Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

Ο ιδανικός φίλος και δάσκαλος!



Δεν ξέρω αν κάποια πράγματα γίνονται τυχαία σ' αυτή την ζωή, πάντως στο πρόγραμμά μου είχα σκοπό να κλείσω αυτό το blog μ' αυτό το "απλό ασήμαντο δωράκι", όπως είπε ο φίλος που μου το χάρισε.
Επειδή όμως για μένα δεν είναι καθόλου απλό, κι επειδή το συνοδεύει πολύ Ανθρωπιά, πολύ καθαρότητα, αυθορμητισμός, καλοσύνη, ανωτερότητα, φιλία και εκτίμηση στο πρόσωπό μου, αυτό το δώρο σημαίνει πολλά για μένα. Γι' αυτό θα του εμπιστευτώ και όλα τα "μυστικά" μου...




Σάββατο μεσημέρι του τηλέφωνησα, τ' απόγευμα ήρθε εκείνος να με βρει, παρόλο που είχε υποχρεώσεις, παρόλο που είμασταν μακριά.
Γενικώς... με συγκίνησε πολύ η ανθρώπινη πλευρά του Διονύση Μάνεση!
Θα ήθελα να ήμουνα μικρή και να τον είχα δάσκαλο, αλλά δυστυχώς, ατύχησα! Ο Διονύσης είναι μικρότερος!
Σίγουρα με τον τρόπο του θα μου είχε ανοίξει τον δρόμο για τα γραμμάτα... εγκαίρως, κι όχι στα 40 που εγώ τα ανακάλυψα.

Δεν θέλω να κάνω Ύμνο στον Διονύση. Άλλωστε είναι πολύ απλός και χαμηλών τόνων άνθρωπος. Ξέρω ότι θα νιώσει άσχημα ήδη, μ' αυτή μου την ανάρτηση. Ελπίζω να μη μου θυμώσει, ούτε για την ανάρτηση, ούτε γιατί θα τον αναγκάσω να ανανεώσει για άλλη μια φορά το λινκ μου...

Συγγνώμη, Διονύση μου, που ρίχνω τους προβολείς πάνω σου και στο Σχολείο σας!
Έτυχε εσένα να γνωρίσω πρώτα και περισσότερο.
Θυμάσαι; Το πρώτο μέιλ στην αρχή του μπλογκ σας που μου ζητούσες συγγνώμη που μου "έκλεψες" την φωτογραφία απ' το εξώφυλλο του βιβλίου της Αγγελικής Κώττη, "Ένα σχεδίασμα βιογραφίας", για τον μεγάλο ποιητή μας Γιάννη Ρίτσο, η τακτική μας επικοινωνία μετά, μέσω των μπλογκ μας, η παράσταση στου Μπενάκη για τον Ρίτσο "Να ήσουν Ήλιος να χαρίζεις Φως" (κι ας την έχασα) και πολλές άλλες στιγμές που μας ένωσαν και αλληλοστηρίξαμε μια φιλία στην ειλικρίνεια και στην εκτίμηση.

Σ' ευχαριστώ Διονύση για όλα!
(Ακόμα και για το κέρασμα που μου την έφερες!)

Εύχομαι ότι καλύτερο για σένα, γιατί το αξίζεις, στην οικογένειά σου, στους μαθητές σου, στο Σχολείο σου και για όλους τους ανθρώπους που αγαπάς!
Για μένα είσαι πρότυπο καλού ανθρώπου, φίλου και δάσκαλου. Το έχω γράψει πολλές φορές στα σχόλια των αναρτήσεών σου, άλλωστε. Δεν λέω κάτι καινούργιο.

Το "τυχαίο" που έλεγα παραπάνω, αφορά το σημερινό σου θέμα περί "ιδανικού δασκάλου".
Ευχαριστώ πολύ την μαθήτριά σου, την Ελένη Ξιάρχου για την ευκαιρία που μου έδωσε μ' αυτές τις σκέψεις της! Την συγχαίρω, της εύχομαι "Καλή Επιτυχία" στα όνειρά της και στο αφιερώνω, γιατί είσαι πράγματι το καλύτερο πρότυπο δασκάλου! Πρωτοπόρησες ανοίγοντας ένα μπλογκ, για να "δείξεις" το Σχολείο σου και όχι τον εαυτό σου. Αυτό λέει πολλά. Στην πορεία έμαθα και τους συνεργάτες σου, όχι όμως όσο θα ήθελα, γιατί κι εσείς κάνατε πολλή δουλειά κι εγώ πολυάσχολη (όπως πάντα).
Επιβάλλεται να αναφέρω τα ονόματά τους, γιατί όλη η ομάδα είστε ένα και ο στόχος κοινός.

Συνεργάτες

Ευτυχώς υπάρχουν κι άλλοι ιδανικοί δάσκαλοι και Σχολεία, τόσο στην μπλογκόσφαιρα, όπως το 10ο Πειραιά, της Χρυσοβίτσας (που εκεί βρήκα την συμπατριώτισσά μου την Λίτσα Στάμου, τώρα αρισμαρί γιατί μετατέθηκε, που είναι εξίσου ιδανική καθηγήτρια) και άλλα, όσο και εκτός μπλογκόσφαιρας και εμείς οι γονείς σε δασκάλους σαν κι εσάς στηρίζουμε τις ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον των παιδιών μας και της κοινωνίας μας.

Σας ευχαριστούμε θερμά και σας παρακαλούμε να συνεχίσετε το ιερό έργο σας!

Χαίρομαι πολύ και συγκινούμαι όταν γνωρίζω τέτοιους Ανθρώπους που το κίνητρό τους είναι το σύνολο, πόσο μάλλον τα παιδιά μας!

Και τώρα Διονύση, πριν με πάρουν και τα δάκρυα, "κλέβω" για τελευταία φορά σ' αυτό το μπλογκ, λόγια απ' τα λόγια σας:

Παίρνοντας τη σκυτάλη από την Κωνσταντίνα Πεζούλα, η οποία πρότεινε την ταινία "Ο κύκλος των χαμένων ποιητών",
η Ελένη Ξιάρχου, του Γ4,
μας δίνει ένα κείμενο στο οποίο σκιαγραφεί τον ιδανικό δάσκαλο, ἆνοίγοντας έτσι την κουβέντα για ένα θέμα που ποτέ δεν εξαντλείται και που παραμένει διαχρονικά επίκαιρο.

" Στις μέρες μας μέσα στο χάος που επικρατεί μέσα στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα οι νέοι έχουν ανάγκη να βλέπουν σαν πρότυπο τον καθηγητή τους και να μπορούν να «πάρουν» σημαντικά εφόδια από αυτόν για τη διάπλαση του χαρακτήρα τους.

Κατ’ αρχήν ο καθηγητής δεν χρειάζεται να είναι ο «τέλειος», που δεν κάνει λάθη και έχει γνώσεις για τα πάντα ή να έχει σπουδάσει στο εξωτερικό για να είναι της αρεσκείας μας. Για έναν μαθητή, θεωρώ ότι είναι αρκετό ο καθηγητής να είναι ειλικρινής μαζί του και όχι «ψεύτικος», να έχει αξίες που να τις τηρεί στην πράξη, όχι όμως γιατί πρέπει αλλά επειδή τυ βγαίνει και είναι κάτι φυσικό γι’ αυτόν,. Γενικά να έχει τη δική του μοναδική προσωπικότητα που να τον κάνει ξεχωριστό γιατί έχει το θάρρος της γνώμης του.

Επίσης ο καθηγητής θέλουμε να έχει μια φιλική σχέση με τους μαθητές και όχι να αντιπροσωπεύει ένα απλό εκπαιδευτικό όργανο του συστήματος που κάνει τη δουλειά του. Να ενθαρρύνει τις κοινωνικές σχέσεις μεταξύ των μαθητών μέσα από ομαδικές εργασίες, να μην είναι επικριτικός με τα λάθη τους αλλά να δίνει τη δυνατότητα στους μαθητές να συμμετέχουν στο μάθημα έστω κι ας πουν και κάτι λάθος. Έτσι ώστε να μην γίνεται βαρετός μονολογώντας.

Τέλος να βοηθάει τους μαθητές να γίνουν χρήσιμοι άνθρωποι στην κοινωνία με ουσιαστικές γνώσεις για τη ζωή και με σκοπό να μην γίνουν ρομποτάκια που το μόνο που θα θέλουν είναι να αποκατασταθούν οικονομικά χωρίς να τους αρέσει η δουλειά που κάνουν. "
Ελένη Ξιάρχου
Εσείς; Συμφωνείτε; Ποια στοιχεία θεωρείτε σημαντικά, απαραίτητα για τον καλό εκπαιδευτικό;
Απαντείστε τους!




Υγ.1 Σχώρα με "φίλε" για την προχειρότητα της ανάρτησης και σαν δάσκαλος διόρθωσέ μου τα λάθη μου! (Ορθογραφικά, συντακτικά, ότι έγινε από βιασύνη ή άγνοια.) (ώρα πριν τις 12)

Υγ.2 Θα μπορούσα να κάνω αντιγραφή όλα τα ονόματα των καθηγητών και απ' τα άλλα Σχολεία, αλλά φοβάμαι ότι θα έχω ξεφύγει πολύ απ' το νόημα που ήθελα να δώσω μ' αυτή μου την ανάρτηση, γι' αυτό την σταματάω κάπου εδώ.
Ας με συγχωρήσουν οι υπόλοιποι καθηγητές και τα υπόλοιπα Σχολεία... (ώρα 1:20)

Υγ.3 Στην αντζέτα θα εμπιστευτώ όλους τους κωδικούς που αφορούν ίντερνετ, γιατί όλο τους χάνω. (ώρα 12 πρωί)

17 σχόλια:

Ἅ λ ς είπε...

Ax τι γλυκια και συγκινητικη αναρτηση... Ο κ. Μάνεσης θα χαρει σιγουρα... Ειναι ομορφο να εχεις τετοιους φιλους. Συγχαρητηρια!!!!!!!!!!!! :))

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ειρήνη μου, δεν ξέρω πως το πήρε ο Διονύσης, ούτε αν το είδε. Εκείνο που ξέρω είναι ότι εγώ κράταγα το "Ευχαριστώ" μου για επίλογο, έτσι ένιωθα, ήμουνα συναισθηματικά φορτισμένη γιατί εκείνη την ώρα που άρχισα την ανάρτηση έκλεινε ένας κύκλος της ζωής μου (δεν μπορώ να πω λεπτομέρειες) και όταν κατά τις μία ο κύκλος "κόλλησε" και έκλεισε, ήρθα, διόρθωσα και συμπλήρωσα την ανάρτηση.
Άφησα τα σχόλια έτσι, γιατί σ' αυτό το μπλογκ δεν ήθελα να ξαναγυρίσω. Μπορεί να τ' αγάπησαν πολλοί αναγνώστες, να είχε περισσότερους επισκέπτες ή και να είχε ολοκληρωμένα θέματα και να ενδιέφεραν πολλούς, για μένα όμως... ήταν μια πολλή δύσκολη περίοδος της ζωής μου και θέλω να φύγω από δω, όπως κάνω και με τα ημερολόγιά μου. Τα θέλω καινούργια όταν κλείσει μια περίοδος ζωής και ν'ααρχίσω απ' την αρχή σε νέες σελίδες, κι ας κρύβει η ζωή και χειρότερα. Θέλω ν' απομακρυνθώ το γρηγορότερο από δω, μπας και ξεχάσω νωρίτερα, στιγμές άγραφες που δεν θέλω να θυμάμαι που εσείς οι αναγνώστες δεν μπορούσατε να ξέρετε.
Ειρήνη μου, βρήκα την ευκαιρία να εξηγήσω στο σχόλιό σου, αν και το πάλευα στο αν πρέπει να εξηγήσω ή όχι.
Όσοι με κατάλαβαν απ' αυτά τα λίγα, κατάλαβαν.

Πάντως, μην απορήσουν που δεν θ' απαντήσω σε νέα τυχόν σχόλια.
Δικό μου καθαρά το πρόβλημα.
Να είσαι καλά και σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Καλό ξημέρωμα! Ήδη ξημέρωσε μια νέα μέρα!

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Περίμενα δυο μέρες να ξεκοκκινίσω, για να σου γράψω ένα ευχαριστώ.
Τα υπόλοιπα στα έγραψα σε μέιλ:-)

Μόνο να σου ευχηθώ η καινούργια αρχή να είναι κοντά σ' αυτά που ποθείς. Και να κρατήσεις απ' τον κύκλο που κλείνει τα τόσα καλά που -σίγουρα - θα σου έχει δώσει.

