Τοξική ανάρτηση

 Καιρό το σκέφτομαι και θυμώνω, όταν ακούω την έκφραση "τοξικοί" άνθρωποι, "τοξικοί" γονείς, φίλοι, κ.λ.π.

Δεν έχει πολλά χρόνια που κυκλοφορεί αυτή η έκφραση.

Θυμίζει λέξη μόδας που συχνά εξαφανίζονται σαν φούσκες, έτσι όπως εμφανίστηκαν, γιατί δεν υπήρχε και λόγος για να μείνουν.

Έχει τόσο πλούσιο λεξιλόγιο η Ελληνική γλώσσα μας, υπάρχουν γνωστές λέξεις να περιγράψουν μία κατάσταση.

Τοξικός!

Τοξικά ήξερα πως ήταν κάποια δηλητήρια, επικίνδυνα για την υγεία του ανθρώπου.

Τοξικό ήταν κάποιο προϊόν ή πράγμα.

Αναρωτήθηκα πως έφτασε αυτή η λέξη να λέγεται για άνθρωπο.

Απορούσα ποιος την εφεύρε.

Διάβαζα άρθρα που έλεγαν χαρακτηριστικά τοξικών ανθρώπων, κι όλα περιέγραφαν έναν κακό, εγωιστή, ζηλόφθονο και όλα τα συναφή, ενός μη αγαπητού ανθρώπου, που εν ολίγοις, θέλει το κακό σου και καλά θα ήταν, να τον αποφεύγεις.

Μάλιστα. Ως εκεί, πάει καλά, το κατάλαβα, δεν το συζήτησα.

Μέχρι που άκουσα αυτή την φράση να λέγεται και ανάμεσα σε γνωστούς μου.

"Άστον αυτόν! Έχει τοξικούς γονείς, δεν πρόκειται να σταθεί στα πόδια του!"

"Μάλωσε με την μάνα μου πάλι, είναι πολύ τοξική, δεν αντέχεται!"

Διάφορα τέτοια άκουσα.

"Για σταθείτε, ρε παιδιά! Τι θα πει "τοξικός";

"Θα πει ότι φθείρει και δεν καταλαβαίνει τα παιδιά!"

"Ποια παιδιά; Των σαράντα ετών; Ποιοί γονείς και ποιες μανάδες είναι αυτές που δεν θέλουν το καλό των παιδιών τους και τα ζηλεύουν; Ξέρω ότι υπάρχουν εξαιρέσεις από αγράμματους γονείς, αλκοολικούς, και κάποιους άλλους, μα εδώ γενικεύετε το πράγμα και νομίζω ότι πρέπει να ντρέπεστε!"

Το είπα σε αρκετές παρέες παιδιών, που ξέρω και πως μεγάλωσαν αρκετά άνετα, για να μην πω, ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα το έχουν, αυτά που μεγάλωσαν πολύ άνετα!

Δηλαδή, τι πρέπει να πούνε οι παλιότερες γενιές που υπήρχε φτώχια, τα παιδιά πήγαιναν για δουλειά, κι όχι σχολείο, κι ήρθε τώρα η εποχή, όλα τα σπουδαγμένα και με πτυχία, μη βρίσκοντας δουλειά, να έχουν ψυχολογικά τραύματα απ' τους γονείς, να θυμούνται, αν στα πέντε τους τους έδωσες μια σφαλιάρα ή το μάλωσες ή του απαγόρευσες να κάνει κάτι ή να πάει κάπου, κ.λ.π. απλά πράγματα, (αν και η σφαλιάρα, δεν ξεχνιέται, ειδικά, αν είναι και μία!), να τρέχουν σε ψυχολόγους, κι αν όχι, να φτάνουν να μισούν τους ίδιους τους γονείς ή τ' αδέλφια τους και να τις λένε "τοξικές οικογενειακές σχέσεις."

...Υποπτευόμουν ότι το "άπλωμα" της ψυχολογίας τα τελευταία χρόνια, έχει κάνει ζημιά, αντί να βοηθάει.

Το να θέλουν να διαλύσουν την οικογένεια άλλοι παράγοντες, το καταλαβαίνω, μα οι γιατροί, οι ψυχολόγοι μας, γιατί;

Ίσως στα βιβλία τους να γράφεται αυτή η έκφραση: "Τοξικός Άνθρωπος, τοξική μάνα, τοξικός πατέρας, τοξικός αδελφός, τοξικό σόι, γειτονιά, κι όλο το χωριό μαζί!"

Ψυχολόγοι, Έλεος!

Μην κάνετε την μειονότητα, πλειοψηφία!

Απ' τις παλιές αγράμματες και πονεμένες γενιές, δεν ζουν πολλοί ακόμα.

Απ' τις επόμενες που γραμματιστήκαμε... και δουλέψαμε και οι γυναίκες, για ένα καλύτερο τότε, τώρα και μέλλον των παιδιών μας, επειδή η πολιτική μας απέτυχε παταγωδώς εδώ και χρόνια και δεν βρίσκουν δουλειά κι είναι απογοητευμένα, μην εγκληματείτε και τα στρέφετε εναντίον μας, φτάνει!

Άκου, "αν έχετε τοξική οικογένεια, απομακρυνθείτε απ' αυτήν!"

Ναι. Αν υπάρχουν τέτοιες, που δεν έχουν τρόπο να ανεβάσουν το ηθικό του παιδιού τους, αν η αγκαλιά τους είναι κλειστή, αν είναι βίαιοι, Αν κακοί, εν ολίγοις, ας απομακρυνθούν, να προκόψουν!

Μα... είναι όλες οι Ελληνικές οικογένειες έτσι;

Κι αν είναι όλες έτσι, τότε είναι οι γείτονες ή οι ξένοι, μη τοξικοί;

ΕΛΕΟΣ!

Συμβουλέψ'τε τα παιδιά, να προχωράνε μπροστά, κι αφήστε τις αναδρομές στο παρελθόν, αν για τιμωρία μια μαμά είπε: "Εσύ που δεν με άκουσες τι σου είπα, δεν θα φας παγωτό σήμερα."

Κάποτε, αναζητούσα και δεν υπήρχαν σχολές γονέων, για να αναθρέψω όσο καλύτερα μπορούσα τα παιδιά μου. Μέχρι και πιο φτωχά γειτονόπουλα προσπαθούσα να μην "τραυματίσω" ψυχολογικά.

Κι απ' το ορφανοτροφείο έπαιρνα Σ/Κ παιδάκια, για να δώσω χαρά σ' εκείνα, κι ένα μάθημα στα δικά μου, για να δουν πως ζουν κι άλλα παιδάκια, κ.λ.π.

Να μην τα πολυλογώ και ξημέρωσε.

Είδα άπειρα βιντεάκια που μιλάνε για την λέξη που μ' εκνευρίζει και δεν μπορώ να την δεχθώ, για κανέναν γονιό, σόι, κ.λ.π. Διαφορετικοί χαρακτήρες και συμπεριφορές, ναι.

Όλοι μας κουβαλάμε "τραύματα", μα προχωράμε μπροστά, συγχωρώντας, συζητώντας, συμφωνώντας ή διαφωνώντας, ανάλογα και το χάσμα των γενεών, μα όχι και να αποξενωθούμε κι απ' τις ρίζες, κύριοι ψυχολόγοι!

Εσείς θα πληρωθείτε, θα σχολάσετε, μα η οικογένεια είναι η βάση των παιδιών.

Εκεί υπάρχει η αληθινή αγάπη, μην τα στέλνετε στο δάσος, γιατί θα χαθούν, κι εσείς μαζί τους.

Υγ. Αν ήταν άλλη ώρα, θα έφερνα πολύ υλικό, από διαφόρους ψυχολόγους, σελίδες, κ.λ.π.

Θα τιμήσω τον ψυχολόγο εν κινήσει, κύριο Νικήτα Καυκιό, συμπαθέστατος μεν, μα κάποια βιντεάκια του εδώ και μέρες, με ξενύχτησαν. (Όχι στο να τα δω, αλλά, ο νοερός διάλογος μαζί του και στο ποια σημεία διαφωνούσα).

***

***

***

***