Σάββατο 27 Ιουνίου 2009

Πρωτάρα στα βραβεία, παρελήφθη, εστάλη! ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ...

Ενώ τελευταίως "λείπω", ενώ άλλαξα "στέκι" και λίγοι μόνο το ξέρουν ακόμα, ενώ περνάω φάσεις και "φάσεις" και δεν μπορώ να παρακολουθήσω στενά τα άλλα μπλογκ, ακόμα και των πιο στενών φίλων μου, σε μια δυνατή στιγμή της ζωής μου και της κόρης μου κατέφθασε για μένα ένα "Βραβείο" και μάλιστα από δυο χέρια!

Το ένα ήταν από την Ελευθερία, την Κρητικιά, που μεγαλώνει τρία αγόρια, (ΑΞΙΑ!) που αν και έχουμε γνωριστεί πολύ λίγο, τρέφουμε μεγάλη εκτίμηση η μία για την άλλη.

Εγώ την εκτιμάω γιατί είναι ντάμα σπαθί και τα λέει όλα έξω από τα δόντια!
Εκείνη δεν ξέρω "γιατί".

Ευχαριστώ πολύ Ελευθερία μου! Με συγκίνησες πολύ και εύχομαι να σου δώσει ο Θεός, ότι καλύτερο έχει στα σακκιά του, τόσο σε σένα, όσο και στην οικογένειά σου!

Το δεύτερο χέρι, που όμως γνώρισα πριν την Ελευθερία, (απλά πάω με το νήμα χρόνου που έφτασαν τα βραβεία στα σχόλια), ήταν της Φωτεινής και την ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ, για πολλούς λόγους! Θα γράψω κάποιους, τους άλλους τους αφήνω να τους ξέρει μόνο εκείνη.

Με την Φωτεινή γνωριστήκαμε πριν ενάμιση χρόνο περίπου. Όλα ξεκίνησαν από ένα ντόμπρο μειλ, που μου μιλούσε για το εξαιρετικό βιβλίο του Νίκου Ντακάκη, "Η αδελφότης των στεναγμών".

Από κει και πέρα, μου έστειλε το βιβλίο, γνώρισα και τον Νίκο (που είναι πολύ λεβέντης Κρητικός, πέρα απ' το συγγραφικό του ταλέντο), και μια εξ αποστάσεως φιλία άρχισε να τρέχει σαν ορμητικό ποτάμι.

Η Φωτεινή είναι Κρητικοπούλα λεβέντισσα, λέει "τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη", έχει στηρίξει πολύ μουσικά το κυκλάμινο του βουνού και όχι μόνο! Ότι αφορά τεχνική υποστήριξη, είναι μέσα!

Φωτεινή μου, "Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" που ήρθες έτσι ορμητικά στη ζωή μου!!!
Ακόμα κι αν χαθούμε κάποτε, θα σε θυμάμαι ως άνθρωπο που δεν βάζει εύκολα παύλα δίπλα στις τελείες...
Αυτό ήταν για μένα ένα καλό μάθημα. Το πιο δυνατό μάθημα, ακόμα και από τα τεχνικά που βοήθησαν το κυκλάμινο.
Σου εύχομαι ότι ΚΑΛΥΤΕΡΟ στη ζωή σου! Υγεία κυρίως και ΟΛΑ τα όνειρά των παιδιών σου και της οικογένειάς σου να εκπληρωθούν!
Η χαρά σου έχει γίνει και δική μου χαρά και θα προσεύχομαι πάντα γι' αυτήν!

Ας μην πω περισσότερα, γιατί για την Φωτεινή και την φιλία μας θα μπορούσα να γράψω ακόμα και βιβλίο! Εκείνη, αν και λέει πως δεν "γράφει", (ιδέα της!) θα μπορούσε να γράψει τόμους για μένα! (Το ποτάμι... που λέγαμε.)

Πάμε τώρα παρακάτω.
Κατά καιρούς έβλεπα να μοιράζονται βραβεία μεταξύ των μπλογκόφιλων. Στην αρχή δεν με άγγιζε το γεγονός, γιατί δεν τα πάω καλά με τα βραβεία. Ίσως γιατί ποτέ μου δεν πήρα.
Μετά με ψυχολόγησα και είδα πως ζήλευα.
"Γιατί όχι σε μένα;" αναρρωτιόμουνα και μελαγχολούσα.
"Τρία χρόνια στα μπλογκ, τόσος κόσμος πέρασε από δω, τόσο κόσμο στήριξα, τόση δουλειά έχω τραβήξει με τα κυκλάμινα, ένα μπράβο, δεν άξιζα; Τι ήταν να μου στείλουν κι εμένα ένα χαρτάκι; Τζάμπα ήταν! Όλα κι όλα, μια φωτογραφία και ένα λιγκ στο όνομά μου!"
Μετά κατάλαβα. Το κυκλάμινο είχε αποκτήσει πολλές εχθρούς... κ.λ.π. κ.λ.π.
Γι' αυτό συγκινήθηκα μ' αυτά τα δυο κορίτσια...

Ας μη το συνεχίσω...

Πάμε τώρα στην παράδοση:

Πρώτα απ' όλα το ανταποδίδω σ' αυτά τα δυο κορίτσια, γιατί το αξίζουν, όχι μόνο για τα μπλογκ τους, αλλά και ως Άνθρωποι!

Μετά, όχι, δεν θα αριθμήσω εγώ. Δεν θα σταθώ σε 15. Παραποιώ το παιχνίδι, γιατί θα αδικήσω και ξέρω καλά από παρεξηγήσεις... τόσο στα μπλογκ, όσο και στη ζωή.
Ποιον να πρωτοπώ;
Τα αγαπημένα μου Σχολεία, που δίνουν ΦΩΣ;
Την Αγγελική την Κώττη που μας δίδαξε τον Ρίτσο;
Την Ελένη Γκίκα που μας ταίζει πνευματικά;
Την Αστοριανή που μας κάνει Υπερήφανους ως Έλληνες;
Ποιον να πάρω και ποιον ν' αφήσω;

Γι' αυτό, δεν ονοματίζω. Ούτε θα κάνω λιγκ. Θα τα βρείτε μόνοι σας, δίπλα.



Μόνο μια εξαίρεση θα κάνω, αν κι αυτό το μπλογκ και ο άγνωστος φίλος δεν είναι στην παρέα μας πια. Κάποιοι νέοι ίσως και να μην τον ξέρουν. Ο ρίντερ ήταν ο άνθρωπος κλειδί για μένα στον ιντερνετικό χώρο και τον ευχαριστώ ΠΟΛΥ γι' αυτό.
Το βραβείο του ανήκει και ας λείπει! Να είναι καλά και ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ στην πορεία της ζωής του! Θα ήταν χαρά μου να επέστρεφε, αλλά... τον καταλαβαίνω απόλυτα!

Δεύτεροι για την παραλαβή του βραβείου είναι όλοι όσοι βρίσκονται εδώ, στο

"Σμίξαν οι στιγμές μας", του κυκλάμινου.

Και τρίτοι, όλοι όσοι βρίσκονται δίπλα, στους νέους φίλους της Κατερίνας Δε.Στα.Πα.

Σε όλους χαρίζω το βραβείο! Όποιος το έχει ανάγκη, όπως το είχα εγώ, Ας το πάρει, με όλη μου την καρδιά και του εύχομαι ότι ΚΑΛΥΤΕΡΟ!

Αυτά!
Αυτά...
Κι ας είναι τόσα πολλά...
Κι ας είναι μόνο τόσα λίγα, απ' όλα όσα είχα να πω.

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κατερινα τι λογια ειναι αυτα μας συγκινησες,συνηθως στα μπλοκ οπως και στη ζωη τιποτα δεν κραταει πολυ, ερχονται για ενα φεγγαρι και μετα παπαλα ,παμε σε αλλες γειτονιες.Σ-ευχαριστω τοσο για μενα οσο κια για τα λογια που εγραψες για την Φωτεινη που ειναι ο συνδετικος κρικος και αξιοθαυμαστος ανθρωπος.Φιλακια

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Είστε αξιοθαύμαστες και οι δυο, Ελευθερία μου! Δεν είναι τυχαίο ότι είστε Κρητικοπούλες! Εγώ με την Κρήτη ήμουνα από παιδί ερωτευμένη και ειδικά με τα Κρητικάτσια που φοράνε τσιμπέρια! Αλλά... μου λέει η Φωτεινή, ότι τίποτα δεν είναι έτσι. Γι' αυτό και ίσως να μην πάω ποτέ, για να μη χαλάσω την εικόνα του ονείρου μου...
Όσο για τις γειτονιές, φυσικό είναι, ειδικά όταν γνωρίζεις πολλούς γείτονες, να μην μπορείς να ανταπεξέλθεις στις υποχρεώσεις σου (από απλός μπλόγγερ, έως και φιλικά σε μέιλ και τηλέφωνα), αλλά από κει και πέρα, δεν σημαίνει πως πρέπει να σνομπάρουμε παλιές γειτονιές ή να τους θεωρούμε εχθρούς!
Τέλος πάντων, εγώ δεν είχα ποτέ μου μόνο μία γειτονιά! Πάντα με μια βαλίτσα στο χέρι είμαι, ακόμα και στη ζωή! Πολλά τα σπίτια, πολλές και οι γειτονιές, ανάλογα τις συνθήκες, τις εποχές και τις στιγμές.
Μην κολλάς σ' αυτό. Εσύ είσαι εκεί, και όποιος θέλει, ξέρει που θα σε βρει. Όπως κι εγώ και όλοι μας.
Φιλάκια πολλά και σ' ευχαριστώ ξανά! Εγώ να δεις συγκίνηση!

Ανώνυμος είπε...

Μέλι, για όλους, τα καλά σου λόγια!

Τί να τα κάνεις τα "χαρτιά..."
Ο χαρακτήρας, με την μοναδική του προσωπικότητα, ανεβάζει τον άνθρωπο,
Κατερίνα μου!
Ναι, είναι κάπως της...μόδας να βραβεύει ο ένας τον άλλο, κι εδώ, κι εφτού (!) κι ιδίως στις ιστοσελίδες..., τόσο που αρχίζει να χάνει την αξία της η όποια επιβράβευση!!!
Γι' αυτό, μη κολλάς στο ποιος... κι από ποιον...
ακόμη και... "νομπελίστες" υποψήφιοι έχουν ανακοινωθεί μερικοί-μερικοί...
Αστα!
Η κορούλα σου, πάντως είναι γλύκα!
Βάλε της μια τοσοδούλα "μουτζουρίτσα" πίσω από το χαριτωμένο της αυτάκι... -όπως έλεγαν οι...παλαιοί, έτσι για να "ξορκίσεις τα φθονερά μάτια" (κι υπάρχουν, και θα υπάρχουν πολλά... όσοι υπάρχει ο ανταγωνισμός και η ανασφάλεια εκάστου...)
και... μη βιάζεσαι να τα προφτάσεις όλα! Ξεκουράσου και λίγο!
Με όλη την αγάπη μου,
Υιώτα
Αστοριανή,
Νέα Υόρκη

Φωτεινή S είπε...

Αισθάνθηκα και αισθάνομαι μεγάλη αμηχανία μπροστά σε τέτοιο υμνολόγιο. Είναι μια κατάσταση που δεν μπόρεσα ποτέ να διαχειριστώ στη ζωή μου. Κομπλάρω στους επαίνους και στα καλά λόγια.
Δεν έχω πολλά λόγια να πω εκτός από ένα μεγάλο ευχαριστώ και πολλές ευχές για τη Λένα σου. Μακάρι να δεις το "φως" σου λουσμένο με πολλά μεγάλα φώτα. Ειλικρινές, από καρδιάς, ευχές.
Ε, και πέρασε ο χρόνς! Μέρες μετράμε, έτσι Τάσο!
Φιλιά πολλά και ευχαριστώ

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Γιώτα μου, κρατάω την καρβουνίτσα...
Όσο για τον ανταγωνισμό, πράγματι υπάρχει! Είναι ταλαντούχα όλα τα νέα παιδιά, γιατί φρόντισαν οι γονείς τους το καλύτερο γι' αυτά. Μόρφωση, διατροφή κ.λ.π.
Να είναι γερά, να λες και καθένα θα βρει τον δρόμο του! Αν είναι γραμμένο... θα πετύχουν στο όνειρό τους. Αυτά πάντως, προσπαθούν!Αρκεί να κρατήσουν την αξιοπρέπειά τους, να μη ψωνιστούν κ.λ.π. κ.λ.π.
Όσο για τα βραβεία, εγώ το χάρηκα, Γιώτα!
Ίσως γιατί δεν έχω πάρει αληθινά, όπως εσύ!
Άκου βραβείο απ' την ΚΙΝΑ!
Πάντως, εγώ σου το έδωσα κι αυτό! Αν θέλεις, το παίρνεις! Έχει κι αυτό την αξία του! Για μένα δηλαδή, που η ψυχαγωγία μου είναι τα μπλογκ, ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΗ!
Φιλάκια, Γιώτα μου!Τα λέμε, ξανά!

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

43; Μου είπε. Δεν προλαβαίνω πια να μετρήσω, ούτε καν να πάω στο μπλογκ του να δω!
Τώρα είναι κοντά μου, Φωτεινή! Σα να απολύθηκε! Θα περάσουν!
"Αν δε γράψει 0 μάνα, τίποτα δεν τέλειωσε!" μου είπε χθες βράδυ που τον φίλησα για Καληνύχτα.

Ευχαριστώ για τις ευχές σου, Φωτεινή μου! Και μη συγκινείσαι ή κομπλάρεις! Δεν είναι καλά λόγια! Είναι η αλήθεια και οι πράξεις σου!

Γερά να είναι όλα τα παιδιά του κόσμου κι εμείς οι γονείς να τρεφόμαστε από την ευτυχισμένη ζωή τους! Γερά να είναι! Όλα τα άλλα, δεύτερα!

Φιλάκια, Φωτεινή μου! Τα λέμε!