώρα γιατί με κάνεις να νιώθω άβολα;

Το προηγούμενο σχόλιο ήταν χτεσινό, αν δεν κάνω λάθος...

Τώρα σε διαβάζω αφού μόλις έφτασα Καλαμάτα.

Παρ' όλο που ακόμα σκέπτομαι να μη στο συγχωρήσω αυτό, διαβάζοντας όλο τούτο συγκινήθηκα...

Σου είπα στο τηλέφωνο πως έχω μάθει τους ανθρώπους τους κοιτάω στα μάτια κι όχι στο τι φοράνε... Δεν μ' ένοιαζε εγώ την Κατερίνα ήθελα να γνωρίσω.

Επειδή μου τα λες τόσο καλά, θα το ξεπεράσω, δεν έχεις άλλες δικαιολογίες για την επόμενη.



Ήταν μια υπέροχη βραδιά (δεν ξέρω τι ώρα έφτασες...) η φίλη μας έλαμπε κι όλοι γύρω της.

Αν το καταφέρω θα κάνω ανάρτηση, έχω και φωτογραφίες.



Κατερίνα έχεις μια μεγάλη καρδιά!

Κι ομολογώ πως δεν θα 'θελα να σε δω να κλαις!



Καλό δρόμο και σε σένα.

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Φωτεινούλα μου, δεν τις μπέρδεψα, πανάθεμά με!
Είχα βγάλει το πρόγραμμα μια μέρα στο περίπτερο, κράτησα μέσα το Σάββατο λόγω της Ιουστίνης και θα έφευγα τάχα, Κυριακή, γιατί είχε γενέθλια ο άντρας μου! Κράτησε το μυαλό μου το 8 που τελικά ήταν ώρα,
(άσε που έχω χάσει όχι μόνο την ημερομηνία αλλά και τις ώρες και τις μέρες,είχα τόσα πολλά στο κεφάλι μου, κ.λ.π.)
και το Σάββατο. Λάθος υπολογισμός εκείνης της στιγμής που διαιονίστηκε!
Τέλος πάντων!
Τό ότι έδρασα έτσι αστραπιαία και πήγα, με κάνει να νιώθω καλύτερα.
Το ότι έφυγα είναι κάτι που δεν μπορώ να εξηγήσω, τουλάχιστον στον αέρα!
Δεν μ' ένοιαζε τόσο η εξωτερική εμφάνισή μου,(άλλωστε, αν κόλλαγα πράγματι σ' αυτό, ΔΕΝ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΑ!) όσο το ότι ήμουνα μέσα μου πολύ χάλια και δεν μπορούσα να εξηγώ στους άλλους περισσότερα, απλά, μου έβγαινε κλάμα...
Ήθελα να είμαι εκεί απ' την αρχή! Ήθελα τα πράγματα να ήταν αλλιώς...
Έχω πιεστεί πολύ αυτές τις μέρες κι αυτή η ατυχία μου, εκείνη την ώρα, με σακάτεψε.
Τέλος πάντων, η ζωή συνεχίζεται και χωρίς εμάς ΕΥΤΥΧΩΣ κι ευτυχώς ο Στράτος ανέβασε φωτογραφίες και σίγουρα θα έχει πολύ υλικό και η Ιουστίνη!
Όλα θα τα μάθουμε, όλα θα τα "κλέψουμε" από Βόλο, αφού βάλω κι εκεί κάποια τάξη και πεταχτώ λιγάκι και στο χωριουδάκι μου...
Φιλιά, Φώτο!
Τα λέμε!

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Στράτο, αγαπημένε, πήγα να αντιγράψω κάποια σι ντι της κόρης μου και είδα ότι σ' αυτό το δωμάτιο πιάνω ίντερνετ!
Αν και διακόπτεται πότε πότε, φαντάζεσαι χαρά!

Τι να σου εξηγώ τώρα, Στράτο μου;
Θα μπορούσα να γράψω βιβλίο γι' αυτές τις δέκα μέρες, και σίγουρα η Παρασκευή θα ήταν μεγάλο κεφάλαιο!
Είχε ξεκινήσει έντονα απ' το πρωί, γι' αυτό και ξεθύμανε το βράδυ.
Κάτι είπες για καρδιά...
Όχι μεγάλη. Μικρή και προβληματική...
Για να την ηρεμήσω έφυγα... γιατί χτύπησε κόκκινο...
Προσωπικά δεδομένα, Φίλε μου!

Ήρθα μόλις εκείνη την στιγμή που μίλαγα με την Ελένη και μου ζήτησες την άδεια να την πάρεις δίπλα, να φωτογραφηθείτε.
Έχεις και την απόδειξη!
Θα την πάρω όμως στον ΒΟΛΟ, γιατί υπάρχει όντως πρόβλημα με το μπλογκ μου.
Δεν ήρθε κανένα σου μήνυμα και μου γράφει την ένδειξη

ΠΑΡΑΒΙΑΣΜΕΝΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ

Δεν ξέρω τι γίνεται, με ανησυχεί το γεγονός και είναι μια καλή ευκαιρία για ΝΕΟ μπλογκ!

Τα λέμε όμως από Βόλο και θα συναντηθούμε εφόσον είμαστε καλά, ΠΡΩΤΑ ο ΘΕΟΣ!

Άλλωστε, χθες, δεν θα είχαμε χρόνο, παρά μόνο για τα τυπικά κι εγώ μ' αυτά δεν τα πάω καθόλου καλά!

Πάντα θα λάμπει η φιλενάδα μας Στράτο, όπως έλαμπες κι εσύ και η Αλεξάνδρα σου και η Ελένη και όλοι οι άλλοι!

Η χαρά, η ευτυχία, η επιτυχία, η καταξίωση, η αγάπη των άλλων για μας, η υγεία προπάντων,η καλή ψυχολογία, κυρίως, είναι αυτό που δίνει την λάμψη και το φως πρώτα μέσα μας και μετά έξω μας, ώστε να γινεται ορατό και στους άλλους.

Καλά να περάσετε στην Καλαμάτα και πάντα "λάμπες" μέσα μας, Στράτο!
Φιλιά!

Μηθυμναίος είπε...

Λες να μου το επιτρέψει τώρα;

Τώρα γιατί με κάνεις να νιώθω άβολα;
Το προηγούμενο σχόλιό μου ήταν χτεσινό, αν δεν κάνω λάθος...

Τώρα σε διαβάζω, αφού μόλις έφτασα Καλαμάτα.
Παρ' όλο που ακόμα σκέπτομαι να μη στο συγχωρήσω αυτό, διαβάζοντας όλο τούτο που καταθέτεις συγκινήθηκα...

Σου είπα στο τηλέφωνο πως έχω μάθει να κοιτάω τους ανθρώπους στα μάτια κι όχι στο τι φοράνε...
Δεν μ' ένοιαζε. Εγώ την Κατερίνα ήθελα να γνωρίσω.
Επειδή μου τα λες τόσο καλά, θα το ξεπεράσω, όμως δεν έχεις άλλες δικαιολογίες για την επόμενη.

Ήταν μια υπέροχη βραδιά (δεν ξέρω τι ώρα έφτασες...) η φίλη μας έλαμπε κι όλοι γύρω της.

Αν το καταφέρω θα κάνω ανάρτηση, έχω και φωτογραφίες.

Κατερίνα έχεις μια μεγάλη καρδιά!
Κι ομολογώ πως δεν θα 'θελα να σε δω να κλαις!

Καλό δρόμο και σε σένα.

Μηθυμναίος είπε...

Επιτέλους το πέτυχα, γαμώτο!

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Στράτο, το είχα ανεβάσει εγώ πιο πάνω!
Το πέτυχες γιατί δεν είχε μετριασμό!
Τι νόμιζες;
Η απάντηση είναι πριν τα σχόλιά σου!
Φιλιά!

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Κάποια λόγια τα θέλω στις αναμνήσεις μου, γι' αυτό τα μεταφέρω από το φεις:

Justine Frangouli-Argyris
Κυκλαμινάκι μου,
Σήμερα είδα το Στράτο και μου είπε τί του έκανες. Εμεινε εμβόντητος που δεν του είπες ποιά ήσουν. Ακόμη δεν το πιστεύει ο γλυκός μου.
Σε λατρεύουμε μικρή μου Βολιώτισσα ή μάλλον Ζαγοριανή γιατί είσαι αστείρευτη πηγή εκπλήξεων.
Φιλιά σου
2 ώρες πριν (Πέμπτη)

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Κατερίνα ΔΕ.ΣΤΑ.ΠΑ
Καλώς ή κακώς Ιουστίνη μου, σε όλη μου τη ζωή, έτσι ήμουνα. Παράξενη... Γι' αυτό και πολλοί μ' αγάπησαν και πολλοί με μίσησαν, είτε άντρες, είτε γυναίκες. Εγώ τη ζωή μου την ζω με το συναίσθημα, δυστυχώς και ποτέ με την λογική. Κι όμως, τον Στράτο λαχταρούσα να του μιλήσω, πόνεσα που δεν με γνώρισε, κλωτσούσε η καρδιά μου ανήσυχα (ξέρεις...) γι' αυ... Διαβάστε περισσότερατό έφυγα. Ήτανε ήδη μια πολλή δύσκολη μέρα, συγκινήθηκα πολύ κι εκεί, δεν ήθελα να βρεθώ Νοσοκομείο. Είχα δουλειές να τελειώσω και έπρεπε να είμαι όρθια. Φιλάκια Ιουστίνη μου και θέλω όλος ο κόσμος να είναι γερός και ευτυχισμένος.
Πριν από 8 λεπτά ·(Πέμπτη 12 παρά)

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Κατερίνα ΔΕ.ΣΤΑ.ΠΑ
(Επειδή είναι μεγάλο)
Μ' αρέσει το πλήθος, αλλά όταν είμαι κι εγώ καλά. Αν όχι, καταφεύγω στην γωνιά μου και στην μοναξιά μου. Μη με παρεξηγείτε! Κι εγώ σας αγαπάω! Αν δεν σας αγαπούσα, δεν θα στενοχωριόμουνα τόσο που ήταν Παρασκευή και όχι το Σάββατο, όπως εγώ νόμιζα! Στο βιντεάκι δεν είδες στο τέλος την Σταχτοπούτα; Έχει κι αυτή τη δική της ιστορία!
Τώρα φιλάκια!
Πριν από 3 λεπτά (12 ακριβώς, σύνορα Παρασκευής)

Ανώνυμος είπε...

Justine Frangouli-Argyris
Σταχτοπούτα γλυκειά,
Βγες απο την κολοκύθα κι έλα μαζί μας στις γειτονιές του κόσμου, να δείς πόσο σε αγαπούμε .Δεν είσαι μόνη , είσαι μαζί μας!
3 ώρες πριν ·