Αρχικό μήνυμα απο Maria Paraskewopulu 
Εγώ ένα πράγμα δεν κατάλαβα βρε παιδιά...
(αντιγράφω από εδώ)
...
Είχε προηγηθεί προειδοποιητικό τηλεφώνημα στις 19:45 στην εφημερίδα « Ελευθεροτυπία». Ο άγνωστος που τηλεφώνησε έδωσε 17 λεπτά διορία για την έκρηξη, ο εκρηκτικός μηχανισμός, όμως, εξερράγη στα 15 λεπτά.
...
Η Αστυνομία προειδοποίησε εγκαίρως τη φρουρά από τον Άγνωστο Στρατιώτη, η οποία, όμως, παρέμεινε στη θέση της, ενώ απέκλεισε αμέσως τον χώρο γύρω από τη Βουλή.
Δεν ξέρω τι ισχύει για τη φρουρά και ποιες είναι οι υποχρεώσεις της, αλλά είναι δυνατόν να τους ειδοποιεί η αστυνομία ότι θα γίνει έκρηξη και να μη φεύγουν; Ελπίζω πάντως να έμειναν από δική τους πρωτοβουλία, για οποιονδήποτε λόγο, κι όχι γιατί θα είχαν κυρώσεις...
Υγ. Μεγάλη εντύπωση μου έκανε! Με καλύπτει η Μαρία.
Αξίζουν Θερμά Συγχαρητήρια στα τρία παιδιά, αλλά σαν μάνα... ζορίζομαι λιγάκι.
Δεν έχουμε πόλεμο και ίσως θα έπρεπε να δοθεί εντολή από ψηλά να απομακρυνθούν υποχρεωτικά.
Δεν έχουμε πολλά τέτοια παλληκάρια στον Στρατό μας και ίσως θα έπρεπε να τα προσέχουμε περισσότερο.
Θυσία, ναι! Αλλά για κάποιο μεγάλο σκοπό! Όχι, γιατί δίπλα θα σκάσει η βόμβα και μάλιστα από χέρι Έλληνα!
Συγχαρητήρια σ' αυτές τις μανάδες που ανέθρεψαν τέτοια παλληκάρια!
πηγή
Υγ. Ναι, ξέρω πως το "παλληκάρι" γράφεται αλλιώς... αλλά δεν το διορθώνω!
7 σχόλια:
Έτσι είναι τα παληκάρια, Κατερίνα, δεν το 'ξερες; Ή μάλλον τα "παλληκάρια"...
Αυτοί είναι σωστοί Έλληνες στρατιώτες.Μπράβο τους!!!
προφανώς οι Ευζωνες είναι μαλάκες. δεν εξηγείται διαφορετικά!
Εκτός κι αν θεωρείται ηρωισμός να πας από έκρηξη σε κάδο...
Γι' αυτό Στράτο μου και τα δύο λ!!!
Λέω "Μπράβο", μα μέσα μου... αν συνέβαινε κάτι άλλο...
Άγιο είχαν τα παιδιά και το ξέρουν καλά, τόσο τα παιδιά, όσο και οι οικογένειές τους.
Φιλιά, Στράτο μου!
Είναι ρε, (φιλικότατον), Νίκο μου, γι' αυτό και συζητάμε γι' αυτούς!
Παράδειγμα προς μίμηση, γι' αυτό και τους τιμήσανε.
Μη κοιτάς εμένα που σκέφτομαι σαν μάνα του 2010!
Κάποτε η μαννάδες Σπαρτιάτισσες τους έλεγαν: "Η τας ή επί τας!"
Γι' αυτό ήταν και εκείνες ηρωίδες!
Κι η μάννα μου, παρόλο που δεν ήξερε να το πει και καλά, ήξερε όμως πολύ καλά την έννοιά του (ποιος ξέρει που το είχε ακούσει, αγράμματη ήταν) όταν θύμωνε για κάτι, μου χτύπαγε το πόδι κάτω και μου έλεγε:
"Η τας ή ιπιτάς!"
κι εγώ πετούσα!...
Τι σκηνές μου θύμισες τώρα, να 'ξερες!
Σ' ευχαριστώ πολύ που το σχόλιό σου ήταν η αφορμή για τόσο γλυκές αναμνήσεις!
Μα... πάντα την θυμάμαι χαμογελαστή σ' αυτή τη σκηνή!
Μ' έκανες να την κοιτάξω -Τώρα-απέναντι στον τοίχο και μου λέει πάλι γελαστή, κρατώντας ένα ποτήρι κρασί στο χέρι:
στην Υγειά σου!
Στην υγειά μας, λοιπόν, Νίκο!Γιατί και σε σένα το λέει!
θανάση μου, μαλάκες δεν είναι!
Ήταν στο καθήκον και έτσι όφειλαν να κάνουν.Αν τους δίνονταν άνωθεν εντολή, πιστεύω θα έφευγαν, γιατί είναι νέα παιδιά και έχουν και όνειρα προσωπικά, πέρα από μια Ελεύθερη πατρίδα!
Η ψυχούλα τους το ξέρει, τα παλλλληκάρια μου!!!
Να τα χαίρονται οι μανννννούλες τους!
Φαντάζομαι την λαχτάρα των κοριτσιών τους, ή των γυναικών τους!
Στιγμή:
Έχω ένα κινητό που το ρυθμίζω, για να μην ξεχνάω ότι κάτι βράζει στην κουζίνα.
Με κάνει και γελάω.
"Είναι ώρα να ξυπνήσετε, μου φωνάζει κάθε λίγο" και επιμένει!
Πλάκα έχει!
Ξυπνητή είμαι μωρέ!!!
Πρέπει να πάω.
Χτυπάει κι ένα τηλέφωνο και κλείνει.
Μίλα ρε άνθρωπε! Εδώ είμαι! παρούσα!
Δημοσίευση σχολίου