***
......
... Αν ρωτούσε και ο μπλόγγερ, όπως το Φεις:
"Κατερίνα, τι σκέφτεστε;"
θα του έλεγα:
"Να το ξεκινήσω όπως προέκυψε ή να το φέρω όμορφα το θέμα, απόψε, μη με περάσουν και για εγωίστρια;"
Θα κάνω την καρδιά μου πέτρα, θα βάλω στην άκρη το συναίσθημα (και θα το πάω κάπου ΕΔΩ), για να μην μπερδεύω κι εσάς, με την λογική και την Ιστορία και τα δικά μου.
Όπως καταλαβαίνετε, ο Πρόλογος γράφεται τελευταίος και η μετωπική ήρθε αναγκαστικά πρώτη, ψάχνοντας στην γκουγκλ, για μια φωτογραφία του Δημήτρη Πολυμέρη!
Ας είναι καλά ο Δάσκαλος Νίκος Διαμαντάκος και το βιβλίο του, φυσικά και γιατί όχι και σ' ένα "παπαγαλάκι" που δεν χασομερούσε, περιμένοντας λάικ, τόσα χρόνια, κάτι έκανε! Χαλάλι στον δωρεάν χρόνο και στα βοτσαλάκια που άφησε, ΧΑΛΑΛΙ! (Να που τα χρειάστηκα και η ίδια, απόψε!)
Όσο για το Άγαλμα, το έχω φωτογραφήσει, περιτριγυρίσει και δημοσιεύσει άπειρες φορές, μα μόνο τον Αύγουστο του 2019, ένιωσα πως μου ..."μίλησε"!
...Μα, "μιλάνε" τα Αγάλματα, θα πεις!
Έλα μου, ντε! Όχι! Δεν υπάρχει τέτοια απόδειξη...
Μόλις πέτυχα μια παλιά ανάρτηση, ΕΔΩ! (Την κρατάω για μένα, είναι κάτι σαν, "βρες τις διαφορές".)
***
Να μεγεθύνω τις φωτογραφίες του βιβλίου, γιατί μετά εξελίχτηκε ο μπλόγγερ στο μέγεθος της εικόνας, τουλάχιστον στις δικές μου τεχνικές γνώσεις!
***
πηγή - μετωπική
***
ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΙ ΕΥΕΡΓΕΤΑΙ ΤΟΥ ΠΗΛΙΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ Η. ΜΗΤΣΙΟΥ Δημοσιογράφου •
***
Πετρουπόλει καί έχων θείφ έλέει, σώον τόν νοΰν μου καί υγιείς τάς φρένας μου, φοβούμενος δέ τό θανάτου άδηλον, γράφω ιδία μου χειρί ταύτην τήν έσχάτην μου βουλήν καί γνώμην καί διαθήκην μου... Έν πρώτοις παραδίδω τήν άμαρτωλήν μου ψυχήν εις τήν θείαν ευσπλαχνίαν καί εις τήν πρεσβείαν τής 'Υπεραγίας Θεοτόκου, τοΰ φύλακός μου αγγέλου καί πάντων τών άγιων, έπειτα δίδω τήν όφειλομένην συγχώρησιν πρός πάντας τούς άδελφούς μου Χριστιανούς, παρακαλών αύτούς εξ όλης τής ψυχής καί καρδίας νά συγχωρήσωσι καί έμοί τώ άμαρτωλώ εις ό,τι ώς άνθρωπος αύτοΐς παρώργισα». Μωϋσής Κρήτσκης, έκτος άπό τή διάταξι τής διαθήκης του πού άναφέρεται στούς διδασκάλους τής σχολής Ζαγοράς, ορίζει κληροδότημα γιά τρεις πτωχούς μαθητάς, καί κληροδότημα έπίσης 400 ρουβλίων γιά «τήν έξαγόρασιν πτωχών φυλακισμένων» καί τήν ένίσχυσιν άλλων. ’Άφησε έπίσης χίλια ρούβλια εις τό μοναστήρι Δανιηλόφσκι τής Μόσχας καί παρήγγειλε μέ τήν διαθήκην του νά ένταφιασθή εκεί, όπως έπίσης καί διάφορα άλλα ποσά γιά άλλους φιλανθρωπικούς σκοπούς. Καί μαζί μέ τις άλλες άνθρωπιστικές του πράξεις έλευθέρωσε καί τούς δύο σπιτικούς του δούλους καί έδωσε ’ αύτούς τά οικονομικά μέσα γιά νά ζήσουν έλεύθεροι. * Νικόλαος Κρήτσκης, άδελφός του προηγουμένου, συνέταξε τή διαθήκη του στή Σεβαστούπολι τής Κριμαίας στις 9 Σεπτεμβρίου 1843. «Γνωστόν τοϊςπάσι είναι — γράφει — ότι δυστυχία μέ κατεδίκασε νά μένω καθ’ όλην τήν ζωήν μου άγαμος καί άτεκνος, μή έχων τόν δυνάμενον
νά μέ περιθάλψη εις τό γήρας μου' δσον καί αν προσεπάθουν νά αποκτήσω φίλους καί γνωρίμους παντού άπετύγχανον τότε μόνον ήμην παρ’ αύτοΐς καλός καί αγαθός όταν τοΐς έπρόσφερον θυσίας, άλλ’ όταν δεν ήδυνάμην νά τούς ωφελήσω, παρετήρουν όλως τό άντίθετον. Ήννόουν, ότι περισσότερον ήγάπων τήν, ού μεγάλην μου, κατάστασης φαινομένην εις τούς οφθαλμούς των μεγαλυτέραν, εμέ. Ούδένα θέλω νά ονομάσω άλλά καί εις τούς πλησίον καί εις τούς ξένους παρετήρουν τό αύτό, τά ατυχήματα μέ έκαναν ύποπτον καί δύσπιστον, μ’ όλον τούτο πρέπει ’ άγαπώμεν τούς άνθρώπους, μή λησμονοϋντες τόν άρτον καί τό άλας. Οί άνθρωποι δέν είναι πάντοτε οί αυτοί. Αί περιστάσεις μεταβάλλουσι τήν ψυχήν των καί τόν χαρακτήρα των. Είναι νέα καί τελευταία δοκιμασία μου, καθ’ όσον είναι καί σημαντικωτέρα. 'Υπό τοιούτων γλυκέων καί λίαν παρηγορητικών σκέψεων παρακινούμενος άποφασίζω...» καί άκολουθεΐ τό κείμενον τής τελευταίας βουλήσεώς του. Νικόλαος Κρήτσκης, όποιος ήτο κτηματίας στήν Κριμαία καί πρώην άντιναύαρχος τού Ρωσικού Ναυτικού, ώριζε μέ τή διαθήκη του ότι αφήνει στήν Ελληνική κυβέρνησι έκατό χιλιάδες χάρτινα ρούβλια γιά νά σπουδάζουν κάθε χρόνο πέντε νέοι, ένας Πελοποννήσιος, ένας Υδραίος, ένας Σπετσιώτης καί δύο άπό τήν πόλιν Ζαγοράν. 'Η σημερινή περιουσία τού κληροδοτήματος άποτελεΐται άπό 90 μετοχές τής ’Εθνικής Τραπέζης, πού είχαν έκδοθή έπ’ όνόματι τού 'Υπουργείου Παιδείας καί άπό 270 μετοχές τής Κτηματικής Τραπέζης.
Μεγαλύτερος των συγχρόνων διαθετών τής περιουσίας των γιά κοινωφελείς σκοπούς είναι Δημήτριος Πολ. Πολυμέρης εκ Ζαγοράς. Μέ τήν διαθήκην του, πού συνετάγη στις 27 ’Ιουνίου 1936 καί τόν κωδίκελλον αύτής, πού συνετάγη τήν 3ην ’Απριλίου 1937, Δημήτριος Πολυμέρης άφησε ολόκληρη τήν περιουσίαν του στήν κοινότητα Ζαγοράς, καί ώρισε ότι υποχρεώνει τήν κληρονόμον του κοινότητα νά ίδρύση στή Ζαγορά «Γυμνάσιον πλήρες έν τφ όποίω νά σπουδάζωσι μαθηταί καί μαθήτριαι, προτιμωμένων τών έκ Ζαγοράς καταγομένων» όρος αύτός έχει έκπληρωθή. 2) 'Ορίζει ότι πρέπει νά ίδρύση ένα νοσοκομείο χειρουργικών καί παθολογικών νοσημάτων πεντήκοντά κλινών. Τελικώς τό νοσοκομείο δέν ίδρύθη, λόγω τής έν τώ μεταξύ μειώσεως τών έσόδων τού κληροδοτήματος. Κατόπιν μελέτης ειδικού περιουσία του κληροδοτήματος Πολυμέρη είχεν ύπολογισθή σέ 14.594.879 δραχμές. Τό ποσόν αύτό κατανέμεται ώς εξής. ’Ακίνητα ΔΑΜΙΑΝΟΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ 13.000.000, Χρηματόγραφα 1.129.150, διάφορα δάνεια 242.256, καταθέσεις 223.473 δραχμές. ’Εκτός άπό τά προαναφερόμενα κοινότης Ζαγοράς κληρονόμησε καί τήν άπαίτησι τού Δημητρίου Πολυμέρη άπό τό δημόσιο, τό όποιο έγγυήθηκε δάνειο 100.000 λιρών, πού Πολυμέρης έδωσε στό ταμείο επαρχιακής οδοποιίας. Τό ποσόν αύτό τήν έποχή τής συνάψεως τού δανείου (30 ’Ιουνίου 1932) ήταν σέ δραχμές 35. 500.000. Σήμερα (1963) τό δάνειο άνέρχεται σέ 246. 885 λίρες στερλίνες, πού σέ σημερινές δραχμές περίπου είναι 20.750.000. Έάν τό ποσόν αύτό άποδοθή θά χρησιμοποιηθή γιά τήν κατασκευή τού δρόμου Βόλου - Ζαγοράς. *
απόσπασμα: σελ. 314, 315
πηγή
***
Υγ. Το συναίσθημα που έλεγα (περί Αγάλματος), το πήγα ΕΚΕΙ, δηλαδή, ΕΔΩ)
......
... Αν ρωτούσε και ο μπλόγγερ, όπως το Φεις:
"Κατερίνα, τι σκέφτεστε;"
θα του έλεγα:
"Να το ξεκινήσω όπως προέκυψε ή να το φέρω όμορφα το θέμα, απόψε, μη με περάσουν και για εγωίστρια;"
Θα κάνω την καρδιά μου πέτρα, θα βάλω στην άκρη το συναίσθημα (και θα το πάω κάπου ΕΔΩ), για να μην μπερδεύω κι εσάς, με την λογική και την Ιστορία και τα δικά μου.
Όπως καταλαβαίνετε, ο Πρόλογος γράφεται τελευταίος και η μετωπική ήρθε αναγκαστικά πρώτη, ψάχνοντας στην γκουγκλ, για μια φωτογραφία του Δημήτρη Πολυμέρη!
Ας είναι καλά ο Δάσκαλος Νίκος Διαμαντάκος και το βιβλίο του, φυσικά και γιατί όχι και σ' ένα "παπαγαλάκι" που δεν χασομερούσε, περιμένοντας λάικ, τόσα χρόνια, κάτι έκανε! Χαλάλι στον δωρεάν χρόνο και στα βοτσαλάκια που άφησε, ΧΑΛΑΛΙ! (Να που τα χρειάστηκα και η ίδια, απόψε!)
Όσο για το Άγαλμα, το έχω φωτογραφήσει, περιτριγυρίσει και δημοσιεύσει άπειρες φορές, μα μόνο τον Αύγουστο του 2019, ένιωσα πως μου ..."μίλησε"!
...Μα, "μιλάνε" τα Αγάλματα, θα πεις!
Έλα μου, ντε! Όχι! Δεν υπάρχει τέτοια απόδειξη...
Μόλις πέτυχα μια παλιά ανάρτηση, ΕΔΩ! (Την κρατάω για μένα, είναι κάτι σαν, "βρες τις διαφορές".)
***
Να μεγεθύνω τις φωτογραφίες του βιβλίου, γιατί μετά εξελίχτηκε ο μπλόγγερ στο μέγεθος της εικόνας, τουλάχιστον στις δικές μου τεχνικές γνώσεις!
***
Δημήτρης Πολυμέρης
Βιβλιοπαρουσίαση
«Τα σχολεία της Ζαγοράς από το 17ο μέχρι τον 21ο αιώνα» του Νίκου Διαμαντάκου
ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ της Ζαγοράς
Δημήτρης Πολυμέρης, ο μεγαλύτερος ευεργέτης της Ζαγοράς!
Πολυμέρειο Γυμνάσιο Ζαγοράς
Αμαξωτό δρόμο Ζαγοράς - Χορευτού
"... καθιστούσε την κοινότητα Ζαγοράς γενική κληρονόμο όλης της κινητής και ακίνητης περιουσίας του, με τον όρο να γίνουν τρία έργα: 1ο να ιδρυθεί Γυμνάσιο στη Ζαγορά. 2ο να γίνει Νοσοκομείο και 3ο Να κατασκευαστεί λιμενοβραχίονας στο Χορευτό.
Από τα τρία αυτά έργα μόνο το πρώτο πραγματοποιήθηκε το έτος 1952.
... και επί πλέον δίνονται δυο υποτροφίες κάθε χρόνο σε απόφοιτους του Γυμνασίου (τώρα Λυκείου) για τη συνέχιση των σπουδών τους σε ανώτατες ή ανώτερες σχολές. σελ.164
Αυτή ήταν η περιουσία του Πολυμέρη. Εύλογα διερωτάται ο καθένας: Σήμερα, ύστερα από 60 χρόνια, ποια είναι η περιουσία του Πολυμέρειου Κληροδοτήματος;
...έχουν κάθε δικαίωμα να γνωρίζουν πως διαχειρίστηκε η Επιτροπή την τεράστια περιουσία του εκλεκτού συμπατριώτη τους και τι απέμεινε τελικά από αυτή. σελ. 168-169
«Τα σχολεία της Ζαγοράς από το 17ο μέχρι τον 21ο αιώνα» του Νίκου Διαμαντάκου
ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ της Ζαγοράς
Δημήτρης Πολυμέρης, ο μεγαλύτερος ευεργέτης της Ζαγοράς!
Πολυμέρειο Γυμνάσιο Ζαγοράς
Αμαξωτό δρόμο Ζαγοράς - Χορευτού
"... καθιστούσε την κοινότητα Ζαγοράς γενική κληρονόμο όλης της κινητής και ακίνητης περιουσίας του, με τον όρο να γίνουν τρία έργα: 1ο να ιδρυθεί Γυμνάσιο στη Ζαγορά. 2ο να γίνει Νοσοκομείο και 3ο Να κατασκευαστεί λιμενοβραχίονας στο Χορευτό.
Από τα τρία αυτά έργα μόνο το πρώτο πραγματοποιήθηκε το έτος 1952.
... και επί πλέον δίνονται δυο υποτροφίες κάθε χρόνο σε απόφοιτους του Γυμνασίου (τώρα Λυκείου) για τη συνέχιση των σπουδών τους σε ανώτατες ή ανώτερες σχολές. σελ.164
Αυτή ήταν η περιουσία του Πολυμέρη. Εύλογα διερωτάται ο καθένας: Σήμερα, ύστερα από 60 χρόνια, ποια είναι η περιουσία του Πολυμέρειου Κληροδοτήματος;
...έχουν κάθε δικαίωμα να γνωρίζουν πως διαχειρίστηκε η Επιτροπή την τεράστια περιουσία του εκλεκτού συμπατριώτη τους και τι απέμεινε τελικά από αυτή. σελ. 168-169
πηγή - μετωπική
***
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΟΛΥΜΕΡΗΣ
Ένας από τους μεγαλύτερους ευεργέτες της Ζαγοράς και ολόκληρου του Πηλίου.
Γεννήθηκε το 1857 και σε ηλικία δεκαεπτά χρόνων αποδήμησε στην Αίγυπτο. Χωρίς να έχει καταφέρει σχεδόν τίποτε, παρ΄ όλη την σκληρή δουλειά του κατά την δεκατετράχρονη παραμονή του εκεί, ξεκινάει στα 31 του χρόνια για την Αμερική. Εκεί ευδοκίμησε εξαιρετικά σε ξενοδοχειακές επιχειρήσεις κυρίως, δημιουργώντας μια τεράστια περιουσία.
Επανερχόμενος στην Ζαγορά το 1920, βαθύπλουτος πλέον, κατασκεύασε με έξοδά του μεγάλη δεξαμενή ανακουφίζοντας τους Ζαγοριανούς κάτοικους από το έντονο υδρευτικό και αρδευτικό πρόβλημα που υφίστατο και ανακηρύχθηκε γι΄ αυτό του το έργο "Μέγας Ευεργέτης" από την Κοινότητα Ζαγοράς.
Στην συνέχεια άφησε την μεγάλη του περιουσία στην Κοινότητα για να λειτουργήσει Γυμνάσιο, ορίζοντας υποτροφίες για του αριστούχους τελειοφοίτους του που θα συνέχιζαν ανώτατες σπουδές, για να λειτουργήσει νοσοκομείο και για να κατασκευαστεί λιμενοβραχίονας στην ακτή της Ζαγοράς, Χορευτό. Παράλληλα δάνεισε στο Ελληνικό κράτος 100.000 λίρες για να συνδεθούν με δρόμους τα Πηλιορείτικα χωριά. Μετά τον θάνατό του και σύμφωνα με την διαθήκη του, η δανειακή αυτή υποχρέωση του κράτους περιήλθε στην απαίτηση της Κοινότητος Ζαγοράς.
***ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΙ ΕΥΕΡΓΕΤΑΙ ΤΟΥ ΠΗΛΙΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ Η. ΜΗΤΣΙΟΥ Δημοσιογράφου •
***
Πετρουπόλει καί έχων θείφ έλέει, σώον τόν νοΰν μου καί υγιείς τάς φρένας μου, φοβούμενος δέ τό θανάτου άδηλον, γράφω ιδία μου χειρί ταύτην τήν έσχάτην μου βουλήν καί γνώμην καί διαθήκην μου... Έν πρώτοις παραδίδω τήν άμαρτωλήν μου ψυχήν εις τήν θείαν ευσπλαχνίαν καί εις τήν πρεσβείαν τής 'Υπεραγίας Θεοτόκου, τοΰ φύλακός μου αγγέλου καί πάντων τών άγιων, έπειτα δίδω τήν όφειλομένην συγχώρησιν πρός πάντας τούς άδελφούς μου Χριστιανούς, παρακαλών αύτούς εξ όλης τής ψυχής καί καρδίας νά συγχωρήσωσι καί έμοί τώ άμαρτωλώ εις ό,τι ώς άνθρωπος αύτοΐς παρώργισα». Μωϋσής Κρήτσκης, έκτος άπό τή διάταξι τής διαθήκης του πού άναφέρεται στούς διδασκάλους τής σχολής Ζαγοράς, ορίζει κληροδότημα γιά τρεις πτωχούς μαθητάς, καί κληροδότημα έπίσης 400 ρουβλίων γιά «τήν έξαγόρασιν πτωχών φυλακισμένων» καί τήν ένίσχυσιν άλλων. ’Άφησε έπίσης χίλια ρούβλια εις τό μοναστήρι Δανιηλόφσκι τής Μόσχας καί παρήγγειλε μέ τήν διαθήκην του νά ένταφιασθή εκεί, όπως έπίσης καί διάφορα άλλα ποσά γιά άλλους φιλανθρωπικούς σκοπούς. Καί μαζί μέ τις άλλες άνθρωπιστικές του πράξεις έλευθέρωσε καί τούς δύο σπιτικούς του δούλους καί έδωσε ’ αύτούς τά οικονομικά μέσα γιά νά ζήσουν έλεύθεροι. * Νικόλαος Κρήτσκης, άδελφός του προηγουμένου, συνέταξε τή διαθήκη του στή Σεβαστούπολι τής Κριμαίας στις 9 Σεπτεμβρίου 1843. «Γνωστόν τοϊςπάσι είναι — γράφει — ότι δυστυχία μέ κατεδίκασε νά μένω καθ’ όλην τήν ζωήν μου άγαμος καί άτεκνος, μή έχων τόν δυνάμενον
νά μέ περιθάλψη εις τό γήρας μου' δσον καί αν προσεπάθουν νά αποκτήσω φίλους καί γνωρίμους παντού άπετύγχανον τότε μόνον ήμην παρ’ αύτοΐς καλός καί αγαθός όταν τοΐς έπρόσφερον θυσίας, άλλ’ όταν δεν ήδυνάμην νά τούς ωφελήσω, παρετήρουν όλως τό άντίθετον. Ήννόουν, ότι περισσότερον ήγάπων τήν, ού μεγάλην μου, κατάστασης φαινομένην εις τούς οφθαλμούς των μεγαλυτέραν, εμέ. Ούδένα θέλω νά ονομάσω άλλά καί εις τούς πλησίον καί εις τούς ξένους παρετήρουν τό αύτό, τά ατυχήματα μέ έκαναν ύποπτον καί δύσπιστον, μ’ όλον τούτο πρέπει ’ άγαπώμεν τούς άνθρώπους, μή λησμονοϋντες τόν άρτον καί τό άλας. Οί άνθρωποι δέν είναι πάντοτε οί αυτοί. Αί περιστάσεις μεταβάλλουσι τήν ψυχήν των καί τόν χαρακτήρα των. Είναι νέα καί τελευταία δοκιμασία μου, καθ’ όσον είναι καί σημαντικωτέρα. 'Υπό τοιούτων γλυκέων καί λίαν παρηγορητικών σκέψεων παρακινούμενος άποφασίζω...» καί άκολουθεΐ τό κείμενον τής τελευταίας βουλήσεώς του. Νικόλαος Κρήτσκης, όποιος ήτο κτηματίας στήν Κριμαία καί πρώην άντιναύαρχος τού Ρωσικού Ναυτικού, ώριζε μέ τή διαθήκη του ότι αφήνει στήν Ελληνική κυβέρνησι έκατό χιλιάδες χάρτινα ρούβλια γιά νά σπουδάζουν κάθε χρόνο πέντε νέοι, ένας Πελοποννήσιος, ένας Υδραίος, ένας Σπετσιώτης καί δύο άπό τήν πόλιν Ζαγοράν. 'Η σημερινή περιουσία τού κληροδοτήματος άποτελεΐται άπό 90 μετοχές τής ’Εθνικής Τραπέζης, πού είχαν έκδοθή έπ’ όνόματι τού 'Υπουργείου Παιδείας καί άπό 270 μετοχές τής Κτηματικής Τραπέζης.
Μεγαλύτερος των συγχρόνων διαθετών τής περιουσίας των γιά κοινωφελείς σκοπούς είναι Δημήτριος Πολ. Πολυμέρης εκ Ζαγοράς. Μέ τήν διαθήκην του, πού συνετάγη στις 27 ’Ιουνίου 1936 καί τόν κωδίκελλον αύτής, πού συνετάγη τήν 3ην ’Απριλίου 1937, Δημήτριος Πολυμέρης άφησε ολόκληρη τήν περιουσίαν του στήν κοινότητα Ζαγοράς, καί ώρισε ότι υποχρεώνει τήν κληρονόμον του κοινότητα νά ίδρύση στή Ζαγορά «Γυμνάσιον πλήρες έν τφ όποίω νά σπουδάζωσι μαθηταί καί μαθήτριαι, προτιμωμένων τών έκ Ζαγοράς καταγομένων» όρος αύτός έχει έκπληρωθή. 2) 'Ορίζει ότι πρέπει νά ίδρύση ένα νοσοκομείο χειρουργικών καί παθολογικών νοσημάτων πεντήκοντά κλινών. Τελικώς τό νοσοκομείο δέν ίδρύθη, λόγω τής έν τώ μεταξύ μειώσεως τών έσόδων τού κληροδοτήματος. Κατόπιν μελέτης ειδικού περιουσία του κληροδοτήματος Πολυμέρη είχεν ύπολογισθή σέ 14.594.879 δραχμές. Τό ποσόν αύτό κατανέμεται ώς εξής. ’Ακίνητα ΔΑΜΙΑΝΟΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ 13.000.000, Χρηματόγραφα 1.129.150, διάφορα δάνεια 242.256, καταθέσεις 223.473 δραχμές. ’Εκτός άπό τά προαναφερόμενα κοινότης Ζαγοράς κληρονόμησε καί τήν άπαίτησι τού Δημητρίου Πολυμέρη άπό τό δημόσιο, τό όποιο έγγυήθηκε δάνειο 100.000 λιρών, πού Πολυμέρης έδωσε στό ταμείο επαρχιακής οδοποιίας. Τό ποσόν αύτό τήν έποχή τής συνάψεως τού δανείου (30 ’Ιουνίου 1932) ήταν σέ δραχμές 35. 500.000. Σήμερα (1963) τό δάνειο άνέρχεται σέ 246. 885 λίρες στερλίνες, πού σέ σημερινές δραχμές περίπου είναι 20.750.000. Έάν τό ποσόν αύτό άποδοθή θά χρησιμοποιηθή γιά τήν κατασκευή τού δρόμου Βόλου - Ζαγοράς. *
απόσπασμα: σελ. 314, 315
πηγή
***
Υγ. Το συναίσθημα που έλεγα (περί Αγάλματος), το πήγα ΕΚΕΙ, δηλαδή, ΕΔΩ)
8 σχόλια:
Επειδή δυσκολεύονται οι φίλοι του Φεις (απ' τα κινητά), φέρνω τουλάχιστον τα λόγια: (φωτογραφίες του Αγάλματος, αναγκαστικά, εκεί)
...Γυρίζαμε απ' το Χορευτό, βιαστικά, να προλάβουμε ανοιχτό το βιβλιοπωλείο.
Για κάποιους Χ λόγους, καθυστερούσε η "φίλη" κι εγώ βγήκα έξω να περιμένω, ανάβοντας τσιγάρο.
Και, κάπου εκεί που σήκωσα τα μάτια, να απολαύσω θέα, "βλέπω" τον Πολυμέρη, να με κοιτάει κατάματα, κάπως παραπονεμένα...
(Ναι, ξέρω. Θέμα οπτικής γωνίας, πρώτη φορά τον κοίταζα από ψηλά. Άλλη ματιά, σίγουρα!)
... Δεν κατάλαβα για πότε βρέθηκα κοντά του!
Άγαλμα ήταν, από πέτρα, ναι! και σίγουρα φθαρμένη απ' τον χρόνο, ναι, μα δεν θα ξεχάσω ΠΟΤΕ, το λυπημένο βλέμμα του, (και πόσα μου είπε), για όσα εμείς ξεχάσαμε, μαθαίνοντας γράμματα, χάρη σ' εκείνον και όχι μόνο!
Κοίταζα απόψε τις φωτογραφίες μου, να βάλω μια τάξη και μόλις το είδα (το Άγαλμα -χωρίς ψυχή...), έκαναν στην άκρη, (γι' απόψε), όλες οι άλλες μου οι φωτογραφικές αναμνήσεις.
Αυτά και λόγω της ώρας, να μην το "αναπτύξω" κι άλλο, το παράλογο ή λογικό... του καλοκαιριού ή της νύχτας μου!
Να συμπληρώσω πως το Άγαλμα του Δημήτρη Πολυμέρη, βρίσκεται μόλις τελειώσουν τα σύνορα της Συνοικίας Αγίας Κυριακής, κι αρχίζουν τα σύνορα της Συνοικίας Αγίου Γεωργίου Ζαγοράς, εκεί στην στροφή του δρόμου, από Ζαγορά για Χορευτό.
Έχει επικρατήσει η έκφραση: "Στάση στο Άγαλμα", "Ραντεβού στο Άγαλμα", κι εννοείται χωρίς να ακούγεται: "Του Πολυμέρη"!
Μόνο το Γυμνάσιο - Λύκειο Ζαγοράς, γράφει "Πολυμέρειο", κι εκεί πάλι, δεν το ακούς σαν έκφραση, ούτε απ' τους ίδιους τους Ζαγοριανούς.
Λέγοντας Γυμνάσιο, όλα εννοούνται, κι είναι λογικό, εν μέρει.
...Επειδή όμως, ο Δημήτρης Πολυμέρης, υπήρξε Άνθρωπος με μεγάλη Ψυχή, κι όχι μόνο ένα ή περισσότερα αγάλματα (ένα έχει και στο Γυμνάσιο που κι αυτό, αρκετές φορές έχω φωτογραφήσει), χωρίς ψυχή, ας είναι αυτή η βιαστική ανάρτηση, ένα κεράκι στην Μνήμη του, από μένα, για την ζωντανή και παραπονεμένη "ματιά" του!
Αιωνία του η μνήμη!
ΑΘΑΝΑΤΟΣ!
Τον ευχαριστούμε και τον ευγνωμονούμε, ΟΛΟΙ όσοι βοηθηθήκαμε, (από λίγο - έως πολύ, κάποιοι), κι ας μην πραγματοποιήθηκαν όλες οι "επιθυμίες" του και όνειρά του!
Ίσως, ΠΟΤΕ να μην είναι αργά! Κανείς δεν ξέρει!
Αυτά, ως συμπλήρωμα της μέρας μας, ευχόμενη την Καλημέρα όλων μας!
Υγ. Ξέρω πως μια φορά τον χρόνο, γίνεται μνημόσυνο στην Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου Ζαγοράς, υπέρ της μνήμης των Ευεργετών της, μα μη μένοντας εκεί και με πολλά εμπόδια του Φεις (κ.λ.π.), συχνά χάνω της ανάγκης επαφή με τους φίλους συμπατριώτες (ως προς την ενημέρωση των τοπικών) και δεν ξέρω να σας πω, πότε ακριβώς, γίνεται.
...Κι αν στάθηκα στο θέμα αυτό, είναι που σέβομαι το χώμα που πατώ, όταν πάω (δυστυχώς - όχι συχνά), δεν μ' έχει φθείρει η λησμονιά της καθημερινότητας ή του δεδομένου (και ξεχασμένου...), γι' αυτό και η ματιά μου, μαζί με τα συναισθήματά μου, είναι τόσο έντονα και διαφορετικά απ' τους άλλους, όσον αφορά (και ότι αφορά), το χωριό μου.
Σ'χωρά τε με γι' αυτό, μα αυτή είμαι!
...Και σαν επίλογος, μια και το θυμήθηκα... είναι από ένα αληθινό βιβλίο ζωής... που ο αδελφός μου ο Παναής έλεγε (και λέει) ακόμα, (Να τον έχει ΚΑΛΑ ο Θεός!), "Σ'αγαπάω, αδελφούλα, μα μόλις πλησιάζω στα σύνορα του χωριού, με πιάνουν τα κλάμματα..."
(Σελίδα και τίτλο, δεν έχει νόημα να πω, μα νομίζω, πως δεν είναι λίγοι αυτοί που κλαίνε, απ' τους ξενιτεμένους (είτε είναι κοντά - είτε μακριά), απ' την Ζαγορά.
Το μικρό απόσπασμα για τον ευεργέτη Μωϋσή Κρήτσκη, προέκυψε κατά την αντιγραφή, ξέρω ότι είναι εκτός θέματος, μα το κράτησα, γιατί με συγκίνησαν τα λόγια του, σχετικά με την συμπεριφορά των ανθρώπων, κι επειδή είναι μια ωμή αλήθεια, εις τον αιώνα τον άπαντα!
Αν είσαι πλούσιος, δοξασμένος, μορφωμένος, από τζάκι, κ.λ.π. πολλοί σε πλησιάζουν... να μην το αναπτύξω κι εγώ, η φτωχή στην τσέπη και στην γνώση, μα πλούσια από εμπειρίες, συμπεριφορές, κ.λ.π.
Μια ερώτηση. Από το βιβλίο του κ. Διαμαντάκου που βγάλατε φωτογραφίες λείπει ένα δισέλιδο αμέσως μετά την σελίδα που αρχίζει να αναφέρεται στο το ποίημα του Σεφέρη. Τι λέει εκει;
Ανώνυμε α-ζ, που δεν διαθέτεις προφίλ, κι αυτό είναι το λιγότερο, θα σου απαντήσω άλλη στιγμή που θα έχω χρόνο, αν και θα μπορούσα να το διαγράψω. Δεν οφείλω εξηγήσεις σε ανώνυμους, αλλά επειδή διαισθάνομαι ποιος στέλνει το σχόλιο, θα απαντήσω μόλις τακτοποιηθώ με το σπίτι, μετά από βαψίματα και πολλές άλλες αναγκαστικές δουλειές. (π.χ. απ' την αρχή τα υδραυλικά, λόγω σάπιων σωλήνων.)
Κάνε λίγο υπομονή, κι αν θες, πες μου εσύ τι λέει, γιατί εγώ είναι αδύνατον να βρω αυτή την εποχή σε πρώτη ζήτηση το βιβλίο.
Αλλά και χωρίς αυτές τις σελίδες που λες, έχω την απάντηση, κι είναι μεγάλη.
α-ζ, επειδή σε σκέφτομαι και στο μυαλό μου χορεύουν τόσα πολλά αυτή την εποχή, πρέπει να σου απαντήσω συντόμως, για να μην περιμένεις κι εσύ!
Απ' ότι φαίνεται με "παρακολουθείς" ... και δεν είναι απαραίτητα κακό.
Σίγουρα σε επιρέασε η ανάρτηση με τα βραβεία της Μπίκα Μαρκατά, είσαι απ' το χωριό μου ... και ήρθες στο 2011, για να μου την πεις. ( http://katerinadestapa.blogspot.com/2022/11/sos.html)
Δεν με πειράζει. Καλώς έκανες!
Να σε ενημερώσω μόνο, πως αν με φαντάζεσαι να κάθομαι σ' ένα γραφείο που πίσω μου υπάρχει μια "πλούσια" βιβλιοθήκη, μάθε πως μοιράζομαι το μισό τραπέζι της κουζίνας και τα χαρτιά μου ή βιβλία, είναι μετακινούμενα συχνότατα, μέχρι που μπαίνουν σε κιβώτια, για να μαζευτούν καινούργια... Οπότε, μην περιμένεις εύκολα να βρω το βιβλίο και τις σελίδες που λες, είναι αδύνατον. Το σίγουρο είναι ότι αφορά το χωριό μου, το έχω κρατήσει για τα παιδιά μου και δεν τα χάρισα σε βιβλιοθήκες! (Εδώ θα πω κι ένα ευτυχώς, γιατί έμαθα και διαπίστωσα... πως πολλά βιβλία πετάχτηκαν... ακόμα και δικά μου και άλλων που χάρισα και ήταν και βραβευμένα... Για ψάξ' το. Πονάει το θέμα, αλλά δεν το σκάλισα... Κουράστηκα!)
Δεν θυμάμαι λοιπόν, τι γράφουν οι επόμενες σελίδες. Εκείνο που έμαθα κατόπιν εορτής, είναι πως και τα παιδιά των Ζαγοριανών που πέρασαν σε Ανώτερες Σχολές, δικαιούνταν υποτροφία και δεν την πήραν! Π.χ. κόρη μου, ανήψια μου, κι άλλα πολλά παιδιά, που δεν ήξεραν και γι' αυτό δεν ρώτησαν!
Ας είναι! Χαλάλι στα παιδιά που την πήραν και στους γονείς τους που ήταν "ξύπνιοι" και το έμαθαν εγκαίρως!
Όσον αφορά τον Κύριο και Δάσκαλο Νίκο Διαμαντάκο, έκανε και κάνει πολλά για το χωριό μας - ΝΑ' ΝΑΙ ΓΕΡΟΣ! - αλλά δεν ξέρω πόσο "ακούγεται" η φωνή του, είτε γραπτή, είτε προφορική.
Το θέμα είναι τι κάνει ο Δήμος ή η κάθε επιτροπή κληροδοτημάτων, αν υπάρχει και κατά πως ενημερώνει τους Ζαγοριανούς και τα δικαιώματά τους, είτε μένουν εκεί, είτε όχι.
Στις εκλογές, όλους εύκολα τους ψάχνουν και τους βρίσκουν. Στα δικαιώματα, γιατί όχι;
Αυτά!
Εύχομαι στο μέλλον σωστότερα πράγματα. Ξέρω ότι όσοι κατοικούν εκεί, κρατάνε Θερμοπύλες, μα ξέρω πόσο έχουν κλάψει και οι άλλοι που λείπουν μακριά... και μας βλέπουν σαν τουρίστες!...
Να μην το αναπτύξω, με χαλάει.
Blogger Ο/Η a-z είπε...
Μια ερώτηση. Από το βιβλίο του κ. Διαμαντάκου που βγάλατε φωτογραφίες λείπει ένα δισέλιδο αμέσως μετά την σελίδα που αρχίζει να αναφέρεται στο το ποίημα του Σεφέρη. Τι λέει εκει;
18 Νοεμβρίου 2022 - 4:55 π.μ.
Δημοσίευση σχολίου