Αντώνιος Κ. Κολοβός - τυφλός και αγράμματος συγγραφέας, ετών 88

Στην επαρχία, ίσως και στην πρωτεύουσα... υπάρχουν κάποιοι συγγραφείς που δεν έχουν την δυνατότητα να εκδόσουν βιβλίο, ούτε την οικονομική δυνατότητα να φωτοτυπήσουν καν τα γραπτά τους, για να τα διαβάσουν τουλάχιστον 5 φίλοι τους.

Στην επαρχία, και στην Αθήνα, σίγουρα, υπάρχουν άνθρωποι που κάτι θέλουν να πουν, να το φωνάξουν, να το μάθουν κι άλλοι, και να μείνει κάτι απ' αυτούς, έτσι σαν σημάδι ότι πέρασαν κι αυτοί απ' την τόσο μάταιη και άδικη ζωή.

Στην επαρχία, σ' ένα μικρό χωριουδάκι, στη Σωτήρα των Τρικάλων, ζει ο παππούς Αντώνης Κολοβός του Κωνσταντίνου, ετών 88, που ζει μόνος του και είναι τυφλός...

Ο παππούς Αντώνης, δεν έμαθε να γράφει. Άλλες εποχές τότε. Είχε και έχει όμως πράγματα να πει. Γι' αυτό και απ' την πενιχρή σύνταξή του, πληρώνει έναν γραμματισμένο που βλέπει, (γιατί ο ίδιος έμαθε μόνος του γράμματα, αλλά δεν βλέπει πάλι, μετά το θαύμα) και εκείνος του γράφει σε χαρτί τις σκέψεις του.

Τον παππού Αντώνη, έχω πολλά χρόνια να τον δω. Μαθαίνω νέα του, αλλά πολύ συγκινήθηκα που έφτασε αυτό το βιβλίο στα χέρια μου, με φωτοτυπίες, κάτι που ξέρω πολύ καλά και με πονάει...

Ακόμα δεν το διάβασα, γιατί θέλει και αυτό τη στιγμή του...

Μπορεί να μη συμφωνώ σε κάποια πράγματα με τον παππού Αντώνη, έχω όμως βήμα στον κόσμο, μέσω του μπλογκ και του το δίνω απλόχερα και με πολλή πολλή συγκίνηση!

Τον χαίρομαι, γιατί είναι ήρωας της ζωής, έχει μεράκια, έχει θέληση για ζωή και ανάγκη για επικοινωνία.

Είναι δυναμικότατος, γράφει κατά καιρούς άρθρα σε Τρικαλινές εφημερίδες και δεν διστάζει να τα βάλει με όλους, για να πείσει για τις απόψεις του!

Ο κυρ Αντώνης Κολοβός του Κωνσταντίνου, είναι λεβέντης στην ψυχή! Ποτέ δεν θα γεράσει!

Να είσαι καλά κυρ Αντώνη μου, σχώρα με που χαθήκαμε, μα όταν έρθω κατά κει, θα πω στον Πανάγο να με φέρει!

Να είσαι πάντα καλά και να με περιμένεις!