Ξημέρωσε ήδη η 31η Αυγούστου. Βρισκόμαστε στο παρά πέντε του μελαγχολικού φθινοπώρου που έρχεται τόσο βιαστικό, λες και δεν μπορεί να κάνει λίγο σκόντο κι αυτό, στις ήδη προβληματικές υποχρεώσεις μας!
Ας είναι! Με το καλό να 'ρθει! Το φθινόπωρο όση μελαγχολία κι αν φέρνει είναι μια πολύ όμορφη εποχή. Άλλωστε, κουτσά στραβά, όσο μπορέσαμε ο καθένας μας, με τον τρόπο του, γεμίσαμε λίγο τις μπαταρίες μας, μαζέψαμε λίγο αλμύρα και ήλιο!
Για να μην τα πολυλογώ όμως, δεν έχω καμιά διάθεση να γράψω, ούτε να κουράσω, θα σας εμπιστευτώ ότι εγώ φέτος μάζεψα και παπούτσια!
... Όλα ξεκίνησαν με το χρυσό γοβάκι που το είδα την πρώτη μέρα στο Χορευτό, το φωτογράφησα, φύγαμε και μετά το σκεφτόμουνα συνέχεια. Απ' την άλλη μέρα το έψαχνα απεγνωσμένα, τόσο που με λυπήθηκε ο άντρας μου και έψαχνε κι αυτός!
Τελικά, δεν το βρήκαμε! Πολλές οι εκδοχές. Να μην τις αναπτύξω. Βρήκα πολλά μονά σανδάλια, παντόφλες και παπούτσια, μα για την συλλογή μου κράτησα μόνο αυτά τα δύο.
Θα ήθελα να μάθω τι απέγινε το χρυσό γοβάκι! Επιστρέφω αυτά που βρήκα, ευχαρίστως στους κατόχους τους, αρκεί να μου δείξουν το ταίρι τους!
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου