Αυτό, δεν ξέρω αν το έγραψες για σένα, αλλά πιάνει τόοοοοοσο πολύ και μένα!
Ξενιτεμένη νιώθω κι εγώ, Γιώτα μου! Μην την ψάχνεις! Γι' αυτό σε νιώθω.
Η μάννα έλεγε πως "δούλευε στα ξένα", κι εννοούσε ακόμα και της γειτόνισσας το σπίτι. Άσ'το γιατί μελαγχολώ κι εγώ, ίσως περισσότερο κι από σένα, που χρειάζεται λεφτά κι αεροπλάνο.
Φιλιά ιντερνετικά, απ' τις διαφορετικές Πατρίδες και Ξενιτιές μας...
Πόσες πολλές ήταν και πόσες δεν τις γνώρισε να σφίξουν το χέρι ή να αγκαλιστούν δίχως μιλιά, παρά μόνο με ερμητικά σφιχτά χείλη και νοτισμένα μάτια... Ας ήταν να γνωριστούν όλες οι ψυχές να ερμηνεύσουν την δυστυχία των πολέμων την απελπισία των μανάδων τον ζωντανό θάνατο...
Είθε να φτερουγίζουν καλόγνωμα για τις αμαρτίες των προεστών του κόσμου, όπου ένα ουράνιο τόξο δεν είναι αρκετό να διώξει τα βροχερά σύννεφα των οδυρμών και τους ερυθρόχρωμους ποταμούς του αδικοχυμένου αίματος...
Απαλά, ένα χάδι στέλνω, με ξεστή την παλάμη, ίσως να αναγνωρίσει την μιαν άλλη που χώρισε την γη για να ενώσει τους ωκεανούς μιας δίφορης δημιουργίας.
Η θύμηση ας είναι δροσιά στα πικραμένα χείλη. Ας είναι μέλι στι ανείπωτες ευχές. Δεν είναι όλες οι καρδιές στείρες.
Οι αμυγδαλιές, συνεχίζουν την πάλλευκη ανθοφορία τους.
... Σήμερα. ...Το ότι δεν το δημοσίευσα στην ώρα του, Γιώτα μου, δεν είναι από περιφρόνηση και το ξέρεις. Αντιθέτως, με συνετάραξες! ...Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Η τηλεπάθεια η ψυχική επικοινωνία, οι άλλες συχνότητες, καταρρίπτουν κάθε ανθρώπινη επικοινωνία. Είχα πολλά να πω, πάντα θα μας προλαβαίνει η δυσάρεστη επικαιρότητα, όμως! Δε μπορώ και να το "θάψω" όμως, ενώ ΥΠΗΡΞΕ στον συγκεκριμένο χρόνο!
...Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, προς το παρόν! Στο άγνωστο μέλλον, ίσως "επανέλθουμε" και στην Αφρούδω και σε όλες τις παλιές, εκείνες, Άγιες Μάνες, και στις μάνες του σήμερα, που κι αυτές "μάχονται" για μια καλύτερη ζωή, όχι μόνο των παιδιών τους, αλλά για τα παιδιά ΟΛΟΥ του ΚΟΣΜΟΥ, αλλά... ο εχθρός, βλέπεις, είναι αόρατος! ΥΠΟΜΟΝΗ, ΓΙΩΤΑ ΜΟΥ! Τι άλλο; ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ! Να είσαι ΓΕΡΗ, να ΖΕΙΣ, να γράφεις, να θυμάσαι, να είσαι ευτυχισμένη
4 σχόλια:
...τώρα. δεν 'εχουμε καμμία διαφορά στο "πόσο" έρριξε! Οι εικόνες αλλάζουν.
Όμορφες σκηνές, έξυπνο μάτι.
..."και του χρόνου" !!!
Σε φιλώ
"αστοριανή"
που πιά δεν μένει εκεί....
που πιά δεν μένει εκεί....
Αυτό, δεν ξέρω αν το έγραψες για σένα, αλλά πιάνει τόοοοοοσο πολύ και μένα!
Ξενιτεμένη νιώθω κι εγώ, Γιώτα μου! Μην την ψάχνεις! Γι' αυτό σε νιώθω.
Η μάννα έλεγε πως "δούλευε στα ξένα", κι εννοούσε ακόμα και της γειτόνισσας το σπίτι.
Άσ'το γιατί μελαγχολώ κι εγώ, ίσως περισσότερο κι από σένα, που χρειάζεται λεφτά κι αεροπλάνο.
Φιλιά ιντερνετικά, απ' τις διαφορετικές Πατρίδες και Ξενιτιές μας...
Η Αφρούδω,
η ηρωϊδα των δύσκολων χρόνων!!!
Πόσες πολλές ήταν και πόσες δεν τις γνώρισε
να σφίξουν το χέρι ή να αγκαλιστούν
δίχως μιλιά,
παρά μόνο με ερμητικά σφιχτά χείλη
και νοτισμένα μάτια...
Ας ήταν να γνωριστούν όλες οι ψυχές
να ερμηνεύσουν την δυστυχία των πολέμων
την απελπισία των μανάδων
τον ζωντανό θάνατο...
Είθε να φτερουγίζουν καλόγνωμα
για τις αμαρτίες των προεστών του κόσμου,
όπου ένα ουράνιο τόξο
δεν είναι αρκετό να διώξει τα βροχερά σύννεφα
των οδυρμών
και τους ερυθρόχρωμους ποταμούς
του αδικοχυμένου αίματος...
Απαλά, ένα χάδι στέλνω, με ξεστή την παλάμη,
ίσως να αναγνωρίσει την μιαν άλλη
που χώρισε την γη
για να ενώσει τους ωκεανούς
μιας δίφορης δημιουργίας.
Η θύμηση ας είναι δροσιά στα πικραμένα χείλη.
Ας είναι μέλι στι ανείπωτες ευχές.
Δεν είναι όλες οι καρδιές στείρες.
Οι αμυγδαλιές, συνεχίζουν
την πάλλευκη ανθοφορία τους.
... Σήμερα.
...Το ότι δεν το δημοσίευσα στην ώρα του, Γιώτα μου, δεν είναι από περιφρόνηση και το ξέρεις.
Αντιθέτως, με συνετάραξες!
...Τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Η τηλεπάθεια η ψυχική επικοινωνία, οι άλλες συχνότητες, καταρρίπτουν κάθε ανθρώπινη επικοινωνία.
Είχα πολλά να πω, πάντα θα μας προλαβαίνει η δυσάρεστη επικαιρότητα, όμως!
Δε μπορώ και να το "θάψω" όμως, ενώ ΥΠΗΡΞΕ στον συγκεκριμένο χρόνο!
...Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, προς το παρόν!
Στο άγνωστο μέλλον, ίσως "επανέλθουμε" και στην Αφρούδω και σε όλες τις παλιές, εκείνες, Άγιες Μάνες, και στις μάνες του σήμερα, που κι αυτές "μάχονται" για μια καλύτερη ζωή, όχι μόνο των παιδιών τους, αλλά για τα παιδιά ΟΛΟΥ του ΚΟΣΜΟΥ, αλλά... ο εχθρός, βλέπεις, είναι αόρατος!
ΥΠΟΜΟΝΗ, ΓΙΩΤΑ ΜΟΥ! Τι άλλο; ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ!
Να είσαι ΓΕΡΗ, να ΖΕΙΣ, να γράφεις, να θυμάσαι, να είσαι ευτυχισμένη
Δημοσίευση σχολίου