Κυριακή 28 Ιουνίου 2009

Εξετάσεις Κινηματογράφου Α2 Σχ. Αγίας Βαρβάρας

Μόλις έφτασα στην κόρη μου, αφού στεναχωρέθηκα πολύ όταν την είδα πόσο αδυνάτισε απ' τις κουραστικές και πολύωρες πρόβες, είδα σε βιντεάκι το "Δαχτυλίδι" και κάτι έπαθα...

Σοκαρισμένη... ενώ ήμουνα έτοιμη να λιποθυμήσω... κι ενώ η Λένα ήταν στο μπάνιο, πήγα έξω από την πόρτα και της είπα:

"Λένα μου, πες μου ότι ζωντάνεψες, ξανά!..."

Τόση η στεναχώρια... και το σοκ!



ΕΤΣΙ...



κι ΑΛΛΙΩΣ!

"ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ"

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ:

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΑΛΑΜΑΓΚ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΝΑΣΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΛΕΝΑ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ

ΜΟΥΣΙΚΗ: "AUTO ROCK" - MOGWAI, "INTRO" - ONIRAMA

ΑΝΩΤΕΡΗ ΣΧΟΛΗ ΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ

ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

ΤΝΗΜΑ Α2

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΑΝΔΡΕΑΣ ΘΩΜΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΥΤΕΡΑ, 22 ΤΟΥΝΙΟΥ 2009

ΘΕΑΤΡΟ ΚΚΑΧ, ΩΡΑ 8μ.μ.

4 σχόλια:

Φωτεινή S είπε...

Eδώ, που είναι μόνη της, γυναίκα, στη σκηνή και δεν μπερδεύεται με κάποια άλλη, να σου αφήσω σχόλιο με τις ευχές μου να φτάσει ψηλά και να συνεχίσει να είναι καλό παιδί.
Θέλω, με όλη μου την καρδιά, να διαψευστώ για τον χώρο στο πρόσωπο της Λένας (σε συνέχεια κουβέντας μας)
Πολλά φιλιά και να τη χαίρεστε!

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ευχαριστώ, Φωτεινή μου! Κι εγώ το εύχομαι και το ελπίζω! Το "καλό παιδί" είναι σχετικό. Πάντως συγκινούμαι πολύ όταν πάω Αθήνα και κάποιοι σημαντικοί άνθρωποι μου λένε αυτή την φράση.Κάτι λέει αυτό. Σημαίνει πως έχει πάρει κάποιες βάσεις αξιών και θέλω να πιστεύω πως δεν θα τις χάσει πουλώντας τες, για κανένα όνειρο!
Δεν θυμάμαι αν σου έχω πει, για τον καθηγητή της φωνητικής, που συνεργάστηκε κάποια εποχή και με τον Στέλιο Καζαντζίδη (γιατί η Λένα ασχολήθηκε πιο πολύ με το τραγούδι, εκεί την πήγαινε η ζωή, αλλά εκείνη θέλει σανίδι), όταν μια μέρα πήγα σε ένα μάθημά της και μου τραγούδησε στο πιάνο την Αριστοτέλους της Χαρούλας Αλεξίου κι εγώ έκλαιγα απ' την συγκίνηση... εκείνος μου είπε, μεταξύ άλλων:
"Η κόρη σου έχει ιδιαίτερη φωνή, είναι πολύ καλό παιδί, και θα φθάσει ψηλά, γιατί ξέρει να λέει "ΟΧΙ!""
Εκείνος κάτι ήξερε και κάτι κατάλαβε!
Να είναι γερή Φωτεινή μου!
Ωστόσο, εγώ την ρωτάω συχνά:
"Εκείνο το ΟΧΙ, λύγισε;"
Όχι μαμά, μου λέει!
Εκείνη ξέρει!
Δική της είναι η ζωή!Είναι μεγάλη πια!Θα τον βρει τον δρόμο της. Εγώ, εμείς οι γονείς δηλαδή, είμαστε μόνο για να την στηρίζουμε και να φροντίζουμε το καλύτερο για κείνη, όσο μπορούμε, γιατί αυτός ο χώρος απαιτεί να είσαι πλούσιος, κι εμείς δεν είμαστε!Απαιτεί να είμαστε κοντά της, αλλά οι δουλειές μας και τα οικονομικά μας, δεν βοηθούν!
Μόνη της προχωράει, γι' αυτό και καμαρώνω και συγκινούμαι.
Φιλάκια, Φωτεινή μου και Ευχαριστώ!

Ανώνυμος είπε...

μια χαρα παιδι ειναι η λενα και την αγαπαμε πολυ!!!
χαρηκα πολυ που σας βρηκα "διαδικτυακα"
Κωνσταντινος απο το Α2 της σχολης Αγ. Βαρβαρας

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Κωνσταντίνε κι εγώ χάρηκα! Μόνο που τώρα έχω βλάβη και είμαι σε ίντερνετ καφέ.
Θα σε βρω, μετά.
Και η Λένα αγαπάει όλα τα παιδιά!
Καλή επιτυχία σε όλους σας!
Καλή ξεκούραση, τώρα!