Όσο δε θέλω να μιλάω για δυσάρεστα, τόσο ΠΡΕΠΕΙ!
...Επειδή πάντα μ' ένοιαζε τι θα είναι πρώτο στην βιτρίνα μου... και θέλω να είναι κάτι θετικό, (με "κούρασαν" ψυχολογικά τόσες απώλειες φέτος) ανεβάζω αυτές τις φωτογραφίες ενός νεαρού που τρέχει και αθλείται δίπλα στα κύματα του Χορευτού.
Είθε, να είναι για όλους μας, "τέτοιο" το τρέξιμό μας, χωρίς να βρεχόμαστε, τουλάχιστον εσωτερικά!
"ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ" σε όλους μας!
Εδώ είναι το παρόν...
Εδώ το μέλλον
6 σχόλια:
υπέροχες εικόνες
που τις 'εδεσες
με το συναίσθημα...
Διαισθάνομαι την έλλειψη της γραφής που σε τονώνει..
Είσαι πολύ νέα
κι ο καιρός περιμένει
τα ξενύχτια σου.
Πάντα με την αγάπη μου,
Υιώτα
αστοριανή
ΝΥ
Πάντα θα βρίσκεις κάτι καλό να πεις, Γιώτα μου! Να είσαι ΚΑΛΑ!
Η διάγνωσή σου είναι σωστότατη, αλλά είναι απόφαση και αυτοτιμωρία να κόψω ελαττώματα και κουσούρια μιας ολόκληρης ζωής.
Σκέψου ότι εδώ και χρόνια δεν έχω χαρτί και στυλό στην τσάντα μου!
Κι η φωτο-μηχανή συχνά μένει σπίτι.
Η πιο δύσκολη απεξάρτηση, Γιώτα μου! Το παλεύω, μη βρίσκοντας χαρτί και στυλό, την ώρα που με πνίγει το συναίσθημα. Πιστεύω πως κατάφερα να το ελαττώσω, ως προς το γράφειν, εδώ που με προκαλείς εσύ.
Για να σου "μυρίσει" σε μια αστραπή ανάρτηση, μάλλον θέλω πολύ δρόμο ακόμα...
Κατάφερα να κόψω οτιδήποτε αφορά αλκοόλ, απ' το 2000.
Έκοψα τον καφέ για 3 χρόνια, δυστυχώς ξαναπίνω μόνο το πρωί, για ν' ανοίξει το μάτι.
Τα ξενύχτια ποτέ δεν κόπηκαν, απλά τα "σπαταλάω" αλλιώς, μη δημιουργικά.
Το τσιγαράκι δεν θέλω να το κόψω με τίποτα, όσο καταστροφικό κι αν είναι.
Γράφε εσύ που με καλύπτεις σε όλα!
Φιλάκια, σ' ευχαριστώ πολύ που με νοιάζεσαι, να θυμάσαι πως χαίρομαι να σε βλέπω υγιής και εν κινήσει στα δημόσια και να θυμάσαι ακόμα πως σε σκέφτομαι σαν οικογενειακό μέλος και λόγω πήγαινε- έλα στο χωριό, δε θα τα λέμε συχνά.
Να σε προσέχεις! Εντάξει;
ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ με ΥΓΕΙΑ, ΑΓΑΠΗ και ΕΙΡΗΝΗ!
ΥΓ. Α! Έκοψα και το Φεις, μείωσα και το μπλόκινγκ, πλησιάζω να γίνω ένας φυσιολογικός άνθρωπος, ας είναι και προβατάκι...!
Ξανά φιλιά χαμογελαστούτσικα... (όσο γίνεται!)
......κάνεις αυτοκαταστροφή,
Φίλη μου.
Επικροτώ τις προσπάθειες σου, -η ζωή δεν είναι εύκολη, κι ο τόπος της πατρίδας ευνοεί σε... παρασπονδίες κάθε είδους... το κλίμα, λένε...
Μα η εκτόνωση, το γράψιμο, ΕΙΝΑΙ ένα είδος θεραπείας.
Αν δεν είχα, τώρα, αυτούς τους χρόνους της μοναξιάς... το πάθος της γραφής, το μυαλό μου θα ήταν "γιαούρτι νερουλό..."
(αν και μου αρέσει το γιούρτι, φτιάχνω και μόνη μου, μάλιστα...)
Όσο για το τσιγάρο... ΕΣΥ ξέρεις καλύτερα. ΕΣΥ αποφασίζεις. Υπάρχουν αντίδοτα. Ψάξε... Σε ευχαριστώ
και για την αγάπη σας.
...κόψτα ΟΛΑ
αρκεί εσύ να νιώθεις καλύτερα.
Εγώ από δω, προσεύχομαι και πιστεύω ότι "μπόρα" είναι και θα περάσει... Σε φιλώ
Αυτοκαταστροφή Γιώτα μου, είναι να γράφεις προσωπικά ημερολόγια και ειδικά όταν τα εκδίδεις! Διαφέρει πολύ απ' το να γράφεις μυθιστόρημα και σε κάποιους ήρωες να κρύβεις κομμάτια του εαυτού σου και κυρίως να ζεις σε μια μεγάλη πόλη που δεν σε ξέρουν ή να γράφεις με ψευδώνυμο. Η περίπτωσή μου είναι δύσκολη ήταν σίγουρα για 50 χρόνια, ένα είδος θεραπείας και μεγάλη μάλιστα, αλλά... όταν αργά κατάλαβα πως τα γραπτά μένουν και μπορεί να πληγώνουν τους άλλους, τότε πήρα την μεγάλη απόφαση: "ούτε σημείωμα"!
Μην συγκρίνεις τον εαυτό σου με μένα! Μη ζυγίζεις την λογοτεχνία με την ψυχολογία! (γιατί μόνο σε ψυχολόγους - ίσως - βοηθούσαν τα δικά μου γραφόμενα)
Έχουμε τόσα προβλήματα στην Ελλάδα, Γιώτα μου, δεν θα λείψουν ούτε σε μένα, πίστεψέ με, τα δικά μου "κλαψουρίσματα". Ο κόσμος έχει τόση ανάγκη από χαρά κι από μια ασφάλεια για το μέλλον και δυστυχώς, εγώ δεν μπορώ να του την δώσω.
Υπόθεση τσιγάρου αδιαπραγμάτευτη προς το παρόν.
Μπόρα δεν είναι το να μη γράφω. Μπόρα είναι που Φεύγουν άνθρωποι στα καλά καθούμενα και πυ κάποιοι δεν έχουν τα προς το ζειν.
Να προσεύχεσαι για την Ανθρωπότητα, Γιώτα μου και για την Ελλάδα μας, λίγο παραπάνω!...
Ξαναφιλώ σε, κι έφυγα!
Δημοσίευση σχολίου