Από φεις μπουκ

Ελευθερια Χαραλαμπιδου 13 Ιανουαρίου στις 10:44 π.μ. Απάντηση

Ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων δεν αποτελεί σοβαρότατο ζήτημα μόνο για την Αφρική, τη Μέση Ανατολή και την Ασία όπου παραδοσιακά εφαρμόζεται. Λόγω της διαμονής μεταναστών από τις παραπάνω χώρες σε χώρες της Ευρώπης, της Βορείου Αμερικής και της Αυστραλίας, το πρόβλημα έχει εξαπλωθεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο και στις δυτικές κοινωνίες.

Το πρόβλημα θα παρέμενε πίσω από τα τείχη των γκέτο όπου έχουν αναγκαστεί να ζουν οι μετανάστες στην Ευρώπη, εάν περιπτώσεις σαν αυτήν του διάσημου σούπερ μόντελ Waris Dirie -και σημερινής πρέσβειρας του ΟΗΕ για το θέμα- που έχει υποστεί την επέμβαση, δε βοηθούσαν στη δημοσιοποίησή του προβλήματος.

Φυσικά η δράση οργανώσεων σαν τη Διεθνή Αμνηστία καθώς και άλλων ακτιβιστικών οργανώσεων που με εκστρατείες ενημέρωσης φροντίζουν να φέρουν το πρόβλημα στην επιφάνεια και να σπάσουν τη συνωμοσία της σιωπής που καλύπτει το "ευαίσθητο θέμα", έχουν πρωτίστως συντελέσει στο να γίνουν τα πρώτα βήματα για τη λύση του.

Στην Ευρώπη, υπολογίζεται ότι αυτή τη στιγμή 500.000 κορίτσια και γυναίκες έχουν υποστεί ή απειλούνται από ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων.

Πρόκειται ως επί το πλείστον για κορίτσια που δεν υποβάλλονται σε κλειτοριδεκτομή στην Ευρωπαική χώρα όπου διαμένουν, αλλά στέλνονται από τις οικογένειές τους στη χώρα καταγωγής τους προκείμενου να υποβληθούν στην επέμβαση. Το μεγαλύτερο ποσοστό από αυτά είναι μετανάστες δεύτερης ή τρίτης γενιάς που η χώρα καταγωγής των γονιών τους βρίσκεται στην Αφρική, όπου και το μέγεθος του προβλήματος είναι μεγαλύτερο.

Παρόλα αυτά, οι καταγγελίες για γιατρούς που προβαίνουν παράνομα σε επεμβάσεις του είδους και στην Ευρώπη, είναι αρκετές. Εκτός από γιατρούς που καταπατούν την Ευρωπαική νομοθεσία, υπάρχουν επίσης καταγγελίες και για κομπογιαννίτες που δρουν στα γκέτο των μεγάλων Ευρωπαικών πόλεων, αναλαμβάνοντας να απαλλάξουν την οικογένεια του θύματος... από τα έξοδα του ταξιδιού στη χώρα καταγωγής των γονέων του.

Αναλυτικότερα:

Υπολογίζεται ότι 39,000 κορίτσια έχουν υποστεί κλειτοριδεκτομή στην Ολλανδία, και 14,000 κορίτσια ζουν υπό την απειλή της.
Στη Γαλλία, από 13,000 έως 27,000 υπολογίζονται τα κορίτσια που έχουν υποστεί ακρωτηριασμό και από 4 έως 5000 τα κορίτσια που κινδυνεύουν να τον υποστούν.

Στη Βρετανία, σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, τα κορίτσια που έχουν υποστεί κλειτοριδεκτομή φτάνουν τις 70.000, ενώ περίπου τις 6.000 φτάνουν τα κορίτσια που κινδυνεύουν να την υποστούν.

Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι οικουμενικά, και από το Συμβούλιο της Ευρώπης έχει διακηρυχθεί ότι ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων, δεν μπορεί να δικαιολογηθεί στη βάση του πολιτισμικού σχετικισμού.

Έτσι, οι Δυτικές κοινωνίες αντιμετωπίζουν την κλειτοριδεκτομή, όχι μόνο ως μια πρακτική με τραγικές συνέπειες στην υγεία των κοριτσιών και των γυναικών, αλλά και ως κατάφωρη παραβίαση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων της γυναίκας και του παιδιού, δικαιωμάτων που αφορούν στη ζωή, την υγεία, και τη σωματική ακεραιότητα.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας καταδικάζει και την «κλινικοποίηση» του FGM (κλειτοριδεκτομής), δηλαδή την εφαρμογή της από γιατρούς, σε αποστειρωμένο περιβάλλον και με αναισθησία, καθώς σύμφωνα με την ιατρική δεοντολογία, δεν επιτρέπεται ένας γιατρός να προκαλέσει σε κάποιον μη αναγκαίο ακρωτηριασμό.

Επίσης, η «κλινικοποίηση» της πρακτικής δε μειώνει στην πραγματικότητα τη ζημία της υγείας που υφίσταται το θύμα, παρά μόνο τον κίνδυνο που διατρέχει και τον πόνο κατά τη διαδικασία του ακρωτηριασμού. Έτσι, κατά κάποιο τρόπο μάλιστα μοιάζει να νομιμοποιεί την πρακτική, και να συμβάλλει στη διαιώνισή της.