Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2013

Από Φεις - το τετράδιο της Αλκυόνης

Αλκυόνης Παπαδάκη, ζουμ...

Καλησπέρα αγαπητοί φίλοι της σελίδας..

Επειδή λαβαίνουμε πάρα πολλά μηνύματα που στέλνονται στο πρόσωπο της κυρίας Παπαδάκη, να διευκρινίσουμε, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, ότι τη σελίδα δεν την διαχειρίζεται η κυρία Παπαδάκη..
Παρ' όλα αυτά, ενημερώσαμε τον εκδοτικό της οίκο ''ΚΑΛΕΝΤΗΣ'' για την αγάπη σας και τον θαυμασμό σας στο πρόσωπό της και τα έργα της, και μας διαβεβαίωσε ότι θα τα μεταβιβάσει στην συγγραφέα με πολλή χαρά..

Σας ευχαριστούμε θερμά για την συμμετοχή και την αγάπη σας στη σελίδα, να είστε όλοι καλά...

Μετά πάσης τιμής
Οι διαχειρίστριες της σελίδας
Άσπα και Ρένα Γρίβα

Τι την κρατάς τη ρημάδα την ψυχή σου κλειστή.. Δώσε μια κλωτσιά στην πόρτα της..
Tι βολτάρεις γύρω - γύρω της, ντυμένος μασκαράς..
Άνοιξε μια τρύπα μέσα σου..
... Στην αρχή θα τρέξει μούργα..
..... Ύστερα αίμα..
.......... Κι ύστερα, γάργαρο νερό..
Κάντο......... Τι περιμένεις................... Μόνο έτσι θα λυτρωθείς..


ΑΛΚΥΟΝΗ..


__ Όλες όμορφες είναι, οι μέρες που ονειρευόμαστε να έρθουν..

__ Θα έρθουν λες..;

__ Εμείς οφείλουμε να τις περιμένουμε..

__ Ακοίμητοι φρουροί, στο φυλάκιό μας, ε..;

__ Ακριβώς, όπως το είπες.. Όρθιοι και πάντα σ' επιφυλακή..


ΑΛΚΥΟΝΗ..


_______________ Μοιράζεις τον εαυτό σου σαν να είναι κάτι ευτελές.. Σαν να τον βγάζεις από ένα πανέρι με ''ευκαιρίες''..
Γι' αυτό και δεν σε παίρνουν οι άλλοι στο σαλόνι της ψυχής τους.. Σου βγάζουν μια πλαστική καρέκλα και σε καθίζουν στην αυλή..

_______________Καθόλου δεν με νοιάζει γι' αυτό.. Μια χαρά βολεύομαι στην πλαστική καρέκλα..
Φτάνει να μου 'ρχεται από κάπου το άρωμα του γιασεμιού..
Φτάνει να μην κρώζουν πάνω από το κεφάλι μου οι εφιάλτες...........


ΑΛΚΥΟΝΗ..


'' Γίνε ότι θέλεις..

Ένας ονειροπόλος.. Ένας ανένταχτος.. Ένας αραχτός..

Ένας ερευνητής.. Ένας ακτιβιστής.. Ένας ανύπαρκτος..

Ένας θεατής.. Ένας δάσκαλος..

Γίνε ότι γουστάρεις, ρε παιδάκι μου.. Εγώ μαζί σου..

Μόνο αυτό που προσπαθούν με τόσο πείσμα να σε κάμουν μην γίνεις..

Ένας χρήσιμος ηλίθιος.".....................


ΑΛΚΥΟΝΗ..


Άσε, χρυσό μου, το χρόνο να κυλήσει δίπλα σου..
Μην τον παίρνεις αγκαζέ..
Ο χρόνος δεν αιχμαλωτίζεται.. Πρέπει να τον περιμένεις..
....... Όταν τον αναγκάζεις να σε περιμένει, πληρώνεις πολύ πρόστιμο..
................. Κι είναι κρίμα.. Δεν είναι..;


ΑΛΚΥΟΝΗ

Συνήθως....... στη μεγάλη μας ανάγκη, αυτοί που μας δίνουν το χέρι είναι εκείνοι που δεν περιμέναμε και υπολογίζαμε..
...... Όλοι αυτοί που υπολογίζαμε... πώς γίνεται και εξαφανίζονται________
...................................... σαν να βρίσκονταν σε μαγική εικόνα...!!!!

ΑΛΚΥΟΝΗ

-- Ό,τι επιλέγεις ο ίδιος, πρέπει να το αντέχεις.. Να το φτάνεις μέχρι το κουκούτσι.. Αλλιώς, είναι λιποταξία..
Κι όταν φτάσεις πια στο τέλος, όταν δεις όλο το έργο, τότε, αν έχεις κέφι, ρίξε και μια μούτζα στα μούτρα σου..
Έτσι, σαν παράσημο..!
--Για ένα πείσμα, δηλαδή..;
--Για ένα στοίχημα..

ΑΛΚΥΟΝΗ..

Προσπάθησα πολλές φορές να εντοπίσω τον φόβο μου..
Του ‘δινα ραντεβού, να τον γνωρίσω..
.............. Να δω πώς είναι.. Ποιος είναι..
Κι όσο τον έψαχνα, όσο τον προκαλούσα, τόσο γινόταν πιο απροσδιόριστος..
................................. Πιο ύπουλος.. Πιο επιθετικός..

ΑΛΚΥΟΝΗ


Μην κλείνεις την πόρτα της ψυχής σου να σε χαρώ..
Μουσαφίρης είναι και η χαρά...
................ Αν βρει την πόρτα αμπαρωμένη φεύγει..


ΑΛΚΥΟΝΗ..

Ξυπνάω το πρωί και λέω ευχαριστώ..
Ευχαριστώ που ξύπνησα..
....................Ως το βράδυ,
έχω να ζήσω μια ζωή
που μετράει σαν αιώνας..

ΑΛΚΥΟΝΗ..

Πήρα κι εγώ το κουφάρι μου αγκαλιά, ξάπλωσα στο διπλό κρεβάτι και έβγαλα την ψυχή μου να δει λίγο γαλάζιο....
Ζεις ακόμα....;;; τη ρώτησα.
........... Ναι... μου απάντησε.
Γύρνα τώρα από την άλλη και κοιμήσου....
.................. Και αύριο εδώ θα είμαστε, οι δυο μας.

ΑΛΚΥΟΝΗ

'Επιασα την ψυχή μου με τη χούφτα μου, όπως πιάνουνε έναν άνθρωπο από το στόμα και δεν μπορεί να κάμει κιχ.... ...................Σκάσε είπα.... Δε χρειάζονται συγκινήσεις....
________________________Ούτε σκέψεις....


ΑΛΚΥΟΝΗ..

Έτσι λοιπόν ο πιο δύσκολος αγώνας που θα χρειαστεί να παλέψεις, είναι ο αγώνας για να γίνεις ο εαυτός σου...
Θα τον συνεχίσεις αυτό τον αγώνα σ' όλη σου τη ζωή μέσα σ' ένα κόσμο, όπου οι άλλοι αισθάνονται πιο άνετα, αν είσαι όπως σε θέλουν αυτοί...
Αν όμως παραιτηθείς από τον εαυτό σου, δε θα σου μείνει τίποτε...
........... Μην το στερηθείς.
............... Μη στερηθείς τον εαυτό σου.
................... Βρες τον, συνάντησέ τον.
........................ Χαιρέτησέ τον και πες του: «Γεια σου..! Πού κρυβόσουνα όλα αυτά τα χρόνια..; Τώρα που βρεθήκαμε, θα συνεχίσουμε μαζί».
Τότε θα δεις ότι ο εαυτός σου δεν έχει τέλος...Το δυναμικό σου είναι απεριόριστο...
Κανείς δεν μπόρεσε να βρει ποια είναι τα όρια του ανθρώπινου δυναμικού... Θα μάθεις ν' αγγίζεις, όπως δεν έχεις αγγίξει ποτέ.
...... Να κοιτάζεις, όπως δεν κοίταξες ποτέ.
.............. Να ακούς, όπως δεν άκουσες ποτέ.
................... Να νιώθεις, όπως δεν ένιωσες ποτέ..! Να «είσαι» ο εαυτός σου, όπως δεν ήσουν ποτέ....

ΑΛΚΥΟΝΗ


Πρόσεξε......
....................... μην ξεχάσεις ποτέ, πως η ζωή αγαπά αυτούς που την περιμένουν στη γωνία του δρόμου μ' ένα λουλούδι στο χέρι.

ΑΛΚΥΟΝΗ

Σκέφτομαι, όμως, πως δεν αξίζει να ζει κανείς, αν δεν δοκιμάσει
τη Μαγεία μιας Υπέρβασης..
Μόνο που για να φτάσεις ως εκεί, πρέπει να Ξεκινήσεις από ένα Λάθος..
.............. Περίεργο, αλλά αυτή είναι η Διαδρομή... Κι έχει Ακριβά διόδια, ανάθεμά την...!!!

ΑΛΚΥΟΝΗ

T' αγκάθια που σε ρήμαξαν, ήταν αυτά ...
......... που προσπαθούσες να τους μάθεις ν' ανθίζουν..

ΑΛΚΥΟΝΗ

Ένα ξερό κλωνάρι ρίγανης...Πάρτο..
............ Ν' αρωματίσεις το τίποτά σου..
Τι την κρατάς τη ρημάδα την ψυχή σου κλειστή..
Δώσε μια κλωτσιά στην πόρτα της..
..................... Τι βολτάρεις γύρω-γύρω της..;

ΑΛΚΥΟΝΗ

Βγήκες που βγήκες στην ζητιανιά, κάνε το τουλάχιστον με στυλ..
.................. Είναι ανάγκη να σηκώνεις τα ρούχα σου και να μοστράρεις στον κάθε ηλίθιο τις πληγές σου..;


ΑΛΚΥΟΝΗ..

Όταν γίνεσαι ταπέτο, καλή μου, ο άλλος θα σκουπίσει τα πόδια του.. Αυτό είναι αξίωμα..
..... Χρόνια στο φώναζα... Μη μιλάς τώρα...

ΑΛΚΥΟΝΗ

Κρατήσου.. πρώτη φορά βρίσκεσαι σε τυφώνα..;
Εντάξει.. δε βούλιαξε η γη που να πάρει και να σηκώσει..
.......... Σε κάθε τέλος υπάρχει και μια αρχή..
Μη χάνεσαι.. Μη βουλιάζεις..
................ Κοίταξε γύρω σου την ομορφιά.. Η ομορφιά του κόσμου δεν πρόδωσε ποτέ κανέναν..
.................. Είν' εκεί.. Και σε περιμένει..

ΑΛΚΥΟΝΗ

Πήγαινα ως εκεί που μ' έπαιρνε.... 
...... Για να χαίρομαι. 
................ Κι αν είχα κέφι, προχωρούσα ως εκεί που δε μ'έπαιρνε. ...................... Για να μαθαίνω.

AΛΚΥΟΝΗ

''Λένε, πως ό,τι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό..
Αναρωτιέμαι συχνά αν είναι απόλυτο αυτό....
Εγώ πιστεύω πως ,ακόμα κι αν καταφέρεις να επιζήσεις, να κολυμπήσεις ως την απέναντι όχθη, δεν θα είσαι πια ο ίδιος....
...... Θα είσαι ένας άλλος..
Θα έχεις χάσει το ένδυμα της ψυχής που διάλεξες....
Προχωράς από κει και πέρα στη ζωή με μια στολή που δε σου πάει..
............ Σε προφυλάσσει μεν, αλλά δεν σου πάει..''

ΑΛΚΥΟΝΗ..

Ναι.. Είμαι καλά τώρα..
Κάπως συμφιλιώθηκα με τη ζωή μου..
Δώσαμε τα χέρια.....
..................................... ''Κόλλα το'', της είπα..


ΑΛΚΥΟΝΗ..

Οι άνθρωποι αλλάζουν... 
Βλέπεις μετά από χρόνια κάποιον και δεν τον αναγνωρίζεις... 
Ναι... Αλλάζουν οι άνθρωποι... 
Το παιδί όμως που κουβαλάνε μέσα τους δεν αλλάζει ποτέ. 
........... Μένει κρυμμένο σε μια γωνιά της ψυχής και κάνει κουμάντο...

ΑΛΚΥΟΝΗ

Αυτός που έχει περάσει τα σαράντα τα κύματα, χωρίς να χάσει το κουράγιο ν΄αγναντεύει τη θάλασσα και να της στέλνει ένα χαμόγελο....


Μόνο αυτός μπορεί να γίνει κολλητός μου.

AΛΚΥΟΝΗ

"Προσπάθησα και προσπαθώ να προσεγγίσω την αγάπη. Έστω και να την πιάσω μόνο από την ουρά. Προσπάθησα και προσπαθώ να σέβομαι τον άλλον. Έστω κι αν τ' αποτελέσματα δεν ήταν ποτέ θεαματικά. Πίστευα και πιστεύω πως ο άνθρωπος πρέπει να ειναι αλληλέγγυος. Έστω κι αν δεν έχω να επιδείξω περγαμηνές. Και αν όλα αυτά είναι "κουραφέξαλα", προτιμώ να ζω με τα κουραφέξαλα μου, παρά να γρυλίζω στην αρένα παλεύοντας να ξεσκίσω το θύμα μου."

- Aλκυόνη Παπαδάκη -


Δεν υπάρχουν σχόλια: