Τι να εξηγήσω; Παλιότερα άλλαζα τα μπλογκ σαν τα άδεια πακέτα απ' τα τσιγάρα μου.
Τώρα....
Παλιότερα έτρεχα στο χωριό μου με την πρώτη ευκαιρία.
Τώρα....
Παλιότερα έκανα τις φωτογραφίες μου βιντεάκια, ανάλογα με ποιο τραγούδι είχα στη μουσική μου, έδενε δεν "έδενε" μαζί τους.
Τώρα τελευταία, καθώς προέκυψε ο Κλόουν της Ελπίδας, μαζί με το νέο γατάκι της Ελπίδας (γελάει η γειτονιά με το όνομα και με μένα μαζί - Καλά! άσε στην θάλασσα!) έχω ηθοποιό, έχω μοντέλο, "δένει" αυτός τα βιντεάκια μου, μαζί με τα τραγούδια! ( ΠΑΝΤΑ!)
(Εμένα δεν ξέρω πότε θα με "δέσουν", αλλά ως τότε, βλέπουμε!)
"Αντί εμού" λοιπόν, στα βιντεάκια μου ο Κλόουν της Ελπίδας, που αν και τραυματισμένος ακόμα, δηλώνει ακούραστος ηθοποιός της ζωής!
"Αντέχει!" λέει.
"Ακόμα;" τον ρωτάω.
"Ακόμα!" μου απαντάει. "Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία" λέει και ξαναλέει και λέω κι εγώ να συμφωνήσω μαζί του, εφόσον τον έχω ανάγκη.
Υγ.
Κατερίνα: Πάω καλά, γιατρέ μου;
Γιατρός: Γιατί πάνε καλύτερα νομίζεις, όσοι είναι φανατισμένοι με την πολιτική και τα "χρώματά" τους και δεν βλέπουν την κατσαρόλα τους, την τσέπη τους, τα παγωμένα χαμόγελα των παιδιών τους; Άσε τα δικά τους! Πάνε αυτά! Πετάξανε! Καλά πας, κυρά μου, ακόμα!
Κατερίνα: Γιατρέ μου, άστους αυτούς! Δεν είναι "γραμματιζούμενοι" όλοι! Κάποτε όμως, θα καταλάβουν καλά τι πάει να πει, να μπαίνουν και ν' αργούν να βγουν απ' τη σκηνή του παραβάν όταν πρέπει να ψηφίσουν, αλλά θέλω να με ειδοποιήσεις, όταν όλοι αυτοί οι υποψήφιοι μέλλοντες αρχηγοί μάθουν να συνεργάζονται και πάψουν να κατηγορούν ο ένας τον άλλον και κυρίως όταν μάθουν να μοιράζουν "άχυρο" σωστά, σε όλα τα γαϊδούρια που είναι όλος ο Λαός και όχι οι "δικοί" τους. Τότε, θα με φωνάξεις σε παρακαλώ να βιδώσω τον Κλόουν μου και να τον αφήσω ήσυχο εκεί στην πρώην γωνίτσα του, που τα λέγαμε τετ α τετ τόσα χρόνια και δεν μας "άκουγε" κανένας και τώρα φτάσαμε να γελάει όλος ο κόσμος μαζί μας;
Ναι; Πες μου, ότι θα με φωνάξεις! Άντε, γιατί τον χασομερώ και με χασομεράει!...
Γιατρός: Κι εκείνος δεν απάντησε. Εξαφανίστηκε!(Μπορεί να πήγε να φέρει τις αλυσίδες! Ως τότε, εγώ προλαβαίνω να σας φέρω τα σημερινά βιντεάκια μου!)
Υγ. Βίντεο
Τι να εξηγήσω για το βίντεο; Ενώνει τόσο παρελθόν, τόσο παρόν, μέλλον δεν ξέρω! Ας είναι καλύτερο!!! Για όλους μας!
...
Διψούσα. Βαριέμουν να πάω στ' αυτοκίνητο να βρω νερό κι ως να φύγουμε... έκαιγα τα καράβια μου!
Αχ! Χορευτό! Θα σε πετύχω! Εγώ ανήκω εκεί και στην Ελίτσα! ΤΕΛΟΣ!
Η ίδια!
Αυτοπροσώπως!
Τώρα....
Παλιότερα έτρεχα στο χωριό μου με την πρώτη ευκαιρία.
Τώρα....
Παλιότερα έκανα τις φωτογραφίες μου βιντεάκια, ανάλογα με ποιο τραγούδι είχα στη μουσική μου, έδενε δεν "έδενε" μαζί τους.
Τώρα τελευταία, καθώς προέκυψε ο Κλόουν της Ελπίδας, μαζί με το νέο γατάκι της Ελπίδας (γελάει η γειτονιά με το όνομα και με μένα μαζί - Καλά! άσε στην θάλασσα!) έχω ηθοποιό, έχω μοντέλο, "δένει" αυτός τα βιντεάκια μου, μαζί με τα τραγούδια! ( ΠΑΝΤΑ!)
(Εμένα δεν ξέρω πότε θα με "δέσουν", αλλά ως τότε, βλέπουμε!)
"Αντί εμού" λοιπόν, στα βιντεάκια μου ο Κλόουν της Ελπίδας, που αν και τραυματισμένος ακόμα, δηλώνει ακούραστος ηθοποιός της ζωής!
"Αντέχει!" λέει.
"Ακόμα;" τον ρωτάω.
"Ακόμα!" μου απαντάει. "Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία" λέει και ξαναλέει και λέω κι εγώ να συμφωνήσω μαζί του, εφόσον τον έχω ανάγκη.
Υγ.
Κατερίνα: Πάω καλά, γιατρέ μου;
Γιατρός: Γιατί πάνε καλύτερα νομίζεις, όσοι είναι φανατισμένοι με την πολιτική και τα "χρώματά" τους και δεν βλέπουν την κατσαρόλα τους, την τσέπη τους, τα παγωμένα χαμόγελα των παιδιών τους; Άσε τα δικά τους! Πάνε αυτά! Πετάξανε! Καλά πας, κυρά μου, ακόμα!
Κατερίνα: Γιατρέ μου, άστους αυτούς! Δεν είναι "γραμματιζούμενοι" όλοι! Κάποτε όμως, θα καταλάβουν καλά τι πάει να πει, να μπαίνουν και ν' αργούν να βγουν απ' τη σκηνή του παραβάν όταν πρέπει να ψηφίσουν, αλλά θέλω να με ειδοποιήσεις, όταν όλοι αυτοί οι υποψήφιοι μέλλοντες αρχηγοί μάθουν να συνεργάζονται και πάψουν να κατηγορούν ο ένας τον άλλον και κυρίως όταν μάθουν να μοιράζουν "άχυρο" σωστά, σε όλα τα γαϊδούρια που είναι όλος ο Λαός και όχι οι "δικοί" τους. Τότε, θα με φωνάξεις σε παρακαλώ να βιδώσω τον Κλόουν μου και να τον αφήσω ήσυχο εκεί στην πρώην γωνίτσα του, που τα λέγαμε τετ α τετ τόσα χρόνια και δεν μας "άκουγε" κανένας και τώρα φτάσαμε να γελάει όλος ο κόσμος μαζί μας;
Ναι; Πες μου, ότι θα με φωνάξεις! Άντε, γιατί τον χασομερώ και με χασομεράει!...
Γιατρός: Κι εκείνος δεν απάντησε. Εξαφανίστηκε!(Μπορεί να πήγε να φέρει τις αλυσίδες! Ως τότε, εγώ προλαβαίνω να σας φέρω τα σημερινά βιντεάκια μου!)
Υγ. Βίντεο
Τι να εξηγήσω για το βίντεο; Ενώνει τόσο παρελθόν, τόσο παρόν, μέλλον δεν ξέρω! Ας είναι καλύτερο!!! Για όλους μας!
...
Διψούσα. Βαριέμουν να πάω στ' αυτοκίνητο να βρω νερό κι ως να φύγουμε... έκαιγα τα καράβια μου!
Αχ! Χορευτό! Θα σε πετύχω! Εγώ ανήκω εκεί και στην Ελίτσα! ΤΕΛΟΣ!
Η ίδια!
Αυτοπροσώπως!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου