Θάλασσα της χαράς τα μάτια σου κήπος ευλογημένος η καρδιά σου...
Κατερίνα μου, Κατερίνα μας! Δεν έχω λόγια περισσότερα τούτη τη στιγμή, να σου γράψω. Μόλις μπήκα στην σελίδα σου και είπα: Αυτή η καρδιά είναι ξέχειλη από συναδελφισμό, ολάνθιστη από αγάπη, ταπεινή μα ταυτόχρονα περήφανη, μοναδική στην απλόχερη καλωσύνη της, μια αληθινή αρχόντισα που μας καλοδέχεται και μας επαινεί με τον δικό της απαράμιλλο τρόπο! Δεν είναι ο χρόνος που διαθέτει, είναι ο τρόπος που μας ενώνει... Είθε, Εσυ και η οικογένειά σου να είστε πάντα καλά. Εσύ μας τιμάς, αγαπημένη Φίλη! Δική σου, τούτη τη στιγμή, και για πάντα, Υιώτα Αστοριανή, ΝΥ
Γιωτάκι, παρα άργησα, αλλά τι να σου κάνει; Ο χρόνος τρέχει, ο άτιμος! Ούτε που κατάλαβα πως πήγε τόσο! Από χρόνο πάσχω, Γιώτα μου! Αν είχα τον χρόνο να κάνω όλα όσα ήθελα, πρώτα για τους άλλους και μετά για μένα, τότε, δεν ήθελα τίποτ' άλλο! Αλλά, 24 ώρες έχει η μέρα! Πανάθεμά την! Ποιος το εφεύρε; Ξέρεις τίποτα; Πάμε παρακάτω: Με τιμούν τα λογάκια σου, αλλά υπερβάλλεις! Σε κείνο το "υπερήφανη", όντως, μέσα έπεσες. Είμαι, τελικά! Άλλοι μου το είπανε, μέχρι να το παραδεχτώ και να το δω. Καθένας με τα κουσούρια του. Να είσαι καλά, Γιώτα μου! Το να παραδεχτείς ότι ο άλλος αξίζει και κάπου είναι "ανώτερος" από σένα, είναι το πιο φυσικό! Τον θαυμάζεις, τον παραδέχεσαι, τον χειροκροτείς, χαίρεσαι με την χαρά του, το λες και στους άλλους, να το μάθουν και να χαρούν κι εκείνοι. Τι πιο απλό; Ο καθένας μας έχει τα καλά του, τα ταλέντα του, σε άλλα πράγματα, ας πούμε! Καθένας παίζει με τα χαρτιά που έχει! Π.χ, εγώ αποδείχτηκα αρρωστημένη μπλοκατζού! Άμα μπορείς, γίνε! Ρίξε χειροκρότημα, πλιζ! Ου, ξέρω πως αν μάθεις... θα με ξεπεράσεις κι εδώ, αλλά, άσε να λέω κάτι να γελάμε! Φιλάκια, ρε Γιώτα μου! Εδώ πήγε 2!
4 σχόλια:
Θάλασσα της χαράς τα μάτια σου
κήπος ευλογημένος η καρδιά σου...
Κατερίνα μου, Κατερίνα μας!
Δεν έχω λόγια περισσότερα τούτη τη στιγμή, να σου γράψω.
Μόλις μπήκα στην σελίδα σου και είπα:
Αυτή η καρδιά είναι ξέχειλη από συναδελφισμό, ολάνθιστη από αγάπη, ταπεινή μα ταυτόχρονα περήφανη, μοναδική στην απλόχερη καλωσύνη της, μια αληθινή αρχόντισα που μας καλοδέχεται και μας επαινεί με τον δικό της απαράμιλλο τρόπο!
Δεν είναι ο χρόνος που διαθέτει, είναι ο τρόπος που μας ενώνει...
Είθε, Εσυ και η οικογένειά σου να είστε πάντα καλά. Εσύ μας τιμάς, αγαπημένη Φίλη!
Δική σου, τούτη τη στιγμή,
και για πάντα,
Υιώτα
Αστοριανή,
ΝΥ
Ά, ρε Γιώτα, γ.μ.τ.. την απόστασή μας!
Τα λέμε το βράδυ, γιατί έτσι που το πας εσύ, θ' αργήσω στο "ραντεβού" μου.
Γιωτάκι, παρα άργησα, αλλά τι να σου κάνει;
Ο χρόνος τρέχει, ο άτιμος! Ούτε που κατάλαβα πως πήγε τόσο!
Από χρόνο πάσχω, Γιώτα μου! Αν είχα τον χρόνο να κάνω όλα όσα ήθελα, πρώτα για τους άλλους και μετά για μένα, τότε, δεν ήθελα τίποτ' άλλο!
Αλλά, 24 ώρες έχει η μέρα! Πανάθεμά την!
Ποιος το εφεύρε; Ξέρεις τίποτα;
Πάμε παρακάτω:
Με τιμούν τα λογάκια σου, αλλά υπερβάλλεις!
Σε κείνο το "υπερήφανη", όντως, μέσα έπεσες.
Είμαι, τελικά!
Άλλοι μου το είπανε, μέχρι να το παραδεχτώ και να το δω.
Καθένας με τα κουσούρια του.
Να είσαι καλά, Γιώτα μου!
Το να παραδεχτείς ότι ο άλλος αξίζει και κάπου είναι "ανώτερος" από σένα, είναι το πιο φυσικό!
Τον θαυμάζεις, τον παραδέχεσαι, τον χειροκροτείς, χαίρεσαι με την χαρά του, το λες και στους άλλους, να το μάθουν και να χαρούν κι εκείνοι.
Τι πιο απλό;
Ο καθένας μας έχει τα καλά του, τα ταλέντα του, σε άλλα πράγματα, ας πούμε!
Καθένας παίζει με τα χαρτιά που έχει!
Π.χ, εγώ αποδείχτηκα αρρωστημένη μπλοκατζού!
Άμα μπορείς, γίνε!
Ρίξε χειροκρότημα, πλιζ!
Ου, ξέρω πως αν μάθεις... θα με ξεπεράσεις κι εδώ, αλλά, άσε να λέω κάτι να γελάμε!
Φιλάκια, ρε Γιώτα μου!
Εδώ πήγε 2!
Γεια σου κι εσένα, Κατερίνα, με την καλή κουβέντα σε πρώτη ευκαιρία και τα ωραία σχόλια !
Σ' ευχαριστώ, βρε!
Δημοσίευση σχολίου