Κλεμμένο, εν ψυχρώ!

14 Οκτ 2009

Της Κυριακής (11 Οκτ. 2009) τα ... 5 Έψιλον !!!!!

Εδώ είμαστε, λοιπόν, αρχίζοντας με το "Λεύκωμα" και το Πρόγραμμα

του Συλλόγου Αθηναίων, Νέας Υόρκης:

Όλοι, ικανοποιημένοι από την μεγάλη επιτυχία της Εορτής,

και ... με την σειρά, αρχίζοντας από πάνω, μπροστά στην Αίθουσα του Πολιτιστικού

της Αρχιεπισκοπής: Σταύρος Μαρμαρινός, Δημοσιογράφος του Ε.Κήρυκα,

ο Γενικός Πρόξενος Κύπρου, Ανδρέας Παναγιώτου, ο παλαίμαχος τραγουδιστής Παπαιωάννου, η δραστήρια Πρόεδρος του Συλλόγου Αθηναίων Ν.Υ., Χριστίνα Κωστάκη,

ο Δημήτρης Στρατής, η ηθοποιός-σκηνοθέτρια Μάρθα Τομπουλίδου, η Υιώτα Στρατή

-(συγγραφέας-σκηνοθέτις- κ.λ.π. ... του έργου), ο νέος Πρόξενος Ελλάδος Ευάγγελος Κυριακόπουλος, ο κύριος ομιλητής Παναγιώτης Κρεκούκης, η όμορφη Μάρθα Τομπουλίδου, και οι αξιαγάπητες πλέον ηθοποιοί του μονόπρακτου " ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΘΥΣΙΑ"

με την μοναδική απόδοση των χαρακτήρων του έργου,

Ηλέκτρα Μαμινάκη και Ιωάννα Χαστά!

Στην επάνω φωτογραφία, η θαυμάσια Γενική Πρόξενος Νέας Υόρκης, κ. Άγη Μπαλτά,

και κάτω, μια αναμνηστική με την ... γράφουσα, Γιώτα Στρατή...

Να οι δύο αγαπημένες μας ηθοποιοί:

η Ηλέκτρα, στο ρόλο της "Κυρίας" ...

και

η νεαρή ταλαντούχος Ιωάννα,

στο ρόλο της "φοιτήτριας" ...

Οι: Ηλέκτρα Μαμινάκη και η Ιωάννα Χαστά, στο κλείσιμο του έργου,

όπου έκαναν το κοινό να συγκινηθεί και να βουρκώσουν μάτια...

Το άλικο κρίνο,

έφερε ..."τύχη" ! από την προηγούμενη μέρα στην προσπάθειά μου (μιας και δεν είναι παρά ανοιξιάτικο) και μαζί με άλλα λούλουδα του κήπου μου συμπλήρωσαν τις δύο ανθοδέσμες που χάρηκαν οι ηθοποιοί μας...

ο Πάνος Κρεκούκης, και πλάι η Χριστίνα Κωστάκη,

όπως παρουσίασε ο μοναδικός Εθνικός Κήρυκας, με τον Σταύρο Μαρμαρινό...

Κάτω, στην πρώτη σειρά οι προαναφερθέντες Επίσημοι, μαζί κι ο Επίτιμος Πρόεδρος του Συλλόγου κ. Ντένης Συντήλας (Κύριος εμπνευστής της γνωστής πλέον Πλατείας Αθηνών, στο

Long Island City (Astoria) NY., με την σύζυγό του, Δασκάλα, κ. Ρίτα.

Στην δεύτερη σειρά, ακουμπισμένη στον τοίχο (!), η δεύτερη κόρη μας Όλγα,

κι αυτή Δασκάλα, και... κάπου στην μέση, το ζεύγος... Στρατή,

σε κάποια στιγμή, στην αρχή της εκδήλωσης ...

Αυτή ήταν, λοιπόν, η ...Κυριακή των 5 Έψιλον:

Υπήρχε: Ε-νέργεια, Έ-κπληξη, Ε-παγγελματισμός, Ε-πιτυχία, και ... στο τέλος Έ-ρωτας!!!

(Πιστεύω, θα θέλατε ν' αρχίσω από το ...τελευταίο "Ε", μα θα ήταν κάπως εγωϊστικό... εκτός του ...προσωπικό!!! άλλωστε, είχα το ... μερδικό μου σε όλα.)

Ο Σύλλογος Αθηναίων -είμαστε Φίλοι και Μέλη για κάμποσα χρόνια- είναι ένας από τους παλαιότερους Συλλόγους. Τα "σκαμπανεβάσματα" στα 8Ο τόσα χρόνια του, ουκ ολίγα, όμως τα τελευταία χρόνια, ιδίως υπό την προεδρία της κ. Χριστίνας Κωστάκη, σημειώνονται εξαιρετικές επιτεύξεις. Σε μία επαίτειο που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο, είναι δύσκολο να έχεις διαφορετική παρουσίαση ενώ χειρίζεσαι το ίδιο θέμα:

της τελικής απομάκρυνσης του Γερμανικού εχθρού από την Αθήνα και γενικά της Ελλάδας...

Θυμάμαι την μητέρα μου -που εργαζόταν στην τότε ΣΠΑΠ, να διηγείται για τις ολονύχτιες διαδρομές των φορτηγών τραίνων, όπου τα βαγόνια ερμητικά κλειδωμένα με τις σιδερένιες μπάρες και τις πελώριες κλειδαριές, πηγαινο-έρχονταν Καλάβρυτα-Διακοφτό-Αίγιο-Πάτρα- σταματούσαν πολλές φορές -λόγω διασταύρωσης στο σταθμό Βαλιμητίκων- κι ο Θεός ξέρει από πού και πώς διοχέτευαν τα μεγάλα κιβώτια με τους ατίμητους θησαυρούς του Μεγάλου Σπηλαίου, της Αγίας Λαύρας, και άλλων μοναστηριών της Επαρχίας Καλαβρύτων κι Αιγιαλείας...

Αχ! Αυτοί οι πόλεμοι! που... τους ξεχνάμε

(για χατήρι τίνος; και... πάλι "φτου κι απ' την αρχή;!!!")

Μετά από τις αξιοπρόσεχτες και σύντομες (!) ομιλίες, η εκδήλωση έκλεισε με το αναμενόμενο ενδιαφέρον στο βραβευμένο θεατρικό: "ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΘΥΣΙΑ" , αναφορικά για την ηρωική απόφαση του εύζωνα-φρουρού Κωνσταντίνου Κουκίδη, ο οποίος, είμαι σίγουρη (!), θα... δάκρυσε μαζί μας αυτό το βράδυ της Κυριακής: 11 Οκτωβρίου, 2009...

Θέμα του έργου: Στοιχεία της ιστορίας και συναίσθημα αποδίδει μια κυρία των 80-82 ετών, συμμαθήτρια του Κώστα Κουκίδη, φίλη της καρδιάς των τρυφερών χρόνων, όπου έφερε στην επιφάνεια τα μεγαλειώδη συναισθήματα αυτού του λεβέντη ήρωα από τα μαθητικά του χρόνια, για να τα παρουσιάσει σε παρόμοια επαίτειο, μέσω του μοναδικού κειμηλίου που κατέχει: ένα γράμμα-έκθεση από το σχολείο τους, όπως και την σημαία όπου κρατούσε σαν αριστούχος σημαιοφόρος, στις τότε παρελάσεις...

Η κυρία Ηλέκτρα Μαμινάκη, στον δύσκολο ρόλο της 80-χρονης κι ακόμα ερωτευμένης με τον Κώστα Κουκίδη, στηρίχθηκε στο ασημί μπαστούνι της για να υψώσει κορμί και όραμα, να ενώσει παρελθόν και μέλλον, κατασυγκινώντας το κοινό, σ' ένα ευτυχισμένο "πάντρεμα" με την λεπτεπίλεπτη πτυχιούχο της υποκριτικής Ιωάννα Χαστά, στο ρόλο της φοιτήτριας, και να γεμίσει υπερηφάνεια την γράφουσα για την ευτυχισμένη στιγμή της πετυχημένης απόδοσης του έργου.

Δεν είναι μόνο να γράφεις. Είναι και να βλέπεις τα λόγια σου να παίρνουν σάρκα και οστά...

να τυπώνουν μια σελίδα μνήμης στο μυαλό των ανθρώπων... να σε κάνουν να προχωρείς στο σκοτεινό διάδρομο της σκέψης μ' ένα κερί ως που να πλησιάσεις και πάλι το φως...

Ήδη, γνωρίζετε ότι αγαπώ και τα λουλούδια...

Το άλικο φθινοπωριάτικο κρίνο, πάρα-πάνω, είναι το φιλί που σας αφιερώνω σε όλους, μα όλους που ακόμη μ' έχετε Φίλη σας.

Γεια σας, προς το παρόν,

Υιώτα

του ... ευτυχισμένου Ηλίανθου,

Αστοριανή

Ν.Υ.

2 ΣΧΟΛΙΑΣΑΝ:

Κατερίνα Ζαγοριανή είπε...

ΩΩΩΩ! Γεια σου Γιώτα με τα 5 Ε!
Ευχαριστώ για το πλούσιο υλικό! Τώρα ήρθα και πριν πάω να τηγανίσω γαλέο, είδα τα μηνυματάκια μου!
Συγχαρητήρια και πάλι! Θα τα δω λεπτομερώς αργότερα! Φιλάκια, να σε χαιρόμαστε! Πάντα 5 Ε και βάλε!

Τετάρτη, Οκτώβριος 14, 2009 12:30:00 μμ

Κατερίνα Ζαγοριανή είπε...

Α, ρε Γιώτα! Να ήταν μόνο πέντε τα Ε!
Για μέτρα:
Εύγε! σε σένα!
Εύγε! σε όλους!
Επίτημος, επίσημοι, Επέτειος, ΕΛΛΑΔΑ, Εθνικός Κήρυκας, Ελευθερία, Έπαινος, Ε, άσε με και με κατασυγκίνησες!!!
Γιατί να μη μπορώ να είμαι εκεί, να δω, ν' ακούσω, να αισθανθώ, να συγκινηθώ, να κλάψω για σένα από χαρά;
Αχ! ρε Γιώτα μου, πάντα πολλά "Ε" δίπλα σου, εκτός από εχθρούς!
Κι εκείνο το "ακόμη σ' έχουν φίλη", τι θέλει να πει η ποιήτρια; Σε είχαν πριν και τώρα που πρέπει να χαρούν και να καμαρώσουν για σένα, δεν σ' έχουν;
Δεν νομίζω!(Στις χαρές πάντα υπάρχει κόσμος δίπλα μας! Στα ζόρια, κανένας!)
Μήπως εννοείς ότι χαθήκαμε γενικώς λίγο όλοι μας; Τι να κάνουμε, ρε Γιώτα μου! Τα φεγγάρια! Είπαμε!
Τι να πρωτοσχολιάσω, βρε κορίτσι μου;
Σ' αφήνω να αναπολείς τις ξεχωριστές ωραίες στιγμές σου, τώρα που είναι ακόμα φρέσκιες!

Και δε μου λες κυρά μου! Αυτό το βιβλίο γιατί δεν μου το έστειλες;

Να σε χαίρεται η οικογένειά σου, Γιώτα μου!
Φαντάζομαι συγκίνηση όλοι τους!
Καλά ο Δημήτρης...
Η κόρη; Οι κόρες; Τα εγγόνια;
Αυτά είναι τα ωραία, Γιώτα μου!
Συν το όταν παίρνουν σάρκα και οστά τα γραμμένα λόγια σου!
Αυτό πάντα το θαύμαζα: Θέατρο και τραγούδι, γιατί ζωντανεύουν! Δεν είναι σαν τα βιβλία...
Φιλάκια! Πολλά είπα! Έχω και δουλειά! Σε κλέβω και φεύγω!Έτσι, εν ψυχρώ!

Τετάρτη, Οκτώβριος 14, 2009 3:30:00 μμ