4η ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ

Και φυσικά, ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ τους
ΑΠΟΔΗΜΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!!!

Η 4η Ανθολογία των αποδήμων
Γράφει: Στράτος Δουκάκης 26/05/2009


Θα ήθελα να μου επιτρέψετε να αναφερθώ σήμερα, αγαπητοί αναγνώστες, σε κάτι που προσωπικά το θεωρώ αξιόλογο και σημαντικό. Ίσως για μερικούς να μην είναι, κι αυτό ακριβώς θα προσπαθήσω να κάνω, να αποδείξω το γιατί και… τους λόγους.


Την Κυριακή 31 Μαΐου, στα πλαίσια της 6ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης, θα γίνει η επίσημη παρουσίαση ενός συλλογικού έργου όπως είναι η 4η Ανθολογία της Ε.Ε.Λ.Σ.Π.Η.. Κάλλιστα θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί: και ποιο το σημαντικό; Παρουσιάσεις βιβλίων γίνονται κάθε μέρα… Κι όμως τούτη έχει ιδιαίτερους λόγους να είναι…


Το αρκτικόλεξο Ε.Ε.Λ.Σ.Π.Η. σημαίνει Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών-Συγγραφέων των Πέντε Ηπείρων. Αντιλαμβάνεστε, φυσικά, πως πρόκειται για μια παγκόσμιου χαρακτήρα ένωση, με έδρα της τη Νυρεμβέργη. Ιδρύθηκε το 2001 από Έλληνες της Διασποράς, «ριζωμένους» σε διάφορες χώρες, που μεράκι τους ήταν το γράψιμο. Το παράδοξο της υπόθεσης είναι πως τα μέλη της δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους. Ακόμα και σήμερα, οι περισσότεροι συνεχίζουν να μη γνωρίζονται προσωπικά. Τι τους ένωσε και τι τους ενώνει; Το διαδίκτυο! Αναμφίβολα ήταν ένα φιλόδοξο όραμα το οποίο η Επιτροπή Πρωτοβουλίας, με φιλότιμες προσπάθειες, κατόρθωσε να το κάνει πραγματικότητα.


Αξίζει να αναφέρω εδώ - για να έχετε μια εικόνα - τα λόγια του δημοσιογράφου και επίλεκτου μέλους σήμερα, Παντελή Ξανθίδη, που έγραφε τότε:
«Ο Ελληνισμός έχει βρει τον τρόπο να φέρει πολύ κοντά τον πατριώτη του, να επικοινωνεί και να ανταλλάσσει τους πόθους του, τις γνώμες και τους καημούς του… Να μιλάς με Αυστραλία, να παρεμβαίνει η Βενεζουέλα, να παρεμβάλλει τη Νυρεμβέργη, να δίνει παρουσία το Γιοχάνεσμπουργκ, να απαντάει η Νέα Υόρκη. Και η Αθήνα, να νυστάζει…»


Θυμάμαι πόσο, τούτο το τελευταίο, ενόχλησε τον Έλληνα Πρέσβη στο Καράκας όταν του το διάβασα διαμαρτυρόμενος για την παντελή, ως συνήθως, αδιαφορία της ελληνικής πολιτείας σε τέτοια θέματα.Η 4η Ανθολογία, μια καλαίσθητη, πολυσέλιδη (574 σελίδες) και προσεγμένη έκδοση είναι η συνέχεια άλλων τριών.
(1. Ανθολογία της ξενιτιάς. Έλληνες πέντε ηπείρων γράφουν και δημιουργούν (2002).
2. Δεύτερη Ανθολογία της ξενιτιάς (2003).
3. Ολυμπιακό Αφιέρωμα (2004). Εκδόθηκε - και είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτό - με την ευγενή χορηγία του Κοινωφελούς Ιδρύματος «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης» ύστερα από τις φιλότιμες προσπάθειες του κ. Στέφανου Ταμβάκη, προέδρου του Συμβούλιου Απόδημου Ελληνισμού (Σ.Α.Ε.), ο οποίος μαζί με τον πρόεδρο του Ιδρύματος Ωνάση, κ. Αντώνη Παπαδημητρίου, και τον πρόεδρο της Ένωσής μας, κ. Βάιο Φασούλα, προλογίζουν την Ανθολογία που φιλοξενεί έργα 42 μελών της απ’ όλες τις μεριές του πλανήτη. Ένα απάνθισμα κειμένων που περιλαμβάνει Πεζογραφία, Ποίηση, Θέατρο, Διήγημα αλλά και… παρτιτούρες μελοποιημένων στίχων!

Η Ε.Ε.Λ.Σ.Π.Η. «αποτελεί ίσως την μοναδική “διαδικτυακή” Ένωση που συνδέει τα μέλη της σε όλα τα μήκη και πλάτη της υδρογείου». Και επειδή συνηθίζω να υπερασπίζομαι ό,τι εκτιμώ ως αξιόλογο, συνεχίζω να εκθειάζω τη σημαντικότητα της περίπτωσης τονίζοντας το τι είναι ικανοί να κάνουν μια χούφτα άνθρωποι της ξενιτιάς, όταν το θέλουν:
Καταφέρνουν να ενώνονται και να σκορπίζουν στα πέρατα της οικουμένης το Ελληνικό Πνεύμα και, με τον τρόπο τους, να διαδίδουν την Ελληνική Γλώσσα. Κι αυτό ακριβώς έγινε με τούτη την Ανθολογία. Ήλθε να συλλέξει πολύχρωμα άνθη όλων των ειδών, μικρά και μεγάλα, ταπεινά και φανταχτερά με αποτέλεσμα να δημιουργήσει μια υπέροχη ανθοδέσμη, πραγματικό στολίδι. Ελπίζω ότι ο αναγνώστης, που θα φιλοτιμηθεί να της ρίξει μια ματιά, θα αντιληφθεί το ευρύ φάσμα της λογοτεχνίας των απόδημων Ελλήνων, θα εκτιμήσει την προσπάθεια, θα θαυμάσει, θα αισθανθεί, θα συγκινηθεί και θα απολαύσει τις ευαισθησίες και τα άξια δείγματα της γραφής των.

Με την ευκαιρία, να δηλώσω εδώ το πόσο υπερήφανος νιώθω που ανήκω κι εγώ σ’ αυτή την Ένωση, από ιδρύσεώς της. Θεωρώ δε τον εαυτό μου τυχερό που συμμετείχα και συμμετέχω, με τα ταπεινά μου γραφτά, δίπλα σε τόσους αξιόλογους γραφιάδες.

Οι γυναίκες της συγνώμης ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

ΝΑΙ και στην Λευκωσία! Αγαπάμε Κύπρο και φίλους, γι' αυτό και στηρίζουμε!

Παρουσίαση βιβλίου στη Λευκωσία

Διοργανωτής:
Οι Γυναίκες της Συγνώμης
Είδος:
Μουσική/Τέχνες - Παράσταση
Δίκτυο:
Global
Ημερομηνία:
Τετάρτη, 3 Ιουνίου 2009
Ώρα:
8:00 μ.μ. - 10:00 μ.μ.
Τοποθεσία:
Μπαράκι Ανεμοδείκτης
Οδός:
Γωνία Στασάνδρου & Ήρας 9, Λευκωσία
Τηλέφωνο:
22750303
Email:
lakisf@gmail.com

Περιγραφή

Σας προσκαλούμε στην παρουσίαση του μυθιστορήματος του Λάκη Φουρουκλά "Οι γυναίκες της συγνώμης". Για το βιβλίο θα μιλήσει η δασκάλα και ποιήτρια Ελένη Σιούφτα. Αποσπάσματα θα διαβάσει η εκπαιδευτικός Μαρία Έκτορος. Τραγούδια εμπνευσμένα από την ιστορία θα ερμηνεύσει ο Νικόλας Θεοχάρους.

Τυχαίο, αλλά πολύ το χάρηκα!

Έτσι, στα βιαστικά.

Σήμερα, δηλαδή χθες (πάντα για μένα αυτή η ώρα είναι του σήμερα κι ας ανήκει στο χθες!)

είχε έρθει στον Βόλο, η πολυαγαπημένη σε όλους μας συγγραφέας Αλκυόνη Παπαδάκη και παρουσίασε το νέο της βιβλίο, "Αν ήταν όλα... αλλιώς".

Έμαθα πολύ αργά, τόσο για το νέο της βιβλίο, όσο και για τον ερχομό της.

ωστόσο, επειδή την Αλκυόνη την αγαπώ πολύ απ' το '98, έτρεξα, το αγόρασα, το διάβασα σε μια νύχτα και φυσικά, έτρεξα κοντά της, παρόλο που δούλευα κ.λ.π. κ.λ.π.

Και φωτογράφησα... και κατασημάδεψα πάλι το συγκλονιστικό βιβλίο της, μα τι να σου κάνει; Μία είναι η Κατερίνα και τι να προλάβει;

Αν ήταν τα πράγματα αλλιώς... μπορεί να τα κατάφερνα όλα αυτά που θέλω να κάνω.

Αλλά, δεν είναι!



Να μην τα πολυλογώ! Έμαθα και για την βιβλιοπαρουσίαση των νέων βιβλίων των κοριτσιών, Λένας Μαντά και Πέρσας Κουμουτσή και τυχαία ανακάλυψα ότι υπάρχουν βιντεάκια και χαλάρωσα!

Τι ωραία εξέλιξη στον χώρο των βιβλίων! Μπράβο!

Ένα βήμα μπροστά! Ένα πολύ καλό βήμα για τα βιβλία!

Τώρα βέβαια, μάλλον εγώ ήμουνα πολλά βήματα πίσω και δεν το είχα πάρει είδηση... αλλά, τέλος πάντων!

Το χάρηκα, γι' αυτό και το έγραψα!

Είναι πολύ χρήσιμο για μένα, τώρα που δεν έχω πολύ χρόνο.



ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ σε ΟΛΑ τα βιβλία!

ΝΕΑ και ΠΑΛΙΑ!

Άλλωστε... το νέο μπορεί να είναι και πολύ "παλιό", όπως και το παλιό, πολύ "νέο"!

Τα γραμμένα λόγια πάντα κάποιον θα αγγίζουν... είτε είναι νέα, είτε παλιά!

Παρουσίαση βιβλίων

Παρουσίαση Βιβλίων "Έρωτας σαν Βροχή" - "Καφέ Κλεμέντε"
Λογοτεχνική συνάντηση με τη Λένα Μαντά και την Πέρσα Κουμούτση
Χώρος διεξαγωγής:Βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ
Ώρα:Τετάρτη, 3 Ιουνίου 2009 7:00 μ.μ.

Περιγραφή
Το Βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ και οι Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ σας προσκαλούν σε μια λογοτεχνική συνάντηση με τις συγγραφείς Λένα Μαντά και Πέρσα Κουμούτση, με αφορμή την έκδοση των νέων τους βιβλίων ΕΡΩΤΑΣ ΣΑΝ ΒΡΟΧΗ & ΚΑΦΕ ΚΛΕΜΕΝΤΕ.

Τη συζήτηση θα συντονίσει η δημοσιογράφος Ελένη Γκίκα, ενώ οι ηθοποιοί Αυγουστίνος Ρεμούνδος και Μαρία Μπράιλα θα διαβάσουν αποσπάσματα.

Αν ήταν όλα... αλλιώς Αλκυόνη Παπαδάκη

Αν ήταν όλα... αλλιώς

Αλκυόνη Παπαδάκη

ΚΑΛΕΝΤΗΣ

-Αν ήταν όλα... αλλιώς, είπες; Χα! Κι εμείς, τότε, ποιοι θα ήμασταν; Οι άλλοι;...
Σελ. 287

Ταξίδι ανακαίνησης καρδιάς...

Η Κατερίνα ΔΕ.ΣΤΑ.ΠΑ Έλλειπα. Είχα πάει στην καρδιά μου... Σας έφερα πολλά λουλούδια. Μόνο που είμαι τέζα απ' την κούραση. Υπομονή! Είναι δύσκολη αυτή η εποχή για μένα. Δεν προλαβαίνω και πολλά! Κατανόηση, λαέ! Να είστε όλοι σας καλά!
Πριν από 25 λεπτά · Προσθήκη σχολίου · Μου αρέσει!Δεν μου αρέσει

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε όλους όσους γιορτάζουν!

Χρόνια Πολλά στην Λένα μου, στην Ελένη Γκίκα, στην κάθε Ελένη, στον Κώστα και κάθε Κωνσταντίνο!

Διαλέχτε...

Ευχαριστώ Φωτεινή για τα τραγούδια!




Ελένη, Χαρούλας Αλεξίου




Η Ελένη στο μπαλκόνι...

Η Ελένη του Μάη



Η Ελένη του Πάρη



Η Ελένη των Πατρών



Η Ελένη της Άννας Βίσσυ

Τα τραγούδια είναι όλα μελαγχολικά, αλλά τι να κάνουμε; Φτωχό το ρεπερτόριο και οι Ελένες, μάλλον μελαγχολικές!

*****
Πρώτη ανάρτηση 21/5/09 12:01
(Ο υπολογιστής μου απόψε τα έφτυσε. Δεν ξέρω αν θα ξανανοίξει. Μου κάνει άγρια κόλπα. Δεν μπόρεσα να ανταπεξέλθω στις υποχρεώσεις μου, γενικώς! Πολλά τα εμπόδια, αδελφάκι μου! Μη ξεχάσετε να δείτε το νέο βιβλίο της Ελένης Γκίκα, "Πλήθος είμαι", εκδόσεις Άγκυρα)

ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ, ΕΛΕΝΗ ΜΑΣ! Πάντα ΠΛΗΘΟΣ να είσαι!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΕΛΕΝΗ ΜΑΣ! ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ!

20/5/2009

Τα εύθραυστα εκείνα που αντέχουν στον χρόνο

“ΠΛΗΘΟΣ ΕΙΜΑΙ”

Οπισθόφυλλο:

Επιστρέφει. Μετά από χιλιάδες χρόνια περιήγησης. Στο πατρικό της. Για να βρει «τα εύθραυστα εκείνα που αντέχουν στο χρόνο». Να θυμηθεί, επειδή «όταν ξεχνάς συγχωρείς». Μα πάνω απ’ όλα, για να μπορέσει να καταλάβει. Γιατί σε ένα πεπερασμένο σύμπαν να επαναλαμβάνεται η ίδια σκηνή. Και για να ξανανέβει τη σκάλα. Στο σπίτι εκείνο που ευνοεί τον ολέθριο έρωτα και γεννά το κακό. Να ξανασπάσει τον εαυτό της σαν κούκλα, ανεβαίνοντας πάλι και πάλι. Να κάνει ανάσταση με όλους τους ζώντες και τους νεκρούς, ανεβαίνοντας αυτή τη φορά τον δικό της Γολγοθά, να μπει στο παλιό ρημαγμένο τους κήπο για να τον γεμίσει πασχαλιές και ζουμπούλια.
Μια ιστορία αυτογνωσίας και αναζήτησης με μια σύγχρονη Αλίκη στη χώρα των παιδικών της χρόνων. Με τον χωροχρόνο ως κάτοπτρο πεπρωμένου να κάνει τα παιχνίδια του. Το αποτέλεσμα, μια ιστορία εσωτερικού δρόμου και ενιαίου χρόνου. «Το Χθες είναι Τώρα» και η Σαβίνα σ’ εκείνο το ρημαγμένο σπίτι, το γνωρίζει καλά. Διότι η Σαβίνα σ’ αυτό το σπίτι «πλήθος είναι», γίνεται «οι άλλοι». Ούτε ουράνια, ούτε γήινη. Και ουράνια και γήινη. Ούτε θνητή, ούτε αθάνατη. Και θνητή και αθάνατη. Γίνεται άλεφ. Όπως όλοι.


Όταν ξεχνάς, συγχωρείς.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ – ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ:

Βιογραφικό:

Η Ελένη Γκίκα γεννήθηκε το 1959 στο Κορωπί. Είναι υπεύθυνη των σελίδων βιβλίου στο «Έθνος της Κυριακής» και της ελληνικής πεζογραφίας και της ποίησης στις εκδόσεις «Άγκυρα». Έχει ασχοληθεί με το μυθιστόρημα, το διήγημα, την ποίηση, το παραμύθι και τη συνέντευξη. Έχουν κυκλοφορήσει 25 βιβλία της. Το «Πλήθος Είμαι» ολοκληρώνει μια άτυπη τετραλογία και είναι το ενδέκατο μυθιστόρημα.

ΕΡΓΑ ΤΗΣ:

ΠΟΙΗΣΗ:
«Σηματοδότες», 1984
«Δρασκελιές», Θεωρία, 1988
«22 χρωματικές μεταμφιέσεις και 11 αιρετικά ποιήματα», Δωδώνη, 1992
«Μέλι, μελό, μέλισσα, μάλιστα», Φιλιππότη, 1996
«Έως, εαρινός, έρημος, έρχομαι», Φιλιππότη, 1997
«Σώμα, σταυρός, σάρκα, σταυρώθηκα», Φιλιππότη, 1998
«Θόλωσα, θύελλα, θάμβος, θυμήθηκα», Άγκυρα, 2000
«Άβυσσος, άλγος, άλμα, αρχίζω» Άγκυρα, 2002
«Εν αταξίαις άτακτοι όντες» Άγκυρα, 2006
«Το γράμμα που λείπει» (υπό έκδοση)

ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ:
«Όνειρα από Toplexil», Φιλιππότη, 1997
«Εάν ο Καρυωτάκης παντρευότανε την Πολυδούρη», 1998
«Μια καρδιά στο στομάχι» (υπό έκδοση)

ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ:
«Αλήθεια, τα τρως ακόμα τα νύχια σου;», Φιλιππότη, 1996
«Αναζητώντας τη Μαρία», Άγκυρα, 1998
«Να τα μετράω ή να μην τα μετράω τα χρόνια;», Άγκυρα, 1999
«Μετεβλήθη εντός μου ο ρυθμός του κόσμου», Άγκυρα, 2001
«Το αίνιγμα του Άλλου», Άγκυρα, 2003
«Οι κούκλες δεν κλαίνε», Άγκυρα, 2004
«Χαίρε, παραμύθι μου», Άγκυρα, 2005
«Αν μ’ αγαπάς, μη μ’ αγαπάς», Άγκυρα, 2006
«Αύριο να θυμηθώ να σε φιλήσω», Άγκυρα, 2007
«Υγρός Χρόνος», Άγκυρα, 2008
«Πλήθος Είμαι», Άγκυρα, 2009

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ:
«Δι’ εσόπτρου εν αινίγματι», Φιλιππότη, 1998
«Άρον, άρον εγέννετο αύριο» (υπό έκδοση)

ΠΑΡΑΜΥΘΙ:
«Το κοριτσάκι που πίστευε στα θαύματα», Άγκυρα, 2007
«Η Νεφέλη στο Νησί του Παντός» (υπό έκδοση)

ΥΓ. Θα ρθει κι αυτό. Μαζί με τα χρόνια. Αύριο, μεθαύριο... Στο τέλος του μήνα... Ξαναμαζεύοντας τα σπασμένα, πάλι και πάλι. Καινούργια, ελπίζω, αυτή τη φορά. Αλλά και τόσο παλιά. Αφού αυτή είμαι. Τώρα πια άλεφ αλλά και οι άλλοι. Προ πάντων οι άλλοι. Από επιθυμία, όμως. Και όχι από ανάγκη, όπως παλιά. Κάτι θα λείπει. Θα περισσέψει άλλο. Πού να μαζέψεις τα χίλια κομματάκια σου που άλλα γνωρίζεις και άλλα αγνοείς. Αλλά στο μέλλον πια δεν θα φοβάμαι. Με οδηγεί η Νεφέλη.

Αναρτήθηκε από alef στις 3:26 μμ

Αναμετάδοση απ' την ΚΙΝΑ!

κι18 Μαϊ 2009

ΚΙΝΕΖΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ

--------------------------------------------------------

* Βλέπετε Εξώφυλλο και οπισθόφυλλο μαζί

ΟΥΡΑΝΙΟ ΔΩΡΟ

(Υιώτας Στρατή)

Είναι φορές όπου χαρές
έρχονται σαν τις αστραπές
στον ουρανό μας…

Έτσι και κρεμαστείς στο φως,
και ασπαστείς, επιτυχώς,
στην έμπνευση κι όση κατέχεις γνώση,
μπορεί δυο λέξεις να φανούν σαν σφαίρες,
να διαπερνούν τον νου,
και να μη συμφωνούν, ποια είναι εκείνη
όπου στο τέλος θα σε… σώσει,
έτσι και τώρα προσπαθώ κάπως για ν’ απολογηθώ,
-λες κι είμαι ένοχη στης αστραπής τον χώρο-
γιατί πριν φτάσει η βροχή ουράνιο τόξο έχει φανεί
και απροσδόκητα μου χάρισε το ΔΩΡΟ:

Είναι η διάκριση και συμμετοχή ποιήματός μου στην αγγλική γλώσσα, με τίτλο: “DREAM LAKE” και θέμα: «Εντυπώσεις για την περίφημη λίμνη ΚίνγΚέι.»

Τίτλος Ανθολογίας (σελίδες 438, όλες στην Κινέζικη γλώσσα, εκτός Προλόγου, στην αγγλική, χώρες 34): «Λίμνη ΚινγΚέι, στα μάτια των Διάσημων Κινέζων και των Αλλοδαπών Ποιητών:

Η Είσοδος στην Τελευταία Άσπιλη Χώρα»

Φίλες και Φίλοι,

Ο Κινέζος ποιητής και μεταφραστής, Jidi Majia, στον πρόλογό του , στην αγγλική γλώσσα, της Κινέζικης Ποιητικής Ανθολογίας, (εξώφυλλο και ταχυδρομικό φάκελο σας παρουσιάζω) θεωρεί ότι η Κίνα είναι: «Η άσπιλη Χώρα όπου δύνασαι να ζεις ποιητικά»
Γράφει:
«… Κάθε φορά που μπαίνω σε μια είσοδο, θα αντικρύσω πολλά μαγικά μονοπάτια με διαφορετικές κατευθύνσεις και θ’ ακούσω όμορφες φωνές διαφόρων ειδών από κάθε γωνιά του κόσμου. Και καθώς προσπερνώ αυτά τα μονοπάτια, θα βρω το μυστικό: Όλα συμβαίνει να οδηγούν σ’ ένα τελικό αποτέλεσμα, κι όλες αυτές οι φωνές να διηγούνται ιστορίες μίας τοποθεσίας.
Είναι αυτό, ένα όνειρο; Ή απλά, είναι διότι μ’ έχουν βαθιά αγγίξει τα ποιήματα στην «Είσοδο της Τελευταίας Άσπιλης Χώρας» που τώρα διαβάζοντας τα απολαμβάνω;
Στις 9 Αυγούστου, 2007, στην Κίνα, στην πανέμορφη Qinghai Lake, πάνω από 200 φημισμένοι ποιητές από 34 χώρες και περιοχές, είδαν και πρωτο-επισκέφθηκαν εργασία η οποία παρουσιάστηκε σ’ ολόκληρο τον κόσμο, την Ποιητική Διακήρυξη της Λίμνης ΚινγκΚάι. Στην κυριολεξία, από κείνη τη στιγμή και μετά, το Πρώτο Διεθνές Φεστιβάλ της Λίμνης ΚινγκΚάι, εξέπληξε τον Κόσμο με μεγάλη ποιητική παράδοση και συνυπάρχουσες πολυ-κουλτούρες, με το μοναδικό γεωγραφικό θέλγητρο και γοητεία της Ανθρωπότητας.
Ήταν ένας σπασμός κουλτούρας που φανερώθηκε στον «Τρίτο Πόλο» Qinghai-Tibet Plateau το οποίο καλείται: η Τελευταία Άσπιλη Χώρα της ανθρώπινης υπάρξεως, και η οποία είναι η πλησιέστερη στον ήλιο. Αναμφιβόλως, σαν ένα τμήμα μιας παγκόσμιας κουλτούρας η οποία αναγνωρίστηκε σ’ όλον τον κόσμο ως ξεχωριστό γεωγραφικό πλεονέκτημα, αρχέτυπη σε Ηλικία και βαθιάς σημασίας στην ποιητική κουλτούρα, το Διεθνές Φέστιβαλ Ποίησης της Λίμνης ΚίνγκΚέι, θα μείνει στην ιστορία της σύγχρονης παγκόσμιας ποίησης, όπως και στην ιστορία της Κινέζικης κουλτούρας.»

***
Μόνο αν εσείς μου το ζητήσετε

θα σας δώσω στην επομένη Ανάρτηση το υπόλοιπο της μετάφρασης ΤΟΥ ΠΡΟΛΌΓΟΥ,

η οποία ναι μεν είναι τρεις σελίδες ακόμη, μα είναι πάρα πολύ ενδιαφέρουσα.

Σας ευχαριστώ θερμά,
Υιώτα

Αναρτήθηκε από την Αστοριανή στις 11:16 μμ

(1η ανάρτηση 19/5/09 7μμ)

Αναμετάδοση

Τρίτη, 19 Μάϊος 2009

Αναρτήθηκε από Ελευθερία στις 5/19/2009 07:52:00 μμ



Γριπη των χοιρων επιασε σ'ουλη την οικουμενη κακο που δεν επαθαμε, αλλο δεν απομενει.
Μετα την γριπη των μ-πουλιώ ηρθενε και των χοιρω,για'υτο μπριτζολα χοιρινη δεν θελω μηδε γυρο.
Ειχαμε και δεν ειχαμε εφτιαξενετην γριπη ως και το μωρογουρουνο καλλια'χω να μου λειπει.
Ζοιροβοσκο το σκεφτομαι σάϊκα να προσλαβω και με τ α γιατροσοφια ντου τη γριπη να προλαβω.
Φαντασου να σου μελλεται να πας απο γουρουνι γι'αυτο σταματα να μιλεις φραζε το καθ'ρουθουνι.
Λενε πως με το φχιαρνισμα ιος απου τ'αρθουνια των χοιρων βγαινει και κολλα σα ντα μικια ζουζουνια.
Θε μου, μηδε στο ξυπνιο μου, μηδε στιγμη τ'ονειρου, μη μου το κανεις να χαθω 'πο φχιαρνισμα του χοιρου.
Μια γρε γουρουνα στη βουλη μα ποιος θα τη συωασει? Ναφχιαρνιστει μ ε δυναμη η γριπη να τσι πιασει.
Χοιρους με γριπη σκεφτομαι να πα να βρω καμποσους να τσ'αμολαρω στη βουλη να πιασει τσι τριακοσους.
Ψαχνονται κι ολο ψαχνονται γριπες να μας κολλουνε, τα φαρμακα πυ σαζουνε να μας τα ξεπουλουνε.

ΑΠΟ ΡΕΘΕΜΝΙΩΤΙΚΑ ΝΟΑ- ΣΤΑΥΡΟΣ ΦΩΤΑΚΗΣ.

Αναρτήθηκε από Ελευθερία στις 5/19/2009 07:03:00 μμ



ΚΡΗΤΗ ΡΕΘΥΜΝΟ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ
ΜΑΝΤΙΝΑΔΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΟ ΤΗΣ ΓΡΙΠΠΗΣ

Μη χαιρετας και μη φιλας ακου στις ειδησεις
αμα δεν θελεις τον ιο των χοιρων να κολλησεις.

Πολλοι μάυτη τη συμβουλη θα δυσανασχετησουν
ακους εκει να μην μπορουν αφοβα να φιλησουν.

Οσοι για ψυλλου πηδημα φιλουν ο γεις τον αλλο
θα'χουνε τωρα προβλημα θαρρω πολυ μεγαλο.

Προπαντων οι πολιτικοι τα γαντια θα φορουνε
γιατι σιμωνουν εκλογες κι ολους τσι χαιρετουνε.!!!!!!!!!!!


απο ρεθεμνιωτικα Νεα

Αναρτήθηκε από Ελευθερία στις 5/19/2009 08:56:00 πμ

ΤΡΑΓΩΔΙΑ

Κατάλαβα, καλά;
Πατέρας σκότωσε την γυναίκα του, πήρε αγκαλιά τα δυο μωρά του και πήδησε απ' το μπαλκόνι;
Χαροπαλεύει το ένα μωράκι και όλη η οικογένεια Έφυγε;...
Έτσι απλά;
Τόσο απλά;
Μ' ένα ανάποδο ΚΛΙΚ του μυαλού;

Αναμετάδοση

ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΜΟΥ..../....ΔΩΣΕ ΚΑΙ ΣΕ ΜΑΣ ΖΩΗ..........

ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΜΟΥ........ΔΩΣΕ ΚΑΙ ΣΕ ΜΑΣ ΖΩΗ..........

Αναρτήθηκε από MOLEMOU

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΗΛΙΕ!

Θα τον μεθύσουνε τον Ήλιο, τόσο ο γιος της Φωτεινής, όσο και όλα τα Ριτσάκια των τριών αγαπημένων μας Σχολείων, (βλέπε δίπλα) όπως και όλα τα παιδιά ΜΑΣ!
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ, παιδιά!
Μεθύστε τον! Μπορείτε!

Αξίζει να το μάθεις! 2

Αχ! Αυτά τα όνειρα.

Αχ! Αυτά τα Όνειρα.

Στα όνειρα δεν χρειάζεται να βάλουμε φωτογραφίες ή εικόνες, μια και τα όνειρα από μόνα τους τις ζωγραφίζουν.

Από μικρό παιδί είχα ένα όνειρο, μου άρεσε να γράφω, το όνειρό μου ήταν να βλέπω τον εαυτό μου ακουμπισμένο σε ένα τραπέζι με μολύβι και χαρτί να αποτυπώνει τα γεννοβολήματα της πένας μου, να ζω σε έναν όλο-δικό μου κόσμο. Αυτό έκανα μικρός, όταν έξω χιόνιζε, στο κρύο του χειμώνα μουτζούρωνα χαρτιά κοιτάζοντας απ’ το τζάμι τις νιφάδες. Τα καλοκαίρια ξαπλωμένος στο πάτωμα διάβαζα ότι έπεφτε στα χέρια μου. Τώρα ευρισκόμενος στο άλλον άκρον τη νήματος της ζωής, στρώνομαι στο γράψιμο. Αλλά με πιάνει μια βαριεστιμάρα, στη στιγμή αλλάζω γνώμη και λέω: Α! άστο για αύριο, κανένας δεν με κυνηγά. Το πρόβλημα μου όμως είναι ότι το αύριο δεν έρχεται ποτέ. Πάντοτε υπάρχει το σήμερα, το αύριο είναι υποθετικό.

Για να βρω τη ζωή των ονείρων πέρασα από διάφορα στάδια στο ρουν της ζωής μου. Πέρασα χρόνια χωμένος στο βασίλειο της θάλασσας, να κάνεις μέρες, μήνες, να δεις στεριά κι όταν εμφανιστεί εκεί στο βάθος του ορίζοντα κάποιος φώναξε στεριά, στεριά λες και ήταν ο Κολόμβος που ανακάλυψε τις Δυτικές Ινδίες, να τρέχεις στην κουπαστή να μυρίζεσαι την διαφορετικότητα του αέρα. Τότε τα όνειρα άρχιζαν να παίζουν παιχνίδια με τη φαντασία, όνειρα που κρυβόταν στις πράσινες ακτές, όνειρα μα και περιέργεια που αντανακλούσαν στα φώτα μια πολιτείας, τα ίδια όνειρα που πετούσαν τη νύχτα εν πλω στην τροχιά του φεγγαριού, αυτά που με νανούριζαν στο κούνημα των κυμάτων, κοιτάζοντας τον φωσφορίζοντα αφρό, αυτόν που άφηναν τα απόνερα της προπέλας, μα και όνειρα του άγνωστου μέλλοντος, του πως θα είναι η ζωή μου μετά από χρόνια.

Κάποτε λοιπόν αποφάσισα κι έσπασα αυτόν τον κλοιό της θαλασσινής ζωής, με το να δραπετεύσω στα πράσινα όνειρα, σε ένα τοπίο σχεδόν παρθένας ζούγκλας συντροφιά με το κορίτσι μου, εκεί όπου δεν υπήρχαν ανθρώπινοι νόμοι, αλλά ούτε και υποχρεώσεις, προς καμίαν κοινωνία, αφού δεν υπήρχε. Μα ούτε κι ευκολίες μιας σύγχρονης ζωής. Έτσι αφού ικανοποίησα ένα μέρος της ζωής των ονείρων μου, ξανά γύρισα στην ωμή πραγματικότητα.

Μετανάστευσα στην πόλη του μεγάλου μήλου, αυτή με τους ουρανοξύστες και τα πολλά φώτα, έλα όμως που τα όνειρα εδώ σταματούν να είναι όνειρα, έτσι μετά από μεροκάματα σε εργασία που δεν μου άρεσε, όχι ότι γεννήθηκα τεμπέλης, αλλά ήταν επιβεβλημένη για να μπορώ να υπάρχω, να κερδίζω τα της οικογενειακής επιβίωσης. Τα ουτοπικά όνειρα επαναπατρισμού, μου έδιναν δύναμη να αντέχω τη συνέχιση της ζωής και με την ελπίδα ότι κάποτε θα έρθει η ευλογημένη ώρα να ξεκουραστώ να πάρω σύνταξη, να απολαύσω τα τόσα όνειρά μου, να ασχοληθώ με αυτό που μου αρέσει, και όχι μόνο αλλά να αισθανθώ ελεύθερος από υποχρεώσεις. Όταν πλέον φθάσεις στην κορυφή της ανηφόρας αυτού του επιτεύγματός σου απότομα σταματάς, αισθάνεσαι άδειος. Κοιτάς προς τα πίσω, μετράς τα άνυδρα χρόνια που χάθηκαν στην μάχη του μεροκάματου, στην πόλη του μεγάλου μήλου. Όχι μόνο αυτό, αλλά εφόσον ανακατεύεσαι με τα βιβλία με την γραφή, αυτά που δεν έχουν υλικό κέρδος, οι υπόλοιποι συμπατριώτες σε θεωρούν σαν να μην ανήκεις στην κάστα τους.

Τίποτε δεν λειτουργεί όπως θα ήθελες, σου απομένουν μόνο τα όνειρα, αυτά που υπάρχουν και παραμένουν όνειρα, είναι ένα κομμάτι του γνήσιου εαυτού σου, ένα άπιαστο κομμάτι της καθεαυτό φανταστικής δικής σου ζωής, όπου δεν χωρούν αλλότριες επεμβάσεις.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης
Νέα Υόρκη

7 σχόλια:

Μηθυμναίος είπε...

Πόσο δίκιο έχεις φίλε, τι χρησιμεύουν οι εικόνες, αν τα όνειρα από μόνα τους… ζωγραφίζουν!

Θα θυμάσαι, Γαβρίλη μου, όταν έγραφα κάποτε ευχόμενος «να μη χάσω ποτέ από τα μάτια μου τον ορίζοντα των ονείρων μου που έπλαθα νέος για χάρη κάποιων υποσχέσεων» και το είχες παρατηρήσει τότε, κι αν δεν κατάφερα κι εγώ να κάνω το όνειρό μου πράξη να πω ότι, τουλάχιστον, προσπάθησα πάρα πολύ. Κι ακόμα το κυνηγάω ο αφελής...
Καθένας έχει τα όνειρά του, μπορεί να ζει με αυτά, δεν σημαίνει όμως ότι η ζωή θα τα επαληθεύσει κιόλας. Μακάρι να το κάνει. Εσύ προσπάθησες και πολύ μάλιστα στη ζωή σου. Τουλάχιστον τώρα ασχολείσαι μ’ αυτό που σου αρέσει και το κάνεις πολύ καλά!
Γερός να είσαι.

Τώρα επειδή προς το τέλος νιώθω μια πίκρα σου, ένα έχω να σου πω: εσύ φίλε μου, έχεις αποδείξει, καιρό τώρα, πως μ’ αυτά που γράφεις «ξεμπερδεύεις», κατά κάποιο τρόπο, τις σκέψεις σου, εκτονώνεις τα συναισθήματά σου και… συμπληρώνεις τη ζωή σου. Γράφεις αυτά που ξεχειλίζουν από μέσα σου. Μη σπαταλιέσαι και μη χαλιέσαι, λοιπόν, δεν φταις εσύ γι’ αυτό που σε χωρίζει από τους άλλους αλλά δεν ευθύνονται κι εκείνοι γι’ αυτό που τους χωρίζει από σένα. Οπότε οι όποιες «αλλότριες επεμβάσεις» ας περνάν δίχως να σ’ αγγίζουν.
Το συναισθάνομαι…

15 Μάϊος 2009 1:30 πμ

pylaros είπε...

Φίλε μου, είσαι νούμερο ούνο.

Μια φιλοσοφημένη απάντηση στα όνειρά μας, τα όνειρα του κάθε ανθρώπου, γιατί όλοι μας κάνουμε όνειρα, είναι κι αυτά μέρος της ζωής μας.
Γράφεις φίλε Στράτο: (Κι ακόμα το κυνηγάω ο αφελής...)
Όχι φίλε μου δεν είσαι αφελής, αλλά το όνειρο είναι ένα κομμάτι του εαυτού μας. Αυτό που κανείς δεν μπορεί να μας το κλεψει και είναι κατα δικό μας.

Επίσης φίλε μου, τα θυμάμαι, όχι δεν θα χάσεις ποτέ από τα μάτιοα σου τα όνειρα που έπλαθες μικρός... είναι κι αυτά μέρος της σημερινής ύπαρξής σου.

Στην τελευταία παράγραφο του σχολίου σου έχεις δίκιο, προσπαθώ...
Φίλε Ευχαριστώ για το τόσο ζουμερό σχόλιό σου κι αισθάνομαι ότι με κατάλαβες απόλυτα...
Γαβριήλ

15 Μάϊος 2009 5:37 πμ

Μαριάνθη είπε...

Καλέ μας κ. Γαβριήλ
με το που διάβασα αυτή την ανάρτηση μου ήρθαν στο νου οι παρακάτω στίχοι:
Όνειρα!

Όνειρα που γλυκαίνουν τη ζωή μας
που της δίνουν νότες μαγικές
Όνειρα που ημερεύουν την ψυχή μας
τις σκληρές τις μέρες τις ψυχρές.

Όνειρα!

Όνειρα που δε ζητάνε τίμημα για να δοθούν
μόνο έρχονται και φεύγουν στο μικρό μας αυτό νου
Όνειρα που κάθε ώρα της ζωής μας συντροφεύουν
και γλυκά τις πίκρες και φουρτούνες γαληνεύουν.

Το γραψα το Γενάρη του 1989 στα δεκαενιά μου χρόνια τότε που δεν είχα χαράξει ακόμα πορεία στη ζωή μου. Ταλαντευόμουν, ήμουν στο πέλαγος και έπρεπε να πάρω αποφάσεις.Το τοπίο ήταν θολό και η πίεση μεγάλη. Έκανα αυτούς τους στίχους σαν αποκούμπι των προβληματισμών μου.
Γίνατε η αφορμή να το εξομολογηθώ τώρα για πρώτη φορά.
Σας στέλνω την εκτίμησή μου.

15 Μάϊος 2009 7:14 πμ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη,
Χαίρομαι που έγινα η αιτία να εξομολογηθείς τα όνειρά σου των 19 ετών με αυτό το ποίημα.
Κατά κάποιο παράξενο τρόπο τα όνειρα μας είναι αυτά που μας ακολουθούν σε όλη μας τη ζωή και όχι μόνο, αλλά τώρα εκπληττόμαστε με τον τρόπο που σκεφτόμαστε τότε.
Αλλά αυτό έχει τη χάρη του, δημιουργούμε ένα φανταστικό καλειδοσκόπιο χρωμάτων με όνειρα το οποίο αλλάζει καθώς προχωρά η ηλικία.
Και μένουμε πάντα με την ελπίδα, μια ελπίδα των ονείρων ότι δεν είναι δυνατόν να τελειώνει ποτέ η ζωή, πρέπει κάτι να υπάρχει έστω και μια συνέχεια των ονείρων.

Ευχαριστώ
Γαβριήλ

15 Μάϊος 2009 1:26 μμ

Αστοριανή είπε...

Γαβρίλη μου...
Σε τίμησαν τα όνειρα,
περισσότερο από πολλούς.
Δες και στου Στράτου, και θα καταλάβεις ότι κι εγώ δεν πάω...πίσω!

Χαίρομαι που ονειρεύομαι ακόμη...

Χαίρομαι που... δουλεύει το μυαλό και ..."οταν αδειάζει η μπαταρία... του νου, την ξαναγεμίζουν..."

Έλα να σου πω για ένα ...όνειρο.
Ο Οκτώβρης του 2008, στην Πρώτη Παγκόσμια Ποιητική Εκδήλωση της Κίνας, έδρα Qinghai, ήταν η τελευταία ημερομηνία για τον διαγωνισμό ποίησης, εκείνων που επεσκέφτηκαν την πόλη, με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, και την παγκόσμια γνωστή λίμνη της κοντά στο Θιβέτ ...(στην αγγλική γλώσσα...)
Τα καλύτερα, θα μπαίνανε στην Παγκόσμια Ανθολογία που θα 'εβγαζε το κράτος...
Και ΝΑ ΤΟ όνειρο!!! ΠΩΣ όμως, αφου στην Κίνα δεν μπορούσα να πάω???
Έκανα την δέουσα έρευνα, κι όπως καθόμουν έξω από το "Χομ Ντίπο" περιμένοντας τον Δημήτρη,
έγραψα ένα γράμμα στην Επιτροπή, ότι...- δεν μπορώ να είμαι εκεί... μα ετσι φαντάστηκα και την υπέροχη λίμνη σας και τους ανθρώπους που την επισκέπτονταν... κ.λ.π.
Έστειλα, λοιπόν, γράμμα και ...γραφή, αγγλιστί, με τον τίτλο "ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΗ ΛΙΜΝΗ"
ΚΑΙ ΧΘΕς, οποία έκπληξις!!!

Μια Ανθολογία 438 σελίδων, με 200 ποιητές από 34 χώρες... "Ανοιγμα-Πύλη (για πρώτη φορά) στην τελευταία Άσπιλη(!!!) Χώρα "
με το ποίημά μου "DREAM LAKE" !!!

Ένας θαυμάσιος πρόλογος 4 σελίδων στην αγγλική, κι όλα τα ποιήματα στην Κινέζικη γλώσσα...

Μόλις βρώ λίγο χρόνο, θα σας έχω στη νέα ανάρτηση, το γεγονός...

Μέχρι τελευταία στιγμή,
ας ονειρευόμαστε.
Ποιος ξέρει που θα φτάσουν;
Με την φιλία μου,
Υιώτα,
ΝΥ

16 Μάϊος 2009 11:56 μμ

pylaros είπε...

Τι άλλο να σου πω αγαπητή μου Υιώτα παρά να σου ευχηθώ συγχαρητήρια για την πραγατοποίηση των ονείρων σου. Dream Lake.
Είναι μια θεϊκή ικανοποίηση να βλέπεις τα όνειρά σου να παίρνουν σάρκα και οστά.
Με τη λέξη όνειρα, γενικώς αποτεινόμαστε (εγώ) στα όνειρα εκείνα σαν τα άπιαστα πουλιά που πετούν μακριά μας...
Ξανά συγχαρητήρια,
Ευχαριστώ
Γαβριήλ

17 Μάϊος 2009 12:28 μμ

Μηθυμναίος είπε...

Με ξάφνιασε η χαρμόσυνη είδηση που αναφέρει εδώ η φίλη Υιώτα, βλέπεις καλέ μου Γαβριήλ, τι σου είναι καμιά φορά τα όνειρα; Μέχρι την Κίνα μπορεί να φτάσουν!
Να συγχαρώ κι από εδώ τη Υιώτα για το Dream Lake της!!!
Κι άλλα τέτοια πάντα να χαιρόμαστε!!!

17 Μάϊος 2009 11:48 μμ

Ανάρτηση Σχολίου

Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση

Αξίζει να το μάθεις!

Η ημέρα της Μητέρας.

Τα κρινολούλουδα ήταν από αυτό εδώ το μέρος, Μαρκάτα Πυλάρου

Η ημέρα της Μητέρας,

Χαιρετίζω όλες τις μητέρες του κόσμου, μα και όλες τις γυναίκες του κόσμου,
Χαιρετίζω την μάνα που με γέννησε, αυτήν που δεν πρόλαβα να της το πω όσο ζούσε, που ποτέ δεν συνεορτάσαμε μαζί μια μέρα σαν και τούτη. Γιατί απλούστατα δεν υπήρχε στον καιρό της αυτή η εορτή τουλάχιστον στο μέρος μας. Έτσι με ένα μπουκέτο κρινολούλουδα, αυτά που ζωγραφίζει ο νους μου, αυτά τα αθώα κρινολούλουδα που ήταν ζωγραφισμένα στο εξώφυλλο αναγνωστικού μου Β! δημοτικού, του καιρού που ζούσε η μητέρα μου, τότε που βασίλευε η αθωότητα, τα καταθέτω ως ένδειξη σεβασμού, αγάπης και τρυφερότητας σε όλες τις μητέρες, του κόσμου αυτές που μας θήλασαν, που απλόχερα μας έδωσαν τη συνέχιση της ζωής, τα προσφέρω στις γυναίκες την ημέρα της γιορτής τους, αυτές που μας δίδαξαν την αγάπη, ‘feliz día de las madres’ λουλούδια βγαλμένα από μια παιδική ψυχή γεμάτα πίστη μα και αφοσίωση στην παντοτινή μάνα.

Αυτά τα κρινολούλουδα τα προσφέρω στη αγαπητή μας Ιουστίνη ευχόμενος της ειδικώς μια ευτυχισμένη μέρα της μητέρας, A happy Μother’s day, μα κι ένα ευχαριστώ για τον χρόνο που μας διάθεσε στην συνέντευξη μας στον ραδιοφωνικό σταθμό του Μοντρεάλ, συνέντευξη από την Ιουστίνη στην κ. Υίωτας Στρατή κι εμένα κατοίκων Νέα Υόρκης.

Ας μου επιτραπεί να γράψω ένα στιχάκι του ποιητή Γ. Δροσίνη από το (Χώμα Ελληνικό) μεταφορικά για πόσο μας λείπει η μάνα.

(Κι αν το ριζικό μου έρημο και μαύρο
Μούγραψε να φύγω και να μη γυρίσω,
Τη στερνό συχώριο εις εσένα θάβρω,
το στερνό φιλί μου σένα θα χαρίσω…)

Γαβριήλ Παναγιωσούλης

8 σχόλια:

Ιουστίνη Φραγκούλη είπε...

Τι τρυφερό κείμενο Γαβρίλη μου,
Σε ευχαριστώ για την αφιέρωση. Το υψηλότερο καθήκον, ευχαρίστηση, ευτυχία είναι η μητρότητα. Εσείς οι άντρες μόνο ψήγματα παίρνετε απ΄αυτή τη σωματική σχέση μάννας-παιδιού. Πολλές φορές σας λυπάμαι που η φύση δεν σας έχει αξιώσει να ζήσετε την ΑΠΟΛΥΤΗ σχέση με τα παιδιά!
Happy Mother's Day!

8 Μάϊος 2009 4:53 μμ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Ιουστίνη,
Η ευτυχία της μητέρας είναι η ανταπόδοση της αγάπης από τα παιδιά της.
Εμείς οι άνδρες, ε! τι να πω κάνουμε το καθήκον μας, το οποίον πολλές φορές είναι μια ψυχρή και ωμή λογική.
Σου εύχομαι μια ευτυχισμένη μέρα, της μητέρας...
Ευχαριστώ
Γαβριήλ

8 Μάϊος 2009 6:08 μμ

Αστοριανή είπε...

Τί νόμιζες, Φίλε Γαβρίλη!
Θα πήγαινα για ύπνο δίχως να δω το μεγάλο ευχαριστώ σου
και στην αγαπημένη Ιουστίνη;
Βλέπεις,
έτυχε ν' αναρτήσω στην ιστοσελίδα μου με τις ευχές για την
"Εορτή της Μητέρας"
σε όλες τις Μάνες... και
μετά συνέβη το απροσδόκητο!

Να μου/σου τηλεφωνήσει η Ιουστίνη για την συνέντευξη στο Ραδιοφωνικό Σταθμό του Μόντρεαλ...

Ωραιότερο δώρο δεν μπορούσε
να γίνει, μέρες σαν κι αυτές!

Μάνα εκείνη,Μάνα κι εγώ, Μάνα κι η Ορτανσία σου που σε καμαρώνει...

Εκείνο που θα διατυμπανίσω απ' εδώ είναι ότι:
Η Ιουστίνη έχει μια ψυχή μεγαλύτερη απ' όλους μας.
'Οταν σε καλοδέχεται ,
ξεχνάει τον εαυτό της,
την προσωπικότητά της και
σου δίνει απλόχερα όλα τα καλούδια που έχει στην ψυχή της κι όλο το ενδιαφέρον για σένα που σαν μελισσολόϊ βουίζει στο κοφτερό μυαλό της...
Αυτή η Γυναίκα, η Δημοσιογράφος, η Συγγραφέας, η πολυταξιδεμένη ύπαρξη, βάζει τον εαυτό της παράμερα για να σου δώσει το Forum ώστε να επιτευχθεί εκείνο που έβαλε στο πρόγραμμά της:
να σε παρουσιάσει
και να γνωρίσουν οι ακροατές της τον λόγο που σε κάλεσε!
Οι ερωτήσεις της είχαν την μορφή της συζήτησης με την άνεση μιας παλιάς φιλίας...
Είναι πολύ μεγάλο εκ μέρους της και ταυτόχρονα ένα μάθημα για δημοσιογράφους που σε καλούν και σε "πνίγουν" με τις απόψεις τους μήπως και βγουν..."δεύτεροι"...

Γαβρίλη μου,
μαζί της ένοιωσα ν' αναβρύζει τόση συγκίνηση που για καιρό ήταν παραμερισμένη...
Είμαι σίγουρη ότι την ίδια χαρά και ικανοποίηση θα ένοιωσες κι εσύ.
Νομίζω ότι αυτό είναι και το μυστικό της επιτυχίας της
στα πολλαπλά ενδιαφέροντά της:
να φέρεται μ' ευγένεια κι αυτοπεποίθηση ώστε ν' αναδιπλώνει την ψυχολογία του συνομιλητή της στα επίπεδα της επιτυχίας
στον τομέα που έχει αναλάβει.

Ευτυχισμένη Κυριακή,
στη γιορτή της Μητέρας,
αγαπημένη Φίλη.
Τις ίδιες ευχές από καρδιάς και σε όσους μας διαβάζουν.
Μ' ένα συγκινημένο
"Ευχαριστώ"
από την ιστοσελίδα του Γαβρίλη μας,
Δική σας,
Υιώτα Στρατή,
"Αστοριανή"
ΝΥ

8 Μάϊος 2009 9:05 μμ

Μαριάνθη είπε...

κ. Γαβριήλ σας ευχόμαστε
να συνεορτάσετε με χαρά την αυριανή ημέρα της μητέρας με τις γυναίκες-μάνες της καρδιάς σας.
Χρόνια Πολλά!!!
Μαριάνθη-Νίκος

9 Μάϊος 2009 8:44 πμ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Υιώτα,
Ευχαριστώ και επικροτώ ότι γράφεις πιο πάνω,
Ένεκα των εορτών δηλαδή της μητέρας δεν ήρθα στον υπολογιστή, διαυτό απαντώ κάπως αργά.
Κάναμε ένα Barbeque στην πίσω αυλη και γλεντήσαμε μέχρια αργά το βράδυ. Όλοι μαζί 13 άτομα.
Χαιρετισμούς
Γαβριήλ

11 Μάϊος 2009 10:24 πμ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη,
Πράγματι συνεορτάσαμε την ημέρα της μητέρας, με όλες τις μητέρες η μάνα και τρεις μας κόρες, γαμπροί και εγγόνια όχι δεν πάμε έξω τέτοιες μέρες αλλά στον κήπο-αυλή του σπιτιού με φαγητά πιοτά και μουσική, μέχρι αργά το βράδυ.
Ευχαριστώ
Γαβριήλ

11 Μάϊος 2009 10:28 πμ

Μηθυμναίος είπε...

Αγαπητέ φίλε, με συγκίνησες...

Όλους μας, λίγο-πολύ, μας βασανίζει αυτό το χρέος προς τις μάνες μας. Χρέος για όσα δεν προλάβαμε να προσφέρουμε... κι είναι τόσα πολλά...

Γερός να είσαι να την θυμάσαι, φίλε, κάτι είναι κι αυτό.

Πολύ θα ήθελα ν' ακούσω τη συνέντευξή σας, μα δεν το ήξερα...
Για την Ιουστίνη τα είπε όσο καλύτερα μπορούσε η Υιώτα, τι άλλο να προσθέσω εγώ...

Να 'στε καλά!

Έστω κι αργά le dejo el FELIZ DIA DE LAS MADRES para Ortencia!!!
FELICIDADES!!!

12 Μάϊος 2009 12:52 πμ

pylaros είπε...

Φίλε Στράτο, όλοι ξέρουμε το χρέος προς τις μητέρες μας δεν τελειώνει ποτέ. Προπαντός η θύμηση της είναι αιώνια.

Φίλε η συνέντευξη με την Ιουστίνη creo que era pro-pregrabada. Οπότε θα την ακούσουμε όταν μας ειδοποιήση.

últimamente te has perdido creo que debes estár ocupado.

ευχαριστώ
Γαβριήλ

12 Μάϊος 2009 6:40 πμ

Ανάρτηση Σχολίου

Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση

Αναμετάδοση...

Δευτέρα, 18 Μάϊος 2009

Ο Μίκης Θεοδωράκης μίλησε για τον Γιάννη Ρίτσο

Έθνος Άουτ
Με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Γιάννη Ρίτσου (Πρωτομαγιά 1909), ο Μίκης Θεοδωράκης μίλησε για τον λατρεμένο φίλο του και την ανεκτίμητη σχέση τους στην Αγγελική Κώττη, την γνωστή μας εαρινή συμφωνία!
Ποια άλλη;

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Πήγα στην άλεφ να πάρω το λινγκ και βρήκα μια άλλη Κατερίνα που έχει το μπλογκ "ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ".

Είμαστε συνωνόματες φαίνεται. Η διαφορά είναι στο "Μαλακατε" και στο "Δε.Στα.Πα".

Γεια σου, όμορφή μου, Κατερίνα! Καλή συνέχεια!

Συγγραφείς μπλόγγερς

ΕΘΝΟΣ ΑΟΥΤ, Ελένη Γκίκα και Συγγραφείς μπλόγγερς!
Ελένη Γκίκα! Ποιος άλλος;

Αρθρογράφοι μπλόγγερς

ΕΘΝΟΣ ΑΟΥΤ, Ελένη Γκίκα και αρθρογράφοι μπλόγγερς!
Ποιος άλλος;

Επάγγελμα περιπτεράς...

Επάγγελμα περιπτεράς...
Σε τα μένα τα λέτε, κύριε Δημήτρη Παπαθεοδώρου και οι άλλοι συνάδελφοι;
Πες τε τα στην ΘΕΣΣΑΛΙΑ, θα τα πω κι εγώ στο μπλογκάκι μου (έστω και καθυστερημένα), αλλά μην περιμένετε ν' αλλάξει και τίποτα!
Δύσκολοι καιροί για περιπτεράδες...
ΚΟΥΡΑΓΙΟ!

Ο φίλος μου ο ξυλουργός

Περιοδικό ΕΝΤΟΣ
ΘΑΝΑΣΣΗΣ ΓΕΩΡΓΑΛΟΥΣΗΣ- ΚΟΥΦΩΜΑΤΑ

Συγχαρητήρια, φίλε μου Θανάσση!
Είσαι και ο πρώτος ξυλουργός και πολύ καλλιτέχνης!
Επέσπευσε όμως το ραντεβού μας, γιατί την Ζαγορά την ξεχάσαμε...και διαμαρτύρεται!...