Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2022

Ζούσε για χρόνια με μια βελόνα ραπτικής στο σώμα της!

 ***

Ζούσε για χρόνια με μια βελόνα ραπτικής στο σώμα της!


Απίστευτο κι όμως αληθινό. Βελόνα ραπτικής εισχώρησε στο σώμα γυναίκας, χωρίς να το καταλάβει. Τα χρόνια πέρασαν.

Όταν χρειάστηκε να κάνει εξετάσεις, βρέθηκε τυχαία η βελόνα να παραμένει, σκουριασμένη πλέον, ακόμη στο σώμα της, υποβάλλοντας τη γυναίκα σε μεγάλη διαδικασία μέχρι να κάνει χειρουργείο και να την αφαιρέσει.

Μια ακτινογραφία στο πόδι εξαιτίας πόνου στο γόνατο ήταν αρκετή για να φέρει στο φως και να αναδείξει ένα ξένο αντικείμενο λίγο παραπάνω στο μηρό που κουβαλούσε η κ. Μαρία από το Ηράκλειο, χωρίς να το ξέρει και που ενδεχομένως να προμήνυε ένα σωρό άλλα προβλήματα που θα επακολουθούσαν στον οργανισμό της.

Μια βελόνα ραπτικής, σε ένα σημείο του δεξιού μηρού έτοιμη για αποσύνθεση έβαλε σε μπελάδες τη γυναίκα, η οποία είχε κάποιο άλλο πρόβλημα στο πόδι και τελικά προέβη και σε υπέρηχο, προκειμένου να εντοπίσει το ακριβές σημείο για να γίνει το χειρουργείο και η αφαίρεση του ξένου σώματος.

Πάνω από 2,5 εκατοστά ήταν σε βάθος η βελόνα, ενώ προχώρησε σε χειρουργείο στο ΠΑΓΝΗ κάνοντας της οι γιατροί του νοσοκομείου 5 ράμματα. Κάνεις, ούτε οι γιατροί, ούτε οι νοσοκόμες δεν μπορούσαν να πιστέψουν πως βρέθηκε στο σώμα της η βελόνα. Πόσο μάλλον η ίδια που ποτέ δεν κατάλαβε ούτε καν το τσίμπημα…

Πηγή: https://www.newshub.gr/

***

ΠΗΓΗ

3 σχόλια:

Κυκλαμίνα είπε...

Περαστικά στην κυρία που έλυσε το πρόβλημά της!
Η περίπτωσή της μου θύμισε την μάννα.
Πλύστρα ήταν, ένα βελόνι της μπήκε δίπλα απ' το μαλακό του αντίχειρα. Πονούσε, αλλά δεν μου έλεγε τίποτα. Προείχε το μεροκάματο. Απ' τα πολλά "άει!", κάποια στιγμή, μετά από πολλά χρόνια, το έμαθα. Δεν ήθελε να πάει σε γιατρό. Είχε γίνει ένα με το σώμα της. Έμεινε εκεί, το πήρε μαζί της... ενθύμιο.

Αστοριανή είπε...

...απίστευτο!

και σε μια μακρινή θεία μου, στο γοφό!

Παρόμοιο, σαν και το της μαμάς σου...

Ζωή περίεργη, Φίλη αγαπημένη!!!

Σε φιλώ

Κυκλαμίνα είπε...

Η ζωή έχει την μεγαλύτερη φαντασία, Γιώτα μου!
Συγγνώμη που περίμενες...
Με παρηγορεί ότι τα λέμε.
Κι εγώ σε φιλώ!