Με την Μαρία έχουμε μια τρυφερή συγγένια. Είχα κάτι χρόνια να την δω.
Συναντηθήκαμε καθόλου τυχαία, φέτος.
Η έκπληξή μου και η χαρά μου για το χόμπι της, δεν λέγεται, όταν μου έδειξε τα κεντήματά της!
Φυσικά και τα φωτογράφησα, (πάντα όμως βιαστικά και τρέχοντας) όχι μόνο αυτά, αλλά και τις φωτογραφίες που είχε από την περσινή Έκθεση στο Μουσείο του Ρήγα Φεραίου, που πάλι φυσικά, εγώ δεν είχα πάρει χαμπάρι!
"Τρέλα που κουβαλάς!" μου είπε η Μαρία, όταν πήρα μαζί μου τις φωτογραφίες της στην θάλασσα!
"Αν δεν κουβαλούσα τρέλα Μαράκι μου, θα ήμουνα χαμένη!" της είπα γελαστά.
Να, λοιπόν τι κάνουν οι άλλες γυναίκες τα βράδια που δεν είναι ξελογιασμένες με τον υπολογιστή, όπως εγώ!
Κάποτε έπλεγα κι εγώ με βελονάκι, αλλά... πάνε ανεπιστρεπτί αυτές οι εποχές!
Μ' αρέσουν τα κεντήματα, θαυμάζω την υπομονή των γυναικών (ξέρω και άντρες που κεντάνε!) μα μη μου πεις να σταυρώσω βελονιά, τώρα!
Η Μαρία δεν ασχολείται με το ίντερνετ, είναι και επιφυλακτική για το τι θα γράψω!
Έχε μου εμπιστοσύνη, Μαρία μου! Όλα θα τα πω και φωτογραφίες που φαίνεται το προσωπάκι σου θα βάλω! Αμ, τι νόμιζες;
Θα πω κι ότι δεν ξέρεις την Λευκαδίτισσα την φίλη μου την Ιουστίνη, θα πω κι ότι έχεις κεντήσει τόσα πολλά που τώρα πια και τα πουλάς (και όποιος ενδιαφέρεται να σου τηλεφωνήσει στο 6945723819), θα πω και την ιστορία που μου είπες για το πως ξεκίνησε αυτό το κέντημα.
Αμ, πώς, Μαρία μου; Ήταν να μην μπλεχτείς στα δίχτυα μου!Έτσι δεν είπες στον άντρα μου; Άντε να σου ανοίξω και μπλογκ, να εκθέσουμε τα κεντήματα, κι αν μετά ξανακεντήσεις, εμένα να μου γράψεις!
Συγχαρητήρια Μαρία μου! Χαράς το κουράγιο σου και την υπομονή σου!
Πάμε λοιπόν τώρα στην εισαγωγή της δικής σου τρέλας, γιατί έτσι πάει. Αν δεν έχεις τρέλα, δεν δημιουργείς τίποτα!
Το Λευκαδίτικο κέντημα ξεκίνησε από ένα χωριό της Λευκάδος που λέγεται Καρυά.
Στις αρχές του 19ου αιώνα μια γυναίκα που λεγόταν Μαρία Κατωπόδη, έπεσε από μία αμυγδαλιά και έχασε το ένα της χέρι. Ήταν ανάπηρος εν τω μεταξύ και ο άντρας της και στα δυο του πόδια και μη μπορώντας και οι δυο τους να εργαστούν στα κτήματα, ασχολήθηκαν και τροποποίησαν τα μέχρι τότε κεντήματα στην σημερινή τους μορφή.
Αργότερα η Βασίλισσα Φρειδερίκη με τα προγράμματα απόρων κορασίδων και λίγο αργότερα η νύφη του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη ίδρυσαν σχολές στο νησί, για να ενισχίσουν οικονομικά τα κορίτσια. Έτσι έγινε η διάδοση του κεντήματος σε όλο το νησί.
Χαρακτηριστικά του κεντήματος
Ύφασμα μετρητό Λινό ή Εταμίν.
Χρώμα υφάσματος λευκό ή εκρού.
Κλωστές μετάξι από το Σουφλί, σε απαλές συνήθως αποχρώσεις.
Ένα μόνο χρώμα κλωστής σε κάθε εργόχειρο.
Όλη η εργασία γίνεται με το χέρι.
Το κέντημα γίνεται στην ανάποδη πλευρά του υφάσματος.
Τα σχέδια είναι συμμετρικά, δεν αποτυπώνονται στο ύφασμα και μεταφέρονται από προηγούμενα εργόχειρα με το μάτι και αρκετή φαντασία, για να δημιουργούνται καινούργιοι συνδυασμοί.
Καλά τα είπα, Μαρία;
Αν ξέχασα κάτι, το συμπληρώνουμε!Μπλογκ είναι, δεν με παρεξηγεί κανένας, ελπίζω!
Ωρίστε οι φώτο σε βιντεάκια!
Πρώτη ανάρτηση 2/9/09 ώρα 1:29
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου