...Μετά, μόνο η θάλασσα με χωρούσε. Έμεινα εκεί, ως αργά το βράδυ. Τότε που χόρευε το φεγγάρι με τους κόκκους της άμμου και της μηχανής μου, κι έγιναν πολλά φεγγάρια.
Κι ήρθα εδώ να συνεχίσω, ότι άφησα στην μέση.
Και στον "μικρό", γνωστό - άγνωστο φίλο που δεν έχει μάθει να σέβεται σημαντικές στιγμές ανθρώπων και με παραπέμπει σε μελλοντολόγο, κ.λ.π. έχω να του πω, να εύχεται να είναι γερός αυτός και η οικογένειά του! Τίποτ' άλλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου