Όλα τα πήρε... ο αέρας...

Σε μια παρέα που μας ένωσαν οι τελευταίες στιγμές ενός δέντρου, έδωσα ραντεβού εδώ, που ήταν πιο εύκολο γι' αυτούς. Έτσι είναι. Κάθε σπίτι έχει τη γειτονιά του...
Μόνο που δεν βρήκα το τραγούδι που μου τραγουδήσατε, παιδιά!
"Ήσουν λουλούδι στον αγρό, κι εγώ ο κηπουρός σου", δεν βρήκα σε άλλον καλλιτέχνη, εκτός από σας! Βρήκα το "ήσουν κυπαρίσσι στην αυλή αγαπημένο"! Δικό σας!  



Βρήκα και μονόγραμμα
....
Τό λουλούδι αυτό τής καταιγίδας καί μ’ ακούς
Τής αγάπης
Μιά γιά πάντα τό κόψαμε
Καί δέν γίνεται ν’ ανθίσει αλλιώς, μ’ ακούς
Σ’ άλλη γή, σ’ άλλο αστέρι, μ’ ακούς
Δέν υπάρχει τό χώμα δέν υπάρχει ο αέρας
Πού αγγίξαμε, ο ίδιος, μ’ ακούς

Καί κανείς κηπουρός δέν ευτύχησε σ’ άλλους καιρούς

Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ’ ακούς
Νά τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ’ ακούς
Μές στή μέση τής θάλασσας
Από τό μόνο θέλημα τής αγάπης, μ’ ακούς
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ’ ακούς
Μέ σπηλιές καί μέ κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
Άκου, άκου
Ποιός μιλεί στά νερά καί ποιός κλαίει — ακούς;

Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιο φωνάζει. – ακούς;
Είμ’ εγώ πού φωνάζω κι είμ’ εγώ πού κλαίω, μ’ ακούς
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, μ’ ακούς.

Οδυσσέας Ελύτης

Υγ. Δεν χρειάζονται περισσότερες εξηγήσεις.