Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2019

Λαυρέντης Μαχαιρίτσας: Στον Βόλο υπάρχει μία ιδιαίτερη «θερμοκρασία»

***
«Τα τελευταία χρόνια όλος ο κόσμος ζει σε ένα ψέμα», είπε ο αγαπημένος τραγουδοποιός

***

Για όλα εκείνα που τον κρατούσαν καλλιτεχνικά «ζωντανό» , την κοινή πορεία με τον Νίκο Πορτοκάλογλου, τους δίσκους, τα τραγούδια, την πολιτική, αλλά και για την ιδιαίτερη φόρτιση, που υπήρχε με αφορμή την εμφάνισή τους στον Βόλο την περασμένη Παρασκευή, είχε μιλήσει ο αγαπημένος τραγουδοποιός Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, στο «Ράδιο ΕΝΑ 102,5» και τον δημοσιογράφο Ηλία Κουτσερή.
Ο αγαπημένος τραγουδοποιός, παραχώρησε την Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2019, την τελευταία του δυστυχώς συνέντευξη στο «Ράδιο-Ένα 102,5» και σίγουρα μία από τις τελευταίες στα ΜΜΕ, τόσο με αφορμή τη συναυλία που θα γίνονταν στην γενέθλια πόλη, όσο και για τις επόμενες κινήσεις του, αλλά και τον Βόλο, τον Πτελεό , καθώς και το νέο του δίσκο που θα κυκλοφορούσε τον Οκτώβριο με τον τίτλο «Ψέμα στο ψέμα».
(Στη συνέντευξη κρατήθηκε σκοπίμως ο χρόνος λήψης της, που ήταν πριν τη μεγάλη συναυλία της περασμένης Παρασκευής και η οποία εντύπως, παρέμεινε αδημοσίευτη.)
Αγαπητέ Λαυρέντη, όλοι οι Βολιώτες περιμένουμε τη συναυλία των …δύο Βολιωτών με μεγάλη ανυπομονησία…
Κι εμείς περιμένουμε αυτή τη συναυλία ιδιαιτέρως!
Δε θυμάμαι να έχετε κάνει ξανά κοινή εμφάνιση στην πόλη, με τον Νίκο Πορτοκάλογλου;
Όχι, ποτέ. Η συνεργασία μου με τον Νίκο ξεκίνησε πέρυσι τον Σεπτέμβριο, όπου πήγαμε ορισμένες περιοδείες και «δέσαμε» το πρόγραμμα, συνεχίσαμε τον χειμώνα στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, όπου είχαμε κανονίσει να παίξουμε μέχρι τον Γενάρη. Όμως ήταν τόσο μεγάλη η ανταπόκριση του κόσμου, περνούσαμε και τόσο καλά κι ευχαριστηθήκαμε και τόσο πολύ που μείναμε μέχρι το Πάσχα! Και το καλοκαίρι βγήκαμε στις περιοδείες. Είναι ένα πράγμα πολύ έντονο. Κάποια στιγμή θα γινόταν αυτό με τον Νίκο, αλλά έγινε τώρα. Λέμε δύο γενεών τραγούδια!
Έπαιξε ρόλο σε αυτό, η καλή επαγγελματική συνεργασία, ο κοινός τόπος καταγωγής, η φιλία;
Γνωριζόμασταν με τον Νίκο. Τα συγκροτήματά μας τα δημιουργήσουμε την ίδια περίοδο, ο Νίκος ήταν στους Τερμίτες, εγώ στους Φατμέ, παίζαμε σε συναυλίες, σε εκδηλώσεις και είχαμε βρεθεί πολλές φορές, αλλά δεν κάναμε παρέα, απλώς γνωριζόμασταν. Υπήρχε μία εκτίμηση, καθώς τον θεωρώ σπουδαίο τραγουδοποιό και είχαμε πει δυο- τρεις φορές στο παρελθόν να παίξουμε μαζί, αλλά πάντα όταν έκανε πρόταση ο ένας στον άλλο, ο άλλος είχε κλείσει. Τελικά βρεθήκαμε φέτος. Με τον Νίκο όμως, έχουμε πολύ κοινές διαδρομές, γεννηθήκαμε την ίδια χρονιά, είμαστε από τον Βόλο, ξεκινήσαμε μαζί τα συγκροτήματά μας, τα διαλύσαμε μαζί, κάναμε τον πρώτο μας δίσκο ξεχωριστά ο καθένας, αλλά την ίδια χρονιά, ήταν μία κοινή, παράλληλη πορεία. Τα τραγούδια μας έχουν μία δυναμική και το τρομερό στην υπόθεση είναι ότι σ’ αυτή η παράσταση, που διαρκεί 2,5- 3 ώρες, παίζουμε την περισσότερη ώρα μαζί στη σκηνή. Αυτό είναι και το ενδιαφέρον.
Τι έχετε καταφέρει να εντάξετε σ’ αυτή τη συναυλία, μέσα από μια τόσο μεγάλη καριέρα;
Αυτά τα τραγούδια που θέλει να ακούσει ο κόσμος, θα τα ακούσει στη συναυλία μας. Είναι τα αγαπημένα μας τραγούδια κι αυτά τα αγαπάει και ο κόσμος. Θα μείνουν κάποια απ’ έξω, αλλά μιλάμε για σχεδόν 3 ώρες πρόγραμμα για όλα τα γούστα!
Στον Βόλο υπάρχει μία ιδιαίτερη «θερμοκρασία», γιατί ο μισός κόσμος από κάτω είναι γνωστοί μας. Είναι παλιοί συμμαθητές, άνθρωποι από τα χωριά μας. Ο Νίκος μένει μόνιμα το καλοκαίρι στο Πήλιο κι εγώ μένω μόνιμα στον Πτελεό. Είναι τα μέρη μας αυτά κι υπάρχει μία ιδιαίτερη φόρτιση. Είναι ωραίο που παίζουμε στο Βόλο μαζί.
Έχεις σκεφτεί αλήθεια, ποια ανάγκη σε κάνει να είσαι συνεχώς δημιουργικός;
Οι άνθρωποι που κάνουμε τραγούδια και που βρισκόμαστε σ’ αυτό το χώρο, είμαστε προνομιούχοι. Τα κακώς κείμενα, τις ανησυχίες μας, τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας, έχουμε έναν τρόπο να τα εξωτερικεύουμε και να αντιδρούμε σ’ αυτά. Ο περισσότερος κόσμος δεν μπορεί να το κάνει αυτό και παθαίνει κατάθλιψη στο τέλος. Δεν μπορεί να εκφραστεί. Εμείς που έχουμε βήμα, να μην πούμε αυτά που μας απασχολούν; Όταν υπάρχει λόγος να πεις κάτι και σου δίνεται η δυνατότητα, το κάνεις. Τώρα ετοιμάζω κι έναν δίσκο, που θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβρη που λέγεται «Ψέμα στο ψέμα».
Πως πήρες το ερέθισμα για το δίσκο;
Το ερέθισμά μου είναι κοινωνικοπολιτικό. Όλο το πράγμα βασίζεται σε ένα σαθρό οικοδόμημα τα τελευταία χρόνια και όλος ο κόσμος ζει σε ένα ψέμα. Όλοι μέσα σ’ ένα διαδίκτυο, εκατομμύρια άνθρωποι μέσα στο διαδίκτυο απόλυτα μόνοι, να βιώνουν τη μοναξιά τους. Μου δόθηκε η δυνατότητα να εκφραστώ και να αντιδράσω πάνω σ’ αυτό. Τα ερεθίσματα που δέχεσαι , είναι αυτά που σε κρατούν ζωντανό και φυσικά οι live εμφανίσεις, όπου έρχεται ο κόσμος και τραγουδά τα τραγούδια σου και βλέπεις καινούργιες φάτσες, πιτσιρικάδες καινούργιους λες και δεν πέρασε μια μέρα, ενώ τα χρόνια έχουν περάσει κι εξακολουθείς να αισθάνεσαι σαν να μην πέρασε μια μέρα, αυτό σε κρατά ζωντανό. Τώρα το πόσο θα κρατήσει αυτό; Όσο συμβαίνουν αυτά τα πράγματα. Όσο έχουμε κάτι να πούμε κι όσο ο κόσμος μας ανέχεται, μας αντέχει και μας αγαπάει.
Έχεις σκεφτεί και το ενδεχόμενο να πεις ότι …κουράστηκες κι ότι θέλεις για παράδειγμα να έρθεις στον Πτελεό και να καθίσεις για μήνες;
Έχω πει πάρα πολλές φορές «και τώρα τι… «. Τα έχουμε κάνει όλα. Ήμουν στους Τερμίτες, έκανα δίσκους που έγιναν μεγάλες επιτυχίες. Όταν έκανα τη συναυλία στο Καλλιμάρμαρο πριν από 6-7 χρόνια και ήρθαν 60.000 κόσμου κι όταν έκανα δίσκο που πούλησε 300.000 αντίτυπα και κυκλοφόρησε σε όλη την Ευρώπη, είπα τώρα τι άλλο έχω να κάνω. Δυο εκδοχές υπήρχαν. Ή να τα παρατήσω, που δεν είναι θέμα οικονομικό που δεν τα παρατάω, ή μηδενίζω και ξεκινάω από την αρχή. Και προτίμησα το δεύτερο. Μηδένισα και ξεκίνησα από την αρχή, ταπεινά και με χαμηλούς τόνους. Σαν να ξεκινούσα πάλι από την αρχή. Ξεκίνησα με τον Κότσιρα, έπαιξα την «Παραγγελιά», εμφανίστηκα σε μικρούς χώρους για να αισθανθώ και πάλι την ανάσα του κόσμου. Τα είδαμε όλα, φτάσαμε στο απόγειο, είδαμε και την γκλαμουριά την τεράστια και δεν υπήρχε τίποτα άλλο.
Έκανα συναυλίες στο εξωτερικό στην Αμερική, την Αγγλία, τη Γερμανία για να παίξω σε όλους τους Έλληνες, που παλιά δεν το έκανα. Αυτά όλα είναι καινούργια πράγματα που σε κρατούν ζωντανό. Κάναμε τώρα και με τον Νίκο την παράσταση «Τι έχει μείνει τώρα από τη φωτιά» και ψάξαμε να βρούμε λοιπόν, τι έχει μείνει απ’ όλο αυτό το πράγμα που ζήσαμε. Ανακαλύψαμε πάντως ότι η φλόγα είναι ζωντανή!
Την άλλη εβδομάδα «αγκαλιάζετε» με τη συναυλία σας στο Ηρώδειο την «Ένωση Μαζί για το Παιδί» παίζοντας για 30.000 παιδιά που στηρίζονται από εκείνη…
Δεν μπορούσε να μην γίνει αυτό, γιατί είναι μεγάλη υπόθεση να αισθάνεσαι ότι είσαι χρήσιμος, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τα παιδιά. Κι αυτή είναι μία οργάνωση που αγκαλιάζει όλα τα παιδιά, δεν έχει να κάνει με συγκεκριμένα παιδιά. Ψάχνουν και βρίσκουν που υπάρχει ανάγκη στον παιδικό κόσμο και τρέχουν και αυτό είναι εξακριβωμένο. Δεν κάναμε κάτι στα τυφλά. Είδαμε ότι ισχύει όλη η δράση και είμαστε πολύ ευτυχισμένοι και μάλιστα θα γίνει μια πολύ όμορφη συναυλία, σε ένα μαγικό χώρο που είναι το Ηρώδειο.
Θα σου ζητούσα να κλείσουμε με ένα πολιτικό σχόλιο, αλλά δε ξέρω αν το επιθυμούσες…
Ο κόσμος έχει κουραστεί από τα πολιτικά σχόλια και από την πολιτική. Ας ηρεμήσουν τώρα λίγο τα πνεύματα. Υπάρχουν νωπές εντολές, υπάρχουν πολλά. Θα δούμε. Ας περιμένουμε, ας μην είμαστε βιαστικοί, λίγο έως πολύ ξέρουμε τι φουμάρει ο καθένας. Τα πράγματα είναι δύσκολα σε γενικές γραμμές. Τελειώνει το καλοκαίρι που είναι όλοι μέσα στις παραλίες και στο χαβαλέ και τον Σεπτέμβριο τα κεφάλια μέσα για να δούμε πως θα πάνε τα πράγματα.
ΠΗΓΗ


***

Δεν υπάρχουν σχόλια: