'Ωστε θέλεις να γίνεις συγγραφέας;

Το αντέγραψα ολόκληρο! Ας με συγχωρήσουν οι Λογοτεχνικές Μικρογραφίες!

'Ωστε θέλεις να γίνεις συγγραφέας;

Έχω γνωρίσει μερικούς συγγραφείς, ξένους και Έλληνες. Εκείνοι που γνωρίζω καλά,  εξομολογούνται αδίστακτα ότι έχουν ελάχιστη ιδέα προς τα που πηγαίνουν, όταν πρωτοχτυπούν τα πλήκτρα του Η/Υ για το καινούργιο τους βιβλίο !  Μπορεί να έχουν στα σπάργανα κάποιο χαρακτήρα, ίσως και δύο, αλλά όλοι τους παραδέχονται δραστικές αλλαγές στη διαδρομή και στον προορισμό, μετά την έναρξη του ταξιδιού. Ποτέ δεν άκουσα κάποιον να λέει οτι έχει προετοιμάσει  έναν πλήρη δομικό σκελετό, όπως μας δίδασκαν στο Λύκειο.

Στη διάρκεια της συναρπαστικής περιπέτειας του γραψίματος, ο συγγραφέας ψηλαφίζει και διακρίνει κόσμους, που ενσυνείδητα δεν υπάρχουν στο μυαλό του όταν  ξεκινά. Αυτή η οργανική διαδικασία, συχνά οδηγεί σε στιγμές ιδιόμορφων ανακαλύψεων και ανείπωτης γοητείας. Στην αρχή  αναδύεται αυθόρμητα μια θολή εικόνα. Όταν ο συγγραφέας προσθέτει μερικές πινελιές αυτή ... εξαφανίζεται ! Αλλά σίγουρα κάτι υπήρχε εκεί και δεν ησυχάζει μέχρι να το αιχμαλωτίσει.

Ένας φίλος μου ισχυριζόταν ότι το ταλέντο υπεισέρχεται στο πρώτο προσχέδιο του κειμένου, ενώ η τέχνη  στα επόμενα ! Γι' αυτό το λόγο ο συγγραφέας, όπως και κάθε άλλος καλλιτέχνης, δεν έχει κοινό απο το οποίο μπορεί να αντλήσει συμπαράσταση, αλλά ούτε και κάποια εξωτερική κρίση που μπορεί να αντικαταστήσει την αμείλικτη δική του, την εσωτερική. Η μοίρα του είναι να δημιουργεί τάξη απο την αναρχία της καρδιάς του, υποβάλοντας ταυτόχρονα τον εαυτό του σε ανηλεή πειθαρχία. Γι' αυτό, όταν αρχίσει να φλερτάρει με την φήμη,  οφείλει να κάνει πολλά διαλείμματα απο την δική του ζωή, και να αναζητά αυτό που κρύβεται στα τρίσβαθα της "ψυχής" του.

Για το τέλος άφησα το καλύτερο! Το πραγματικά έξοχο πόνημα του πολυαγαπημένου Charles Bukowski, με τίτλο : "Ώστε θέλεις να γίνεις συγγραφέας ?", που  νομίζω ότι τα λέει όλα !

Aν δεν βγει από μέσα σου με ορμή σε πείσμα όλων, μην το κάνεις.
Αν δεν έρθει απρόσκλητο απ΄ την καρδιά κι από το μυαλό κι απ΄ το στόμα και από τα σωθικά σου, μην το κάνεις.
Αν κάθεσαι μπρος στην οθόνη του υπολογιστή σου και την κοιτάζεις με τις ώρες και γέρνεις σαν καμπούρης πάνω από την γραφομηχανή σου γυρεύοντας με κόπο τις λέξεις που δεν έρχονται, μην το κάνεις.
Αν το κάνεις για τα λεφτά ή για την δόξα ασ' το καλύτερα.
Αν το κάνεις γιατί νομίζεις πως θα ρίξεις γυναίκες ή άντρες στο κρεβάτι σου, μην το κάνεις.
Αν κάθεσαι εκεί πέρα και γράφεις τα ίδια και τα ίδια, μην το κάνεις.
Αν προσπαθείς να γράψεις όπως κάποιος άλλος, ξέχνα το, άσ΄ το καλύτερα.
Αν μπορείς να περιμένεις να βγει από μέσα σου μουγκρίζοντας, τότε περίμενε υπομονετικά.
Κι αν δεν βγει με βαθύ βρυχηθμό, κάνε κάτι άλλο.
Αν πρέπει πρώτα να το δείξεις στη γυναίκα, στην γκόμενα, στον γκόμενο, στους γονείς σου ή σε οποιοδήποτε άλλο, δεν είσαι έτοιμος.
Μη γίνεις σαν όλους αυτούς τους γραφιάδες, μη γίνεις σαν τόσους και τόσους που αυτοαποκαλούνται "συγγραφείς", μην γίνεις γελοίος, πληκτικός, φαντασμένος.
Μην αφήσεις την αυταρέσκεια να σε κατασπαράξει.
Οι βιβλιοθήκες του κόσμου έχουν τρελαθεί στο χασμουρητό με το σινάφι σου.
Μην προστεθείς κι εσύ σ' αυτούς.
Μην το κάνεις, αν δεν πετάγεται απ΄ την ψυχή σου σαν πύραυλος, ασ' το καλύτερα.
Κάν΄ το μονάχα όταν νιώσεις πως αν δεν το κάνεις, θα τρελαθείς, θα αυτοκτονήσεις ή θα σκοτώσεις, αλλιώς μην το κάνεις.
Αν δεν νιώσεις πως ο ήλιος σου καίει μέσα σου τα σπλάχνα, μην το κάνεις.
Όταν στ' αλήθεια έρθει η ώρα κι αν έχεις το χάρισμα θα γίνει από μόνο του και θα συνεχίσει να γίνεται, ώσπου να πεθάνεις ή να πεθάνει μέσα σου.
Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Δεν υπήρξε ποτέ!

ΠΗΓΗ

Και κάποια ενδιαφέροντα σχόλια απο αναγνώστες στο συγκεκριμένο άρθρο:

Σχόλιο Αναγνώστη 1 : Όταν ήμουν πιο μικρή ήθελα να γίνω συγγραφέας. Ονειρευόμουν πως θα αλλαζα την συγγραφική πραγματικότητα με τα βιβλία μου.

Έγραφα εκθέσεις του 20 στο σχολείο και νόμιζα πως μπορώ να γράψω και κάποια ιστορία που θα κυκλοφορούσε σε όλο το κόσμο και θα μεταφραζόταν ακόμη και στην πιο άγνωστη μου γλώσσα.

Ήλπιζα πως στις παρουσιάσεις των βιβλίων μου θα παραβρίσκονταν τα μεγαλύτερα ονόματα της λογοτεχνίας και της ποίησης, θα μου έσφιγγαν το χέρι και θα μου έλεγαν: Κούλα ανυπομονούμε για το επόμενο θαύμα σου!

Ύστερα μεγάλωσα, πήγα στο πανεπιστήμιο άρχισα να διαβάζω ωσαν τρελή οποιοδήποτε βιβλίο ερχόταν στα χερια μου, από κορυφές ως κοτσάνες, έψαχνα να βρω ποιο στυλ θα υπηρετήσω, ποιο λογοτεχνικό ρεύμα θα με κερδίσει!

Γνωρισα ανθρώπους που γράφανε, που είχαν εκδόσει και που πραγματικά δεν πιάναν μία οι ιδέες τους, η φαντασία τους νοσούσε, κι είχαν εκδόσει απλά επειδή είχαν γκόμενους σε οίκους και θείους και γνωστούς και μπάρμπες στη Κορώνη!

Διάβαζα διάβαζα διάβαζα, ώσπου πέρασαν τα χρόνια και διαπίστωσα πως εγώ δεν είχα γράψει ούτε μια λέξη...εγώ που ονειρευόμουν να γίνω συγγραφέας δεν είχα αγγίξει ουδέποτε το πληκτρολόγιο να γράψω κάτι δικό μου.

Αν δε το' χεις, τσάμπα τα όνειρα!

Πάντως δε νιώθω απογοητευμένη από τον εαυτό μου, απλά γιατί το βιβλίο και η αναγνωσή του είναι για μένα το πιο υπέροχο χόμπι που θα μπορούσε κανείς να έχει!

Δεν έγινα συγγραφέας, ουτε πρόκειται να γίνω! Κι είμαι σίγουρη πια πως δεν είναι συγγραφείς και πολλοί άλλοι που νομίζουν ότι είναι!

Συγγραφή δεν είναι η έκδοση! Είναι η αβίαστη κατάθεση ψυχής.Το ίδιο ισχύει (κυρίως) και για την ποίηση.

Σχόλιο Αναγνώστη 2 : ...υπάρχουν άνθρωποι που είναι συγγραφείς αλλά δεν έχουν εκδόσει τίποτε - κι αντίθετα ντεμέκ 'συγγραφείς' (γραφιάδες στην ουσία), πολυγραφότατοι. Πιστεύω ως αν έχεις κάτι να ουσιαστικό να πεις και μπορείς να το βάλεις σε λέξεις, τότε δεν το ελέγχεις, συμβαίνει από μόνο του. Αυτό όμως πάλι δε σε κάνει συγγραφέα. Αν ήταν να δώσω έναν ορισμό (τους οποίους εν γένει αποφεύγω), θα έλεγα πως συγγραφέας είναι κάποιος που έχει τουλάχιστον ένα φανατικό αναγνώστη - κάποιον που περιμένει με ανυπομονησία, πείνα αν θες, το επόμενο κείμενο. Συγγραφέας για μένα είναι εκείνος που μέσα από τις διατυπωμένες του σκέψεις είναι σε θέση ν' αλλάξει κάτι στη ζωή των πολλών ή του ενός.