Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2019

Είχαμε λοιπόν χθες ένα τραγικό γεγονός. Μια μάνα και ένα μωρό παιδί έχασαν τη ζωή τους μέσα στη δομή φιλοξενίας.

***
· 


Zaxarias Mytilinios
Επιτέλους άνοιξαν στόματα...
Όταν γίνεται μια καταστροφή πάντα ακολουθεί η αποτίμηση, τα aftermath όπως λένε και οι Αμερικάνοι...
Σήμερα λοιπόν κάνω μια αποτίμηση των χθεσινών γεγονότων στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, όπως τα έζησα μέσα από τις συνεχείς τηλεφωνικές επικοινωνίες με την οικογένεια μου (μητέρα, 3 αδέλφια, 3 ανίψια, 42 ξαδέλφια, 10 θείους και θείες και πάνω από 150 φίλους από την 20ετή παρουσία μου στο νησί) που μοιράσθηκαν όλη νύχτα μαζί μου τις ανησυχίες τους.
Άνθρωποι που δεν μπόρεσαν να κοιμηθούν από φόβο... και από τις σειρήνες που ούρλιαζαν για πολλές ώρες...
Να ξέρετε πως ουδέν κακό αμιγές καλού.... και θα δείτε πως θα καταλήξω εκεί μετά από ένα αρκετά μεγάλο ποστ... Πάρτε καφέ και διαβάστε με ησυχία.
Είχαμε λοιπόν χθες ένα τραγικό γεγονός. Μια μάνα και ένα μωρό παιδί έχασαν τη ζωή τους μέσα στη δομή φιλοξενίας. Κάθε ζωή που χάνεται είναι μια τραγωδία, πόσο μάλλον όταν είναι από ανθρώπους που πίστεψαν σε ένα ψεύτικο όνειρο που κάποιοι τους το μπολιάζουν μόνον και μόνο για να επιτύχουν τα δικά τους σχέδια για την Ευρώπη του 22ου αιώνα...
Το ξέρω είπα μεγάλη κουβέντα, όμως το συγκεκριμένο ζήτημα θα το αφήσω εκεί γιατί αλλιώς θα διαβάζετε μέχρι αύριο..
Αυτό το ποστ δεν έχει σκοπό να κάνει απολογισμό ζημιών, ούτε αποτίμηση του κόστους τους. Έχει σκοπό όμως να καταδείξει πως κάποια πράγματα αλλάζουν σιγά σιγά, γιατί όχι μόνον η Λέσβος αλλά όλη η Ελλάδα αποφάσισε όχι να ξυπνήσει αλλά να βγάλει την τσίμπλα από τα μάτια...
Περιστατικά τραγικά και θλιβερά στα χοτ σποτ - δομές φιλοξενίας έχουν ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ. Εξίσου τραγικό με έναν θάνατο είναι και ομαδικός βιασμός μια ανήλικης ή ενός ανηλίκου. Αυτά όμως δεν τα μαθαίνεις ποτέ, όχι γιατί φταις αλλά γιατί κάποιοι ξέρουν να τα κρύβουν καλά. Το μεταναστευτικό λειτουργεί με κανόνες καμόρας. Απόλυτης σιωπής μέχρι τη μέρα που έρχεται το χάος...
Μέσα λοιπόν στα θετικά αυτής της αποτίμησης είναι η λύση της σιωπής... ΤΑ ΣΤΟΜΑΤΑ ΑΝΟΙΞΑΝ!!!
Από τη στιγμή λοιπόν που τα στόματα άνοιξαν είδαμε σε ποστ λιμενικών, αστυνομικών, πυροσβεστών, ακόμα και εργαζομένων στα χοτ σποτ την μαύρη αλήθεια. ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΒΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΦΩΤΙΕΣ και δεν υπάρχει ούτε βραχυκύκλωμα, ούτε ξέχασε μια γυναίκα το τσουκάλι στη φωτιά...
ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ κάνουν δολοφονικές επιθέσεις (έτσι χαρακτηρίζει ο ποινικός κώδικας που ψήφισε σύσσωμη η αριστερά) την ρίψης αντικειμενων σε βάρος πυροσβεστών γιατί οι τελευταίοι μέσα από τις φωτιές σβήνουν τα ίχνη τους (αυτό το είπε πυροσβέστης σήμερα), αλλά και σε βάρος των αστυνομικών γιατί θέλησαν να ανοίξουν δρόμο για να περάσουν τα πυροσβεστικά...
ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ, την οποία πληρώνει ο Έλληνας από λεφτά που δεν έχει, αλλά και ο Ευρωπαίος πολίτης σε μια ιστορική στιγμή που η Ευρώπη βρίσκεται στα πρόθυρα ενός νέου κύματος ύφεσης.
Το δεύτερο θετικό είναι ότι πλέον ακόμα και στα συστημικά μέσα άλλαξε η ρητορική. Γίνεται σαφής διαχωρισμός μεταξύ μεταναστών και προσφύγων. Σήμερα πρώτη φορά εδώ και 6 χρόνια μεταναστευτικής κρίσης άκουσα πριν από λίγο στο ραδιόφωνο να μιλάνε για τον πραγματικό αριθμό προσφύγων που αντιστοιχεί στο 23-27% επί των συνολικών αφίξεων...
Διάβασα στο site του Ευαγγελάτου το ποστ για τα χθεσινά επεισόδια και ούτε μια φορά δεν έγραψε τη λέξη "πρόσφυγας...". ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΑΝ ΗΤΑΝ ΕΚΠΛΗΞΗ!!!
Τρίτο θετικό και το άκουσα στο ραδιόφωνο επίσης είναι ότι πλέον η FRONDEX ΠΉΡΕ ΕΝΤΟΛΈΣ ΑΠΟΤΡΟΠΉΣ!!! Και στο πλαίσιο αυτό 25 βάρκες με πάνω από 1000 άτομα δεν κατάφεραν χθες να μπουν στη χώρα μας. Ίσως τα καταφέρουν σήμερα ή αύριο...
Τέταρτο θετικό είναι η δύναμη της φήμης. Όταν σηκώθηκε το c130 με τις διμοιρίες ΜΑΤ από την Αθήνα, τα επεισόδια σταμάτησαν την ίδια στιγμή. Οι αλλοδαποί δεν ξέρουν από ΜΑΤ ξέρουν όμως από militaire police... Και όταν έπεσε το σύρμα ήξεραν ότι θα πέσει το ξύλο της αρκούδας και αμέσως μαζεύτηκαν. Άρα υπάρχει ακόμα ο φόβος της αστυνομικής ισχύος και κυρίως ο φόβος των δυνατοτήτων του στρατού...
Δεν θέλω να σας κουράσω άλλο. Θα συνεχίσω σε επόμενο ποστ τις "πληγές" που άνοιξα επίτηδες γιατί σηκώνουν πολύ γράψιμο...

***

Δεν υπάρχουν σχόλια: