Δέκα χρόνια - Μητροπάνος (Μόνο;)

Την ελεύθερη παπαρούνα μου, την μία και μοναδική που βρήκα εκτός συρματοπλέγματος και φυσικά την έκοψα, ήθελα να την τραγουδήσω κι αλλιώς,απόψε, εκτός απ' την σόλο φλογέρα. Με μελαγχόλησε πρωινιάτικα, (πες - κι εκείνες τις στιγμές - δεν το συζητώ)σε συνδυασμό με το πολύ ωραίο τραγούδι του Δημήτρη Μητροπάνου, "δέκα χρόνια". Είναι που Έφυγε; Είναι που Φύγαν κι άλλοι; Είναι που θα Φύγουν κι άλλοι; Είναι που ΚΑΝΕΙΣ δε μένει; Είναι πολλά... Εκεί στο δρόμο αναρρωτήθηκα πολύ για το πόσες ιστορίες ανθρώπων έχουν γραφτεί, συν την δικιά μου. Σε κάθε βήμα μου συναντούσα και λέξεις μου που είχαν μπερδευτεί με λέξεις άλλων... Και πόσες ακόμα θα γραφτούν στο μέλλον, κι ας μη φαίνονται... Ευτυχώς οι λέξεις και τα όνειρα των νέων (μαθητών και φοιτητών) είναι γραμμένες με ανεξίτιλο μαρκαδόρο! Ευχές μου τα όνειρά τους! Μακάρι να τον ζωγραφίσουν κάποτε αυτόν τον δρόμο, με αληθινά χαμόγελα! Όχι σαν του κήπου μου!... Τα μεταφυσικά μου... σε βιντεάκι εκεί, και στο μέλλον θα γράψω τις λέξεις. Είναι πολλές. Θα περιμένω να κατασταλάξουν, για να μη σας κουράσω με περριτές. Μία είναι η ουσία: Τίποτα δεν γίνεται τυχαία! "Υπάρχει λόγος"! Ενώ ακόμα δεν κοιμήθηκα, ξύπνησαν τα κοράκια! Έλεος! Τα σπουργιτάκια και τα ψαρόνια, σιγομουρμουρίζουν. "Νυστάζουν! Λίγο ακόμα!" λένε. .................... Υγ. Αν ξέρει κάποιος τις αλλαγές του μπλόγγερ, ας μου πει τι να κάνω για να μην κάνει το κείμενο αχταρμά! Υγ. 2 Αυτή η ΣΤΑΣΗ έχει παρελθόν, παρόν και μέλλον...