Οι φίλοι μου δεν μοιάζουν με κανέναν

που μας πάει ο καιρός;
οι φίλοι μου δεν έχουνε ονόματα...

Η Athina Issari ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΑΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ...;

Απολογισμός.
Λάθη; Πολλά!
Τι σημασία έχει ποιος τα περισσότερα;
Μπορεί εγώ, μπορεί κι εκείνοι...
Το θέμα είναι ότι με θυμούνται και τους θυμάμαι...
Τους αγαπάω και μ' αγαπούν κι ας μας χώρισαν τα λάθη και ο χρόνος...
Από κει μάθαμε, όμως...
Πόσα χρόνια Α;
Πόσα Ν;
Πόσα Π;
Πόσα Λ;
Πόσα Γ;
Πόσα Μ;
Πόσα Μ;
Πόσα Μ;
Πόσα Μ;
Πόσα Ε;
(8 σε πρώτη ζήτηση; Μπράβο!)
Τόσα όσα και τα βόλια...
Ήταν να συμβούν.
Κάποια ιστορία γράφουμε.
Ο επίλογος όμως είναι πάντα ανοιχτός, όσο εξαρτάται από μας.
Η Λ. τον έγραψε Φεύγοντας... Με φώναξε...
Η Μ. δεν με φώναξε. Ήταν πολλή εγωίστρια και υπερήφανη. Μου άφησε ευχές με την Χ. και με είπε: "ατίθαση!"
Την Π. την συνάντησα πριν λίγο καιρό. Ήρθε και με βρήκε. Έκλαιγε... Μου έδειξε φωτογραφίες των παιδιών της... "Γιατί την έσβησα;" με ρώτησε. "Δεν μπορούσα να στο πω, τότε...", είπε. ""Έκανα λάθη..."
"Να είσαι καλά!" της είπα και την αγκάλιασα... "Κι εγώ, τότε... δεν μπορούσα να το δεχτώ. Τώρα, ίσως!"
Την Α. την είδα μια μέρα στα μαγαζιά. Την είδα από μακριά. Κοκκίνησε και κατέβασε το κεφάλι... Ήταν με την οικογένεια. Φτάνοντας κοντά της, της χαμογέλασα μ' αγάπη κι αμέσως έλαμψε το πρόσωπό της. "Γεια σου Κατερίνα! Τι κάνεις;"
"Είμαι καλά; Εσύ;"
"Καλά!..."
Δίπλα της είχε "φρουρούς".
Άλλωστε ήμασταν εν κινήσει...
Περπατούσαμε.
Δεν έπιανε το φρένο.

Ε, ας μη το συνεχίσω με τις άλλες! Μ' εκείνες ακόμα είμαστε παιδιά και "παίζουμε", αραιά και που.

Α, ξέχασα κι έναν άντρα!
Πόσα χρόνια Τ;
Θέλω να σε βρω μόνο σου, να σε ρωτήσω:
"Πώς τόλμησες να χρησιμοποιήσεις το όνομά μου, για να καλύψεις την γκόμενα;"
Ποιο δικαίωμα φιλίας στο έδωσε αυτό;
Κρατάω το χαστούκι να στο δώσω, όταν θα είσαι μόνος σου, για να μη δημιουργήσω πρόβλημα στην οικογένειά σου.
Θέλω να είσαι ευτυχισμένος, αλλά οφείλεις να με ανεβάσεις ξανά στα μάτια της γυναίκας σου! Μη την ξαναδώ να με κοιτάζει υποτιμητικά και να είσαι μάλιστα δίπλα της, γιατί θα το φας το χαστούκι!
Θυμάσαι; Κάποτε που είχα μεθύσει, τότε, παιδιά, σου ζήτησα να μου δώσεις χαστούκια να συνέλθω, κι εσύ έκλαιγες, κι εγώ επέμενα: "Χτύπα!" "Κι άλλο! Δεν ξεμέθυσα!"
Σ' ευχαριστώ για το κλάμα σου, τότε!
Αυτό σέβομαι εγώ τώρα.
Να σε πετύχω μόνο σου, μόνο και θα δεις, παλιόπαιδο!
Άντρας πια! Μπαμπάς!
Πόσα χρόνια Τ;

Υγ. Ούι! Σε καλό μου απόψε!
Φεύγω από δω!
Βρε, τι μού 'κανε ένα τραγούδι!
Βαλ' τε με ρε παιδιά στην απομόνωση!
Κόψ' τε και το ίντερνετ!
Πάρ' τε μου και τους υπολογιστές, τα χαρτιά, τους στυλούς!
Κάν' τε μου και μια λοβοτομή!

Μόνο οι τοίχοι να είναι μπλε!
Κι ας είμαι βουνίσια...
Πάντα το Χορευτό και τον ουρανό κοίταζα...

Ώρα 12:18