Της ζυγαριάς

Αναρρωτιέμαι αν πρέπει να ξανακούσω ειδήσεις, αν πρέπει να ξαναδώ εκπομπές σαν την χθεσινοβραδινή του Χαρδαβέλα, για τα "λάθη γιατρών".
Αναρρωτιέμαι ποιο είναι το κυριότερο θέμα, όταν όλα μ' αγγίζουν και μ' επιρεάζουν όλα, πολύ άρνητικά.
Αναρρωτιέμαι αν είναι καλύτερα, αντί να ψάχνω στα καλά ή στα κακά του κόσμου, είναι καλύτερα να ψάξω στα ενδότερα του μέσα μου.
Για πολλά αναρρωτιέμαι.
Είναι θέμα στιγμής.
Ανάλογα από ποιο σημείο κοιτάζεις τη ζωή.
Ανάλογα κατά που γέρνει η ζυγαριά.

Με συγκλόνισαν εικόνες του σεισμού, όπως και η συγκλονιστική μαρτυρία του Γιώργου Αλβέρτη. Διάβαζε λόγια αληθινά που δεν ξέρω κατά πόσο καταλάβαινε την έννοια τους...
Δεν ξέρω αν τα έγραψε ο ίδιος και αν είναι καλύτερα να τα έγραψε η οικογένειά του...

Με μπερδεύει αυτή η ζυγαριά.
Απ' τη μια μεριά: σεισμός, χιλιάδες ζωές. Απ' την άλλη: δράματα οικογενειών μεμονομένα.
Απ' τη μια μεριά: σεισμός, χιλιάδες ζωές, φτώχεια, πείνα, δίψα, δυστυχία. Απ' την άλλη: ένα καράβι δεμένο, μαζί με όνειρα ενός πληρώματος, ένα καράβι....
Πόσοι τόνοι;
Απ' τη μια μεριά: στιγμές των άλλων. Απ' την άλλη μεριά: στιγμές δικές μου.
Απ' τη μια μεριά: ο κόσμος και εμείς. Απ' την άλλη: ο κόσμος μου και εγώ.
Κατά που θα γύρει;
Απ' τη μια η σκέψη: Αν εγώ δεν είμαι καλά, πως θα μπορέσω να κοιτάξω τον κόσμο;
Απ' την άλλη: Αν ο κόσμος πάψει να υπάρχει, πως μπορώ να υπάρχω εγώ;

Σκ--α!
Πρέπει να χάλασε η ζυγαριά. Δεν ξέρω πια κατά που γέρνει.

Υγ. Απ' τη μια μεριά: λάθη ανθρώπων;
Απ' την άλλη μεριά: λάθη Θεού;
Κανείς δεν ξέρει.
Ούτε οι δημοσιογράφοι.
Κυρίως οι δημοσιογράφοι!