Νίκος Ντακάκης
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΥ
ΕΠΙΚΑΙΡΑ 27/01-02/2/11 σελ.126 τεύχος 67ο
Αφορμή το μυθιστόρημά του "Η αδελφότητα των στεναγμών" από τις εκδόσεις Λιβάνη.
Τα "θερμά μου Συγχαρητήρια" είναι πολλά και σταθερά για τον Νίκο Ντακάκη, ακόμα και για τα λεγόμενά του στην συνέντευξη, αλλά επειδή εγώ πιστεύω περισσότερο από εκείνον στο πεπρωμένο, θέλω λίγο να τον "τσιγκλίσω"...
Πιστεύετε στο πεπρωμένο και πόσο μπορούν οι άνθρωποι να το αλλάξουν;
Σε καμιά περίπτωση δεν πιστεύω στο πεπρωμένο. Αλίμονο αν ίσχυε κάτι τέτοιο. Τότε θα έπρεπε να τα παρατήσουμε όλα και να καθίσουμε σε μια άκρη να κλαίμε τη μοίρα μας. Δεν μπορώ, από την άλλη, να παραγνωρίσω το γεγονός ότι τυχαία συμβάντα, συμπτώσεις, συγκυρίες, ή όπως αλλιώς τα ονομάζουμε, παίζουν πολλές φορές καθοριστικό ρόλο, τόσο στο ρου της Ιστορίας όσο και στην πορεία που θα ακολουθήσουμε στη συνέχεια. Ετοιμότητα, προσήλωση στο στόχο και διαρκής αγώνας είναι η συνταγή για να διαμορφώσουμε τη δική μας διαδρομή.
Παράξενο... Δακτυλογραφώντας το, είδα ότι καλά τα λέει, κι εδώ! Το "μπαλώνει" στο τέλος με την ετοιμότητα, προσήλωση κ.λ.π.για την δική μας διαδρομή στην ζωή.
Όλη η ένστασή μου ξεκίνησε απ' την απόλυτη πια αποψή μου για την ίδια την ζωή. Μετά από μια πορεία ζωής πενήντα χρόνων, όχι και ιδιαίτερα εύκολης, κατέληξα πως είτε κλάψουμε, είτε αφεθούμε, είτε προσπαθήσουμε παραπάνω, άμα είναι "γραμμένο" να διακοπεί αυτή, δεν σε σώνουν εκατό συμπτώσεις!...
Ξέρω κάποιους μύθους παλιών... Θα τους γράψω κάποια στιγμή.
Ντακάκη μου, ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟΣ κι ΕΣΥ και Το Βιβλίο σου!
Άσε με εμένα να παραμιλάω, ειδικά σήμερα που εσύ και η Φωτεινή παίξατε καθοριστικό ρόλο στη ζωή μου...
ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ, εύχομαι σε σας και στις οικογένειές σας!
ΥΓ. Ντακάκη, είσαι στην ΑΓΑΝΤΑ μου, η 1000η ανάρτησή μου! Τυχαίο!
Μόλις το είδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου