Όπως είπα (μέσες - άκρες) σε κάποιες άλλες αναρτήσεις μου, "απουσιάζω" εδώ και καιρό απ' τα κοινά, γνωστούς και φίλους, κ.λ.π.
Είπαμε, "θαλασσοταραχές" που δεν αφορούν τρίτους, γιατί κατατάσσονται στα προσωπικά δεδομένα και απόρρητα.
Για να "απέχω" όμως, σημαίνει ότι υπάρχει και σοβαρός λόγος, χωρίς καμιά κακή πρόθεση, για κανέναν!
Αν ήταν δυνατόν να μάθαινα νωρίτερα (και να μπορούσα), ότι ο Δελμούζος ξανάρχεται στον Βόλο, (Ο ΔΕΛΜΟΥΖΟΣ ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΒΟΛΟ - θέατρο) και μάλιστα ότι τον φέρνει ο Βασίλης Μητσάκης, ένας Άνθρωπος που θαυμάζω, εκτιμάω και αγαπώ συνάμα, σαν φίλο, σαν αδελφό, σαν αίμα μου!
Πάταγο θα έκανα, θα ήμουνα και στις πρόβες!
Το έμαθα αυτές τις μέρες, χάρηκα, συγκινήθηκα...
Τι να πω, όμως;
Σιώπησα. Περίμενα την δική μου ελεύθερη στιγμή, να "κατακάτσουν" τα δικά μου προβλήματα...
Αργεί όμως να γίνει αυτό...
οπότε, είπα απόψε να δώσω ένα "σημάδι" από δω.
Ευτυχώς, θα είναι 8 οι παραστάσεις, κι ελπίζω ότι θα προλάβω να τους δω, να τους καμαρώσω όλους!
(Βάλε! αγαπημένο- πολυτάλαντο τρίο: Βασίλης Μητσάκης - Αμαλία Γκιζά - Μαριάννα Σαμαρτζή! Βάλε και πιάνο και κλασσική μουσική! Βάλε και χαρτομάντηλα μαζί...όταν πας, Κατερίνα!)
Δεν θα γράψω περισσότερα, μόνο θα τους ευχηθώ ολόψυχα:
"Καλή επιτυχία!" κι ένα προκαταβολικό "Εύγε!" που δεν παραιτούνται και δίνουν απλόχερα στην πόλη του Βόλου, την Τέχνη των γνώσεών τους, των ταλέντων τους και της ίδιας της ψυχής τους!
(Αυτοί την δίνουν, εμείς την παίρνουμε; Άλλο κεφάλαιο... όχι μόνο Ρίτσου - και σονάτας...)
Είπαμε, "θαλασσοταραχές" που δεν αφορούν τρίτους, γιατί κατατάσσονται στα προσωπικά δεδομένα και απόρρητα.
Για να "απέχω" όμως, σημαίνει ότι υπάρχει και σοβαρός λόγος, χωρίς καμιά κακή πρόθεση, για κανέναν!
Αν ήταν δυνατόν να μάθαινα νωρίτερα (και να μπορούσα), ότι ο Δελμούζος ξανάρχεται στον Βόλο, (Ο ΔΕΛΜΟΥΖΟΣ ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΒΟΛΟ - θέατρο) και μάλιστα ότι τον φέρνει ο Βασίλης Μητσάκης, ένας Άνθρωπος που θαυμάζω, εκτιμάω και αγαπώ συνάμα, σαν φίλο, σαν αδελφό, σαν αίμα μου!
Πάταγο θα έκανα, θα ήμουνα και στις πρόβες!
Το έμαθα αυτές τις μέρες, χάρηκα, συγκινήθηκα...
Τι να πω, όμως;
Σιώπησα. Περίμενα την δική μου ελεύθερη στιγμή, να "κατακάτσουν" τα δικά μου προβλήματα...
Αργεί όμως να γίνει αυτό...
οπότε, είπα απόψε να δώσω ένα "σημάδι" από δω.
Ευτυχώς, θα είναι 8 οι παραστάσεις, κι ελπίζω ότι θα προλάβω να τους δω, να τους καμαρώσω όλους!
(Βάλε! αγαπημένο- πολυτάλαντο τρίο: Βασίλης Μητσάκης - Αμαλία Γκιζά - Μαριάννα Σαμαρτζή! Βάλε και πιάνο και κλασσική μουσική! Βάλε και χαρτομάντηλα μαζί...όταν πας, Κατερίνα!)
Δεν θα γράψω περισσότερα, μόνο θα τους ευχηθώ ολόψυχα:
"Καλή επιτυχία!" κι ένα προκαταβολικό "Εύγε!" που δεν παραιτούνται και δίνουν απλόχερα στην πόλη του Βόλου, την Τέχνη των γνώσεών τους, των ταλέντων τους και της ίδιας της ψυχής τους!
(Αυτοί την δίνουν, εμείς την παίρνουμε; Άλλο κεφάλαιο... όχι μόνο Ρίτσου - και σονάτας...)
Ο Παιδαγωγός Αλέξανδρος Δελμούζος έρχεται από το υπερπέραν στη γη και μας αφηγείται μια από τις ραψωδίες της πολυτάραχης ζωής του που την έζησε στην άλλοτε πόλη των Παγασών, τον σημερινό Βόλο. Τότε τον είχαν καλέσει επειγόντως να αναλάβει τη διεύθυνση του Ανώτερου Δημοτικού Παρθεναγωγείου, του πρώτου σχολείου της Δημοτικής στην Ελλάδα. Και κει τον πετροβόλησαν και τον σταύρωσαν…. Για ποιο έγκλημα;….. Που οραματίστηκε το ξύπνημα των Ελλήνων και την αναγέννηση της Ελλάδας μέσω της Παιδείας. Και το όραμά του χάθηκε. Όπως χάνονται όλα τα οράματα, σ’ αυτή τη χώρα που τρώει τα παιδιά της, όπως ο Κρόνος. Ο αρχέγονος αυτός ελληνικός μύθος ζει και βασιλεύει στη σύγχρονη Ελλάδα όσο κανένας άλλος.
Είναι ένα υπερβατικό παραμύθι για μεγάλους, που το αφηγείται ο ίδιος ο συγγραφέας και ηθοποιός Βασίλης Μητσάκης με την συμπαράσταση της Αμαλίας Γκιζά. Η παράσταση διανθίζεται με μουσική πιάνου των Μότσαρτ, Μπετόβεν, Σοπέν, Τσαϊκόφσκι, Βέρντι και Γκρηκ. Παίζει πιάνο επί σκηνής η Μαριάννα Σαμαρτζή. Αρχίζει στις 15 Νοεμβρίου στην παλιά Ηλεκτρική, για 8 παραστάσεις και είναι μια παραγωγή του ΔΟΕΠΑΠ-ΔΗΠΕΘΕ Βόλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου