Κάπως έτσι, κύριε Δήμαρχε...
Μείναμε εκεί.
Είθε του χρόνου, να κάνετε περισσότερα για τα παιδιά του οικισμού μας.
Ήμασταν έτσι, ΕΚΕΙ:
Ζητήσαμε δημοσίως, ΕΚΕΙ:
Μας κάνατε έτσι, ΕΚΕΙ:
Σας ευχαριστήσαμε, ΕΚΕΙ:
...Κι ελπίζαμε...
Πέρασε το καλοκαίρι.
Τί μας "δώσατε";
ΤΙΠΟΤΑ! (επί της ουσίας. Γελάνε και τα παιδιά που ήλπιζαν! Ντρέπομαι κι εγώ που τους θέριεψα την ελπίδα. Γελάστηκα, δυστυχώς και η ίδια. Ήλπιζα, πραγματικά!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου