…Την «καλλονή» του μέσα, είναι να την έχεις.

Είχα κατά νου, να γράψω για μια σοκολάτα, πολύ καιρό τώρα.

Η στιγμή δεν μου καθότανε…

Κι ύστερα, σήμερα, έτυχε να ξεφυλλίσω το ημερολόγιο (αυτό με τα σοφά) και να το φέρω στην μέρα του, δηλαδή, 5 Οκτωβρίου 2019, ημέρα Σάββατο.

Έτυχε να μην το τσαλακώσω, να μην το πετάξω, ακόμα.

Με προκάλεσε έτσι, απ’ την ανάποδη, όπως τ' άφησα πάνω στο τραπέζι, κι έπιασα καρέκλα.

«Η καλοσύνη πάντοτε αναπληρώνει την έλλειψη καλλονής, αλλά η καλλονή δεν μπορεί ν’ αναπληρώσει την έλλειψη καλοσύνης», γράφει.

…Την «καλλονή» του μέσα, είναι να την έχεις. Δεν έρχεται με παραγγελιά, κι ομολογώ, σου χαλάει την ίδια την απόλαυση της δικής σου ζωής, αν έχει και υπερβολική δόση. Δεν το θέλεις, μα συμβαίνει σε μερικούς ανθρώπους και δεν αλλάζει. Είναι κουσούρι που το παίρνεις μαζί σου, Φεύγοντας.

Περίπου εκεί ήμουνα συντονισμένη σήμερα, ίσως και κάθε μέρα και μάλιστα στο: «Κάνε το Καλό, ρίξ’ το στο γιαλό" και Παραπάνω στο "να μη ξέρει το αριστερό χέρι, τι κάνει το δεξιό", πόσο μάλλον, να μιλάς δημόσια γι’ αυτό!

Να, όμως που είναι φορές που η δική σου βοήθεια δεν φτάνει, αδυνατείς, κι έτσι αναγκάζεσαι να ζητήσεις βοήθεια, "έξωθεν" και στην περίπτωσή μας, μέσω ίντερνετ. (Όχι για σένα,ούτε βέβαια για να προβληθείς, υπάρχουν χίλιοι άλλοι τρόποι γι’ αυτό και συμβαίνει αναγκαστικά, όταν υπογράφεις ως μονάδα και όχι ως ομάδα ή διάσημο "όνομα", αν και στην εποχή μας υπάρχουν πολλά κόσκινα, δεν βρίσκω στα μικρά μέτρα μου, κι έτσι, δεν θα φορέσω… Να μην το αναπτύξω περισσότερο, νομίζω πως καταλάβατε τι εννοώ.)

...Και κάθισα που λες και πήγα κειμενογράφο, για ‘κείνη την σοκολάτα της μεγάλης χαράς, που δεν θα την γράψω τώρα, γιατί έτυχε να «τρακάρω» σε φάκελο με παλιά «κρατήματα» αναμνήσεων δικής μου καλοσύνης και κόπου, (κάποτε), που πληρώθηκε με «χαστούκια» αχαριστίας, που τα κράτησα και δεν τα ανταπέδωσα… αντιθέτως μάλιστα, φέτος ένα τέτοιο, το ανταπέδωσα με "ΚΑΛΟ", που εύκολα πρώην "φίλος", αν ψάξει, θα το βρει. Έλεγε μεταξύ άλλων, πως δεν έχει ανάγκη και μου απαγορεύει, κ.λ.π.:

« από χαμηλής ποιότητας βιντεάκια…»

... και με σύγχησε και κλείνω τον υπολογιστή, προς το παρόν!

…Ναι, η ποιότητα και η δημοσιότητα, υψώθηκε κατά πολύ, εν έτη 2019, η ΑΓΝΟΤΗΤΑ και η ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ όμως, χάθηκε  για πάντα, σ’ αυτούς που δεν την είχαν, στ’ αλήθεια, μέσα τους και λυπάμαι γι' αυτό, αφάνταστα!

Θα παραμείνω εκεί! Στα όσα τεχνικά ξέρω (μαζί με τα όσα "εμπόδια" πάσης φύσεως), δεν χρειάζομαι άλλα, ναι και στα όσα έχω ακόμα και μπορώ να δώσω, σ’ εκείνους  που τα χρειάζονται, επί της ουσίας, εν έτη 2019.

Αυτά και πήγε μεσημέρι.

Η σοκολάτα, σίγουρα περιμένει να γραφτεί, αρκεί να είναι γερή η γυναίκα που περιμένει κι άλλη!