Ποιήματα απ' την βίγλα - πλώρη 4ο τεύχος

Ποιήματα απ' την βίγλα - πλώρη 4ο τεύχος

Η Μάνα

του Μιχάλη Γεωργατζή

Όσοι τη μάνα έχετε,
δεν σας την πήρε ο χάρος,
μην την πικραίνετε ποτέ
γιατί θα 'χετε βάρος.

Στιγμές που την επλήγωσαν
θα έρχονται στο νου σου,
δεν θα σ' αφήσουν ήσυχο
ποτέ μες στη ζωή σου.

Σε κάθε εικόνα απ' αυτές
που θα 'ρχεται μπροστά σου
θα λες, αχ μάνα, και θα κλαις
γι' αυτή τη συμφορά σου.

Αυτό που χάνουμε μετά
βλέπουμε τι αξίζει
μα είν' αργά, πολύ αργά,
και πίσω δε γυρίζει.

Μόνο αυτός που έχασε
τη μάνα θα σε νιώσει,
μα δυστυχώς την αύρα της,
κανείς δεν θα στη δώσει.

Για να σου φύγει ο καημός
σε ό,τι θα 'χεις κάνει
θα σκέπτεσαι νωρίτερα
εσύ να 'χες πεθάνει.

αυτά σαν ενημέρωση
σ' αυτούς που δεν πονάνε,
τη στέλνουν στα ιδρύματα
κι αυτοί καλοπερνάνε.

Και κάνω την παράκληση
σ' αυτούς που δε νογάνε,
τη λέξη μάνα τι θα πει
να μάθουν ν' αγαπάνε. σελ. 28

ΠΑΡΗΛΘΑΝ
του Μιχάλη Μπάστα

κανένα φθινόπωρο
δεν τ' ακολούθησε άνοιξη.
Πάντα καιροφυλακτούσε ο χειμώνας
να τυλίξει στο λευκό χιτώνα του
τα πάντα.
Μάταια πιστεύεις πως θα σωθεί
το όνειρο.
Οι εποχές εναλλάσσονται με αμείλικτες
Συνέπειες.
Μην ξεχνάς
είμαστε στο φθινόπωρο.
Τα αιχμηρά κρύσταλλα
του χειμώνα
θα κομματιάσουν τις προσδοκίες μας.
Οι εποχές δεν επιστρέφουν.
Παρήλθαν πια αμετάκλητα.σελ.47

Το κινητό της γιαγιάς
της Μίνας Βαϊτσαρά

Πήρε η γιαγιά το κινητό να κάνει τη δουλειά της
αλλά τα μπέρδεψε πολύ και βρήκε τον μπελά της.
πατάει κουμπιά και αριθμούς και γίνεται χαμός.
ώσπου να ψάξει να τον βρει, σβήνετ' ο αριθμός.
Πρόθυμο το εγγόνι της θέλει να της τα μάθει
χωρίς να ξέρει το παιδί τι του 'μελλε να πάθει.
-Όχι, γιαγιά, τ' αριστερό, σου λέω το δεξί.
Και δόστου πάλι τα κουμπιά και φτου απ' την αρχή.
-γιαγιά, πατάς το κόκκινο- το μπλε σου έχω πει.
-Συχώρα με, αγόρι μου, δε θα το ξανακάνω
κι αντί το κάτω το κουμπί, πατάει τ' αποπάνω.
Μία φορά και δυο και τρεις, αηύδυσε το καψερό.
-Κλείστο, γιαγιά, και πέτα το, να μην το ξαναδώ...

Γιαγιές, ακούστε με καλά: Πριν πάρ' τε κινητό,
φροντίστε οπωσδήποτε να έχετ' εγγονό.
κι αν κάποτε σας βαρεθεί και πάει να το πετάξει,
με δυο γλυκά χαμόγελα θα σας το ξαναφτιάξει.
μα η αλήθεια είναι πικρή. Αχ! τώρα στα γεράματα
είναι λιγάκι δύσκολο, να μάθει ο γέρος γράμματα!... σελ.78

Δε γράφω πια ποιήματα
του Β.Δ. Αναγνωστόπουλου

Δε γράφω πια ποιήματα.
Ναι.
Μετρώ στα δάχτυλα τους φίλους
Μετρώ το νήμα της ζωής
Μετρώ την ψαριά μου
Πολύς κόπος και ιδρώτας
Βουτηχτής με
δολώματα όνειρα που 'γιναν
παγίδες,
Κι εγώ μια διάτρυτη απόχη...σελ.103

Λευκά πουλιά
της Μάγιας Μπονζώρλου

Η επιθυμία για τον ανοιχτό ορίζοντα
μας έδωσε την άμμο της θάλασσας.
Η επιθυμία για κεχριμπαρένιους έρωτες
μας γέμισε με πολύχρωμα σύννεφα της δύσης
κι η λαχτάρα
για ένα ταξίδι υπερπόντιο
μόνο τα πόδια μας έβρεξε
στ' ακρογιάλι.
Τα όνειρά μας,
λευκά πουλιά,
ολοένα χάνονται
πάν' απ' το κύμα,
όμως η ψυχή μένει ζωντανή
μόνο σαν ονειρεύεται. σελ. 109