Τετάρτη 1 Μαΐου 2019

Τριανταφυλλιές....

...Κάτι έλεγε η Αστοριανή (Γιώτα Σπανού - Στρατή), ΕΔΩ, για την τριανταφυλλιά της Κατερίνας, που εμπνεύστηκε και έγραψε ένα Δυνατό ποίημα, που δεν ήταν όμως φωτογραφία, ούτε τριανταφυλλιά της Κατερίνας...!

Οπότε, επειδή οι κήποι μου είναι γεμάτοι τριανταφυλλιές (άσχετα, αν δεν μπορώ να τις περιποιηθώ, τα χέρια μου είναι συνήθως κρεμασμένα - τώρα τ' αριστερό, απ' την πολλή ξεκούραση...), επειδή είναι η εποχή τους, κι άρχισαν ν' ανθίζουν, δικαίωμα να χαρούν ιντερνετικό αέρα...!
Η Αφρικάνικη σκόνη, μεγάλος νταλκάς, έστω κι έτσι.
Προχθές τα ξέπλυνα, μια απ' τα ίδια...
Χθες τα πότισα, μόνο, έδεσα κάποια κλωνάρια που... προσκυνούσαν... τα μίλησα νοερά... ως συνήθως... αυτά!
Η χαρά της γάτας μου της Ελπίδας, να κατεβαίνουμε μαζί στον κήπο... γιατί δυστυχώς... την έχουν τρομάξει χιλιάκις... τα παιδιά. (Και δεν φταίνε ΠΟΤΕ, τα ίδια τα παιδιά, όταν δεν αγαπάνε τα ζώα...)

Οι φώτο είναι απόγευμα, παραμονή Πρωτομαγιάς. Έκοψα ελάχιστα τριαντάφυλλα, (κι απ' αυτά, τα ήδη μεγαλωμένα - τα λυπήθηκα) μόνο για ένα συμβολικό στεφανάκι, και για το προσκυνητάρι μου... καλύτερα.

Σήμερα Πρωτομαγιά, δυο γειτόνισσες που δεν έχουν άνθη στην αυλή τους... μου ζήτησαν να κόψουν.
"Όσα θέλετε", είπα, "αλλά όχι μπουμπουκάκια"...
Το είπα με την ψυχή μου.
Η μία κρατούσε ήδη σακούλα...
Μπήκα μέσα, να μη δω, τι θα κόψει...
Πονάει, λίγο, το παραδέχομαι...
Χωρίς καμιά φροντίδα, ανθίζουν οι αυλές μου, κι εδώ και στο χωριό.
Τις έχω ποτίσει με πολλά εσωτερικά και εξωτερικά δάκρυα... ξέρουν αυτά, αντέχουν!
Δώρα Θεού είναι, ανήκουν σε ΟΛΟΥΣ!
Γούρικα να είναι στα σπίτια που θα πάνε και στα βλέμματα που στέκονται, κάθε χρόνο, τέτοια εποχή!
ΚΑΛΟΝ ΜΗΝΑ! ΜΕ ΥΓΕΙΑ και ΑΓΑΠΗ!
Λουλούδια να ανθίζουν και στις ψυχές μας, ΕΙΘΕ!


Ποιο γίγα - τριαντάφυλλο, δεν είχα ξαναδεί!
...Κι υποκλίνονταν... ταπεινά και σκυμμένο... χωρίς να "προκαλεί"...
















Αζαλέα... παραπονούμενη...




























































Εκεί που σμίγει η λεμονιά με την τριανταφυλιά, εκεί που σμίγουν τείχη, κ.λ.π.























Πασχαλούδες Ζαγοράς, βουνίσιες, τέτοια εποχή! Κρατούν, ακόμα!
"Κάτι" λέγανε, το κατάλαβα.







Τα γιασεμιά ετοιμάζονται...








ΚΑΛΟΝ ΜΗΝΑ και του χρόνου, ΚΑΛΥΤΕΡΑ!
ΥΓΕΙΑ κι ΕΙΡΗΝΗ, ΚΥΡΙΩΣ!
Τ' άλλα... βολεύονται.

Υγ. Λογικό ν' αλλάξω και Φόντο...

4 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

...ίσως ...παραβγαίνει με τα τριαντα-φυλλα του "Ταξιάρχη" που κάνουν γλυκό από τα φύλλα!!!!
κι η Ελπίδα, με τις άσπρες μπότες;;;;

Θυμάμαι χρόνια πριν που την δέχτηκες...

όσο για την ¨ξένη¨τριανταφυλιά, στα παράθυρα, πανέμορφη και ...δημιουργική, έφερε την έμπνευση...

Να είσαι καλά, Φίλη μου. Μην αγχώνεσαι. Να παίρνεις τη θετική πλευρά... Τεχνολογία είναι αυτή...

Σε φιλώ.
Καλορίζικη η αλλαγή της τριανταφυλλιάς.

Εγώ, ακόμη ψάχνω για το ολόλευκο παρόμοιο ...μέγα-τριαντάφυλλο στον ξύλινο φράχτη της
νιότης μου.

Κυκλαμίνα είπε...

Τι να πρωτοαπαντήσω;
Είσαι ποταμός!
Εύχομαι να βρεις το ολόλευκο ... μέγα τριαντάφυλλο της νιότης σου, γρήγορα!
Όσο για την τεχνολογία... κακά χεράκια είναι που θέλουν κόψιμο, για να μην το ξανακάνουν!
Θετικά το παίρνω, γιατί είναι όντως "τιμή" να ασχολούνται μαζί σου, άρα σημαίνει πως "μετράς", αλλά δεν παύω να τσατίζομαι κιόλας, για "παραβίαση" ανθρωπίνων δικαιωμάτων που πρώτο απ' όλα, είναι η ελευθερία του λόγου!
Αν φιμώσεις τον άνθρωπο, πώς θ' ακούσεις τα προβλήματά του, πώς θα τα λύσεις, εσύ που έχεις θέση, ΟΠΟΙΕ ΚΥΡΙΕ, που ζητάς και ψήφο και τάχα σε νοιάζει ΥΠΕΡΑΝΩ απ' τον εαυτό σου, το ΚΑΛΟ των άλλων;
Πώς θα με πείσεις ότι ΟΝΤΩΣ, Αξίζεις, να πιάσει υπεύθυνη καρέκλα;

Εκτός απ' τα καταστροφικά, όλα τ' άλλα γύρω μας, Γιώτα μου, είναι δημιουργικά!
Οι Καλλιτέχνες σαν κι εσένα, όλο και θα βρίσκουν "κάτι", να δημιουργούν!
Ευτυχώς!

Αστοριανή είπε...

Ευχαριστώ,
για τον χρόνο σου, Φίλη μου...

...και σου εξήγησα τόσα, κι εγώ,
στην "αστοριανή..."

Φιλιά τριανταφυλλένια.

Κυκλαμίνα είπε...

Τα διάβασα Γιώτα μου, κι έχω απαντήσει ήδη. Φιλιά πολλά!