Ακούσατε... ακούσατε!

Που είσαι παπά μου; Ξεχάστηκες στο κυκλάμινο; Για βάρα την καμπάνα! Έχουμε καλά μαντάτα! Από ποιον άλλον φυσικά; Απ' τον Νίκο τον Ντακάκη! Τον Κρητικό παραμυθά, ντε! Πες τα καλά νέα και τ' άλλα με την πολιτική και τους πολιτικούς, άστα! Όποιος θέλει θα τα βρει μόνος του, εκεί!

Μια εξήγηση

Γεια σας! Χαθήκαμε τελευταία. Πέρασαν μέρες αρκετές, τι μέρες, μήνες πέρασαν, από τότε που έχουμε να επικοινωνήσουμε. Εξαιτίας μου, φυσικά. Βέβαια, έχω και εγώ τα δίκια μου. Μια οι αναδουλειές, μια που φράγκα δεν υπάρχουν, πού διάθεση για άρθρα και σχολιασμούς. Αλλά αυτά τα ξεπερνούμε συνήθως με ένα «την υγειά μας να ’χουμε» και πάμε παρακάτω.

Είχα ωστόσο και άλλες ασχολίες περισσότερο ευχάριστες. Πρώτα πρώτα το μυθιστόρημα που με βασάνιζε καιρό, τελειώνει επιτέλους. Και ύστερα, η συνεργασία μου με τον εκδοτικό οργανισμό Λιβάνη. Τα βιβλία μου «Όπως τ’ όνειρο», «Η Αδελφότης των Στεναγμών» και το ανέκδοτο «Ψυχαρίδα», άρεσαν, κατά τα φαινόμενα, στους αναγνώστες και πριν από κάποιες μέρες, στις 18 Νοέμβρη συγκεκριμένα, υπόγραψα συμβόλαιο με τον γνωστό οίκο. Αυτά σαν οφειλόμενη εξήγηση για την απουσία μου.

Υγ. Πέσ' το χρυσόστομε και κόντεψα να σκάσω! Τέτοιες απουσίες, να τις ξανακάνεις, Νίκο μου! Θερμά Συγχαρητήρια! Τα υπόλοιπα τα έγραψα στο μπλογκ σου. Τεμπέλιασε ο παπάς και σχόλασε! Πήγε για ύπνο! Αύριο πάλι, θα τα πει καλύτερα!