Στιγμές συγκωντρωμένες

Δεν κατάλαβα πως πέρασε η ώρα...
Μόλις μετέφερα τις εικόνες των βιβλίων στο μπλογκ της Βιβλιοπαρουσίασης. Να μην ψάχνονται τα παιδιά! Εκεί άλλωστε, ήταν η θέση τους! Μπορεί να είναι δουλειά του 2009, αλλά θα μείνει αιώνια!

Σαν ακούω κι αυτό το τραγούδι με το κυκλάμινο εκεί! Ποιον ήλιο; Πίσσα! Σκοτάδια!Νύχτα είναι!
Δεν είδα κι αν έχει φεγγάρι απόψε! (Ξημέρωσε η 12/1/10/ ώρα 1:07 (Σώπα! Τι λες;)

Πω, πω! Μέχρι να κάνω την νέα διακόσμηση, πάει το 2010! Κι έχω τόσες ιδέες!

"Πού βρίσκεις χρώματα κι ανθείς", συνεχίζει "... και σαλεύεις!..." επιμένει!
"Μ' αρέσει!" που λένε και στο Φέιμπουκ!
Κάτι σαν το: "Πονάω και μ' αρέσει..." που λένε οι πονηροί... σε ροζ!

Να σου πω:
Το "σάλεψα"... κάτι μου κάνει!

Άντε πάλι! "Λόγια φτωχά..." επιμένει!
Πάω να το κλείσω!
"της λευτεριάς ο λόγος... βγάζει σπαθιά... και σκίζει τους αιθέρες..."

Είπαμε! Αετός θα γίνω τώρα!

και τώρα που το θυμήθηκα!
Το '98, μου είπε ο Κ. άνθρωπος των γραμμάτων, δάσκαλος, συγγραφέας κ.λ.π.
"εσύ, κακώς κάθεσαι εδώ! Είσαι αετός! Να κοιτάξεις να ψαχτείς στην Αθήνα! Εκεί θα πετάξεις! Εκείνος ο ουρανός είναι δικός σου!"
Κι άλλα είχε πει!
Μόλις γύρισα από κει, κυρ Κώστα!
Γι' αυτό έγινα αετός, απόψε!
Έτυχε! Όπως έτυχε να ταξιδέψω και ιντερνετικά εδώ και τέσσερα χρόνια και πέταξα σε πολλούς ουρανούς.
Είδα, έμαθα και γύρισα στη φωλιά μου.
Θέλω να την αλλάξω, μα δεν μ' αφήνουν...
Ποιοι;
Οι άλλοι αετοί...
Κι εκείνοι σκόρπιοι είναι.

Γύρισα κυρ Κώστα! Γύρισα! Άμα πλησιάσεις τον μύθο, έχασες! Αυτό έμαθα! Προτιμούσα τον μύθο! Τ' αστέρια εγώ τα ήθελα να παραμείνουν ψηλά! Μην τα φτάνω! Να μη γνωρίσω την άλλη τους όψη. Με απογοήτεψαν πολλοί. Λίγους θαυμάζω ακόμα. Και τους κρατάω μακριά, ενώ μπορώ να τους φτάσω.
Θέλω να μείνουν εκεί!
Έχει ανάγκη ο ουρανός μου από αστέρια.
Ας είναι και ψεύτικα!
Όχι. Θέλω να μείνουν εκεί!
Χρειάζομαι φως, στα σκοτάδια του εικοστού αιώνα.
Όχι, δεν θα πει, αυτό, Καλλιτέχνης!
Καλλιτέχνης θα πει, όλα όσα δεν είσαι!
Κι όχι όλα όσα είσαι!
Την διαφορά ψάχνεις.
Το αυθεντικό και όχι τον μίμο!

Ώρα 1:41
Κυρ Κώστα, πάω να βρω αυτό το ωραίο τραγουδάκι και μετά, τ' αποφάσισα!
Όχι, δεν θα την κρατήσω αυτή την φωλιά!
Θέλω καινούργια!
Ευτυχώς που δεν πρόλαβα να σβήσω την παλιά, που πάντα θα κοιτάζω πίσω με νοσταλγία, ίσως και παράπονο, γιατί απ' το ταξίδι αυτό, ΕΜΑΘΑ!
Αν δεν υπολόγιζα το παρελθόν, θα είχα σβήσει πολλά.
Απλά, γι' απόψε, υπάρχουν αποδείξεις.
Τα έγραψα κατευθείαν εδώ και ναι, κάποια στιγμή θα τα δημοσιεύσω.
Θέλω να ξέρουν καλά οι φίλοι μου, πόσο δύσκολο μου ήταν να μείνω. Πόσο τα πάλαιψα, τόσο απόψε, όσο και όλο τον τελευταίο καιρό.
Μόλις είμαι έτοιμη, θα τους ενημερώσω.
Όσοι πετάξουν κατά κει... πέταξαν!
Πήλιο θα είναι, καθαρός αέρας, ζούγκλα, του δάσους όμως! Όχι της πόλης και της στιγμιαίας λάμψης μόνο! Όχι επιφάνεια! Όχι να ψάχνω το δέντρο! Δάσος θέλω!



Να μπορούσα να χτίσω την νέα μου φωλιά, κάπου εκεί σε μια κορφή του Πηλίου!
να μπορούσα!



Ναι, Νότη! Αυτά και άλλα πολλά, θα πουν: Καλλιτέχνης!

Κι αν είσαι η αρτίστα, αυτής εδώ της στέγης...
δεν είσαι καλλιτέχνης!
Έφευγα, Νότη! Μόλις! Μόνο τα πω, εδώ, πριν φύγω!
Να πάω ξαλαφρωμένη στο άλλο!

Βρήκα και τον εξαρτημένον καλλιτέχνη!


"όμως... η τέχνη σου με πάει πίσω..."
"θέλω ν' ακούω στη φωνή σου, πως να αντέχω στα φαρμάκια"
Ωραία λόγια! Πρώτη φορά τ' άκουσα αυτό!
Πού είσαι ανηψιέ;
Όχι, δεν θα ξαναμαλώσουμε για τον Σφακιανάκη!Αφού με κάλυψε απόψε, ξεχνάω τα βότανα!

Βρήκα και την αγάπη!
Αγάπη, τι δύσκολο πράγμα!


"Αρχή και φινάλε, σκοτάδι και φως"
"οι αγάπες χάνονται, σβήνουν σαν τ' αστέρια..."
Σφακιανάκη, με κάλυψες!
απόλυτα!