Πολλά ευχαριστώ - με πολλή ντροπή..

Ἅ λ ς είπε...

Kριμα σας βρηκα λιγο αργα...
Καλη αρχη ,λοιπον σε ο,τι νεο!!
καληνυχτα..

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Για πάρτη σου, Διονύση, "ξανά στον τόπο του εγκλήματος"!
Δάσκαλε, δεν μπορούσα να μην σου απαντήσω στον αέρα!Όλα κι όλα! Μόνο που άργησα γιατί δούλευα και μετά όταν ήρθα, δεν είχαμε ρεύμα! Τώρα που ήρθε το φως και το είδα, αμέσως ήρθα να σου απαντήσω.
Εύχομαι Διονύση να μην σ' έκανα να νοιώσεις τόσο άσχημα και η "ντροπή" που λες να ήταν απ' αυτήν που δίνει η χαρά και η συγκίνηση όταν πέφτει το χειροκρότημα και όχι επειδή ίσως ντράπηκες που σε εξέθεσα και σου άναψα τα λαμπάκια...
Εύχομαι!
Πάντως, αν δεν έβρισκα έτοιμο το κείμενο της μαθήτριάς σου, πολύ φοβάμαι ότι θα έγραφα πολύ περισσότερα και τότε... το κόκκινο θα ήταν διαρκείας!
Φτηνά την γλύτωσες!Ήσουνα και τυχερός που με διέκοψε το φορτηγό με ότι έφερε από Αθήνα...
Όσο για τον κύκλο, κράτησα την σοφία, την εμπειρία,τις αναμνήσεις, καλές και κακές (δεν φεύγουν αυτές, όπου κι αν πάω, πάντα θα τις κουβαλάω μέσα μου) πολλά ημερολόγια και ένα νέο βιβλίο. Μαλλον κράτησα όλον τον κύκλο, γιατί ήταν ολόδικός μου!
Πάμε πάλι απ' την αρχή, (αν και ανθίζει από ένα νέο τέλος) κι όπου μας βγάλει... Αρκεί που υπάρχουν πολλές άγραφες και καθαρές σελίδες! Να τις γεμίζουμε, να τις ζωγραφίζουμε, να τις μαυρίζουμε,να τις κοκκινίζουμε, να τις πονάμε, να τις δίνουμε ζωή!
Ότι καλύτερο!
Να είσαι γερός κι ευτυχισμένος, δάσκαλε! Και μην κοκκινίζεις! Δυο λόγια είπα για σένα, μόνο! Τι πρέπει να κάνουν οι αγαπημένες μου "συγγραφίνες" που τους άνοιξα ολόκληρα μπλογκ;
Έτσι είναι τα κυκλάμινα. Εκτιμάνε και το δείχνουνε!Άσε να ντρέπονται αυτά, που το κατέχουν κιόλας! Μια ζωή κάτω απ' τις φτέρες ή στα βράχια! Εσύ, στο ύψος σου! Δίπλα στους μαθητές σου και στους φίλους συναδέλφους, να κάνετε το Ιδανικό Σκολειό! Και όλοι μαζί, σε συνεργασία με τα άλλα Σχολεία, να κάνετε τα πιο ιδανικά Σχολεία της Αθήνας, γιατί είδα την πόλη σας και τρόμαξα!(Ειδικά στην Ομόνοια, στον Άγιο Κων/νο...κ.λ.π.
Θέμα συζήτησης για άλλη φορά)

Συγγνώμη που σε "δυσκόλεψα" φίλε μου!
Ξημέρωσε κιόλας!
Καλό Σαββατοκύριακο!
Καλή συνέχεια!

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Με συγκινείς, Ειρήνη μου! Η ζωή μας αποτελείται από τόσες αρχές και τόσα τέλη, που χάσαμε το μέτρημα. Κάπως έτσι είναι και τα δικά μου μπλογκ.
Πολλά μπερδεμένα κουβάρια, γι' αυτό προτιμώ πάλι ένα καινούργιο που ξέρω... κι εκείνο θα το μπερδέψω ξανά.
θα την βρούμε την άκρη, Ειρήνη μου! Να είσαι καλά και Καλή πρόοδο! Καλή επιτυχία στα όνειρά σου!
Σ΄ευχαριστώ πολύ για την τιμή, γιατί τιμή είναι να μιλάω με έναν καθηγητή και με μια μαθήτρια!
Κι ας ξημερώνει, κι ας πρέπει να κοιμηθώ λίγο, γιατί θα ξαναπάω πάλι για δουλειά. Γι' αυτό μάθε γράμματα, όσα περισσότερα μπορείς!

Ανώνυμος είπε...

τους χαιρετισμους και την αγαπη μας απο το 10ο Π

mareld είπε...

Αγαπημένο Κυκλαμινάκι!

Σήμερα που γιορτάζεις αλλά και κάθε μέρα σου στέλνω ευχές.
Να είσαι μόνο καλά!
Να είσαι χαρούμενη!

Χρόνια Πολλά αγαπημένη μας Κατερίνα!

Αφήνω στη πόρτα σου πολλά ζακυνθινά κυκλάμινα, μαντολάτα και άπειρες αγκαλιές!

Φιλιά σε όλους σας!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ Αρχόντισσα της Ζαγοράς, ΚΑΛΑ, ΑΙΣΙΟΔΟΞΑ και ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ!!!
Να χαίρεσαι όσους κλείνει η αγκαλιά σου.

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Ειρήνη Λιβανού είπε...

Κατερίνα μας,
Χρόνια πολλά, ευτυχισμένα και δημιουργικά!!! Να χαίρεσαι όλους όσους αγαπάς.
Πολλά πολλά φιλιά.

Αστοριανή είπε...

...κι αγωνίζομαι σ' εκείνο το τηλέφωνο, ως και του περιπτερου... πουθενά η αγαπημένη Φίλη!

Και πώς θα ευχηθώ τα ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ?
έλεγα να μην ήταν στο... χαρτί, μα εδώ καταλήγω!
Ό,τι καλύτερι επιθυμείς, γλυκιά μου, να σε χαίρονται! να σε χαιρόμαστε!
Υιώτα και Δημήτρης,
ΝΥ
ΥΓ.
μόλις τελειώσω, πάλι, θα τηλεφωνήσω
σε σένα, τώρα είναι 6 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα, μα θα σε πάρω!!!

Ελπίδα είπε...

Ευχαριστώ, παιδιά!
Θα με βρίσκετε στο της στιγμής και στα σχόλια.

Ελπίδα είπε...

Ανώνυμε το 10ου Πειραιά, ανταποδίδω!

Ελπίδα είπε...

Μαρελντάκι, ευχαριστώωωω! Κι εγώ σε σκέφτομαι! Φιλάκια της και να είσαι γερή κι ευτυχισμένη!

Ελπίδα είπε...

Γλαρένια μου, γλυκιά, σ' ευχαριστώ! Να είσαι καλά, να χαίρεσαι την οικογένεια! Δεν υπάρχει περίπτωση να δω γλάρο και να μην σε θυμηθώ! Κάθε μέρα βλέπω! Ακόμα και σήμερα, στο Καράβωμα στην Ζαγορά και κουφάθηκα!
Πολύ ωραία τριαντάφυλλα! ΦΧΑΡΙΣΤΕΙ η ψυχή μου, ΣΕ!
Στο άλλο το σχόλιο με τους γλάρους, δεν βρίσκω άκρη με τους κωδικούς, απόψε! Τίποτα δεν γίνεται τυχαία! Φιλάκια της και Καλές μας γιορτές!

Ελπίδα είπε...

Ειρήνη μου, σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ πολύ! Να είσαι καλά, κι εσύ και το Σχολείο σας! Να προσέχετε τώρα με την γρίππη!
Φιλάκια, τα λέμε!

Ελπίδα είπε...

Αχ, αυτά τα τηλέφωνα! Τα τιμώρησα σήμερα, γι' αυτό Γιώτα μου!
Τελικά, όμως, μιλήσαμε! Μάλλον χρειάζομαι γραμματέα, Γιώτα μου! Δεν προλαβαίνω τίποτα! Ούτε να μιλήσω!
Μα, ποιά είμαι, τέλος πάντων;
Μη γελάς!
Γιόρταζα παιδί μου και λίγες είναι οι Κατερίνες δεστάπες!!!
Φιλάκια, γιατί με ψάχνουν κι αλλού!