Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011

"Καλό ταξίδι" στον Μπάρμπα - Μήτσο

Έκλαψα πολύ σήμερα. Σα να μου κόψανε απότομα ένα κομμάτι απ' τη ζωή μου.
Θέλω να κοιμηθώ και να ξυπνήσω. Ίσως ήταν ένας εφιάλτης της Κυριακής, κι αύριο Δευτέρα, να 'χει τελειώσει...
Δεν πίνω, μα βλέπω μπροστά μου χιόνια, κύκλα, λαγούς, κυκλάμινα, κολοκύθες, αυλές...
"Βάλε τ' ακουστικά σ' Μπάρμπα Μήτσο! Δεν μ' ακούς πάλι! Δε μπορώ να φωνάζω! Μας ακούει όλο το χωριό!"
"Σα σ' ακούει; Τι π'ραζ';"
"Δε μι πραζ' μπάρμπα Μήτσου... Δε μι πραζ'!"
"Καλό ταξίδι", αγαπημένε μου μπάρμπα - Μήτσο!
Όχι, δεν έκλαψα για σένα, σήμερα.
Για μένα έκλαψα...
Για τον λαγό...




5 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

...αξιολάτρευτος,
με την τοπική προφορά του και την καλοκάγαθη παρουσία του!
...ναι, ο λαγός, η τίγρης, τα λιοντάρια... έτσι τρέχουν! γι' αυτό τρέχουν και δεν τα φτάνει εύκολα ο ...εχθρός!!!
Κατερίνα μου,
δεν μας έδωσες άλλες λεπτομέρειες, έστω σύντομες......
γείτονας και μάλιστα αγαπητός! είναι τραυματική η απουσία του!
Ας είναι καλά, εκεί ψηλά!
Ίσως, καλύτερα έτσι γρήγορα!

Υγεία να έχουμε, κεράκι άναψε!
Φιλιά απ' όλους μας σε όλους σας,
Υιώτα
αστοριανή, ΝΥ

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Τι να δώσω, Γιώτα μου και μάλιστα χθες; Ήταν τόσο μεγάλο το σοκ!Να πάμε στο χωριό, να γυρίσουμε, κυρίως να θάψουμε αναμνήσεις... πάλι καλά που έδωσα στίγμα!
Κι αυτό το λίγο, δύναμη ήθελε και δεν την είχα...
Βιβλίο ολόκληρο ο μπάρμπα - Μήτσος, Γιώτα μου!
Θα πω περισσότερα στο μέλλον, αν βοηθήσει κι αυτό, γιατί έχει γίνει πολύ χλωμό. περίληψη, στο τηλέφωνο.
Φιλιά σε όλους! Να σας προσέχετε!

Drmakspy είπε...

Με πόσο υπέροχο τρόπο μας γνωρίζεις ή μας θυμίζεις ανθρώπους Κατερίνα μου... Ειλικρινά η ευαισθησία σου με αφήνει κάθε φορά και πιο κατάπληκτο... Εσύ βλέπεις πραγματικά μέσα από την ψυχή των ηρώων-απλών ανθρώπων σου και στέκεσαι και φωτίζεις λεπτές υπέροχες πτυχές που δεν θα μπορούσαμε εμείς να δούμε.. Καλό ταξίδι στον μπάρμπα Μήτσο σου που ξαφνικά τον έκανες και δικό μας...

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Α, ρε, Σπύρο!Πόσο "καλό" παιδί, είσαι!Να είσαι καλά, φίλε μου!
Βιαστικά λόγια, Σπύρο μου, μα μένει ο αντίλαλος...
Κάτι είναι κι αυτό, στην εποχή μας...
Ότι καλύτερο, για σένα, εύχομαι!
Πολλά πολλά φιλιά και συγκίνηση...

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Αχ, ρε, μπάρμπα Μήτσο! Δεν τόχω πιστέψει ακόμα! Εκείνο που ξέρω είναι πως αναβάλλω συνέχεια το ταξίδι μου εκεί, ξέροντας ακόμα και πως τα λουλούδια μου θα ξεραθούν!

Αύριο είπε θα βρέξει.
Θα διψάνε πολύ.

Καληνύχτα, μπάρμπα Μήτσο...
Είχα πιστέψει πως εσύ δεν θα 'Εφευγες, ποτέ!
Αν και... κάτι μου ψιθύριζαν τα πουλιά.
Εσύ το ήξερες, όμως!
Όχι, άλλον χειμώνα στον Βόλο, στο κλουβί, δεν θα πέρναγες.
Με ξεγέλασες, μπάρμπα Μήτσο. Έφυγες νωρίτερα. Δεν με περίμενες.
Δεν σου κράτησα παρέα το τελευταίο πρωινό.
Είχα δουλειές. Έφευγα...
Και από σένα. Μου μύριζες αλτσχάιμερ και δεν το άντεχα.
Έλεγες χαζά...
Για μένα. Το "σαλό"!
Πελέκησες όμως την πέτρα πριν φύγεις!
Εκεί κι αν έκλαψα μόλις την είδα!

Μπάρμπα Μήτσο... θα σε θυμάμαι τόσο γλυκά! Όλοι μας! Εγώ, πιο πολύ!

Καληνύχτα, μπάρμπα Μήτσο!